Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 20 กันยายน พ.ศ.2554เป้าหมายของชีวิต คือ วิชชาธรรมกาย
ตอน เป้าหมายของชีวิต คือ วิชชาธรรมกายเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงกระผม พระพงศ์กรณ์ ญาณาโภ อายุ 49 ปี ปัจจุบันเป็นพระธรรมทายาท อยู่ ณ ศูนย์อบรมธุดงคสถานล้านนา จังหวัดเชียงใหม่ ขอรายงานตัวครับ กระผมเป็นหนุ่มใหญ่มั่นใจสูง หรือจะเรียกสั้นๆว่า “หนุ่มมั่น” ก็ได้ครับ โดยบุคลิกที่มั่นใจของกระผม ประกอบกับความมีวิสัยทัศน์ พูดจริงทำจริง และมีคารมเป็นต่อนี้เองครับ ที่ทำให้กระผมประสบความสำเร็จทางด้านงานขายมาตลอดระยะเวลาสิบปีที่ผ่านมา ในฐานะเซลล์แมนขายประกันชีวิตมือทองของบริษัทแห่งหนึ่งครับ โดยยอดขายของกระผมนั้นเรียกได้ว่า กระแทกเข้าเบ้าตาของเจ้านายไปเต็มๆด้วยตัวเลขที่สุดแสนจะโดดเด่น คือ กระผมสามารถทำยอดขายได้ล้านกว่าบาทภายในสามเดือนครับ พระพงศ์กรณ์ ญาณาโภตอนนั้น กระผมได้รับรางวัลเป็นเซลล์แมนดีเด่น และได้ไปเที่ยวต่างประเทศด้วยนะครับ ด้วยความที่ช่วงนั้นงานก็ดีเงินก็ดี กระผมจึงใช้ชีวิตอย่างนกน้อยที่เหลิงลมอยู่เกือบสิบปี กระผมใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือยมากครับ โดยหมดไปกับการกินเที่ยวเลี้ยงลูกค้า และการดูแลพวกเสื้อผ้าหน้าผม ซึ่งช่วงที่ไปพบลูกค้าได้ทำให้กระผมได้ไปรู้จักกับผู้นำบุญของวัดพระธรรมกายท่านหนึ่ง ซึ่งท่านชอบชวนกระผมบวชทุกครั้งที่เจอหน้ากัน แต่กระผมก็ไม่เคยตอบรับท่านเลยสักครั้ง คิดแล้วก็ร่วมๆสิบกว่าปีมาแล้วครับที่ท่านชวนกระผมบวช แต่เป็นเพราะในตอนนั้น ชีวิตของกระผมกำลังรุ่งโรจน์ กระผมจึงไม่คิดที่จะบวชครับ อีกทั้งกระผมก็คิดเป็นอยู่อย่างเดียวว่า “ที่เราประสบความสำเร็จมาได้ก็เป็นเพราะฝีมือและฝีปากของเรา” แต่แล้วคงจะด้วยเคราะห์กรรมหรือวิบากกรรมที่ทำให้กระผมต้องรับกรรมอย่างแสนสาหัส ที่จู่ๆเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ยอดขายที่เคยดีก็ตกลงอย่างฮวบฮาบจนน่าใจหาย เพราะลูกค้าไม่รู้หายไปไหนหมดครับ ทำให้กระผมงงและเครียดมาก หนี้สินก็บานตะไท จนรายได้ชักหน้าไม่ถึงหลัง แถมขณะนั้นกระผมก็ถูกภรรยาทิ้งด้วยครับชีวิตของกระผมกำลังโดนสึนามิ กระผมรับไม่ได้กับชีวิตที่กำลังตกต่ำถึงขีดสุด เหมือนทุกอย่างมันนัดกันเข้ามารุมทึ้งรุมจิกกระผมแบบไม่บันยะบันยังเลยครับ และที่ปรึกษาที่ดีที่สุดของกระผมในขณะนั้น คือ ผู้นำบุญเจ้าเก่าคนเดิม ซึ่งท่านได้บอกกระผมว่า “เห็นไหม บอกตั้งนานแล้วก็ไม่เชื่อว่าให้บวช นี่คู่กรรมคู่เวรคงตามมารังควานแล้วล่ะสิ อย่างนี้ต้องสู้ด้วยบุญ” 
พระพงศ์กรณ์ ญาณาโภกระผมขอกราบเรียนหลวงพ่อว่า “เมื่อได้เข้ามาบวชแล้ว กระผมก็มีความสุขมาก ซึ่งกระผมคาดไม่ถึงเลยว่าชีวิตนักบวชจะสุขได้ขนาดนี้” รู้อย่างนี้กระผมบวชตั้งนานแล้วครับ กระผมอยากจะเป็นพระแท้ อยากจะรักษาศีลให้บริสุทธิ์ที่สุดเพื่อรองรับวิชชาธรรมกาย กระผมขอกราบเรียนอย่างจริงใจว่า “กระผมอยากศึกษาวิชชาธรรมกายมาก” กระผมจึงตั้งใจนั่งสมาธิ(Meditation)ทุกรอบไม่เคยขาดเลยครับ โดยตอนที่ฝึกนั่งช่วงแรกๆ กระผมก็เห็นเป็นดวงกลมใสๆสว่างๆอยู่ตรงกึ่งกลางหน้าผาก แต่พอพยายามน้อมดวงนั้นมาไว้ที่ศูนย์กลางกายก็กลับมืด มองไม่เห็นอะไรเลยครับ จากนั้นกระผมจึงมีความเพียรจัดมาตลอด โดยบางวันกระผมจะนั่งสมาธิหลายๆรอบ ร่วมๆ 5 ชั่วโมงกว่า กระผมนั่งจนปวดหัวตื้อไปหมดเลยครับ แต่ก็เหมือนบุญบันดาลครับ กล่าวคือ เมื่อวันที่ 12 กันยายน พ.ศ.2554 ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นวันครูวิชชาธรรมกาย กระผมได้มาไหว้พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และอธิษฐานขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของท่าน โดยกระผมได้ขอกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “ขอให้กระผมได้ธรรมะ เพราะกระผมอยากช่วยหลวงพ่อปราบมาร”จากนั้น กระผมได้ไปนั่งสมาธิต่อที่สภาธรรมกายสากล ซึ่งปรากฏว่า ไม่ว่าพระอาจารย์ จะสอนให้ทำอะไร กระผมก็ทำตามได้ง่ายๆเลยครับ กล่าวคือ พอท่านบอกให้นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และน้อมท่านเข้าไปตามฐานต่างๆ กระผมก็ทำตามได้ โดยเห็นท่านกลายเป็นดวงแก้วใสๆวิ่งไหลเข้าไปตามฐานต่างๆ พอถึงฐานที่เจ็ด ดวงแก้วก็สว่างมากและกลายเป็นดวงกลมๆสีทอง แล้วสักพักก็กลายเป็นพระพุทธรูปขาวใส มีประกายระยิบระยับสวยงามมาก โดยท่านนั่งขัดสมาธิอยู่ในกลางท้องของกระผมครับ และพอลืมตา กระผมก็ยังเห็นท่านเป็นเงาลางๆอยู่ที่กลางท้องด้วยครับ ทำให้กระผมดีใจมากครับ 
ภาพวาดประสบการณ์ภายในของพระพงศ์กรณ์ ญาณาโภหลวงพ่อครับ ไม่ทราบว่ากระผมมีคุณสมบัติพอเข้าตากรรมการบ้างหรือไม่ครับ คือ กระผมอยากจะเป็นพระหนึ่งในพันรูปที่จะเดินธุดงค์เส้นทางมหาปูชนียาจารย์มากครับ เพราะตั้งแต่ที่กระผมทราบว่าจะมีการคัดเลือกพระที่นั่งธรรมะได้ดีเข้าร่วมในโครงการนี้ กระผมก็อยากจะนั่งธรรมะให้ได้ดีๆ ซึ่งตอนนี้กระผมและพระเพื่อนอีก 5 รูปได้ขออนุญาตจากพระอาจารย์ รวมกลุ่มกันเพื่อฝึกนั่งธรรมะแบบติวเข้มด้วยครับ แถมบางทีตีสองกระผมยังลุกขึ้นมานั่งสมาธิอีกด้วยครับ สำหรับความตั้งใจของกระผมก็คงไม่ถึงกับเอาชีวิตเป็นเดิมพันหรอกครับ แต่เอาเป็นว่า...ตายเป็นตายก็แล้วกันครับ กระผมขอกราบเรียนหลวงพ่อว่า “ไม่ว่าจะมีวิธีไหนที่จะทำให้กระผมได้ร่วมเดินธุดงค์ในเส้นทางอันทรงคุณค่านี้ กระผมยินดีที่จะทำทุกอย่างเลยครับ กระผมอยากขอความเมตตาจากหลวงพ่อ ได้โปรดช่วยชี้แนะแก่กระผมด้วยนะครับ เพราะกระผมตั้งใจไว้แล้วว่า กระผมจะบวชชาติต่อชาติ จะอุทิศชีวิตให้หลวงพ่อ และพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ครับ”กราบคารวะด้วยความเคารพอย่างสูงพระพงศ์กรณ์ ญาณาโภ
“ให้ทำสบายๆนะลูกนะ ค่อยๆ ใจเย็นๆ ประกอบความเพียรให้แกร่งกล้า แต่อย่างถูกหลักวิชชา ง่ายๆ สบายๆ เบาๆ ใจเย็นๆ”บทความที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายของชีวิต คือ วิชชาธรรมกาย
http://goo.gl/L5yoz
พิมพ์บทความนี้
