Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2556ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัยตอน ใจสู้ซะอย่างเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับกระผมพระวิลเลี่ยม เตชกโร อายุ 51 ปี เป็นชาวสิงคโปร์ครับพระวิลเลี่ยม เตชกโรหลวงพ่อครับ ก่อนหน้านี้ผมทำธุรกิจเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง อยู่ที่ประเทศสิงคโปร์ครับ และพอเปิดไปเปิดมาผมก็กู้เงินมาซื้อบ้าน ซื้อโน้น ซื้อนี่ จนมีแต่หนี้สินเต็มไปหมด ด้วยเหตุนี้ผมจึงอธิษฐานขอหลวงปู่ว่า ขอให้ผมปลดหนี้ให้ได้หมด เพราะผมอยากบวชตลอดชีวิต ซึ่งหลังจากอธิษฐานเสร็จไม่นาน อยู่ๆ งานก็เข้าแบบจัดหนัก ทำให้เงินทองไหลมาแบบจัดเต็ม จนผมสามารถปลดหนี้ได้หมดภายใน 10 เดือนอย่างน่าอัศจรรย์ แถมยังมีเงินเหลือให้โยมลูกๆ และโยมแม่บ้านด้วยครับ และหลังจากนั้นผมก็ตัดสินใจเข้ามาบวชในโครงการบวชพระนานาชาติ หรือ IDOP เดือนกรกฎาคม ปี 2554 ที่ผ่านมา ซึ่งขณะบวชผมก็เห็นหลวงพ่อจัดโครงการเดินธุดงค์บนกลีบกุหลาบ ทำให้ผมอยากเดินมาก แต่เนื่องจากเขายังไม่มีนโยบายให้พระนานาชาติเดิน ผมจึงได้แต่มองและก็นึกเสียดาย แต่ปีนี้พอรู้ว่าทางโครงการเขายอมให้พระนานาชาติเดินธุดงค์ด้วย ผมเลยดีใจสุดขีด ยิ่งกว่าได้ภูเขาทองคำอีกครับ และนับจากนั้นก็อะเลิร์ทเร่งวันเร่งคืนอยากให้ถึงวันเดินเร็วๆแต่อนิจจาโชคชะตามันเล่นตลกกับผมแล้วครับ คือ ก่อนการเดินธุดงค์ประมาณ 2 เดือน อยู่ๆ ผมก็เกิดเป็นโรคกระดูกทับเส้น เจ็บปวดจนขาซ้ายเดินไม่ค่อยได้ จนผมคิดถามตัวเองว่า แล้วเราจะได้เดินธุดงค์หรือนี่ ตอนนั้นผมเกิดความรู้สึกขัดแย้งในตัวเองมาก เพราะหัวใจอยากเดินมันเกินล้าน แต่ขามันเหลือแรงเดินไม่ถึงร้อย แต่ด้วยความที่ผมอยากเดินตามหลวงปู่มากๆ จึงรีบตั้งจิตอธิษฐานขอหลวงปู่อย่างแน่วแน่ว่า ขอให้ผมหายและขอให้ผมเดินได้จนจบโครงการเป็นอัศจรรย์ ซึ่งผมอธิษฐานทั้งๆ ที่มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยครับ แต่ด้วยหัวใจที่สู้ซะอย่างของผม แม้ขาผมจะเดี้ยง แต่ก็แข็งใจไปซ้อมเดินธุดงค์ทุกวัน ผมซ้อมเดินทั้งๆ ที่ปวดขา แต่ขณะซ้อมไปก็อธิษฐานขอหลวงปู่ไป ท่องสัมมาอะระหังไป จนวันเดินธุดงค์กระชั้นใกล้เข้ามาทุกที ซึ่งขาผมก็เหมือนจะดีขึ้นเกินครึ่งหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังไม่หาย แต่แล้วในที่สุดผมก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่า เป็นตายยังไงผมก็จะเดินให้ได้ แล้ววันที่เดินวันแรก ตอนผมก้าวขา แบกกลด สะพายบาตรออกจากห้องแก้วสารพัดนึก ผมน้ำตาจะไหลเลยครับ เพราะปลื้มกับการตัดสินใจเดิน ทั้งๆ ที่ขาก็ยังไม่หาย ปลื้มกับเลือดนักสู้ ปลื้มกับการที่คิดเอาชีวิตเป็นเดิมพันในการสร้างบารมีของตัวเองจากนั้นก็นึกถึงบุญที่ตัดสินใจทำอย่างนี้ แล้วก็อธิษฐานขอหลวงปู่ว่า ขอให้ผมเดินได้จนจบโครงการสำเร็จให้ได้ แต่หลวงพ่อครับ พอเดินเข้าจริงๆ ช่วงแรกผมต้องสู้กับสังขารตัวเองอย่างหนัก ซึ่งก็ทำตามที่หลวงพ่อบอก คือ ท่องสัมมาอะระหังแบบถี่ยิบ โดยไม่ให้ใจผมมีช่องว่างในการไปคิดถึงความเจ็บปวดของขาเลย ซึ่งมันก็ช่วยได้จริงๆ ครับ คือ ในขณะเดินผมสามารถลืมความเจ็บ ทั้งๆ ที่เจ็บแสนเจ็บ ทั้งยังสามารถลืมความร้อน ทั้งๆ ที่ร้อนได้ แม้ว่าพอกลับไปถึงที่พักในแต่ละวัน เท้าผมจะบวมมาก จนหมอบอกว่าให้พักก่อนสัก 2 วัน แต่ผมก็ไม่ยอมพักครับ เพราะผมคิดแต่ว่าผมจะเอาชีวิตเป็นเดิมพัน อยากทำผังเลือดนักสู้หัวใจเพชรติดตัวไป เพราะหากผมทำได้จริงๆ อีกหน่อยผมเจออะไรที่หนักกว่านี้ ผมก็จะมีธาตุทรหดที่ทนได้ และเมื่อผมทนได้โดยไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคที่เจอ บุญที่ได้ก็จะเยอะแบบโคตรๆ และพอคิดแบบนี้ปั๊บ ผมก็ฮึดสู้เดินต่อครับ และเมื่อผมคิดจะสู้ ก็มีอะไรแปลกใหม่เกิดขึ้นจนได้ คือ จากเดิมที่ผมเดินไป ท่องสัมมาอะระหังไป ก็ได้แค่ท่อง แต่ผมยังนึกถึงดวงแก้ว นึกถึงองค์พระไม่ออกหรอกครับ แต่พอท่องไปท่องมาผ่านไปสัก 3-4 วัน ใจผมก็เริ่มเข้าไปอยู่ภายในแบบนิ่งแน่นขึ้น เกิดความรู้สึกสงบ จนขณะเดินๆ ไป ก็เห็นดวงสว่างผุดขึ้นมากลางท้อง และพอจรดใจนิ่งๆ มองดวงไปมองดวงมา ก็เห็นองค์พระผุดขึ้นมาขณะที่กำลังก้าวเท้าเดินครับ จนผมรู้สึกมีความสุขมาก และเมื่อผมเห็นองค์พระแล้ว ขณะที่ญาติโยมกล่าวคำว่าสาธุๆ ไปตลอดเส้นทาง องค์พระกลางท้องของผมก็สว่างว๊าบขึ้นตามจังหวะของเสียงสาธุการ ซึ่งการมององค์พระไปเรื่อยๆ นี่เองครับ ทำให้ผมมีพลังเดินจนกำชัยชนะมาถึงเส้นชัยในวันสุดท้ายจริงๆ ซึ่งพอกลับมาที่วัด ผมน้ำตาไหลเลยครับ เพราะภูมิใจ ปลื้มใจกับตัวเองเหลือเกิน ที่เราขาเจ็บ แต่เราทำได้ ทั้งๆ ที่ก็ไม่น่าจะได้ และที่สำคัญผมนึกขอบพระคุณหลวงปู่ ที่ช่วยให้ผมสามารถเดินได้ตลอดรอดฝั่งจนสำเร็จแต่หลวงพ่อครับ แม้ผมมาถึงวัดแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าเรื่องผมจะจบลงง่ายๆ นะครับ เพราะผมเจอผลกระทบข้างเคียงจากการเดินธุดงค์แบบจัดเต็ม คือ พอผมนั่งสมาธิปุ๊บ ก็สว่างปั๊บแบบง่ายๆ เลยครับ เห็นดวงแก้ว เห็นองค์พระได้ง่ายมาก แถมท่านก็อยู่กับผมแบบต่อเนื่องได้นานขึ้นอีกด้วย ผมกราบขอบพระคุณที่หลวงพ่อให้บุญผมเดินธุดงค์นะครับเพราะผมได้อะไรเยอะมากๆสุดท้ายนี้ผมก็อยากชวนชายแมนๆ ทุกท่าน มาบวชภาคฤดูร้อนกันเถิดครับ เพราะชีวิตพระนั้น เป็นชีวิตที่ทำให้เราได้บุญมาก ผมขอให้หลวงพ่อแข็งแรงที่สุดในโลกนะครับ และอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร เป็นแสงสว่างให้ชาวโลกตลอดไปครับ
http://goo.gl/590Bg
พิมพ์บทความนี้
