Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ.2553ตอน ทำงานธนาคาร เงินเดือนขึ้น ตำแหน่งขึ้นพลิกชีวิต...ด้วยบุญทอดกฐินจากเสมียน...สู่ผู้อำนวยการเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะลูกชื่อ ลดาวัลย์ ศรีโสภิต ทำงานที่ธนาคารออมสิน เป็นผู้นำบุญเขตราษฎร์บูรณะค่ะ หลวงพ่อคะ...ตอนนี้ลูกและทุกคนในครอบครัว มีอาการดีอกดีใจ แถมอยู่ดีๆก็ยิ้มได้ทั้งวี่ทั้งวัน เพราะความปลื้มค่ะ ก็จะไม่ให้ปลื้มได้อย่างไรล่ะคะ ก็ในวันอาทิตย์ที่ 31-ตุลาคม พ.ศ.2553-ที่ผ่านมา ลูกมา...ชิตังเม ปิดกองหนึ่งเอ็มได้สำเร็จเกินควรเกินคาดไปแล้วค่ะ ซึ่งเงินทองก็ไม่ได้มาจากไหนหรอกค่ะ มาจากการที่สามีนำเงินก้อนสุดท้ายที่เหลืออยู่ของชีวิตจำนวนสามเอส ปิดบัญชีมาสมทบ ส่วนลูกสาวทั้งสองคนก็พร้อมใจกันเอาเงินออมสินที่ฝากไว้ตั้งแต่เด็กจนถึงอายุ 24-ปี เทหมดบัญชีมาสมทบ ส่วนตัวลูกก็เอาเงินโบนัสทั้งหมด รวมถึงเงินเดือนที่เก็บสะสมมาทั้งปี มาเทปิดกองโดยไม่เสียดายอะไรเลย ทั้งๆที่ครอบครัวของเราไม่ได้รวยมาจากไหน เพียงแต่เรามีใจที่อยากจะรื้อผังจน ลูกและครอบครัวปลื้มใจที่ได้มาปิดกองครบ 1 M ค่ะเนื่องจากหากมาดูกันจริงๆแล้ว ครอบครัวของเราไม่ได้มีรายได้มากพอที่จะอาจเอื้อมทำบุญระดับเอ็มได้เลย เพราะสามีก็เกษียณแล้ว ลูกสาวคนเล็กก็กำลังเรียน กำลังใช้เงิน ส่วนลูกสาวคนโตก็เข้ามาเป็นบัณฑิตแก้ว ช่วยงานที่กองสื่อธรรมะที่วัดพระธรรมกาย ส่วนลูกก็เป็นเพียงมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆที่ไม่มีธุรกิจอะไรใดๆเลย ด้วยเหตุนี้ ทำให้หลายคนอดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมครอบครัวของเรากล้าทุ่มทำบุญถึงขนาดนี้ ไม่ห่วงอนาคตหรือ ลูกอยากตอบว่า “ก็เพราะเป็นห่วงอนาคตน่ะสิ จึงจำเป็นต้องทำให้ตัวเองและทุกคนในครอบครัวของเรา มีบุญพอที่จะดึงดูดสมบัติใหญ่มาเลี้ยงตัวเอง”ซึ่งก็เป็นความจริงค่ะ การปิดบัญชีของครอบครัวของเราทุกครั้ง ทำให้ชีวิตของเราดีขึ้นทุกทีจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องหน้าที่การงานของลูก กล่าวคือ แต่เดิมลูกมาจากครอบครัวที่ลำบากยากจน พับถุงกระดาษขายมาก่อน ต่อมา...สมัครงานที่ธนาคารออมสิน โดยเริ่มต้นจากเสมียนธรรมดาๆคนหนึ่ง เมื่อแต่งงานแล้ว สามีที่ดีที่สุดก็ได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรชวนลูกขึ้นพนาวัฒน์ และลูกสาวคนโตก็บอกให้ลูกทำบุญทอดกฐินปี 46-เป็นเงินจำนวนหนึ่งเอสแรกของชีวิต โดยบอกว่า “แม่...แม่ทำเถอะ ทำแล้วแม่ไม่มีทางจนหรอก” จากประโยคซื่อๆของลูกสาวในวันนั้น ทำให้ชีวิตของตัวลูกโชติช่วงในวันนี้ คือ จากชีวิตหน้าที่การงานที่จากเดิมมีปัญหาติดๆขัดๆ มีอุปสรรคมากมาย ก็ค่อยๆเริ่มราบรื่นขึ้น จากตำแหน่งเดิมที่เงินเดือนตันๆ ก็ได้เลื่อนตำแหน่งทุกที โดยเฉพาะหลังจากทำบุญใหญ่ๆ บุญกฐิน ตำแหน่งของลูกมักจะขึ้นทุกครั้ง อย่างล่าสุด...ลูกดำรงตำแหน่งผู้จัดการธนาคารออมสิน สาขาพระโขนง ซึ่งเงินเดือนเริ่มจะตันแล้ว แต่พอลูกทุ่มเอาเงินเดือนที่เก็บสะสมมา และเงินโบนัสทั้งหมดทำบุญกฐินปี 52-ไปเป็นจำนวนสี่เอส หลังจากทำบุญแล้ว ลูกก็กลายเป็นที่ต้องตาโดนใจ ถูกอกถูกใจหัวหน้า เข้าสู่ภาวะ...ลูกพี่ดึงลูกน้องดัน คนข้างเคียงกันสนับสนุน เพราะบุญถึงเจ้าค่ะ จึงได้รับคัดเลือกให้เป็นผู้อำนวยการเขตของธนาคารออมสิน ไปอย่างสบายๆค่ะ อีกทั้งลูกยังได้รับการสนับสนุนให้ดูแลในย่านเศรษฐกิจที่คึกคักสุดๆ ซึ่งจากเดิมลูกดูแลแค่สาขาเดียว ตอนนี้ได้รับความไว้วางใจให้ดูแลมากถึงห้าสาขา คือ พร้อมพงษ์ คลองเตย สามย่าน ราชประสงค์ และ จามจุรี ทั้งๆที่ลูกไม่เคยคิด ไม่เคยคาดฝันมาก่อนเลยค่ะ เพราะตำแหน่งนี้ไม่ได้เป็นกันอย่างง่ายๆ และคนที่จะได้ตำแหน่งนี้มีเพียง 80-คนจากทั่วประเทศเท่านั้น โดยคัดคนจากธนาคารออมสิน 700-กว่าสาขาทั่วประเทศ ซึ่งผลโดยตรงของการได้รับตำแหน่ง คือ เงินเดือนขึ้น จากเดิมแค่ห้าหลัก ไปที่ระดับตัวเลขหกหลัก นอกจากนั้นยังไม่พอค่ะ ลูกยังได้รับรางวัลสูงสุดของประเทศ คือ รางวัลที่หนึ่ง ได้ไปทัวร์ยุโรป สวิส ฝรั่งเศส อิตาลี เป็นเวลาเก้าวัน ซึ่งปกติก็ได้ไปแค่พม่ากับฮ่องกงเท่านั้นค่ะ จนหลายคนอดสงสัยไม่ได้ว่า ลูกใช้เทคนิคการทำงานอย่างไร ทั้งๆที่ลูกก็ไม่มีเส้นสาย ประจบประแจงใครก็ไม่เป็น 
ลูกรู้สึกอัศจรรย์ใจมากที่ได้รับตำแหน่งผู้อำนวยการเขต ธนาคารออมสินค่ะลูกขอสรุปด้วยประโยคที่ว่า บุญ คือ ศาสตร์และศิลป์แห่งการก้าวขึ้นสู่ความเป็นผู้นำ กล่าวคือ ทำให้ตัวเองมีดวงบุญใหญ่ๆ เพราะบุญจะดูดลูกค้าของธนาคารเข้ามาง่ายๆ ซึ่งก็จริงค่ะ...ผลงานของธนาคารออมสินในสาขาที่ลูกดูแล มีลูกค้าเข้ามาเยอะมาก แถมเยอะแบบเย็นๆ คือ เข้ามาเองโดยไม่ต้องมีกุมารทองเรียก หรือมีนางกวัก แมวกวักอะไรทั้งนั้น อย่างครั้งในวินาทีเฉียด คือ วันสุดท้ายที่ต้องตัดยอดนับผลงาน เพื่อพิจารณาตำแหน่ง โบนัส หรือเงินเดือน อยู่ๆก็มีลูกค้าเข้ามาทำประกันกับธนาคารถึงสองล้านบาท...แบบง่ายๆ จนทำให้ยอดผลงานในสาขาที่ลูกดูแล พุ่งถีบตัวสูงเป็นอันดับหนึ่ง จนลูกได้รางวัลที่หนึ่งเป็นว่าเล่นค่ะ และที่สำคัญ การที่ลูกได้ตำแหน่ง ถึงแม้จะไม่ใช่ตำแหน่งนางงามจักรวาลที่ผู้หญิงใฝ่ฝัน แต่ลูกก็ใช้ตำแหน่งในการสร้างบารมีได้ง่าย โดยลูกชวนลูกน้องทยอยขึ้นพนาวัฒน์ปีละประมาณสิบคน อีกทั้งทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน ลูกก็จะพาเพื่อน ญาติ ลูกน้อง และพนักงานธนาคารออมสิน มาวัดได้มากถึงสามสิบคนค่ะ สุดท้ายนี้ลูกขอฝากกลอนไว้ก่อนจากกันค่ะมาเถิดมาปิดกองกฐินยาย เป็นโอกาสสุดท้ายกันแล้วหนาขอเชิญชวนลูกหลานและศิษยาทุ่มชีวาสถาปนาอาคารยายกราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงลดาวัลย์ ศรีโสภิตชม Video Scoop พลิกชีวิต...ด้วยบุญทอดกฐิน
http://goo.gl/e2VsT
พิมพ์บทความนี้
