Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557สรุปประเด็นร.ร.อนุบาลฯ วันจันทร์ที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ครูไม่ใหญ่
ตักบาตร 2 แผ่นดิน จ.ระนอง
• เพลงปักษ์ใต้บ้านเรา เปิดเพลงนี้เพื่อการตักบาตร 2 แผ่นดินที่ระนอง แม้จะมีอุปสรรคมากมายแต่กลายเป็นเรื่องเล็กของชาวระนอง ชาวพุทธทั้งหลายน่าปลื้มมากเลย เราไม่ โหสา ลุยสะบั้นหั่นแหลก มากันตรึมเลย พุทธบุตรพม่ามาเกือบพันรูป 2 แผ่นดิน ปลื้มมากเลย
• ครูไม่ใหญ่อยากให้ดูพระพุทธศาสนาในพม่า เปิดสกูปพระพุทธศาสนาในพม่า สาธุๆๆ ชาวพุทธพม่านี่รักพระพุทธสาสนามากนะ เวลาเข้าไปวัดจะถอดรองเท้า กราบพระศีรษะติดพื้น ไม่คำนึงถึงความสกปรก นี่คือความเคารพรักในพระพุทธศาสนา ครูไม่ใหญ่ได้ข่าวก็ปลื้มใจ ไม่มีอะไรจะมาเป็นอุปสรรคของชาวพุทธได้ ชาวพุทธระนองลุยกันสะบั้นหั่นแหลกแล้วก็ปลื้ม แล้วก็อยากให้ไปจัดในพม่าบ้าง ที่พม่ามีพระแค่ 5 แสนเอง
ตักบาตร 3 แผ่นดิน อ.แม่สาย จ.เชียงราย
• อีกแห่งหนึ่งตักบาตร 3 แผ่นดิน ไทย พม่า ลาว 3 แผ่นดินนี้เป็นเมืองพุทธ ตักในวันที่ 22 มีนาคม 2557 เวลา 6โมงเช้า ที่แม่สาย จ.เชียงราย มาเป็นหมื่นรูป ไปเอาบุญใหญ่กันจ๊ะ เพลงบ้านข้าอยู่แม่สาย
• แหมถ้ามาซักล้านคน พุทธบุตร 1 รูป คน 100 แค่นี้ก็ล้านแล้ว
• เหลืออีก 36 วัน ก็วันคุ้มครองโลก ถึงวันนั้นครูไม่ใหญ่ก็...ยังๆยังไม่หนุ่ม ถึงเวลาจะหนุ่มกว่านี้ ใครนึกนึกคุณยายที่ 072 ได้บ้าง สาธุๆๆ
บุพกรรมแหวนสวรรค์
• วันนี้จะเล่าเรื่องของแหวนภุมเทวาไฮโซ ดูแหวนเลยจ๊ะ มีทับทิมกับทอง ทองทำเป็นรูปผ้า ใส่ทับทิม เป็นแหวน ง่ายแต่สวย
• แหวนสวรรค์วงนี้เป็นของเทพธิดาภุมเทวาไฮโซ มีวิมานงดงามใหญ่โตซ้อนอยู่บนพื้นมนุษย์ บุพกรรมที่ทำให้เทพธิดาได้แหวนมา เป็นเพราะผลแห่งบุญที่ตัวเธอได้ทำบุญสงเคราะห์โลกได้ช่องมาส่งผล เรื่องมีอยู่ว่า สมัยที่เธอมีชีวิตอยู่ เธอได้สั่งสมบุญสงเคราะห์โลกด้วยการแจกจ่ายอาหาร และนำผ้าที่ตกแต่งคฤหาสน์ มีลายสวยงามและขนาดใหญ่ นำไปบริจาคให้กับผู้คนที่ยากไร้ไม่มีที่อยู่อาศัย ให้พวกเขาได้อิ่มท้อง และนำผ้ามาห่ม ทำแบบนี้ทุกปี ในเวลาต่อมาเมื่อเธอละจากโลกไป บุญนี้ก็สงผลให้มาเป็นเทพธิดาภุมเทวาระดับไฮโซ บุญนี้ทำให้เธอมีทิพย์สมบัติ อันประณีต มีเครื่องประดับเป็นชุดเลย ซึ่งแหวนวงนี้เป็นส่วนหนึ่งของผลแห่งบุญ
เล่าเรื่องคุณยายตอน..หลักสูตรบอกบุญของคุณยาย
• เพลงแด่ครูผู้สืบสายธรรม สาธุๆๆ
• กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ กระผม พระมหามนตรี จริตมนฺโต ครับ องค์หล่อๆนะ สาธุพระมหามนตรี จริตมนฺโต
• หลวงพ่อครับ แม้เวลาจะผ่านไปนานสักเท่าไร ผมก็ยังยืนยันว่า เรื่องอื่นหมื่นแสน ก็ไม่แรงเท่าเรื่องยายครับ และวันนี้ผมก็ขออนุญาตมาเล่าเรื่องคุณยายต่อ ซึ่งเรื่องนี้เกิดเมื่อ 32 ปีที่แล้ว หรือปี พ.ศ.2525 เป็นปีที่ผมเข้ามาเป็นอุบาสก ช่วยงานหน่วยบอกบุญกับพี่สุธรรม หรือหลวงน้าสุธัมโมในปัจจุบัน
• คือ พอมาแรกๆ พี่เขาก็จะอธิบายหลักการทำหน้าที่กัลยาณมิตร พร้อมกับพาผมไปบอกบุญด้วย โดยให้ผมเรียนรู้เรื่องนี้อยู่แค่ 2 วันเองครับ เหลือเฟือขอให้มีปากเท่านั้น ไปชวนคนทำความดีมันซิง่ายมากนะ เรื่องราวที่เราจะบอกก็มีอยู่ เขามีหูที่จะฟัง ใจก็มี today say no tomorrow say yes ส่วนวันที่ 3 พี่เขาก็บอกว่า..ให้ผมฉายเดียว เหลือเฟือๆ หน่วยทะลวงฟัน ไปบอกบุญตามรายชื่อที่ให้ เนื่องจากพี่เขาไม่ว่าง จึงไม่สามารถไปเป็นเพื่อนผมได้ ซึ่งพอผมฟังเสร็จ แทนที่จะดีใจ แต่กลายเป็นว่าใจไม่ดีเลยครับ เพราะพี่เขาเล่นสอนแค่ 2 วัน แล้วจะปล่อยให้ผมลุยเดี่ยวไปบอกบุญเอง ทั้งที่ผมยังพูดไม่เก่งเลยครับ ไม่เป็นไรขอให้พูดเป็น ก็พูดได้ จึงทำให้ผมเกิดความวิตกกังวลต่างๆ นานา
• และขณะที่ผมใจตุ้มๆ ต่อมๆ ยืนรอรถ เพื่อจะขอติดรถพี่อุบาสกคนอื่น ไปต่อรถเมล์ที่รังสิตอยู่นั้น จู่ๆ สมัยสร้างวัดใหม่กว่าจะตามผู้มีบุญมาได้ก็แบบนี้แหละจ๊ะ ครูไม่ใหญ่ต้องนั่งฟังวันละเป็นชั่วโมงๆ ฟังจบก็บอกให้ไปทำต่อ เพราะว่าผู้มีสายบุญเขารอเราอยู่เยอะแยะ เราก็เดินไปบอกเขา ทุกย่างก้าวให้เหมือนเดินบนกลีบดอกบัว ไปถึงก็ยิ้มก่อนแล้วก็ไปบอกเลยนะ คุณยายท่านก็เดินมาแถวครัวยามา แล้วท่านก็ทักผมทันทีว่า “คุณ..ไม่ต้องกลัวว่าพูดไม่เก่ง พูดไปเถอะ เห็นไหมครูไม่ใหญ่บอกแล้วไง ว่าขอแค่พูดเป็น คำพูดของเราเป็นที่พึ่งเขาได้” เราไปเป็นผู้ให้แสงสว่างแก่เขา เราจะไปกลัวอะไร ผู้ให้ย่อมองอาจสง่างาม เราเอาบุญไปให้เขา เขาก็ต้องเอาไปคิดไตร่ตรองและลงมือทำ บางทีเขาอาจไม่ได้คิดว่าเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต เดี๋ยวเขาจะนึกถึงเรา ถ้าเขาละลงจากโลกไปก่อน เขาจะนึกถึงว่าสิ่งที่เขาได้มาจากไหน และใครเป็นกัลยาณมิตรให้ เขาจะนึกถึงเราจนเขาไปอยู่เทวโลก
• พอผมฟังดังนั้น ความกังวลฟุ้งซ่านก็เปลี่ยนเป็นความตกตลึงทันทีว่า..ทำไม..คุณยายรู้ว่าผมกำลังคิดอะไร ของหมูๆนะเพราะอยู่ใกล้ครัวยายมา ขนาดอยู่ต่างประเทศยังรู้ได้เลย และขณะเดียวกันก็รู้สึกว่า..คำพูดของท่านได้ระเบิดความกังวลของผมให้หายวับไปในบัดดล หลวงพ่อครับ..คำพูดของคุณยายตอนนั้น เป็นคำสั้นๆ เพียงไม่กี่วินาที แต่สามารถแก้ปัญหาให้ผมได้ ช่างเป็นคำพูดที่ตรงประเด็น เข้าเป้า จนทำให้ผมรู้สึกมีกำลังใจ เบิกบานอาจหาญตลอดทั้งวัน ขนาดครูไม่ใหญ่ฟังท่านครั้งแรกที่ท่านตอบข้อข้องใจ ฟังเสร็จยังอยากออกบวชเลย ไม่เป็นแล้วพระเจ้าจักรพรรดิ รวยระดับโลกก็ไม่เอา ใครจะให้เป็นนายกก็ไม่เอา บวชดีกว่า แม้วันนั้น..อากาศจะร้อน แต่ไม่รู้สึกร้อนเพราะ เพลงใจสู้ซะอย่าง จนทำให้ผมสามารถเดินบอกบุญแถวถนนสุริวงศ์ ตั้งแต่บ่ายโมงไปจนถึง 6 โมงเย็น โดยที่คำพูดของท่านก้องอยู่ในใจตลอดเวลา จนพัฒนากลายเป็นแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่ให้ผมมีแรงฮึดบอกบุญซื้อที่ดิน 2,000 ไร่ สร้างธุดงคสถาน 100 กว่าไร่ ได้สำเร็จในเวลาต่อมา จนปลื้มมาถึงทุกวันนี้เลยครับ
• ใครได้ทำบุญซื้อที่ดิน 2,000 ไร่มั้งจ๊ะ สาธุๆๆ จงรวยๆๆ แบบนี้เอาผ้าเหลืองห่มเกาะที่อินโดนีเซียได้เลย
• หลวงพ่อครับ..เมื่อพูดถึงเรื่องการบอกบุญแล้ว ก็ไม่มีใครเป็นแชมป์เกินคุณยายจริงๆ ครับ เพราะผมจำได้ดีว่า.. ในช่วงที่วัดโดนข่าวโจมตี จากผู้ไม่ปรารถนาดี ตอนปลายปี พ.ศ. 2530 ตอนนั้นมีแต่คนบอกว่า.. “ชวนคนทำบุญกับวัดยากมาก อีกทั้งเศรษฐกิจก็ไม่ดี เราจะเอาเงินจากไหนมาปลดหนี้ที่ดิน 2,000 ไร่” แต่พอหลวงพ่อให้คุณยายเป็นประธานกฐินครั้งแรกในปี พ.ศ.2531 เท่านั้นเองครับ..เรื่องนี้ก็ไม่ใช่อุปสรรคของคุณยายเลย แม้ท่านจะอายุมากถึง 80 ปีแล้ว แต่หัวใจของท่านยิ่งใหญ่เหลือเกินครับ เพราะคุณยายตั้งความปรารถนาอยากจะเป็นประธานกฐินให้ได้สักครั้งในชีวิต ท่านปรารภเรื่องนี้มานานตั้งแต่บ้านหลังเล็ก บ้านธรรมประสิทธิ์ จนมาสร้างวัด ท่านบอกว่าท่านอยากทำมั่ง อยากบวชพระ อยากสร้างวัด ครูไม่ใหญ่สบายเลย ได้อยู่วัดที่คุณยายสร้าง
• และด้วยความปลื้มนี้เอง ท่านจึงลุยบอกบุญทุกวันอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดแก่เหนื่อย โดยคุณยายจะพูดกับทุกคน ทุกกลุ่ม และพูดวันละหลายรอบด้วยความปลื้มอกปลื้มใจ อย่างไม่เบื่อเลย เพราะในแต่ละวันหลังจากที่คุณยายทานข้าวเช้าเสร็จ ก็จะมาที่ครัวยามา แล้วก็จะมาบอกหลวงพ่อทัตตชีโว และพระทุกรูปว่า.. “ยายเป็นประธานกฐิน ให้ร่วมบุญกฐินกับยายนะ ให้ช่วยยายบอกบุญกฐินนะคะ” และพอพูดเสร็จ ท่านก็เดินมาตรงที่อุบาสกนั่งกินข้าวแล้วท่านก็พูดว่า.. “อ้าวทุกคน มาร่วมบุญกฐินกับยายนะ จะมาก็มา ถ้าไม่มายายไม่รอแล้ว” จากนั้นคุณยายก็จะเดินไปขอพรจากคุณครูไม่ใหญ่ แล้วท่านก็ไปบอกบุญอาศรมอุบาสิกา ไปไซท์อบรมพระธรรมทายาท บอกจนครบทุกจุดของวัดพระธรรมกาย และบางวันท่านก็จะเดินทางไปบอกลูกศิษย์ลูกหาเก่าๆ เพราะท่านจะตามให้มาเอาบุญกับท่านทุกคน โดยบางวันท่านก็ต้องเดินทางไปจังหวัดไกลๆ ถ้าครูไม่ใหญ่รู้จะไม่ให้ไป แต่มีคนทำให้ไม่รู้ แถมไปเมืองนอกอีก ไปชวนคนทำบุญ กลับมาก็ตกใจทำไมพายายไปอย่างนั้น ซึ่งคุณยายมักจะพูดว่า..“ยายจะหอบหิ้วไปทุกคน ให้เขามีส่วนในบุญกับยาย ไม่ให้ตกบุญนี้เลย” งั้นเราก็ต้องมาทำบุญหล่อคุณยาย เพลงมาทำบุญกันเทอญ
• และวันอาทิตย์คุณยายก็จะลงรับแขกที่ครัวยามา ซึ่งไม่ว่า..ใครจะมาขอบารมีให้คุณยายช่วยอะไร ท่านก็จะตอบกลับไปว่า.. “คุณไปนั่งธรรมะนะ แล้วยายจะช่วย คุณมาทำบุญกฐินกับยายนะ ปีนี้ยายเป็นประธานทอดกฐินของวัด แล้วยายจะคุมบุญให้” จากนั้นพอตกกลางคืน คุณยายท่านก็จะเข้าที่คุมบุญให้ลูกหลาน ตามสมบัติให้วัด นี่คือเป็นปกติของคุณยาย ตื่นตอนไหนทำตอนนั้น ไปตามทุกคน คือ คุณยายทำทั้งหยาบทั้งละเอียด ด้วยความเบิกบาน จนกระแสความปีติเบิกบานของท่าน มันเบียดอุปสรรคทุกอย่างตกไปหมดเลยครับ อุปสรรคเป็นเรื่องเล็กของคุณยาย ตอนสงครามโลกยิ่งกว่านี้ และด้วยความทุ่มเทอย่างเอาจริงเอาจังของคุณยายนี่เอง ทำให้กฐินคุณยายปีนั้น สามารถปลดหนี้ที่ดินได้เป็นอัศจรรย์ สาธุๆๆ เรียกว่า..ถ้าไม่ได้คุณยาย วัดเราต้องอยู่แบบผ่อนส่งไปอีกนานเลยครับ
• ครูไม่ใหญ่ยังปลื้มกับการตักบาตรที่ระนองอยู่เลย เพราะว่าผู้นำบุญมีไม่กี่คน พอมารวมกับผู้นำบุญชาวพม่า อะไรก็ไม่เป็นอุปสรรค อยากเปิดเพลงนี้ให้ทีมระนอง เพลง we are the champion น่าปลื้มนะ
• สุดท้ายนี้..ผมก็อยากจะบอกว่า..หล่อทองคุณยายครั้งนี้ ถือเป็นโอกาสที่ดีที่สุด ที่จะได้เชื่อมสายบุญกับครูบาอาจารย์ที่บริสุทธิ์บริบูรณ์จริงๆ ครับ ทำที่ยาย..ได้ที่เราครับ เพลงเราคือลูกหลานยาย เราปลื้มคุณยายไหมจ๊ะ เดี๋ยวอีกองค์หนึ่งจะมาเล่าเรื่องคุณยาย หรือเรื่องอะไรก็ตาม สนุกนะ ตอนหนุ่มๆ ท่านหล่อนะ เดี๋ยวพบกับครูไม่เล็กเลยพระราชภาวนาจารย์
รองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย
คุณครูไม่เล็ก
• วันนี้ดีใจได้มาเจอกับพวกเรา คิดถึง เมื่อนึกถึงพวกเราก็นึกถึงตัวเองไปด้วย เมื่อครูไม่เล็กเข้าวัดใหม่ๆ ต้องยอมรับจริงๆว่ามันเคว้งคว้าง ทั้งๆ ที่ตัวเองอ่านพระไตรปิฎกมาเยอะ แต่ว่าไม่รู้ว่า ในการปฏิบัติธรรมจะเริ่มต้นตรงไหน จึงจะรอบคอบรัดกุม เมื่ออ่านไปแล้วมักจะเจอในระดับพระภิกษุสามเณร เอาจริงจังในการปราบกิเลส เริ่มจากศีล สมาธิ(Meditation) ปัญญา แต่เราเป็นคนอยู่ก็ ยังต้องศึกษาเล่าเรียนอีกด้วย ได้หลักว่า ทาน ศีล ภาวนา ตั้งใจทำมาอย่างนี้ ก็เห็นว่าญาติโยมทั้งหลายที่เขาทำทาน ศีล ภาวนา ก็มีเยอะ แต่ว่าดูแล้ว ความเข้าใจเกี่ยวกับพระศาสนาของเขาก็ไม่เท่าไหร่ ที่เรียกว่าได้บุญได้บารมี จะได้มากน้อยขนาดไหน เราก็ไม่รู้ มันเลยทำให้ การที่จะทำตัวให้ถูกต้องร่องรอยมันทำไม่ได้ อ่านก็รู้ว่าศีลนะดีแน่ แต่หันหน้าไปทางไหนเพื่อน หรือ ครู พอไปถามใครถือศีล 5 ได้ข้ามคืนมั่ง อย่างมากก็บอกว่า ถือตอนวันเกิด
• ยิ่งไปกว่านั้น พอมาเจอคุณยายแล้ว เราควรจะปฏิบัติบูชาครูบาอาจารย์ ถือการถือศีล 5 ให้ได้แล้ว เพื่อนก็บอกว่าเฮ้ย...ยุคนี้ใครเขารักษาศีล 5 กันได้ ไปงานทีไร งานศพเนี่ยรับศีลกันหยกๆ ฟังไปก็ตบยุงไป เขาบอกว่าถ้าพี่ไปหาใครถือศีล 5 ได้ ในยุคนี้ ผมจะถือบ้าง เลยไม่รู้ว่าจะเอ่ยถึงใคร เราก็ต้องถือศีล ถ้าใครไม่รักษาก็ช่างหัวมัน เราก็ต้องเอาตัวรอด เพราะยายบอกแล้วว่านรกมี สวรรค์มี
• กลัวนรกเนี่ยดี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเรียกว่า หิริโอตตัปปะ ก็ตั้งใจตั้งแต่วันนั้นว่าจะรักษาศีลให้ได้ แต่จะมั่นใจยังไง “การจะทำอะไรให้สำเร็จต้องมีกุศโลบาย” ถ้าไม่มีจะทำอะไรไม่สำเร็จ แม้จะกินกล้วยก็ต้องมีกุศโลบาย คือต้องปลอกเปลือกก่อน ถือศีลก็ต้องไปวัดไปอาราธนาพระท่านให้ศีล แต่เราจะไปหาพระทุกวันก็ไม่ใช่ที่ เลยต้องใช้วิธีนี้ คือ ก็รวบมืออาราธนาพระในคอใส่มือ ตั้งนะโม 3 จบ สัญญากับหลวงพ่อในมือที่ห้อยคอ และบอกสัญญาว่า วันนี้จะยังไงก็ไม่ฆ่า แต่พรุ่งนี้ยังไม่สัญญา ขอทีละวัน มือใหม่หัดขับต้องไม่ให้พลาด ไล่ไปตั้งแต่ข้อ1-5 สัญญาทีละวัน ปรากฏว่าครบปีจนได้ มันปลื้มปิดนรกมิดแน่ ปลื้มหลายๆ เรื่อง ตั้งแต่ปลื้มว่าเรารักษาศีล 5 ได้ครบปี
• คุณยายได้ให้ข้อคิดว่า เราทำความดีและตอกย้ำทุกวัน จะเป็นเหตุให้ผังความดีในเรื่องนั้นๆ มันหนาแน่นอยู่ในใจ เราทำทุกวันและเปล่งจากวาจาทุกวัน และอาราธนาพระใส่มือทุกวัน ตั้งนะโมได้ทุกวันความดีนั้นๆ จะเป็นผังหนาแน่น ติดตัวไปข้ามชาติได้ หนาแน่นเต็มที่เมื่อไหร่ เกิดกี่ชาติๆ สิ่งนั้นจะเป็นเสียงเตือนเราต่อไป คำอธิษฐานจะกลายเป็นเครื่องสอนในการทำความดีนั้นอีก เพราะฉะนั้นปลื้มใจดีใจว่าเรารักษาศีล 5 ได้ข้ามปี และปลื้มใจว่าเรา มีเพื่อน 2 ติดตัวไปแล้ว คือความดีที่เราทำเป็นบุญเตือนให้เราไม่ห่างจากความดีแม้ในชาติต่อๆไป
• มาบอกเพื่อนคนนั้น ว่าถึงเวลาที่ต้องรักษา ศีล 5 แล้ว เพราะเจอคนที่ถือศีล 5 ข้ามปีได้แล้ว ดังนั้นถึงเวลาที่เจ้าต้องรักษาศีล 5 ตามที่บอกไว้ เพื่อนก็ถามว่าใคร ครูไม่เล็กก็ชี้ที่ตัวเอง เลยถามว่าอยู่ด้วยกันตลอดปีว่าเห็นละเมิดศีล 5 บ้างไหม แต่นี้ไปรักษาศีล 5 ซะดีๆ เรายังไม่จริงแสนจริง แต่อย่างน้อยเราก็จริงมา 365 วัน เขาก็อึ๊กๆอั๊กๆ จริงๆ แล้วเขาก็ไม่อยากรักษาศีล สุดท้ายเขาก็จากหมู่คณะไป คุณยายบอกบุญของเขามีเท่านั้น ทำได้เท่านั้นก็ดีแล้วแหละ ได้มาวัดบ้างก็จะได้มีเชื้อไป แต่ว่าคงเหยาะๆ แหยะ ๆ แบบนี้อีกหลายชาติ สิ่งใดที่เราทำอย่างมั่นคงก็จะส่งผลเราต่อไปข้างหน้า เพราะฉะนั้น นร. ตามติด ดีเอ็มซีทุกคืนไม่เหยาะแยะเลย ให้ได้บุญทุกคนนะ โดยเฉพาะวันครูไม่เล็กมาห้ามขาดนะ ถ้าขาดแปลว่าไม่รักกันจริง
• ตอนนี้เหลืออีกไม่นานก็ 22 เมษาแล้ว อย่างที่ทราบว่าเราจะร่วมใจหล่อคุณยายด้วยทองคำ องค์ที่ 2 อยากจะฝากพวกเราว่า เรามีผังตามติดคุณยายไปหนาแน่นดีแล้ว แต่ว่าหมู่ญาติของเรา เพื่อนของเรา ถ้าเขายังไม่ได้ทำบุญครั้งนี้ ไปบอกไปตามเขามาเถอะ ส่วนเมื่อเราไปบอกแล้ว เขาจะทำหรือไม่ทำก็อีกเรื่องหนึ่ง ขอให้ไปบอกเขา วันนี้เราบอกเขาไม่ทำ พรุ่งนี้เราบอกใหม่ แม้ยังไม่ทำอีกครบ 7 ครั้งก็คงได้คิด จากนี้ไปถึง 22 เมษา อีก 36 วัน มีสิทธิบอกได้ถึง 36 ครั้ง รักกันเคารพกัน ไม่บอกกัน แปลว่าไม่รักกันจริง
• เวลาทำอะไรต้องมีกุศโลบาย คุณยายเวลาบอกบุญจะมีกุศโลบาย เช้าก็เดินมาที่วงพระฉัน ...ท่านยายจะทอดกฐินทำบุญกับยายนะ และไปบอกอุบาสกต่อในครัว... คุณต้องช่วยยายบอกบุญนะ ทำบุญกับยายนะ บางครั้งอย่างที่ทราบบินไปถึงสวิตเซอร์แลนด์เลยนะ เพราะว่าลูกศิษย์ที่สวิตเซอร์แลนด์ออกค่าตั๋วให้ และจะรวบรวมหมู่ญาติให้ คุณยายก็ไปถึงนู้น ยายบอกว่าเมื่อตั้งจะโปรดสัตว์โลกแล้วยังมีแรงก็จะไป ยังมีแรงน่ะ ท่านอายุ 80 ปีแล้วนะ เพราะฉะนั้นทำตามอย่างที่คุณยายทำ
• กลางคืนคุณยายนั่งเข้าที่ไปบอกกายละเอียดผู้มีบุญทั้งหลาย แต่พวกเราคงไม่ถึงขนาดนั้น เพราะเมื่อครูไม่เล็กยังไม่บวช เวลาทำอะไรที่คุณยายให้ไปทำ ก่อนนอนครูไม่เล็กก็นั่งสมาธิใจใสๆ ก็ทำคล้ายๆ ที่การบ้านที่ครูไม่ใหญ่ให้ทำ แต่เปลี่ยนเป็น เราเป็นยาย ยายเป็นเรา นึกจนหลับไป งานชิ้นนั้นๆ ที่ทำกะคนไหนก็นึกหน้าคนนั้น ฝากไว้ว่าถ้ายังไม่มั่นใจว่าจะบอกเขาได้ก็อาราธนายายไปไว้กลางท้อง จนรู้สึกว่าเรากับยายเป็นเนื้อหนัง กาย เดียวกันเลย แล้วก็ไปบอกบุญเถอะเดี๋ยวก็ได้ ก็ขอให้สมใจนึกโดยง่ายทุกคนเลยนะ
รับชมวิดีโอ
********************************************
http://goo.gl/xvBY0Y
พิมพ์บทความนี้
