Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 19 มีนาคม 2556
จดหมายจากนาคธรรมทายาทปฏิพัทธ์ ปัญญาใจเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผมนาคธรรมทายาท ปฏิพัทธ์ ปัญญาใจ อายุ 27 ปีตัวแทนนาคธรรมทายาท จากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกายครับ
นาคธรรมทายาท ปฏิพัทธ์ ปัญญาใจ : ผมคิดว่าชนะอะไรก็ไม่สู้ชนะใจ ตัวเองที่สำคัญ เมื่อตัดสินใจมาแล้วก็ทำให้ดีที่สุด ถ้าบทฝึกแค่นี้เรายังผ่านมันไปไม่ได้ต่อไปในอนาคตเราจะทำอะไรสำเร็จได้ยังไง
ก่อนเข้าโครงการผมทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาล อยู่ประจำห้องผ่าตัด สังกัดงานวิสัญญีแพทย์ครับ ผมมีชีวิตเหมือนชาวโลกทั่วไป คือสุขบ้างทุกข์บ้าง แต่มาพักหลังๆ นี้รู้สึกจะทุกข์มากกว่าสุขครับ ผมมีความรู้สึกว่าตัวเองเหมือนชักโครกเข้าไปทุกที ใครๆ ก็ชอบมาระบายความอัดอั้นตันใจกับผม แต่ผมกลับระบายความทุกข์กับใครไม่ได้เลย แล้วตัวผมเองก็ใจร้อนหุนหัน คนในครอบครัวก็ไม่เข้าใจกัน มองไปทางไหนจึงมีแต่ทุกข์จนรู้สึกท้อแท้ ตอนนั้นผมอยากบวชมาก อยากให้พระธรรมคำสอนช่วยขัดเกลาจิตใจ ผมเชื่อว่าศาสนาจะดับร้อนในใจของผมได้ อีกอย่างหนึ่งตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยบวชเลยสักครั้ง จึงคิดอยากบวชตอบแทนพ่อแม่ครับ พอไปปรึกษาญาติๆ จึงรู้ว่ากำลังจะมีโครงการบวช 1 แสนรูป ผมก็ตัดสินใจพักงานเพื่อพักใจมาบวชทันที พอพ่อตารู้ว่าผมจะบวชในโครงการนี้ ซึ่งท่านก็เคยบวชในโครงการนี้มาก่อน ท่านก็รีบแนะนำให้ผมฝึกนั่งคุกเข่า ฝึกนั่งขัดสมาธิ(Meditation) และให้หัดนั่งสมาธิเป็นชั่วโมงๆด้วยครับ ทีแรกผมยังไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องฝึกแต่พอมาเข้าโครงการถึงรู้ว่ามันจำเป็นมาก ถือเป็นอีกด่านที่นาคธรรมทายาทต้องผ่านไปให้ได้ครับ
ถึงผมจะเข้าโครงการมาได้ไม่กี่วัน แต่ยอมรับจากใจจริงว่าโครงการนี้ดีมาก เป็นโครงการที่เปิดโอกาสกว้างสำหรับลูกผู้ชายจริงๆ แม้วันแรกๆ จะรู้สึกว่าฝึกหนัก แต่พอฝึกทุกวันก็เริ่มชิน ผมคิดว่าชนะอะไรก็ไม่สู้ชนะใจตัวเอง ที่สำคัญ เมื่อตัดสินใจมาแล้วก็ทำให้ดีที่สุด ถ้าบทฝึกแค่นี้เรายังผ่านมันไปไม่ได้ ต่อไปในอนาคตเราจะทำอะไรสำเร็จได้ยังไง
พอหลวงพ่อแนะนำให้นาคธรรมทายาทนั่งสมาธินึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่ ผมก็พยายามทำตาม ซึ่งผมก็อยากทำให้พ่อกับแม่ชื่นใจครับ แต่วันแรกๆ ผมยังนึกไม่ได้ แถมนั่งสมาธินานๆ ก็ทั้งปวดขาปวดหลัง แต่ผมไม่ยอมแพ้ครับ ผมตั้งใจนั่งทุกวัน ถ้ายังไม่หมดชั่วโมงก็จะไม่ยอมลืมตาครับ ผ่านไประยะหนึ่งผมก็เริ่มทำได้ โดยจะนั่งอย่างสบายๆ ทำร่างกายให้สบายๆ ทำจิตใจให้สบายๆ ไม่เพ่งไม่คิดอะไร ตั้งใจให้แน่วแน่ ตอนแรกมันฟุ้งมาก คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ยุ่งไปหมด แต่พอภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ จดใจนิ่งๆ ไปเรื่อยๆ ก็ลืมไปเลยว่าฟุ้งอยู่ แล้วผมก็คิดถึงหน้าพ่อกับแม่ หน้าของท่านก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้น ผมเห็นหน้าพ่อกับแม่ชัดมาก ชัดเจนเหมือนเห็นท่านมาอยู่ตรงหน้า ผมเห็นท่านยิ้มดูสบายใจ เห็นดวงตาท่านมีความสุข แล้วผมก็นึกเอาท่านเข้ามาไว้ในจุดศูนย์กลางกาย ตอนนั้นจิตใจตั้งมั่นมาก มีสมาธิจดจ้องอยู่กับท่านอย่างเดียวเลยครับ ที่หลวงพ่อเคยพูดว่า ถ้าเราตั้งใจจริงทำจริงเราก็ต้องทำได้ แต่ที่ทำไม่ได้เพราะเรายังไม่ได้ทำ คำสอนนี้ใช่เลยครับ ตอนนี้เวลานั่งสมาธิ ผมจะนึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่ได้เสมอ เห็นได้ทุกวัน ซึ่งไม่ว่าทำอะไรผมก็จะนึกถึงท่าน เพราะผมอยากให้ท่านได้บุญมากๆ ผมอยากขอโทษท่านในสิ่งที่เคยทำผิดพลาด ผมอยากบอกพ่อกับแม่ว่าต่อไปนี้ผมจะบวชเพื่อท่าน และในวันบรรพชาผมตั้งใจจะเอาท่านมาไว้ที่จุดศูนย์กลางให้ชัดที่สุด ให้ดีที่สุดครับ
หลวงพ่อครับ ผมดีใจมากที่ได้มาบวชที่วัดพระธรรมกาย ผมดีใจมากที่ได้มาเจอพระอาจารย์พระพี่เลี้ยงที่ดี สอนดี มีเหตุมีผล มีวิธีสอนธรรมะให้ผมเข้าใจง่าย ทำให้ผมรู้ว่าคำสอนในพระพุทธศาสนาและบุญ เป็นสิ่งสำคัญในชีวิตเป็นที่พึ่งให้เราได้จริงๆ
ผมกราบขอบคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่มอบโอกาสให้ผมได้มาบวช ขอพูดตรงๆเลยนะครับว่าผมปลื้มหลวงพ่อมาก คำสอนของหลวงพ่อไม่ได้เป็นคำสอนธรรมดาๆ แต่เป็นสิ่งที่ทำตามได้จริง เห็นได้จริง ซึ่งผมได้พิสูจน์ด้วยตัวเองแล้ว ผมจะตั้งใจบวชให้ได้สองชั้น จะเป็นพระแท้ จะทำให้คุ้มค่าที่สุด และขอบคุณกัลยาณมิตรทุกคนที่ช่วยกันสนับสนุนโครงการดีๆ อย่างนี้ให้เกิดขึ้นครับ
http://goo.gl/b6QEF
พิมพ์บทความนี้
