Mobile Version
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผม พระธรรมทายาท เกชา ปวิตฺโต อายุ 39 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาท จากศูนย์อบรมวัดเขตคิชฌาวาส หรือ วัดทุ่งรังแร้ง อ.หางดง จ.เชียงใหม่ครับ
พระธรรมทายาท เกชา ปวิตฺโต
ศูนย์อบรมวัดเขตคิชฌาวาส อ.หางดง จ.เชียงใหม่
ก่อนมาบวช ผมรับราชการเป็นทหารพราน อยู่ประจำที่กรม 34 เพชรบูรณ์ ซึ่งผมก็ทำหน้าที่ด้วยความกล้าหาญ รับใช้ชาติมานานกว่า 15 ปี แบบไม่หวั่นเกรงกับอันตรายใดๆ แต่ในอีกด้านหนึ่งของชีวิต ผมก็สำมะเลเทเมาพอสมควรครับ แต่ก่อนที่ชีวิตของผมจะถลำลงไปในอบายจนฉุดไม่อยู่ ผมก็ได้พบกับกัลยาณมิตร ซึ่งก็คืออดีตสีกานั่นเอง เธอเป็นคนที่คอยชักจูงให้ผมเข้าวัด แล้วก็แนะนำให้ผมมาบวชในโครงการ 1 แสนรูป ปี พ.ศ. 2553 ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมก็หันหลังให้กับอบายมุข ไม่ดื่มเหล้าและไม่สูบบุหรี่อีกเลยครับ ซึ่งก่อนจะลาสิกขาในรุ่นนั้น ผมยังได้ต่อเวลาในการบวชด้วยการรับบุญเป็นพระพี่เลี้ยง ในโครงการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน อีก 1 โครงการครับ
หลวงพ่อครับ ตอนนี้อดีตสีกา ได้เสียชีวิตไปแล้ว ด้วยโรคมะเร็งในสมอง ผมก็เลยคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องกลับมาบวชอีกครั้ง เพื่อตอกย้ำความดีในหัวใจ และเพื่ออุทิศบุญกุศลไปให้กับเธอ แล้วการที่ผมเคยบวชในโครงการ 1 แสนรูปมาแล้ว ผมจึงคุ้นเคยกับระบบการอบรม คุ้นเคยกับการฝึกฝนตนเอง และรู้จักการนั่งสมาธิ(Meditation)ด้วยการภาวนาสัมมาอะระหัง ซึ่งผมก็นั่งไปเรื่อยๆ ฟุ้งไปเรื่อยๆ เพราะเห็นภาพเก่าๆ เรื่องราวเก่าๆ เต็มไปหมดเลยครับ แต่ผมก็ไม่หวั่น เพราะมีพระพี่เลี้ยงคอยสอนและให้กำลังใจอยู่เสมอครับ
ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
พระธรรมทายาท เกชา ปวิตฺโต
วันหนึ่ง ผมภาวนาสัมมาอะระหัง ไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ครับ อยู่ๆสัมมาอะระหังก็หายไปเอง เหมือนลืมไป แล้วผมก็เห็นดวงแก้วมีแสงสว่างซ้อนเข้ามาที่ลูกตาข้างขวา แล้ววูบเดียว ดวงแก้วก็ไหลลงไปอยู่ในท้อง ตอนแรกผมกลัวจนตัวสั่นเลยครับ ผมเห็นดวงแก้วเป็นดวงกลมๆ มีขนาดเล็กเท่ากำปั้นเด็ก มีแสงสว่างอยู่ด้วย ซึ่งผมเห็นชัดมาก หลังจากวันนั้นผมก็เห็นดวงแก้วแบบนี้ได้เป็นช่วงครับ แล้วเมื่อประมาณเกือบ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมนั่งสมาธิไปได้ 15 นาที ผมมีความรู้สึกว่าในท้องจะหมุนๆ พอมองเข้าไปก็เห็นดวงแก้วหมุนวนอยู่ในท้อง มีลักษณะเหมือนน้ำวนที่ไหลเชี่ยว แล้วสักพักก็มีองค์พระขึ้นมา แล้วก็หมุนวนอยู่อย่างนั้น ผมก็พยายามนึกให้ท่านเลิกหมุน ซึ่งผมก็นึกนิ่งๆไปเรื่อยๆ ท่านก็หยุดหมุนได้พอดี แล้วก็ลอยนิ่งอยู่ในหน้าท้องของผมตลอดเลยครับ ตอนแรกผมเห็นองค์พระเหมือนคนตาฟาง คือมองยังไม่ชัด แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ ผมก็เห็นองค์พระใสปิ๊งเลย เป็นองค์เล็กประมาณ 1 ฝ่ามือ แล้วก็มีแสงเป็นสายรุ้งขึ้นมารอบๆองค์พระด้วยครับ เวลาที่ผมมององค์พระ ใจของผมจะเย็นสบายและนิ่งมากๆ นิ่งเหมือนเราเก็บจิตเข้าตู้ ใจไม่วอกแวก ปวดก็ไม่ปวด เมื่อยก็ไม่เมื่อยเลยครับ
หลวงพ่อครับ ตั้งแต่ได้เห็นองค์พระ ก็ทำให้ผมมีความสุข ไม่เครียด บางทีกวาดลานวัดไปก็ดูองค์พระไป สัมมาอะระหังไปด้วย ใจมันก็จะนิ่งไปเอง เย็นไปเอง แล้วไม่ว่าจะลืมตา หรือหลับตา องค์พระก็ยังชัดปิ๊งไม่เปลี่ยนแปลงครับ
ผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ให้โอกาสผมมาบวช ทำให้ผมมีชีวิตที่ดีขึ้น และมีความสุขมากขึ้น ตอนนี้ผมขอเลื่อนวันลาสิกขาออกไปอย่างไม่มีกำหนด ซึ่งขณะนี้ผมก็พร้อมแล้วครับ ที่จะเข้ารับการอบรมเป็นพระพี่เลี้ยง ซึ่งผมจะทำหน้าที่การเป็นพระพี่เลี้ยงให้ดีที่สุดครับ แล้วถ้าเป็นไปได้ ผมก็อยากจะไปอยู่บูรณะ ทำวัดเก่าให้เป็นวัดใหม่ พัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่งครับ ช่วยหลวงพ่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนาครับ สุดท้ายนี้ผมขอให้หลวงพ่อมีอายุยืนนาน ไม่เจ็บ ไม่ป่วย ไม่ไข้ อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของทุกคนไปนานๆ นะครับ
http://goo.gl/6oZDA
พิมพ์บทความนี้
