Mobile Versionคำถามข้อที่ 1. ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนครับ? ผมกับไอวี่จะช่วยเธอให้ไปในที่ๆ เธอควรไปได้อย่างไร? เราได้ทำบุญใส่ชื่อเธอหลังจากที่เธอเสียชีวิตแล้ว เธอได้รับไหมครับ? เธอมักให้การช่วยเหลือคนอื่นๆ แล้วเธอจะนึกถึงบุญที่เธอทำได้ไหมครับ?คำตอบ... ก่อนที่คุณโมนิคจะเสียชีวิต แม้ว่าตัวเธอจะกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการเตรียมงานฉลองเทศกาลปีใหม่ ร่วมกับครอบครัวของเธออยู่ก็ตาม แต่ภายในใจลึกๆ ของเธอนั้น ตัวเธอกลับรู้สึกว่า “ร่างกายของเธอมีอาการที่เหนื่อยล้าและอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก” ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ตัวเธอเองก็มีสุขภาพที่ไม่ค่อยดีและไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่แล้ว เพียงแต่ตัวเธอไม่ค่อยจะได้ใส่ใจหรือสนใจกับเรื่องสุขภาพของตัวเธอเองสักเท่าไหร่ก่อนที่คุณโมนิคจะเสียชีวิต ร่างกายของเธอมีอาการเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียเป็นอย่างมากจนกระทั่งเมื่อถึงช่วงเวลาที่คุณโมนิค กำลังใกล้จะเสียชีวิต ตัวเธอก็เริ่มมีอาการที่เหนื่อยหอบมากขึ้นไปเรื่อยๆ ซึ่งอาการเหนื่อยหอบที่ตัวเธอกำลังเป็นอยู่นั้น ก็เกิดจากการทำงานของหัวใจที่ผิดปกติและเสียสมดุล แล้วในที่สุด เมื่อหัวใจของเธอไม่สามารถที่จะทำงานตามปกติต่อไปได้ และในเสี้ยววินาทีนั้นเอง หัวใจของเธอก็ได้หยุดเต้น พร้อมกับการจากไปอย่างไม่หวนคืนกลับมาของตัวเธอนั่นเองตัวเธอเริ่มมีอาการเหนื่อยหอบมากขึ้นไปเรื่อยๆหลังจากที่คุณโมนิคได้เสียชีวิตลงไปแล้ว กายละเอียดของเธอก็ได้หลุดออกมายืนอยู่ข้างๆ ร่างของเธอ ด้วยความรู้สึกที่มึนๆ งงๆ และยังไม่รู้สึกตัวว่า “ตัวเธอเองได้เสียชีวิตไปแล้ว” แต่พอเวลาผ่านไปได้สักครู่หนึ่ง กายละเอียดของเธอก็เริ่มได้สติมากขึ้นกายละเอียดของเธอได้หลุดออกมายืนอยู่ข้างๆ ร่างของเธอและทันทีที่กายละเอียดของเธอได้สติมากขึ้นแล้ว ตัวเธอก็ได้เห็นลูกๆ ของเธอกำลังชุลมุนอยู่กับร่างของเธอที่ปราศจากลมหายใจ อยู่ภายในบ้านพักแห่งนั้น เมื่อกายละเอียดของเธอได้เห็นความจริงทุกอย่างเช่นนั้น ตัวเธอก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ที่ในตอนนี้ตัวเธอเองได้เสียชีวิตลงไปแล้วนอกจากกายละเอียดของเธอ จะเกิดความรู้สึกที่ตกใจกับการจากไปของตัวเธอแบบกะทันหันแล้ว ตัวเธอเองยังรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมากอีกด้วย จนทำให้ตัวเธอทำอะไรต่อไปไม่ถูกเลยทีเดียวตัวเธอรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมากส่วนสาเหตุที่ทำให้กายละเอียดของเธอมีความรู้สึกเช่นนี้ ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ ณ ช่วงเวลานั้น ตัวเธอเองยังไม่พร้อมที่จะจากทุกคนไป และยิ่งตัวเธอได้เห็นสามี รวมถึงลูกๆ ของเธอกำลังเศร้าโศกเสียใจ กับการจากไปของเธอด้วยแล้ว ตัวเธอก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงสามี ห่วงลูกๆ ทุกคน และก็ห่วงงานของเธอเป็นอย่างมาก และที่สำคัญที่สุด ณ ช่วงเวลานั้น ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่า “นับจากนี้ต่อไป ตัวเธอจะต้องทำอย่างไรกับชีวิตหลังความตาย ที่ตัวเธอจะต้องเดินต่อไปโดยลำพังเพียงคนเดียว”เมื่อกายละเอียดของเธอเกิดความรู้สึกสับสนจนทำอะไรไม่ถูกเช่นนั้น จึงทำให้กายละเอียดของเธอ ได้แต่เดินวนเวียนไปมาอยู่ภายในบ้านพักตากอากาศแห่งนั้นนั่นเอง นอกจากกายละเอียดของเธอ จะเดินวนไปวนมาอยู่ภายในบ้านพักตากอากาศแห่งนั้นแล้ว กายละเอียดของเธอยังได้แว้บไปยังสถานที่ต่างๆ ที่ตัวเธอคุ้นเคยและผูกพัน ในสมัยที่ตัวเธอยังมีชีวิตอยู่อีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นที่บ้าน หรือที่บริษัทของเธอ เป็นต้นกายละเอียดของเธอได้แว้บไปยังสถานที่ต่างๆ ที่เธอคุ้นเคยและผูกพันจนกระทั่งเมื่อวันเวลาได้ล่วงเข้าสู่วันที่ 2 นับจากวันที่ตัวเธอได้เสียชีวิตลงไปแล้ว ผลแห่งบุญทุกๆ บุญที่ตัวลูกและคุณไอวี่ได้ตั้งใจทำ แล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้กับเธอ ไม่ว่าจะเป็นบุญจากการถวายสังฆทาน, บุญจากการถวายประทีปโคมไฟ และบุญจากการประพฤติปฏิบัติธรรม เป็นต้น ก็ได้ส่งผลทำให้กายละเอียดของเธอรู้สึกอบอุ่นใจ และสามารถหวนกลับมาระลึกนึกถึงคำพูด ที่ตัวลูกได้เคยแนะนำตัวเธอเอาไว้ได้ว่า “ให้ตัวเธอหมั่นนึกถึงบุญอยู่เสมอๆ” ซึ่งในความเข้าใจของเธอนั้น บุญก็คือการให้หรือความดีที่ตัวเธอได้เคยกระทำเอาไว้ ทั้งที่ตัวเธอได้ทำด้วยตัวเอง และที่ตัวลูกและคุณไอวี่ได้ชักชวนให้ตัวเธอได้ทำในพระพุทธศาสนานั่นเองผลแห่งบุญทุกๆ บุญ ได้ส่งผลให้กายละเอียดของเธอรู้สึกอบอุ่นใจเมื่อกายละเอียดของเธอสามารถระลึกนึกถึงคำแนะนำดีๆ ที่ตัวลูกได้เคยบอกตัวเธอเอาไว้ได้เช่นนั้น ด้วยความที่ตัวเธอเป็นคนที่มีพื้นฐานจิตใจดีอยู่แล้ว จึงทำให้ใจของเธอสามารถปล่อยวางจากเรื่องราวต่างๆ ที่ตัวเธอรู้สึกเป็นห่วงและกังวลใจลงไปได้กายละเอียดของเธอได้ระลึกนึกถึงวัดพระธรรมกายไม่เพียงแค่นั้น ตัวเธอยังสามารถคิดสอนตัวเองขึ้นมาได้อีกว่า ในเวลานี้ ตัวเธอควรจะต้องนึกถึงบุญ หรือความดีต่างๆ ที่ตัวเธอได้เคยกระทำเอาไว้ และนึกถึงตัวเองเป็นหลักเสียก่อน ก่อนที่จะไปนึกถึงเรื่องของการงานหรือเรื่องของครอบครัว เป็นต้น และในช่วงที่ตัวเธอกำลังนึกถึงบุญอยู่นั้น กายละเอียดของเธอก็ได้ระลึกนึกถึงวัดพระธรรมกาย ที่ตัวเธอได้เคยมีโอกาสมาสร้างความดี และสั่งสมบุญร่วมกับตัวลูกและคุณไอวี่เอาไว้ ในสมัยที่ตัวเธอยังมีชีวิตอยู่ทันทีที่กายละเอียดของเธอได้ระลึกนึกถึงวัดพระธรรมกาย ทันใดนั้นเองกายละเอียดของเธอก็ได้แว้บมาที่บริเวณด้านหน้าของมหาธรรมกายเจดีย์ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ตัวเธอรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก เพราะเวลาที่ตัวเธอมาร่วมงานบุญที่วัดทีไร ตัวเธอก็มักจะได้มาอยู่ ณ ที่ตรงนี้เสมอๆกายละเอียดของเธอได้แว้บมาที่บริเวณด้านหน้าของมหาธรรมกายเจดีย์หลังจากที่กายละเอียดของเธอ ได้แว้บมาปรากฏอยู่ที่บริเวณด้านหน้าของมหาธรรมกายเจดีย์แล้ว ตัวเธอก็ได้เห็นภาพขององค์พระธรรมกายประจำตัวสีทองอร่าม ที่ประดิษฐานอยู่รายรอบบนมหาธรรมกายเจดีย์เมื่อตัวเธอได้เห็นภาพขององค์พระธรรมกายประจำตัวสีทองอร่าม ที่ประดิษฐานอยู่บนมหาธรรมกายเจดีย์เช่นนั้น ใจของเธอก็เกิดความรู้สึกที่ชุ่มชื่นเบิกบาน และปลื้มปีติในบุญหรือความดี ที่ตัวเธอได้เคยตั้งใจสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ถวายแด่พระธรรมทายาทนานาชาติไปกว่า 21 องค์เป็นอย่างมากตัวเธอได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ถวายพระธรรมทายาทนานาชาติไปกว่า 21 องค์ที่ตัวเธอมีความรู้สึกที่ชุ่มชื่นเบิกบานใจเช่นนี้ ทั้งนี้ก็เป็นเพราะตัวเธอรู้สึกเป็นสุขใจ ที่ตัวเธอได้เป็นผู้ให้ และยิ่งตัวเธอได้เห็นพระธรรมทายาทนานาชาติทุกรูป ที่ตัวเธอได้สร้างองค์พระถวายมีความรู้สึกดีใจและปีติใจแล้ว ตัวเธอก็ยิ่งรู้สึกปลื้มใจและเป็นสุขใจในความดีที่เธอทำมากๆ เลยเมื่อกายละเอียดของเธอมีความรู้สึกที่ชุ่มชื่นเบิกบาน และปลื้มปีติในบุญหรือความดี ที่ตัวเธอได้เคยตั้งใจสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ถวายแด่พระธรรมทายาทนานาชาติไปกว่า 21 องค์เช่นนั้นแล้ว กายละเอียดของเธอก็เริ่มเมียงมองเก็บเกี่ยวบรรยากาศ และเดินชมองค์พระอยู่รอบๆ มหาธรรมกายเจดีย์ด้วยความสุขใจกายละเอียดของเธอเดินชมองค์พระอยู่รอบๆ มหาธรรมกายเจดีย์ด้วยความสุขใจซึ่ง ณ ช่วงเวลานั้น ใจของเธอก็รู้สึกสบายและผ่อนคลายจากเรื่องราวต่างๆ ลงไปได้อีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของครอบครัว หรือเรื่องของธุรกิจการงานต่างๆ เป็นต้น เมื่อใจของเธอรู้สึกสบายและผ่อนคลายจากเรื่องราวต่างๆ ลงไปได้เช่นนี้ ตัวเธอจึงเกิดความรู้สึกอยากที่จะหลับตาทำสมาธิ(Meditation) หรือทำใจนิ่งๆ อยู่กับตัวเองขึ้นมาในทันทีส่วนสาเหตุที่ทำให้กายละเอียดของเธอ มีความรู้สึกอยากที่จะหลับตาทำสมาธิขึ้นมานั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะในสมัยที่ตัวเธอยังมีชีวิตอยู่ ตัวเธอเคยนั่งสมาธิและได้เข้าถึงความสบาย ที่มาพร้อมกับความสุขใจเป็นอย่างมาก กอปรกับตัวเธอเองก็เคยได้ยินได้ฟังมาว่า “การหลับตาทำสมาธิจะช่วยทำให้ตัวเธอไปสู่สรวงสวรรค์ที่งดงามได้”ตัวเธอได้นั่งหลับตาทำสมาธิ อยู่ที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์เมื่อเป็นเช่นนี้ ตัวเธอจึงได้นั่งหลับตาทำสมาธิ อยู่ที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ ด้วยดวงใจที่เป็นสุขนั่นเองและในระหว่างที่กายละเอียดของเธอกำลังนั่งสมาธิอยู่นั้น ตัวเธอก็ได้นึกทบทวนถึงหลักวิชชาหรือวิธีการปฏิบัติในการทำสมาธิ ที่ตัวเธอเคยได้ยินได้ฟังมาจากพระอาจารย์ รวมถึงตัวลูกและคุณไอวี่ในสมัยที่ตัวเธอยังมีชีวิตอยู่ตัวเธอได้นั่งนึกทบทวนถึงบุญต่างๆ ตามหลักวิชชาในการทำสมาธิและเมื่อกายละเอียดของเธอ วางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายของเธออย่างสบายๆ ตามหลักวิชชาที่ตัวเธอเคยได้เรียนรู้มาแล้ว ตัวเธอก็เริ่มนึกถึงภาพของความดีหรือบุญต่างๆ ที่ตัวเธอได้เคยสั่งสมเอาไว้ที่วัดพระธรรมกายแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นบุญที่ตัวเธอได้ตั้งใจสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้กับตัวเธอเอง และถวายแด่พระธรรมทายาทนานาชาติไปกว่า 21 องค์, บุญที่ตัวเธอได้มาร่วมงานบวชของตัวลูก และบุญที่ตัวเธอได้ถวายภัตตาหารแด่คณะสงฆ์ เป็นต้นเมื่อกายละเอียดของเธอได้ทำสมาธิ และนึกทบทวนถึงบุญต่างๆ เช่นนั้น จึงส่งผลทำให้กายละเอียดของเธอแลดูสดใส และผ่องใสมากขึ้นไปเรื่อยๆ ซึ่งตัวเธอก็ได้นั่งสมาธิ พร้อมกับนึกทบทวนบุญอยู่ที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์อย่างนี้ แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ โดยที่ตัวเธอไม่ได้แว้บไปที่ไหนเลยภาพบุญต่างๆ ที่เธอนึกถึง ได้ผุดขึ้นมาให้เธอได้เห็นเองแบบอัตโนมัติที่ศูนย์กลางกายแล้วในที่สุด เมื่อวันเวลาผ่านไปซึ่งยังอยู่ในช่วง 7 วัน หลังจากที่ตัวเธอเสียชีวิตลงไปแล้ว ภาพของบุญต่างๆ ที่ตัวเธอนึกถึง ก็ได้กลายเป็นภาพของบุญที่ผุดขึ้นมาปรากฏฉายให้ตัวเธอได้เห็นเองแบบเป็นอัตโนมัติ อย่างช้าๆ ที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งภาพของบุญ หรือความดี ที่ผุดขึ้นมาปรากฏฉายให้ตัวเธอได้เห็นที่ศูนย์กลางกายนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นภาพของบุญหรือความดี ที่ตัวเธอได้ทำไว้ในบุญเขตพระพุทธศาสนาเป็นหลักทั้งสิ้นนอกจากจะมีภาพของบุญหรือความดี ที่ตัวเธอได้ทำในบุญเขตพระพุทธศาสนา มาปรากฏฉายให้ตัวเธอได้เห็นแบบเป็นอัตโนมัติแล้ว ก็ยังมีภาพของบุญทุกๆ บุญที่ตัวลูกและคุณไอวี่ได้ตั้งใจทำ แล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้กับเธอ มาปรากฏฉายให้ตัวเธอได้เห็นอีกด้วยกายละเอียดของเธอ รู้สึกซาบซึ้งใจในคุณความดีของมิตรแท้ที่ตัวลูกและคุณไอวี่มีให้เมื่อภาพของบุญทุกๆ บุญได้ไปปรากฏฉายอยู่ภายในใจของเธอแบบฉากต่อฉาก ฉอตต่อฉอตเองเช่นนั้นแล้ว ใจของเธอก็ยิ่งเกิดความรู้สึกที่แช่มชื่น เบิกบาน และเป็นสุขใจอย่างที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียว อีกทั้งกายละเอียดของเธอ ยังเกิดความรู้สึกที่ซาบซึ้งใจในคุณงามความดีของมิตรแท้ ที่ตัวลูกและคุณไอวี่ได้มีให้ต่อตัวเธออย่างที่สุดเมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้ใบหน้าของเธอได้เผยรอยยิ้มที่ชุ่มเย็น, ผ่องใส, ละมุนละไม ด้วยความปลื้มปีติในบุญและมิตรภาพที่ดีงามที่ตัวเธอได้รับอย่างไม่มีประมาณไม่เพียงแค่นั้น ณ ช่วงเวลาที่ตัวเธอได้นั่งสมาธิทบทวนบุญ อยู่ที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์นั้น ยังทำให้ตัวเธอมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องของบุญ ซึ่งเป็นคำสอนที่มีเฉพาะในพระพุทธศาสนา เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอีกด้วย คือจากเดิมที่ตัวเธอเคยมีความรู้ความเข้าใจว่า “บุญก็คือการให้ที่เป็นความดีในระดับหนึ่ง” แต่มาบัดนี้ ตัวเธอกลับมีความรู้สึกซาบซึ้ง และมีความเข้าใจในเรื่องบุญมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมเป็นอย่างมากตอนนี้ตัวเธอมีความเข้าใจเรื่องบุญมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมเป็นอย่างมากที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ ณ ช่วงเวลาที่กายละเอียดของเธอ นั่งสมาธิทบทวนบุญอยู่ที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์นั้น ภาพของบุญต่างๆ ที่ตัวเธอได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ ได้มาปรากฏฉายแบบเป็นอัตโนมัติ อีกทั้งภาพของบุญต่างๆ เหล่านั้นยังได้มาหล่อเลี้ยงกายและใจของเธอ ให้มีความรู้สึกที่แช่มชื่นเบิกบาน มีความสุข และผ่องใสสว่างไสวมากขึ้น มากขึ้น แล้วก็มากขึ้นไปกว่าเดิมเป็นอย่างมากอีกด้วย และโดยส่วนใหญ่ ภาพของบุญที่มาปรากฏฉายให้ตัวเธอได้เห็นนั้น ก็จะเป็นภาพของบุญที่ตัวเธอได้เคยสั่งสมเอาไว้ในบุญเขตพระพุทธศาสนาทั้งสิ้น ซึ่งเป็นบุญหลักที่มีกำลังมาก ได้มาปรากฏฉายให้ตัวเธอได้เห็นก่อน
เมื่อกายละเอียดของเธอ มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องของบุญอย่างซาบซึ้งเช่นนั้นแล้ว จึงทำให้ตัวเธอเกิดความรู้สึกเสียดายขึ้นมาในใจว่า “ตัวเธอน่าจะมาเจอและเข้าใจในคำสอนของพระพุทธศาสนาให้เร็วกว่านี้ เพื่อที่ตัวเธอจะได้สั่งสมบุญในพระพุทธศาสนาให้มากยิ่งไปกว่านี้” แต่ถึงกระนั้น แม้ว่าตัวเธอจะมารู้จักและเข้าใจในเรื่องของบุญและคำสอนของพระพุทธศาสนาช้าไปก็ตาม แต่ตัวเธอก็รู้สึกโชคดีและดีใจมากๆ ที่ได้มารู้จักกับยอดกัลยาณมิตร ที่ชี้นำให้ตัวเธอได้พบกับหนทางสว่างของชีวิต ทั้งก่อนและหลังความตาย ซึ่งยอดกัลยาณมิตรที่รักยิ่งของเธอนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล เพราะพวกเขาก็คือ ตัวลูก หรือลูกโฮเวิร์ดมายซัน และคุณไอวี่นั่นเองตัวเธอรู้สึกเสียดาย ที่ไม่ได้สั่งสมบุญในพระพุทธศาสนาให้มากยิ่งไปกว่านี้ส่วนว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้ไปจะเป็นอย่างไร จะเกิดอะไรขึ้นกับกายละเอียดของเธอบ้าง เราก็คงจะต้องมาติดตามรับฟังกันต่อในวันถัดไป
http://goo.gl/8QOi5
พิมพ์บทความนี้
