Mobile Versionกราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผมพระธรรมทายาท สายัณห์ สุตพโล อายุ 37 ปี ปัจจุบันกำลังฝึกฝนอบรมตนเอง เพื่อเตรียมใจใสๆ เตรียมพร้อมในทุกภารกิจ เพื่องานพระพุทธศาสนาครับ
พระธรรมทายาท สายัณห์ สุตพโล
ว่าที่พระพี่เลี้ยงผู้เป็นแสงสว่างของชาวโลก
ก่อนมาบวช ผมมีอาชีพเป็นช่างไฟฟ้า ทำงานประจำอยู่ที่หน่วยซ่อมบำรุง ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งครับ ผมมีชีวิตที่สนุกสนาน ฮาไปวันๆ แล้วก็ทั้งดื่มเหล้า สูบบุหรี่ พอตกกลางคืนก็มีไนท์คลับ ผับ บาร์เป็นที่ไป ผมใช้ชีวิตประมาณนี้อยู่ 7 ปี ก็เริ่มเซ็ง เกิดอารมณ์อยากอ่านหนังสือธรรมะขึ้นมาครับ แล้วพอหยิบหนังสือธรรมะเล่มแรกขึ้นมาอ่าน อ่านไปอ่านมาก็ชอบ ติดใจเลยครับ คราวนี้เห็นหนังสือธรรมะที่ไหน เป็นต้องหยิบมาอ่านทุกที แล้วที่ชอบที่สุดคือหนังสือที่สอนเรื่องกฎแห่งกรรม หลังจากนั้นมา ผมก็เลิกเที่ยว เลิกดื่ม เลิกทำตัวเสเพล แต่ที่พยายามเลิกเท่าไหร่ ก็ยังเลิกไม่ได้สักทีก็คือบุหรี่ครับ
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ลาออกจากที่ทำงานเก่า ไปสมัครเป็นช่างไฟฟ้าอยู่ประจำโรงแรม คราวนี้เหมือนจะถูกลองใจครับ เพราะที่ทำงานใหม่ ยิ่งอยู่ใกล้แหล่งอบายมุขครบถ้วนมากกว่าเดิม แต่ก็ไม่ทำให้ผมใจอ่อนครับ เพราะผมไม่สนใจ ไม่มีอารมณ์อยากดื่ม อยากเที่ยว แบบเดิมอีกเลยครับ
แล้วบุญก็บันดาล ให้ญาติของผม มาชวนผมบวชในโครงการ 1 แสนรูป ภาคฤดูร้อน พอชวนปุ๊บ ผมก็ตอบตกลงปั๊บ เพราะผมอยากบวชมานานแล้วครับ ตอนแรกที่เข้าอบรม ผมก็อึดอัดนิดหน่อย แล้วก็คิดว่าเราจะรอดมั๊ยเนี่ย เพราะโครงการบวชของวัดพระธรรมกายเคร่งมาก ไม่ยอมให้พระสูบบุหรี่เลย แต่ผมก็โชคดีครับ ที่มีพระอาจารย์-พระพี่เลี้ยง-และพระเพื่อนคอยให้กำลังใจ จนในที่สุดผมก็ชนะ เพราะเลิกสูบบุหรี่ได้อย่างเด็ดขาดแล้วครับ หลวงพ่อครับ ตอนนี้ผมกลายเป็นคนใจเย็น ไม่ซีเรียส แล้วก็มีสติในสิ่งที่ทำมากขึ้น ยิ่งได้นั่งสมาธิ(Meditation) ก็ยิ่งมีความสุข และมีกำลังใจในการสร้างบารมีครับ
ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
พระธรรมทายาท สายัณห์ สุตพโล
เวลานั่งสมาธิ ผมจะนั่งเฉยๆ ไม่คิดอะไร ปล่อยจิตให้ว่าง ภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ มีอยู่ช่วงหนึ่ง ผมรู้สึกว่าลมสมาธิมันนิ่งไป แล้วก็วูบ สักพักก็มีแสงสว่างจ้าขึ้นมา ไม่ได้สว่างอยู่ตรงหน้าหรือในท้อง แต่ผมรู้สึกว่าสว่างอยู่ในจิตของผม สว่างมากเหมือนไฟสปอร์ตไลท์เลยครับ พอทำใจนิ่งๆ ผมก็เห็นตรงกลางของความสว่างมีพระพุทธรูปตั้งอยู่ เป็นพระพุทธรูปใสๆเหมือนที่ตั้งอยู่บนหิ้งพระของศูนย์อบรม องค์ใหญ่ประมาณรูปพระในหนังสือสวดมนต์ครับ ตอนนั้นจิตนิ่งมาก ไม่คิดอะไรเลย มีแต่ความสงบ และปีติ จะบอกว่าดีใจเยอะก็ไม่ใช่ แต่เป็นความรู้สึกเฉยๆกลางๆครับ แล้วสักพักพระพุทธรูปก็หายไป หลังจากนั้นมา ผมก็นั่งสมาธิได้ดีขึ้น จิตว่างง่ายขึ้น แล้วเวลาหลับตาก็ไม่มืดเหมือนตอนนอนหลับอีกแล้วครับ แต่ส่วนใหญ่ผมจะชอบนั่งแบบทำใจเฉยๆ ไม่นึกนิมิตอะไรเลย แต่ถ้าใจนิ่งดีจะให้นึกนิมิตเป็นพระพุทธรูปให้เห็นอยู่ในจิตเราก็ทำได้นะครับ จะนึกให้เป็นองค์เล็กจิ๋วๆก็ได้ จะให้เป็นองค์ใหญ่เท่ากับตัวเราก็ได้ ซึ่งภาพของท่านจะชัดและใส เหมือนอย่างเวลาที่เรามองพระประธานที่อยู่ตรงหน้าเลยครับ
หลวงพ่อครับ ตอนที่สิ้นสุดโครงการบวชภาคฤดูร้อนใหม่ๆ ผมตั้งใจว่าจะกลับไปเป็นพระอยู่ที่วัดใกล้บ้านครับ เพราะวัดนั้นมีแต่รักษาการเจ้าอาวาส ไม่มีพระอยู่ประจำ แล้วญาติโยมแถวนั้นก็นิมนต์ให้ผมไปอยู่ด้วย แต่พอคิดดีๆว่าเรายังไม่แก่ ถ้าญาติโยมมานิมนต์ให้เราทำอะไร เราก็ต้องทำให้ได้และทำให้ถูก ผมก็เลยคิดใหม่ครับ ว่าผมควรต้องมาศึกษาธรรมะเพิ่มเติม ศึกษาความเป็นพระแท้ให้มากกว่านี้สักระยะก่อน ที่คิดอย่างนี้ไม่ใช่ผมอยากเด่นหรือดังนะครับ แต่ผมคิดว่าเมื่อเราเป็นพระ เราต้องรู้ถูก-รู้ผิด รู้ควร-ไม่ควร จะได้ไม่เผลอไปทำให้พระพุทธศาสนาเสียหายครับ
พระธรรมทายาท สายัณห์ สุตพโล ในท่า Peace Position
สุดท้ายนี้ ผมอยากบอกชายแมนแมนทุกคน ว่าถ้าใครยังไม่เคยบวช หรือแค่คิดอยู่ในใจว่าอยากบวช โอกาสมาถึงแล้วให้รีบบวชเลย เพราะเราไม่รู้อนาคต แล้วเวลาในชีวิตของโยมพ่อ-โยมแม่ของเรา ก็มีแต่จะเดินไปข้างหน้า ถ้าเราตัดสินใจบวชช้า หรือผลัดวันประกันพรุ่ง มันอาจจะสายเกินไป ดังนั้นให้รีบมาบวชในโครงการเข้าพรรษานี้เลย ดีที่สุดครับ
หลวงพ่อครับ พอผมได้มารู้จักหลวงพ่อ ได้เห็นสิ่งที่หลวงพ่อทำ ผมอยากบอกว่า หลวงพ่อสุดยอดมาก แล้วน้ำเสียงของหลวงพ่อก็มีพลังมาก สะกดใจผมและพระธรรมทายาทให้ทำแต่เรื่องดีๆ พอเห็นหลวงพ่อมาสอนใน DMC พระธรรมทายาทจะตั้งใจฟังกันมากๆเลย แล้วทุกรูปก็รัก และศรัทธาในหลวงพ่อมากๆด้วยครับ ผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นผู้นำในการสร้างบารมีอย่างนี้ตลอดไป ส่วนตัวผมจะขอบวชแบบวันต่อวัน จะไม่สึกหนีหายไปไหน จะขออยู่ช่วยงานหลวงพ่อ แม้จะมีอุปสรรค ก็จะมุ่งมั่นเดินหน้าบวช ติดตามหลวงพ่อไปถึงที่สุดแห่งธรรมครับ
http://goo.gl/aoOVB
พิมพ์บทความนี้
