Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ.2553 ช่วงที่ 4พระผู้ทรงคุณธรรม คุณวิเศษ ทรงอภิญญา
...แต่เรื่องพระภิกษุหน้าเณรนี้...เรื่องจริงนะ ประมาณสิบกว่าปีที่ผ่านมา ตอนที่ครูไม่ใหญ่ยังพาหมู่คณะไปปฏิบัติธรรมที่เชียงใหม่ จะเคยเจออยู่สองครั้ง คือ กำลังจะขึ้นเครื่องบิน ก็เห็นบรรพชิตรูปหนึ่งเหมือนสามเณรเลย ท่านห่มกรัก มีญาติโยมล้อมเต็มไปหมด ครูไม่ใหญ่เดินผ่านไป...ห่างกันไม่กี่เมตร ท่านก็หยุดนิ่ง สงบๆ ท่านเหมือนสามเณรจริงๆ นั่นเป็นครั้งแรก อีกครั้งหนึ่ง ไปเจอกันบนเครื่องบิน ท่านก็สงบๆ (ก็คิดว่าท่านเป็นสามเณร)_แต่ได้ยินญาติโยมของท่านเรียกท่านว่า “หลวงปู่” (องค์นี้ไม่ธรรมดาหรอก)ต่อมา ก็ได้ทราบกิตติศัพท์อันงดงามของท่าน จากลูกพระธัมฯที่ไปกราบท่าน ท่านได้เล่าให้ฟังว่า ท่านบวชตั้งแต่เป็นสามเณร และออกเดินธุดงค์กับหลวงพ่อเจ้าอาวาส ไปตามป่าตามเขาห้วยหนองคลองบึง ปฏิบัติธรรมไปเรื่อยๆ กระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง ท่านพลัดกับหลวงพ่อเจ้าอาวาส หลวงพ่อเจ้าอาวาส...ท่านชอบเป็นพระธุดงค์ จะเดินธุดงค์ไปเรื่อยๆ ไปพลัดกันที่ลาว (ก่อนการเปลี่ยนแปลงเป็น สปป.ลาว) ต่อมา ท่านเจอไข้ป่า...เป็นมาลาเรีย ท่านได้เข้าไปพักในถ้ำแห่งหนึ่ง ท่านก็ทำกัมมัฏฐานไปเรื่อย ภาวนาไปเรื่อย ไม่มียารักษาและไม่มีใครเลย แล้วท่านก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากมาลาเรีย เมื่อท่านรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ท่านเห็นหลวงพี่องค์หนึ่งมายืนอยู่ข้างๆแล้วเอายามาให้ บอกให้ท่านอ้าปากแล้วเทยาเข้าไปในปาก พอยาเข้าไปในปาก...อาการป่วยไข้นั้นหายทันที ท่านก็ลุกขึ้นยกมือพนมกราบแล้วถามว่า... “หลวงพี่...หลวงพี่อยู่ที่นี่มานานหรือยัง” “อ๋อ...อยู่มาสี่ร้อยปีแล้ว” แล้วก็บอกให้ท่านนั่งหลับตาทำสมาธิ(Meditation)ท่านก็หลับตา แล้วก็ได้ยินเสียงหลวงพ่อของท่าน (หลวงพ่อเจ้าอาวาส)_พูดว่า “ลืมตาได้แล้ว”_ปรากฏว่า ท่านได้หายวับจากตรงนั้น มาอยู่กับหลวงพ่อที่พลัดกัน และหลวงพ่อเจ้าอาวาสก็เตรียมอาหารไว้ให้ด้วย นี่แหละ...เรื่องราวของพระผู้ทรงคุณธรรม คุณวิเศษ และทรงอภิญญา ใบหน้าของท่าน...หนุ่มทีเดียว (หมายเหตุ หลวงพ่อเจ้าอาวาสได้มรณภาพ เมื่ออายุ 170-ปี) ต่อมา ครูไม่ใหญ่ทราบข่าวว่าท่านชอบสร้างวัดสร้างพระ ก็ได้เตรียมปัจจัยจะไปร่วมบุญกับท่าน (หนึ่งเอส)_มอบให้ลูกพระธัมฯไป ลูกพระธัมฯก็กลับมาเล่าให้ฟังว่า ญาติโยมเยอะแยะเลย พากันเข้าไปพูดคุยกับท่าน ถวายปัจจัยกับท่าน แบบง่ายๆไม่ต้องมีระเบียบพิธีการใดๆ เพราะท่านสบายๆ อารมณ์ดี ใจดี แต่ว่าเคร่งครัดในพระธรรมวินัย เมื่อลูกพระธัมฯนำปัจจัยถวายให้ท่าน พอท่านรับ...ท่านก็หยุดนิ่ง แล้วท่านก็ยกซองขึ้นจบแล้วส่งคืน (บนหน้าซองไม่ได้เขียนชื่อแต่อย่างใด)_แล้วบอกว่า “ไม่ใช่ไม่รับนะ รับแล้ว แต่ขอร่วมบุญด้วย” ต่อมา ท่านก็ลาญาติโยม บอกว่าคราวนี้ไปแล้วจะไม่กลับมาหาญาติโยมแล้ว จะไปเข้าป่าปลีกวิเวก เพื่อไปบำเพ็ญสมณธรรมกับพระมหาเถระที่อยู่ในป่าในเขาในถ้ำต่างๆ (ไม่ใช่ว่าหลวงปู่เหล่านั้นท่านเป็นคนลึกลับ แต่ท่านอยู่ในที่ลี้ลับ หลีกเร้นไป เพราะต้องการความสงัด)_ท่านจะไปอยู่ในหมู่สงฆ์นั้น ที่พอเข้าพรรษาก็อธิฐานเข้าฌานม้วนเดียวจบพรรษา ไม่ต้องฉันอะไรเลย พระผู้ทรงคุณธรรม คุณวิเศษ และทรงอภิญญา เช่นนี้ ยังมีอยู่เยอะ เพราะฉะนั้น ถ้าเรารีบฟื้นฟูพระพุทธศาสนา เดี๋ยวจะมีเรื่องแบบนี้มาเล่าสู่กันฟังอีก...
http://goo.gl/UhOHI
พิมพ์บทความนี้
