Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2557สรุปประเด็นร.ร.อนุบาลฯ วันพฤหัสบดีที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2557เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
คุณครูไม่ใหญ่
• เราใช้เดือนมีนาไป 13 วันแล้ว จะสิ้นปีอีกแล้ว ปีนี้เราใช้ไปกี่เดือนกี่วันแล้วจ๊ะ 2 เดือนกับ 13 วัน 71 วัน เร็วไหมจ๊ะ แต่ละวันที่ผ่านไป เรามีเรื่องปลื้มๆเกี่ยวกับการสร้างบารมีทุกวันรึเปล่าจ๊ะ ใครปลื้มทุกวันบ้าง?
• เราสร้างบุญกันทุกวันเลย ไหนใครไม่ขาดเลยแม้แต่วันเดียว ตั้งแต่ต้นปีมา สุดยอดเลย แล้ววันที่ 15 มีนาคมจะตอกเสาเข็มต้นแรก ของอาคารพระผู้ปราบมาร ใครจะมาบ้าง?
ตักบาตร 2 แผ่นดิน จ.ระนอง
• อย่าลืมนะต้องมานะ แล้วก็อย่าลืมไปตรงโน้นด้วยนะ วันที่ 16 ให้เฉพาะที่อยู่ละแวกนั้น ไปรวมชาวไทยพุทธ มอญ พม่าพุทธ ไปตักบาตรเนื้อนาบุญ 1,500 รูปจากพม่ามาเกือบพันรูป ที่เหลือก็ของไทยเรา ...เพลงปักษ์ใต้บ้านเรา
• ระนองหมายเลข 84 ฝน 8 แดด 4 วันนั้นฝนไปตกไกลๆ
ตักบาตร 3 แผ่นดิน อ.แม่สาย จ.เชียงราย
• อีกแห่งหนึ่งวันที่ 22 มีนาคม มากันให้ได้กา...เพลงมากันให้ได้กา
• ระนองก็ตักบาตร 2 แผ่นดิน เชียงรายตักบาตร 3 แผ่นดิน อธิษฐานกันให้ดีนะ ใครที่ไปตักให้เจอพระผู้ที่ไกลใกล้ๆ นะ ดีไหม?
เรื่องของคุณยาย ตอน..คุณยายสอนขัดวิมานด้วยตนเอง
• คุณยายท่านเป็นต้นบุญต้นแบบของทุกสิ่งเลยเน๊าะ ...เพลงแด่ครูผู้สืบสายธรรม ตั้งแต่ครูไม่ใหญ่ได้ไปกราบศึกษาธรรมะกับ ท่านตั้งแต่วันนั้นเรื่อยมา ทำให้คุณยายต้องเหนื่อยมากๆเลย ตลอดชีวิตของท่านเลย ถ้าครูไม่ใหญ่ไม่ไปเจอท่าน ท่านก็สบายอยู่ที่วัดปากน้ำ ท่านต้องมารวมที่ ทีม ทุน สร้างวัดให้ รวมทั้งลงมือเป็นต้นบุญต้นแบบด้วยตนเอง ด้วยตัวของท่านเองเลยพระมหามนตรี จริตมนฺโต
• พระมหามนตรี จริตมนฺโต เป็นพระอุบาสกพรรษา 23 ปัจจุบันรับบุญเป็นพระอาจารย์ประจำศูนย์อินโดนีเซีย ได้ฟังเรื่องของคุณยายแล้วรู้สึกว่า “เรื่องอื่นหมื่นแสน ก็ไม่แรงเท่าเรื่องยาย” จนอยากขอแชร์ประสบการณ์ ถ่ายทอดประวัติชีวิตอันงดงามของคุณยายที่ประสบกับตัวเองสัก 2 ตอน
• พระอาจารย์ประจำศูนย์ อินโดที่รักทั้งหลาย เรามีภารกิจที่จะเอาผ้าเหลืองห่มเกาะกันนะ จะได้ทำความปรารถนาของชาวพุทธอินโดนีเซีย ต่อในอีก 500 ปีข้างหน้าพระพุทธศาสนาจะหวนกลับมาใหม่ในอินโดนีเซีย ทีมงานก็ลงไปแล้ว ลุยกันอย่างหนุกหนานบุญบันเทิง แม้จะมีเสียงแมวบ้าง แต่ว่าเราคงจะไปห้ามแมวร้องไม่ได้ แมวเดี๋ยวก็เอา เดี๋ยวก็ไม่เอา แมวก็ว่าของแมวไป เราก็ลุยงานของเราไป พระอาจารย์ประจำศูนย์อินโดที่รักทั้งหลาย ลูกทั้งทีมเป็นบุคคลในประวัติศาสตร์เมื่อ 500 ปีที่แล้ว เราก็ได้หวนกลับคืนมาแล้ว ก็อุปสรรคไม่มีนะลูกนะ เป้าหมายเป็นหลักอุปสรรคไม่มี เพราะผู้มีบุญรอคอยเราอยู่ บรรพบุรุษอินโดดูเราอยู่ นี่จ่ะ หล่อกว่าเดิมนะ นี่จ่ะ พระมหามนตรี
• ในปี พ.ศ. 2523 ได้พบคุณยายครั้งแรก ตอนอยู่เก็บงานหลังจากอบรมธรรมทายาทรุ่น 8 เสร็จ (รุ่นผูกพัทธสีมาโบสถ์) ตอนนั้นคุณยายท่านเดินพนมมือมาหากลุ่มธรรมทายาทที่กำลังรับบุญต้มมุ้งกลดกันอยู่ แล้วท่านก็พูดว่า.. “ยาย..โมทนาบุญด้วย ที่ช่วยกันเก็บงาน รุ่นต่อไปเขาจะได้ใช้กันต่อ ให้ได้บุญเยอะๆ นะ รุ่นนี้ยายไปตามมาบวชเอง”
• ต้องเป็นรุ่นสำคัญทีเดียวนะ ท่านตามเองนะ แต่ท่านก็อยู่ที่วัดพระธรรมกายนะ วิธีการตามของท่านก็เห็นท่านนั่งเฉย ๆแล้วก็ไปตามผู้มีบุญจากทั่วโลกเลย แล้วก็เอามากลั่น ใครเป็นเจ้าของบุญ ณ ช่วงเวลานั้นก็มา บางทีไปเข้าฝันบ้างก็มี หลากหลายวิธี ...
• ซึ่งพอฟังคุณยายท่านพูดอย่างนี้ ผมทึ่งมากเลยครับว่า..การตามคนบวชของคุณยายท่านไม่ต้องใช้ใบปลิว หรือคัตเอ้าว์อะไรเลย แต่ท่านใช้วิธีหลับตาทำสมาธิ(Meditation)ก็ได้คนมาบวชมากมาย และหลังจากสิ้นสุดการอบรมแล้ว บุคคลเหล่านี้..ก็จะมาวัดเป็นอาสาสมัครช่วยงานทุกวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์
• แต่รุ่นนี้ของเรา เราก็ต้องไปชวนคนมาบวชด้วยนะ ยายก็ช่วยอยู่แต่เราก็ต้องช่วยด้วย จะได้เป็นทางมาแห่งบุญของเรานะ ไหนใครไปชวนบวชบ้าง?
• ซึ่งในสมัยนั้นถ้าใครมาวัด ก็จะเห็นคุณยายท่านเป็นผู้นำในการขัดวิมาน หรือ ห้องน้ำด้วยตัวท่านเอง
• คือวิมานครูไม่ใหญ่เป็นคนตั้งให้ มันห้องส่วนตัวเราเนี่ย ก็ต้องถือว่าเป็นวิมานส่วนตัว
• ซึ่งตรงนี้ผมประทับใจคุณยายมาก เพราะท่านอายุถึง 71 ปีแล้ว อีกทั้งท่านยังเป็นถึงผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย จริงๆ ท่านจะสอนให้ใครสักคนมาสาธิตวิธีขัดห้องน้ำ หรือนำพวกผมทำก็ได้ แต่คุณยายท่านกลับลงทุนเดินลุยมาชวนชายฉกรรจ์รุ่นหนุ่ม ไปขัดวิมานอย่างขยันขันแข็งด้วยตัวท่านเอง ครูไม่ใหญ่ก็เห็นเป็นปกติ
• ตั้งแต่บ้านธรรมประสิทธิ์ สมมติมา 10 คน ท่านก็เดินสวนก็กลับไป 10 ครั้ง มีอยู่วันหนึ่งครูไม่ใหญ่ก็เดินตามไปถามท่าน ยายทำอะไร เช็ดน้ำให้สะอาดเหมือนไม่ได้ใช้ คนอื่นมาใช้จะได้เดินเหยียบแล้วไม่ลื่นล้ม นี่คือสิ่งที่เห็นเป็นปกติ บ้านหลังเล็กที่ท่านอยู่ ห้องน้ำสะอาดมากเลย ก็ห้องน้ำธรรมดาแต่ทำให้น่าอยู่เหมือนวิมานเลยนะจ๊ะ
• คือ พอท่านเดินมา ก็พูดขึ้นว่า “เอ้า..ทุกคน..ไปทำความสะอาดวิมานกัน” จากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่ช่วยคุณยายแจกอุปกรณ์ขัดห้องน้ำ เช่น ขัน ฟองน้ำ ไม้กวาด แฟ๊บ และพอพากันเดินไปถึงห้องน้ำบริเวณศาลาจาตุมหาราชิกา คุณยายท่านก็สอนให้กวาดหยากไย่ลงมาก่อน กวาดพื้น ล้างผนังห้องน้ำ โดยใช้หลักจากบนลงล่าง และพอถึงตอนล้วงคอห่าน ตอนแรกไม่มีใครยอมล้วงเลยครับ คุณยายจึงบอกทุกคนว่า.. “มาทุกคน..เอางี้..เทน้ำแฟ๊บแบบนี้ เอามือล้วงเข้าไปเลย”
• ...เพลงใจสู้ซะอย่าง ถ้าวันนั้นไม่มีคุณยายเป็นต้นบุญต้นแบบให้นะ วันหลังๆ ก็คงไม่มีใครทำอย่างนี้
• จากนั้นคุณยายก็ใช้มือจับฟองน้ำล้วงลึกเข้าไปในคอห่าน เพื่อทำความสะอาด โดยหมุนแล้วหมุนอีกอย่างคล่องแคล่ว โดยไม่รังเกียจใดๆ เลย จากนั้นท่านก็เอาแปรงสีฟันเก่าๆ ขัดตามซอกตามมุมรอบๆ โถอย่างละเอียด และพอคุณยายทำให้ดู ทุกคนก็ยอมลงมือทำตามท่านอย่างขะมักเขม้น...เพลง ทำงานอย่างมีชีวิตชีวา
• หลวงพ่อครับ...ภาพนี้ยังติดตาติดใจผมถึงทุกวันนี้ เพราะผมรู้สึกเต็มตื้นภูมิใจ ที่มีครูบาอาจารย์อย่างคุณยายเหลือเกินครับ ทั้งที่ท่านอายุ 71 ปีแล้ว แทนที่จะพัก แต่กลับมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวเสียสละอดทน เพื่อวางรากฐานเรื่องความสะอาด จนวัดพระธรรมกายมีวันนี้
• วัดพระธรรมกายที่พอดูได้ในปัจจุบันนี้เริ่มต้นมาจากตรงนั้นนะ
• อีกทั้งคุณยายยังใช้วิธีนี้ปราบทิฐิมานะของคน เพราะจะเป็นใครสูงมาระดับไหนก็ตาม คุณยายท่านจะปราบให้ไม่มีทิฐิมานะในการสร้างบารมีร่วมกัน คือ คุณยายท่านใช้วิธีนี้ในการฝึกคนก่อนที่จะเข้ามาอยู่ในวัด
• ก่อนเป็นอุบาสก อุบาสิกา ท่านก็ให้ละมานะทิฐิก่อน มานะทิฐิ มีไว้ให้ละมานะทิฐิ แล้วก็เริ่มตั้งแต่ตรงนี้
• หลวงพ่อครับ...แม้ในเรื่องการทำงานหยาบๆ ของคุณยาย ท่านก็ทำได้ละเอียดมาก จนผมอดทึ่งไม่ได้ เพราะหลังจากที่คุณยายนำพวกผมล้างห้องน้ำเสร็จ ท่านก็ให้เอาผ้าเช็ดผนังห้องน้ำจนแห้งสนิท โดยเฉพาะร่องระหว่างกระเบื้องแต่ละแผ่น คุณยายจะเน้นว่าให้ซับน้ำให้แห้งสนิท เพราะหากมีหยาดน้ำย้อยค้างอยู่ ฝุ่นก็จะไปเกาะ กลายเป็นคราบสกปรกฝังแน่นตามร่องกระเบื้องได้ ดังนั้นคุณยายท่านจะบอกให้พวกเราเช็ดทุกร่อง จากนั้นก็ให้ใช้ผ้าแห้งเช็ดพื้นห้องน้ำจนแห้งทั้งห้องก่อนออกมา
• ถือเป็นการให้เกียรติคนที่มาใช้ต่อไป ต้องให้ใหม่เสมอเลย
• ซึ่งพอทำเสร็จ ผมมองไปก็เห็นห้องน้ำสะอาดแบบติดตาตรึงใจ เพราะสะอาดจนเป็นประกาย จนผมปลื้มมากเลยครับ
• ..เพลง มรดกยาย มรดกโลก อีกไม่กี่วันเราจะได้หล่อทองคุณยายของเราแล้วนะจ๊ะ 22 เมษายน 2557 วันคุ้มครองโลก ได้กราบอาราธนาพระเถรานุเถระมา 3 หมื่นวัด เราก็มาเอาบุญกันนะ
• นี่แหละครับ จึงทำให้ผมถึงบางอ้อว่า..ทำไมคุณยายถึงได้ธรรมะที่ละเอียดสุดละเอียด เพราะงานหยาบท่านยังทำได้ละเอียดถึงขนาดนี้ เหมือนกับที่หลวงพ่อเคยพูดให้ฟังว่า “หยาบสุดเฉียบ ละเอียดสุดฉิว”
• ท่านเคยสอนครูไม่ใหญ่นะว่า ถ้างานหยาบเรายังทำไม่ละเอียด แล้วงานละเอียดเราจะทำให้ละเอียดได้อย่างไร? ตอนนั้นครูไม่ใหญ่ถึงใช้คำขวัญว่า หยาบสุดเฉียบ ละเอียดสุดฉิว
• และเมื่อทำความสะอาดเสร็จ คุณยายท่านก็พูดถึงอานิสงส์ให้พวกผมฟังว่า.. “มาขัดวิมาน..วิมานเราจะสว่างไสว ตัวเราจะมีรัศมี”
• สมมติเราอยู่ว่างๆแล้วแสงออกดีไหม? จากผ่องสวัสดิ์ มาผ่องสว่าง แล้วก็สว่างเรื่อยๆ ก็ต้องสั่งสมบุญประเภทอย่างนี้นะ
• จากนั้นท่านก็ยกมืออนุโมทนาบุญกับพวกเราทุกคนครับสุดท้ายนี้..ก็ยังไม่ท้ายสุดนะครับ เพราะผมยังมีเรื่องเกี่ยวกับคุณยายมาเล่าอีก 1 ตอน ซึ่งเรื่องราวจะเป็นอย่างไรนั้น โปรดติดตามตอนต่อไป แล้วก็มาหล่อทองกันเยอะๆ นะครับ
• เพราะเราคือลูกหลานยาย
พระอาจารย์นภดล สิริวังโส :
• วันนี้พระอาจารย์เองก็มีความประทับใจในตัวของคุณยายอาจารย์ ซึ่งมาในภายหลัง มาตอนที่ได้พบกับคุณยาย แล้วท่านได้กรุณานำปล่อยปลาให้ในสมัยนั้นทุกวันเสาร์ที่ 3 ของทุกเดือน ในนามของกลุ่มบุญแก้ว ได้เห็นได้ใกล้ชิด ได้นำกราบคุณยายในครั้งนั้น คุณยายได้กรุณานำคลุมบุญ มีโอกาสพบคุณยายก็ตื่นเต้น ที่ได้อ่านหนังสือ ได้เจอท่าน ยังไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสได้พบท่าน
• เมื่อได้บวชแล้ว ได้รู้จักคุณยาย ได้ฟังหลวงพ่อท่านสอน ก็ประทับใจในคุณธรรมของคุณยาย ซึ่งคุณยายนั้นออกจากบ้านโดยไม่ติดอะไรเลย บุคคล สัตว์ สิ่งของ แม่ขอร้องว่าอย่าไปเลย ยายก็ดูเฉยๆ น้ำตาแม่นั้นลูกจะต้องใจอ่อน พี่สาวขอร้องว่าอย่าไปเลย เอาสมบัตินา ก็จะยกให้ ยายก็ดูเฉยๆ ไม่ติด
• จำได้ว่าในบันทึกบ้าง ฟังหลวงพ่อเล่าบ้างคุณยายออกจากบ้านมีเงินแค่ 2 บาท ไม่มีความรู้ ไม่มีญาติพี่น้อง คุณยายนี้ไม่มีอะไรเลย ท่านก็มุ่งมั่นที่จะไปศึกษาธรรมะ อยู่บ้านคุณนานเลี๊ยบก็ทำความดีมากมาย ไม่โลภ อดทน มีความเพียร จนกระทั่งได้มาพบคุณยายทองสุก ก็ต้องขยันมากขึ้น ดูแลครูบาอาจารย์ ต้องขยันเพิ่มขึ้น เพื่อให้คุณยายทองสุก สอนสัมมาอะระหังให้ เมื่อคุณยายได้เข้าถึงธรรมะไปตามหาพ่อ ช่วยพ่อ ต่อมาก็ได้มาที่วัดปากน้ำ ครั้งแรกที่หลวงปู่ทัก มาช้าไป แล้วก็ส่งเข้าไปสู่โรงงานทำวิชชาชั้นสูง โดยไม่ต้องผ่านการสอบธรรมกายรุ่นพี่
• เมื่อคุณยายได้เข้าไปแล้ว ก็เอาเตียงหักมาให้ เตียงที่ทิ้งแล้ว ยายก็ดูเฉยๆ อดทนเอามุ้งขาดมาให้ มีเหมือนไม่มี ยายก็อดทน เย็บไป รังเกียจว่ายายเป็นคนบ้านนอก ก็ไม่ให้ร่วมวงรับประทานอาหารด้วย รังเกียจ เอาข้าวกระแทกให้ ยายก็ดูเฉยๆ คุณธรรมตรงนี้ จะเป็นบุคคลที่มีความอดทน ทำตนเหมือนแผ่นดิน ผ้าขี้ริ้ว ไม่มีความโกรธ แผ่นดินถูกของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง แผ่นดินก็ไม่ยินดียินร้าย ไม่หวั่นไหว ในสิ่งที่น่ายินดีและไม่น่ายินดี ใจก็ไม่กระเพื่อม การกระทำตนประดุจผ้าขี้ริ้ว เป็นเรื่องยากมาก พระในครั้งพุทธกาลเมื่อจะบวช พระพุทธเจ้าให้ไปหาผ้าบังสุกุลจีวร เมื่อพระอาจารย์เคยอ่านในคัมภีร์ มีพระภิกษุ 2 รูป เดินมาในเวลากลางคืน อุบาสกก็ถ่ายไว้แล้วก็เอาผ้าเช็ด ผ้านั้นตื่นเช้าขึ้นมาเต็มไปด้วยแมลงวันหัวเขียว รูปหนึ่งเห็นแล้วก็ยกมือท่วมหัว ผมนึกถึงพระคุณของพระพุทธองค์ที่ทรงชักผ้าบังสุกุลจากกองหนอน ถ้าเกิดว่าคนเรา พระนักบวช ทำตัวเหมือนผ้าห่อศพไม่มีราคา ไม่มีค่า ไม่มีความหมาย ใครกระทบกระทั่งอย่างไรไม่กระเทือน มีจิตใจที่นิ่งแน่น ประดุจดั่งขุนเขา น้ำนิ่งก็ย่อมใส ในครั้งพุทธกาลมีพระสารีบุตรท่านมีจิตใจที่นิ่งแน่น
• ความประทับใจในตัวคุณยายที่พระอาจารย์ประทับใจมาก คือ กระทำตนประดุจผ้าขี้ริ้ว ความประทับใจในคุณธรรมของคุณยาย ท่านไม่เอาเรื่องใคร เอาแต่บุญ เอาแต่ธรรมะ คนที่มาอยู่ที่วัดปากน้ำนั้น มาจากทุกหนแห่ง ถูกหล่อหลอมมาต่างกัน บางคนปากร้ายใจดี บางคนปากดีใจดี ยายมาวัดไม่ได้มาเพื่อทะเลาะกับใคร มาเพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย ยายถูกให้รับประทานอาหารคนเดียว ยายก็ดูเฉยๆ ไม่ได้คิดน้อยใจหรือเสียใจอะไร คิดว่าเราทานข้าวของหลวงปู่ อ่านหนังสือไม่ออก ก็เป็นกาลดี ไม่ต้องรู้เรื่องโน้น เรื่องนี้คุณธรรมของยายทั้งหมดเพื่อให้ใจของยายหยุดนิ่งขึ้นไป หลวงพ่อสอนพระว่า คุณยายสอนว่า มีที่เพียงแค่ก้นนั่ง เอาหลังนอน มีอาหารกินกันตาย เสื้อผ้าพอสวมใส่
• คุณยายเป็นบุคคลที่อ่อนน้อมถ่อมตน สงัด ไม่คลุกคลี มีความเพียรเป็นเลิศ ความขยันอดทน ความเพียรเป็นที่เลื่องลือ เล่าให้เราทั้งหลายฟัง เมื่อหลวงปู่สอนหรือใช้งาน ก็ทำตามทุกอย่างไม่เคยปฏิเสธ คุณธรรมของคุณยายนั้นมากมาย เลื่อมใสในความดีงามของคุณยาย ถ้าทุกคนทำตนดุจดังผ้าขี้ริ้วได้ โลกนี้จะไม่มีการเบียดเบียน การสร้างบารมีก็จะไปได้มาก
• คุณยายเป็นคนซื่อตรง ไม่รู้จักกามเลย หลวงพ่อท่านสอนบางครั้งท่านสอนว่า ทุกครั้งหลวงปู่ถาม ตอบได้เลย ลูกจันทร์ตอบไม่ได้ ก็ไปถามคนข้างๆที่เขาเคยมีครอบครัวมาแล้ว นี่เธอๆกามเป็นอย่างไร ซึ่งพระอาจารย์หลังจากฟังเรื่องนี้ในโบสถ์ แล้วก็กลับมาถามพระอาจารย์ของตัวเอง หมายถึงหลวงปู่ยกย่องคุณยาย ว่าคุณยายมีคุณธรรมข้อนี้ แต่ยายนั้นไม่รู้จักกาม
• อีกข้อหนึ่งคือว่า ลูกจันทร์ ปลาสลิดอร่อยตรงไหน คุณยายก็ตอบไม่ได้อีก เพราะว่าไม่ได้ติดในรสอาหาร ติดแต่ในความรู้แจ้งภายในเท่านั้นเอง
• เมื่อคุณยายมีคุณธรรม หลวงปู่ก็อยากจะรู้ว่าใครจะเป็นหนึ่ง และใครจะเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก ทั้งๆที่รู้อยู่แต่ก็ไม่สามารถให้พัดขนนกยูงไปได้ จึงให้จับฉลาก คุณยาย ก็นั่งเงียบ จับฉลากเป็นคนสุดท้าย สรุปว่าเราท่านทั้งหลายเราต้องนั่งสมาธิโดยมีคุณยายเป็นต้นแบบ
• เราก็ฟังแล้วก็มีความรู้สึกว่าอยากไปนั่งสมาธิ คุณยายทองสุกก็มาขอเอาพัดขนนกยูงไป คุณยายก็ไม่ติด ..ตรงนี้ยายบอกว่า ยายให้พระคือกากไป อัดเอาเนื้อคือบุญมา นี่คือคุณธรรม ถ้าเราคิดอย่างนี้เราก็จะสร้างบุญได้มาก ๆ จนกระทั่งมาถึงวันนี้ เราก็ได้รับฟังเรื่องราวมากมายจากหลวงพ่อ และพระมหาเถระทั้งหลาย เรื่องของคุณยาย เวลาเราทำบุญ พระอาจารย์เคยได้ยินได้ฟัง อ่านมาในพระไตรปิฎกเรื่องของพระโพธิสัตว์ เวลาจะทำบุญ เมื่อให้ทานไม่ได้ ก็จะสอนตัวเองว่า ที่เราให้ทานไม่ได้เพราะเราไม่เคยให้ทานเลย เราเลยให้ทานไม่เป็น ที่เรามีสมบัติน้อย เพราะเราไม่ได้ให้ทานมาก่อน เราเลยเป็นคนจน สิ่งทั้งหลายนั้นมันแตกหักผุพังไปเป็นธรรมดา เราก็ต้องให้ทาน เอาสิ่งที่แตกหักผุพังนั้นเป็นบุญติดตัวไป เราจะไปนิพพานไม่ใช่หรือ ถ้าเรายังติดสมบัติในโลกนี้ แล้วเราจะไปนิพพานได้อย่างไร ถ้าให้ทานไม่ได้สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง เราก็ต้องเอาความไม่เที่ยงติดตัวไป พระมงคลมังคละ ท่านบำเพ็ญบารมี ให้หมดเหลือแต่ลูก ยักษ์ก็เลยปลอมตัวเป็นพราหมณ์ มาขอลูกทั้งสองคน พระโพธิสัตว์ก็ดีใจ แผ่นดินก็หวั่นไหวสั่นสะเทือนเลื่อนลั่น เมื่อไปสุดทางจงกลมแล้วก็แปลงร่างกลับเป็นยักษ์ เคี้ยวกินเด็กทั้งสอง เลือดได้พุ่งจากปาก พระโพธิสัตว์ ไม่ได้จิตใจกระเพื่อมเลย ด้วยบุญนี้ของให้เราได้เป็นพระพุทธเจ้า มีรัศมีเหมือนเลือดที่พุ่งออกจากปาก .....
• ถ้าเราเข้าใจ ว่าสิ่งทั้งหลายเสื่อมไปธรรมดา เราก็จะเปลี่ยนสิ่งทั้งหลายเป็นบุญติดตัวเราไป
• พอมาอยู่วัดเราได้ฟังประวัติครูบาอาจารย์ของเราแล้วประทับใจในคุณธรรมของหลวงพ่อ คือหลวงพ่อ พบกับคุณยายได้พูดถึงเรื่องสร้างบ้านธรรมประสิทธิ์ ใครสร้างบ้านธรรมประสิทธิ์ ตะปูตัวเดียว ได้บุญมหาศาล เพราะเป็นที่ให้คนได้ค้นคว้าวิชชาธรรมกาย ก็หาวิธีการอดอาหารวันละ 1 มื้อ ตลอดระยะเวลา 3 เดือน เก็บเงินได้ 1 พันบาท หลวงพ่อท่านบอกว่า ไม่ใช่ซุปเปอร์แมน แต่สร้างบ้านธรรมประสิทธิ์ได้ เป็นเลือดและเนื้อของท่าน เพราะข้าวและน้ำที่กินเข้าไปก็จะกลายเป็นเลือดและเนื้อ ของท่าน มาเป็นบ้านธรรมประสิทธิ์ เราทั่วไปอย่างเก่งก็ทำหมดตัว แต่หลวงพ่ออายุเพียงแค่ 19-20 ปี เป็นนักศึกษาเท่านั้น นี่แหละเราดูคุณธรรมของท่าน ความที่รักบุญต้องการบุญ เราก็ต้องมีหัวใจที่เดินตามรอยท่าน จำได้ว่าที่ได้ฟังว่า อธิษฐานจิตว่า ด้วยบุญนี้ ในอนาคตจะมีลูกศิษย์มากน้อยเพียงใด ขอให้เลี้ยงดูเขาได้อย่างไม่หมดสิ้น เมื่อทำในสิ่งที่คนอื่นทำได้ยาก ย่อมได้คนอื่นได้ได้ยาก
• บุญเป็นของเรา สมบัติทั้งหลายยังไม่ใช่ของเรา ไฟอาจจะไหม้ โจรปล้น น้ำท่วม ถ้าเราได้เปลี่ยนเป็นบุญไปแล้ว แม้นว่าไฟบันลัยกัลป์เผาโลกได้ แต่ไม่สามารถเผาบุญที่เราแล้วได้ เป็นสมบัติติดตัวเราไปในโลกหน้า ถึงคราวได้ทองก็ได้ทองติดตัวไป มันต้องทำ เอาสมบัตินั้นเปลี่ยนเป็นบุญ ติดตัวเราไปทุกภพทุกชาติ เมื่อถึงคราวทุกข์ก็นึกถึงบุญ มีอะไรเกิดขึ้นก็นึกถึงบุญ ให้ทำไปเถิด ทำไปเรื่อยๆ บุญเราโตเข้าภูเขาเขาก็เห็นเอง ใครก็อยากคบหาผู้มีบุญ
• สมัยนั้นหลวงพี่ยังไม่บวช มาปล่อยปลา คุณยายก็จะเล่าลักษณะอย่างนี้ ยายจะสอนเสมอว่า นั่งสมาธิให้ 2 ต. คือ ตามบุญ กับ ตื้อนั่ง พระอาจารย์ก็เข้าใจว่า ตามละลึกนึกถึงบุญด้วยความปลื้มปีติ เรื่องราวที่นึกถึงแล้วทำให้เกิดปีติ แล้วก็ตื้อนั่ง นั่งไปเรื่อยๆ ทำตามคำสอนของหลวงพ่อ เบาสบาย ใจเย็นๆ ไม่ลุ้นไม่เร่ง ไม่เพ่งไม่จ้อง ถ้าทำตามนี้ต้องบรรลุผลแน่นอน ทุกครั้งที่นั่งไป เหมือนทุบก้อนดิน ตอนแรกไม่แตกต่อไปก็แตกเอง เอาบุญเป็นที่ตั้ง ไม่เอาเรื่องใคร เอาแต่บุญ เอาแต่ธรรมะ พระอาจารย์ก็ขอฝากว่า ให้เราท่านทั้งหลาย ระลึกถึงคุณยาย เอาสมบัติมาหล่อทองที่เป็นรูปเหมือนคุณยายด้วยเถิด
*********************************************
http://goo.gl/kaUCuV
พิมพ์บทความนี้
