Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ.2554ช่วงชีวิตที่เหลือขออุทิศตัวเพื่อบวช
ตอน ช่วงชีวิตที่เหลือขออุทิศตัวเพื่อบวชเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงกระผม พระพิเชษฐ์ จนฺทาโภ อายุ 30 ปี ปัจจุบันเป็นพระธรรมทายาทอยู่ ณ ศูนย์อบรมวัดโบสถ์ อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย ขอรายงานตัวครับ หลวงพ่อครับ...หลวงพ่อเปลี่ยนชีวิตของกระผม จากที่เคยมีชีวิตมืดมน มาเป็นชีวิตบนหนทางสว่างครับ เพราะเมื่อก่อนใครๆที่รู้จักกระผม ต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า กระผมเป็นคนเหยาะแหยะไม่เอาไหน ซ้ำร้ายยังชอบคบเพื่อนที่เกเร ดื่มเหล้าและติดยา ตั้งแต่เรียนอยู่ชั้น ม.2 ครับ ซึ่งทำให้กระผมต้องถูกคุณครูเชิญให้ออกจากโรงเรียน ตอนนั้นพ่อกับแม่ต่างเอือมระอาในตัวกระผมมากๆจนไม่อยากจะมองหน้ากระผมด้วยซ้ำไป พระพิเชษฐ์ จนฺทาโภแต่ด้วยความที่ตอนนั้นกระผมเป็นหนุ่มใจแตกเสียแล้ว กระผมจึงยังไม่สำนึกและอวดดีต่อไป ด้วยการเริ่มขยับจากคนเสพยามาเป็นคนขายด้วยครับ ตอนนั้นกระผมได้ถลำลึกลงสู่เหวนรกแห่งอบาย จนไม่สนใจเรื่องเวรกรรมและบาปบุญคุณโทษเลยแม้แต่น้อยครับ เพราะมันเป็นอะไรที่ซื้อง่ายขายคล่องมากๆ และยังบันดาลความสุขอันจอมปลอมให้กับกระผมแบบสุดๆ กล่าวคือ ทำให้ชีวิตของกระผมมีพร้อมทุกอย่าง ทั้งเงินทอง รถยนต์และบ้าน แต่สุดท้าย...ถึงแม้ว่ากระผมจะมีทุกอย่าง แต่กระผมก็เป็นทุกข์หลายอย่างครับ เพราะกระผมต้องอยู่อย่างเร้นลับหลบๆซ่อนๆหนีตำรวจเป็นพัลวัน จนใจของกระผมเต้นระส่ำไม่เป็นสุขเลยครับ และทุกครั้งที่กลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ ท่านทั้งสองก็ไม่เคยมองหน้ากระผมเลยสักครั้ง จึงทำให้กระผมยิ่งทุกข์ใจมากครับกระทั่งมีอยู่คืนหนึ่ง กระผมได้ไปเยี่ยมยายของกระผม ซึ่งท่านเป็นแฟนขาประจำดีเอ็มซี (DMC) พอท่านเห็นกระผม ท่านก็เรียกให้กระผมไปนั่งดูดีเอ็มซี (DMC) ด้วยกันกับท่าน ตอนนั้นเป็นช่วงกำลังถ่ายทอดสดรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาครับ จึงทำให้กระผมได้เห็นพระภิกษุรูปหนึ่งกำลังเทศน์สอนอยู่ กระผมก็นึกในใจว่า “ทำไมพระรูปนี้เทศน์เก่งมาก ดูท่านช่างสง่างาม และขณะที่กระผมมองท่านอยู่เพลินๆ กระผมก็นึกอย่างไรไม่รู้ครับ จู่ๆก็เกิดอยากจะบวชขึ้นมาอย่างกะทันหัน จึงบอกกับยายเดี๋ยวนั้นเลยว่า “ผมอยากจะบวช” ซึ่งยายก็เลยเกิดอาการเหมือนไม่อยากจะเชื่อ เพราะยายไม่คิดว่าจะได้ยินคำๆนี้ออกจากปากของกระผม ในตอนนั้นกระผมเองไม่ทราบเลยด้วยซ้ำว่าที่วัดพระธรรมกายกำลังจัดบวชพระแสนรูปรุ่นเข้าพรรษา ทุกอย่างจึงดูลงตัวเหมาะเจาะไปหมด โดยในวันรุ่งขึ้น ยายของกระผมนี่ล่ะครับ ท่านได้ทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรติดต่อพระอาจารย์ และพากระผมไปสมัครบวช อีกทั้งสาเหตุที่ทำให้กระผมซาบซึ้งใจมาก คือ ยายกับพระอาจารย์ได้พากระผมไปกราบเท้าพ่อกับแม่เพื่อลาบวช ซึ่งกระผมได้ขอขมาท่านด้วย ท่านทั้งสองต่างรู้สึกตกใจ ประหลาดใจและปลื้มใจมากจนน้ำตาไหลเลยครับ เพราะท่านไม่เชื่อว่า กระผมจะเป็นคนดีกับเขาได้ ตั้งแต่วินาทีนั้น กระผมจึงตั้งใจว่า กระผมจะกลับเนื้อกลับตัวใหม่ กระผมจะเป็นคนดีกับเขาให้ได้ กระผมจึงหักดิบเลิกอบายมุขทุกอย่างเลยครับ และตั้งใจที่จะบวชเอาบุญนี้ให้พ่อกับแม่อย่างเต็มที่ครับ ซึ่งพอได้เข้ามาบวช กระผมก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากที่การบวชของที่นี่ไม่เหมือนกับวัดทั่วๆไป เพราะที่นี่มีบทฝึกตัวที่ดีมากๆชนิดที่หาไม่ได้ในชีวิตฆราวาสครับ ซึ่งทำให้กระผมรู้สึกว่า ตัวเองเป็นคนที่โชคดีมากที่ได้เข้ามารับการอบรมในโครงการนี้ เพราะมีการสอนทุกอย่าง ทั้งเรื่องการปฏิบัติตัว, การพูดการจา, การสำรวมกายวาจาใจ, การขบฉันภัตตาหาร และไม่เว้นแม้แต่การเดินการนั่งและการนอน กระผมว่ามันเป็นอะไรที่สุดยอดมากครับ 
พระพิเชษฐ์ จนฺทาโภหลวงพ่อครับ ตั้งแต่กระผมเข้าโครงการมาได้เพียง 3 วัน กระผมคนเก่าก็ได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วครับ โครงการของหลวงพ่อสามารถเปลี่ยนกระผมให้เป็นคนดี เป็นคนใหม่ ซึ่งกระผมเองอดที่จะแอบภูมิใจไม่ได้ว่า “ทำไมคนอย่างเรา ถึงได้มีบุญขนาดนี้ ที่ได้มาเจอกับหลวงพ่อ และมหาปูชนียาจารย์อย่างพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯและคุณยายอาจารย์” กระผมรู้สึกมีความสุขใจและปลื้มใจมากจริงๆครับ ใจมันแช่มชื่น ปีติ เบิกบานกับชีวิตสมณะที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ซึ่งกระผมพึงพอใจมากครับ กระผมอยากกราบเรียนหลวงพ่อว่า “ถ้ากระผมตายลง ณ ตอนนี้ วินาทีนี้ ชีวิตของกระผมก็คุ้มเกินคุ้มแล้วครับ” กระผมสงสัยว่า ทำไมหลวงพ่อถึงเก่งมากๆที่สามารถทำอะไรใหญ่ๆอลังการเช่นนี้ได้ กระผมดีใจที่ได้มาอยู่ใต้ร่มบารมีของหลวงพ่อครับ แล้วอีกอย่างหนึ่ง เสียงนำนั่งสมาธิ(Meditation)ของหลวงพ่อนั้นใสมากครับ เวลากระผมหลับตาทีไรจะรู้สึกเหมือนเป็นเสียงจากสวรรค์เลยครับ และเพราะเสียงนำของหลวงพ่อนี้เองที่ทำให้กระผมรู้สึกเบาสบาย และเพียงแค่หลับตาเบาๆ กระผมก็เห็นองค์พระแก้วใสมาอยู่ตรงหน้าเลยครับ
ภาพวาดประสบการณ์ภายในของพระพิเชษฐ์ จนฺทาโภตอนแรกที่กระผมเห็นองค์พระ กระผมตกใจเล็กน้อยจนต้องลืมตาครับ แต่พอหลับตาลงอีกครั้ง องค์พระก็ยังอยู่ องค์พระของกระผมสวยงามมากและสว่างมากเหมือนแสงแดดที่ตกกระทบสังกะสีครับ พอกระผมเห็นท่าน กระผมก็ค่อยๆนึกน้อมท่านมาไว้ที่ศูนย์กลางกาย จากนั้นท่านก็มาอยู่ที่กลางท้องของกระผมจริงๆครับ พอกระผมมองลงไปก็เห็นมีดวงแก้วคลุมองค์พระอยู่ด้วย ตอนนั้นเหมือนกับว่าร่างกายของกระผมไม่มีอวัยวะอะไรสักอย่าง มันทั้งเบาทั้งสบาย กระผมมีความสุขอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยครับ เดี๋ยวนี้ไม่ว่ากระผมจะทำอะไรก็จะรู้สึกว่ามีองค์พระอยู่ในตัวกระผมตลอดเวลา กระผมอบอุ่นใจมากครับ และรู้ว่าตัวเองมาถูกทางแล้ว และที่ประทับใจ คือ กระผมรู้สึกดีใจว่าคนร้ายๆอย่างเราก็สามารถเห็นองค์พระกับเขาได้เหมือนกันหลวงพ่อครับ กระผมขอกราบแทบเท้าหลวงพ่อ ขอขอบพระคุณในสิ่งดีๆที่หลวงพ่อได้ให้กับกระผมและโลกใบนี้ หลวงพ่อเปลี่ยนชีวิตของกระผม และทำให้กระผมได้เรียนรู้ว่านรกและสวรรค์มีจริง พระคุณพ่อแม่มีจริง กระผมไม่คิดว่าตัวเองจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ กระผมอยากจะฝากข่าวดีไปถึงทุกๆคนที่อยู่ทางบ้านว่า ไม่ต้องเป็นห่วง กระผมไม่มีกำหนดสึกครับ กระผมอยากจะอยู่อย่างนี้ไปนานๆ อยากจะช่วยงานหลวงพ่อทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ ไปแบบชาติต่อชาติครับ กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงพระพิเชษฐ์ จนฺทาโภบทความที่เกี่ยวข้องกับช่วงชีวิตที่เหลือขออุทิศตัวเพื่อบวช
http://goo.gl/mWQNT
พิมพ์บทความนี้
