Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ.2554หนีวิญญาณร้ายมาบวช
พลิกชีวิตด้วยบุญบวชตอน หนีวิญญาณร้ายมาบวชเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับกระผมชื่อ นนฺทโกภิกขุ อายุ 29 ปี จบการบวชในรุ่นแสนรูป ภาคฤดูร้อน 49 วัน ณ ศูนย์อบรมวัดบ้านหนองแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ กระผมทำงานเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ อยู่เบื้องหลังความสงบสุขของประชาชนในประเทศ ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้บ่อยครั้งที่กระผมต้องประจันหน้ากับคนร้าย และจำเป็นต้องทำการวิสามัญทั้งๆที่ไม่อยากทำเลย แต่ถ้าไม่ทำกระผมก็จะต้องโดนคนร้ายวิสามัญแทน หลวงพ่อครับ...ทั้งๆที่กระผมเสียสละตัวเองเพื่อมวลชน แต่กระผมกลับเครียดมาก เพราะการวิสามัญนี่แหละครับ วิสามัญจนชีวิตเข้าสู่ความวิกฤต กล่าวคือ หลังจากที่กระผมวิสามัญคนร้ายรายหนึ่งตายคาที่ในสภาพศพหน้าเละไปซีกหนึ่ง หลังจากนั้นชีวิตของกระผมก็ไม่เป็นสุขเลยครับ เพราะทุกคืนกระผมก็ต้องผวาสะดุ้งตื่น เพราะฝันเห็นหน้าเละๆตามมาหลอกหลอน พร้อมกับบอกว่า “ฆ่าผมแล้ว ทำบุญให้ผมหน่อย” และเป็นแบบนี้ทุกคืน จนกระผมไม่ได้หลับได้นอนเลยครับ “ฆ่าผมแล้ว ทำบุญให้ผมหน่อย”จนวันหนึ่ง กัลฯศรีสุนันท์ ได้มาบอกบุญใหญ่กับกระผม นั่นคือ การบวชพระแสนรูป กระผมจึงตัดสินใจบวชทันที เพราะหวังว่าผลบุญบวชจะช่วยให้ญาติของกระผมได้หายป่วย มีอาการดีขึ้น (น้าชายของกระผมกำลังป่วยด้วยโรคอัมพาต อาการหนัก นอนซมขยับตัวและพูดไม่ได้มาสามปีแล้ว และ น้าสาวเป็นโรคออทิสติก มีความบกพร่องทางสติปัญญา, ปัญญาอ่อน) รวมทั้งกรรมที่เคยไปฆ่าเขาไว้จะได้บรรเทาเบาบางลง และที่สำคัญที่สุด กระผมจะได้ส่งผลบุญบวชนี้ไปให้ดวงวิญญาณนั้น เพื่อจะได้เลิกตามมาหลอกหลอนกระผมเสียทีแต่ที่ไหนได้ครับ พอกระผมมาเข้าโครงการบวชแล้ว กระผมกลับต้องผวาหนักกว่าเก่า เพราะสองวันแรกของการบวช กระผมก็เจอดีเลยครับ คือ จากเดิมแค่มาเข้าฝัน แต่คราวนี้เขาออกมาจากความฝัน แล้วมาให้เห็นจะๆแบบเต็มๆตา โดยมานั่งมองพวกกระผมอยู่ข้างประตูด้านนอกศาลาช่วงหัวค่ำ ด้วยใบหน้านองเลือด คอยพนมมือรอรับส่วนบุญขณะที่พวกกระผมกำลังปฏิบัติธรรมกันอยู่ ซึ่งตัวกระผม รวมทั้งสามเณร และพระอีกสามรูปที่ได้เห็น ก็ได้แต่มองด้วยอาการช็อค หัวใจเกือบหยุดเต้น แต่ก็ไม่มีพระรูปไหนกล้าทัก จนเมื่อแผ่เมตตาเสร็จ พระอำนวย และสามเณรจักรพันธ์ ซึ่งเป็นหนึ่งในจำนวนที่เห็นเหตุการณ์ ได้นำเรื่องมากราบเรียนพระอาจารย์ จึงกลายเป็นเรื่องเล่าสยองขวัญประจำศูนย์ของเราไปเลยครับ เท่านั้นยังไม่พอครับ เพราะเกือบเที่ยงคืนของทุกคืน ท่ามกลางคืนเดือนมืด ขณะที่พระทุกรูปกางเต็นท์จำวัดกันรอบโบสถ์ พวกเราก็จะได้ยินเสียงประหลาด คล้ายเสียงคนเดินลากขาไปมาอยู่รอบๆเต็นท์ มิหนำซ้ำบางคนยังเจอถึงขนาดมีคนมาเขย่าเต็นท์ ต่างก็คิดว่ามีใครมาแกล้ง พอชะโงกหน้าออกไปดูก็ไม่พบใครเลย มีแต่ความมืดและความเงียบเท่านั้น จนพวกเราขนพองสยองเกล้าไปตามๆกัน เป็นแบบนี้อยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ กระผมและพระเพื่อนจึงตั้งใจปฏิบัติธรรมกันเป็นพิเศษ เพื่อส่งผลบุญไปให้วิญญาณเฮี้ยนตนนั้น จนในสัปดาห์ที่สอง ดวงวิญญาณนั้นจึงได้หายไป แต่กว่าวิญญาณนั้นจะหายไป พวกเราก็หายเหมือนกันครับ คือ เส้นผมหายไปหมดทั้งหัวไม่ต้องโกนเลยครับ แต่ยังไม่จบแค่นั้นนะครับ เพราะหลังจากที่วิญญาณหน้าเละตนนั้นหายไปก็ยังมีวิญญาณอื่นๆที่กระผมเคยไปฆ่าเขาไว้ ได้ทยอยตามมาทวงคืนให้กระผมเห็นในนิมิต ด้วยสายตาและรังสีแห่งความอาฆาต จนกระผมถึงกับขนหัวลุก กระผมจึงต้องพยายามรักษาใจให้สงบ สว่าง และอยู่ในธรรมตลอดเวลา 
วิญญาณอื่นๆที่กระผมเคยไปฆ่าเขาไว้ได้ทยอยตามมาทวงคืนให้กระผมเห็นในนิมิตจนวันหนึ่ง เมื่อใจของกระผมนิ่ง สะอาดและสงบ กระผมก็ได้เห็นดวงแก้วใส ตอนนั้นกระผมปลื้มปีติมากเลยครับ และที่ปลื้มมากกว่านั้น คือ การได้เห็นองค์พระที่ศูนย์กลางกาย จากนั้นองค์พระก็ขยายใหญ่ขึ้นๆจนเท่าตัวกระผมเลยครับ และทุกวันกระผมก็จะตั้งจิตอุทิศส่วนกุศลนี้ไปให้พ่อแม่ และคู่กรรมคู่เวรทั้งหลายที่กระผมเคยไปฆ่าเขามา ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันชาติ จนทุกวันนี้ไม่มีวิญญาณเหล่านั้นมาให้เห็นอีกเลยครับ นอกจากนั้นอานิสงส์ของการบวชยังส่งผลให้น้าชายที่กำลังนอนซมมีอาการดีขึ้น จนสามารถพูดและลุกขึ้นนั่งได้อย่างน่าอัศจรรย์ และน้าสาวที่เป็นโรคออทิสติก ก็สามารถสื่อสารได้มากขึ้น เข้าใจสิ่งต่างๆได้มากขึ้นด้วยครับหลวงพ่อครับ กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อมากๆครับ ที่ช่วยดึงกระผมขึ้นมาจากนรก แต่ก่อนกระผมภูมิใจในการเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้ผู้อื่นมีความสุข แต่ตอนนี้กระผมรู้แล้วว่า “อานิสงส์ของการบวชเป็นพระนั้นยิ่งใหญ่ และเราสามารถทำให้คนอื่นมีความสุขได้มากกว่า” และกระผมภูมิใจมากที่ได้มีโอกาสช่วยหลวงพ่อสร้างคนดี ซึ่งเป็นการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ เพราะกระผมมั่นใจว่า คนดีเหล่านั้นก็จะไปสร้างคนดีให้เกิดขึ้นในสังคมต่อไปอีก และถ้าคนในสังคมเรามีแต่คนดี บ้านเมืองของเราก็คงไม่ต้องมีทหาร ไม่ต้องมีตำรวจ ซึ่งเป็นการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ เป็นการพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืนที่สุด และกระผมอยากอยู่ช่วยงานหลวงพ่อต่อไปเรื่อยๆ อยากช่วยหลวงพ่อเปลี่ยนวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง ช่วยให้คนที่กำลังมีความทุกข์ได้มีพระรัตนตรัยเป็นสรณะครับ กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงนนฺทโกภิกขุสนจนบวช อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่...บทความที่เกี่ยวข้องกับหนีวิญญาณร้ายมาบวช
http://goo.gl/DKgQS
พิมพ์บทความนี้
