Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 11 พฤษภาคม 2556ผลการปฏิบัติธรรม โครงการอบรมธรรมทายาทอุปสมบทหมู่ ระดับอุดมศึกษา รุ่นที่ 41ผลการปฏิบัติธรรม โครงการอบรมธรรมทายาทอุปสมบทหมู่ ระดับอุดมศึกษา รุ่นที่ 41เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงกระผม สามเณรธรรมทายาท ภาณุพล สุปัตติ อายุ 19 ปี ก่อนมาบวช ผมเรียนอยู่ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ คณะครุศาสตร์บัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษาครับสามเณรธรรมทายาท ภาณุพล สุปัตติโครงการธรรมทายาทอุปสมบทหมู่ระดับอุดมศึกษา ภาคฤดูร้อน รุ่นที่ 41หลวงพ่อครับ ช่วงที่ผมกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.6 ผมได้มาร่วมงานบวชพี่ชาย ที่วัดพระธรรมกาย ทำให้ได้รู้จักกับพี่ๆ ชมรมพุทธครับ พี่ๆ เล่าเรื่องพระเดชพระคุณหลวงปู่ และวิชชาธรรมกายให้ผมฟัง มันทำให้ผมอยากเดินตามรอยเท้าหลวงปู่ ทั้งๆ ที่ก็ไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน ตอนนั้นผมไปค้นหาหนังสือทุกเล่มที่เกี่ยวกับหลวงปู่มาอ่าน อ่านแล้วก็ทำให้ผมเชื่อ 100 เปอร์เซ็นต์ ว่าวิชชาธรรมกายมีจริง หลวงปู่เข้าถึงจริง และทำให้ผมมีความคิดที่อยากจะรื้อสัตว์ขนสัตว์บ้างครับพอผมเข้าไปเรียนในระดับอุดมศึกษา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป วันๆ มีแต่เรียน ว่างก็ไปเที่ยว และดื่มเหล้าบ้างบุญก็ไม่ค่อยได้ทำ วันหนึ่งพี่ชายของผมก็ชวนผมไปเข้าค่ายธรรมะ ดี-มาย-แคมป์ 7 วัน ทำให้ผมได้รู้จักกับโครงการอบรมธรรมทายาท และผมก็ตัดสินใจเข้ามาบวชเป็นธรรมทายาทครับ ตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาอยู่ในโครงการ ผมตั้งใจศึกษาธรรมะจากพระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงอย่างยิ่งยวด สิ่งที่ผมชอบมากที่สุดในโครงการ คือ ความสามัคคี ฉันเหมือนกัน ทำเหมือนกัน จำวัตรพร้อมกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน และพระอาจารย์ยังเน้นเรื่องการนั่งสมาธิ(Meditation)เป็นพิเศษด้วยครับในช่วงสาย วันหนึ่ง ผมนั่งแบบปรับร่างกายให้เข้าที่ ให้สมดุล ทำอย่างสบายๆ ผ่อนคลาย แล้วจึงหลับตาเบาๆ นึกถึงบุญที่ตนเองได้สั่งสมมา ค่อยๆ ภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ ประมาณ 10 นาทีคำภาวนาก็หายไป ใจก็เงียบ เหมือนเราไม่ได้นึกอะไรเลย อยู่ดีๆ ก็เห็นแสงเป็นจุดเล็กๆ เหมือนดวงดาวบนท้องฟ้าหนึ่งดวง ดูดผมเข้าไป ผมรู้สึกเหมือนลอยอยู่ท่ามกลางแสงที่สว่างมาก เท่ากับพระอาทิตย์เที่ยงวัน 3 ดวง ผมรู้สึกสบาย มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก มาถึงช่วงบ่ายของวันที่ 16 เมษายน ผมได้ไปรับบุญเช็ดเก้าอี้ 2,000 กว่าตัว เพื่อเตรียมงานวันคุ้มครองโลกที่ผ่านมา ตอนผมเช็ดเก้าอี้ ผมได้วางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 พร้อมกับภาวนาสัมมาอะระหังไปด้วย เช็ดได้สัก 20 ตัว สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นครับ อยู่ดีๆ ก็เห็นองค์พระอยู่ในท้องของผม ท่านใสยิ่งกว่าแก้ว ผมก็เช็ดไปเรื่อยๆ ยิ่งเช็ด ยิ่งเห็นชัด พอหลับตาท่านก็ขยายคลุมตัวผม 2 ชั้น ทำให้ผมอยากเช็ดไปเรื่อยๆ ไม่อยากหยุดเลยครับ ในคืนนั้น ผมก็นั่งสมาธิอีก ก็เห็นแสงเป็นจุดเล็กๆ คล้ายดวงดาวบนท้องฟ้า 1 ดวง อยู่ตรงกลางท้อง พอมองผ่านๆ ก็รู้สึกเหมือนแสงจะดูดผมเข้าไป พอปล่อย ก็รู้สึกปลอดโปร่ง ตัวเบาเหมือนจะลอยได้ ผมอยู่ในแสงนั้นสักพัก จู่ๆ องค์พระก็ผุดขึ้นมาจากแสงสว่าง นั่งหันหน้าไปทางเดียวกันขยายคลุมตัว ผมมีความสุขมากที่สุดเลยครับภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของสามเณรธรรมทายาท ภาณุพล สุปัตติสามเณรธรรมทายาท ภาณุพล สุปัตติ ในท่า Peace Positionหลวงพ่อครับ ในวันที่ไปเดินธุดงค์ธรรมชัยไปพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง ที่จังหวัดขอนแก่น พวกผมปลื้มกันมากๆ ครับ ในวันที่สองของการเดิน ช่วงที่แวะพักที่ วัดป่าปภาโส หลังจากที่ฉันปานะเสร็จ ผมก็รีบไปนั่งสมาธิทันที ผมภาวนาสัมมาอะระหังได้ไม่ถึง 2 นาที ใจก็หยุด เห็นแสงสว่างที่กลางท้อง สักพักก็เปลี่ยนเป็นองค์พระใสเหมือนแก้ว พอถึงเวลาเดิน ผมก็ก้าวไปด้วย มององค์พระในกลางท้องไปเรื่อยๆ ยิ่งก้าว ยิ่งปลื้มครับ ตอนนี้ไม่ว่าจะนั่ง จะนอน จะยืน จะเดิน ก็เห็นองค์พระตลอดเลยครับผมต้องกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่ได้คิดโครงการดีๆแบบนี้ขึ้นมา ทำให้ผมได้รู้ว่าความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ไหนไกลเลย แต่อยู่แค่เอื้อมในตัวเราครับ ผมจะเอาความรู้ที่ได้รับในการบวชครั้งนี้ กลับไปเผยแผ่ให้ชาวโลกได้รู้ ตอนนี้ผมยังเป็นสามเณรอยู่ แต่ปีหน้าผมตั้งใจจะมาบวชรุ่นบูชาธรรมหลวงพ่อครับ และถ้าเคลียปัญหาทางโลกเสร็จ ผมจะกลับมาบวชอีก จะขอสร้างบารมีกับหลวงพ่อไปตลอดชีวิตครับ
http://goo.gl/UbBMc
พิมพ์บทความนี้
