Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2557
บันทึกประวัติศาสตร์ความปลื้มและความประทับใจ
ในพิธีอัญเชิญพระบรมธาตุประดิษฐานในเจดีย์น้อยดอยสวรรค์ณ วัดแม่ขิง ตอนที่ 2เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาวันนี้ผู้สื่อข่าวบุญสว่าง ยังคงมีเรื่องปลื้มๆจากยอดดอย มาฝากเจ้าค่ะ ย้อนไปเมื่อวันที่ 14 เมษายน ที่ผ่านมา คณะพระและสามเณรวัดบ้านขุน ได้เดินธุดงค์อัญเชิญพระบรมธาตุออกจากบ้านนาเกียน มุ่งหน้าสู่วัดแม่ขิง ด้วยระยะทางเดินเท้าล้วนๆ ถึง 8 กิโลดอย ซึ่งชาวบ้านนาเกียนได้พร้อมใจกันออกมาโปรยดาวรวยต้อนรับ และร่วมสักการะพระบรมธาตุด้วยความชื่นบานตั้งแต่เช้า
ความปลื้มกำลังหลั่งไหล..จากบ้านนาเกียนสู่วัดแม่ขิง
ผู้มีบุญบ้านนาเกียนและหมู่บ้านใกล้เคี้ยงพร้อมใจมาเอาบุญใหญ่ตลอดทางที่เท้าอันเป็นมงคลของพระและสามเณรธุดงค์ ต้องย่ำผ่านนั้น จัดเต็มด้วยก้อนกรวดคมๆ ก้อนหินแหลมๆ แต่ไม่ใช่ปัญหา เพราะทุกรูปอยากเดินไปโปรดญาติโยมอยากนำผ้าเหลืองไปห่มดอย เส้นทางใดที่ผ่านหมู่บ้าน เราก็จะเห็นนักบุญชาวดอยพากันออกมาโปรยดอกดาวรวยอย่างคับคั่ง ส่วนช่วงไหนที่ไม่มีบ้านคน ก็มั่นใจว่าพระและสามเณรธุดงค์ทุกรูป ล้วนอยู่ในสายตาของเทวดาทุกหมู่เหล่า ยิ่งก้าวจึงยิ่งสว่างไสวไปทั้งดอยเลยค่ะ
ทุกย่างก้าวคือย่างแก้ว คือเนื้อนาบุญของญาติโยม
พุทธบุตรเนื้อนาบุญที่มนุษย์และเทวดาต่างพร้อมใจกราบไหว้พอขบวนอัญเชิญพระบรมธาตุไปถึงทางเข้าหมู่บ้านแม่โขง ทีมงานได้ทำการติดตั้งเสลี่ยง เพื่อให้ชาวบ้านได้อัญเชิญแบบจำลองเจดีย์ที่บรรจุพระบรมธาตุขึ้นสู่ยอดดอย แต่พอหามเสลี่ยงปุ๊บ ฝนวัดใจก็ตกลงมาทันทีค่ะ ทีมงานจึงปรึกษาว่าเราน่าจะรอให้ฝนหยุดก่อน แล้วค่อยอัญเชิญพระบรมธาตุขึ้นไปยังเจดีย์น้อยดอยสวรรค์ แต่ชาวบ้านบอกว่า “ลุยเลย” แล้วเมื่อท่านเจ้าคุณแสนดอย (พระอาจารย์วิชาญ อิทฺธินาโค) ให้สัญญาณว่า “ลุยก็ลุย” ท่านก็นำทัพทุกรูปทุกคนฝ่าเม็ดฝน อัญเชิญพระบรมธาตุผ่านหมู่บ้านแม่โขงเหนือ กลาง ใต้ ยิ่งเดินฝนก็ยิ่งหนาเม็ดขึ้นทุกที ซึ่งชาวบ้านยังคงปักหลักโปรยดอกดาวรวย และกล่าวเสียงสาธุการดังไม่ขาดสาย ยิ่งเปียกปอนเสียงสาธุก็ยิ่งดัง เสร็จแล้วจึงพากันเดินตามพระและสามเณรธุดงค์ ขึ้นไปยังเจดีย์น้อยดอยสวรรค์ ขอบอกค่ะว่าความชันของเส้นทางนั้นไม่ธรรมดา ขนาดพื้นแห้งๆยังเดินยาก แล้วนี่ทั้งฝน ทั้งลื่น ทั้งชัน แต่สุดท้าย..เขาที่ว่าสูงก็ไม่เกินเข่าเราค่ะ
เทวดาทนไม่ไหว..กำลังเริ่มโปรยเม็ดฝนลงมาร่วมอนุโมทนาบุญด้วย
ฝนยิ่งตกหนัก พลังศรัทธายิ่งเนืองแน่น
เส้นทางที่เต็มไปด้วยความชุ่มชื่น ชุ่มฉ่ำ ชุ่มบุญ
พอไปถึงทางเข้าวัดแม่ขิง ลมฝนยิ่งเทกระหน่ำ ทีมงานก็กลัวว่าชาวบ้านจะไม่ไหว จึงคิดว่าจะเลื่อนพิธีกรรมในการบรรจุพระบรมธาตุออกไป แต่ชาวบ้านบอก “สู้ ฝนยิ่งตกยิ่งได้บุญเยอะ” แล้วทุกคนก็เดินทั้งตัวเปียกๆ ขึ้นไปบนลานพระเจดีย์ ซึ่งเป็นที่โล่ง ลมพัดผ่านสะดวก แล้วต่างพร้อมใจกันประกอบพิธีกรรมทุกขั้นตอน ด้วยความสงบ ท่ามกลางความหนาวเย็นแต่อบอุ่นในหัวใจค่ะ แล้วใครที่ว่าอึด..หรือจะสู้พระและสามเณรวัดบ้านขุน นอกจากจะเดินธุดงค์ไกลท่ามกลางสายฝนแล้ว ทุกรูปยังยืนประกอบพิธีกรรมเป็นเวลานาน 3 ถึง 4 ชั่วโมง ด้วยความสง่างาม เพราะมีหัวใจตั้งใจอยากจะนำพาพี่น้องชาวดอยทุกคน ไปสู่ทางสว่าง ด้วยคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
กัลฯบรรณพจน์ – บุษบา ดามาพงศ์ กล่าวว่า “ได้เห็นพี่น้องบนดอย มีความเคารพนับถือในพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง ก็ยิ่งทำให้เราปลื้มปีติมากไปด้วย ที่นี่จะเป็นต้นแบบของการสร้างวัดในโลก เพราะเกิดจากน้ำพักน้ำแรงของชาวพุทธบนดอยอย่างแท้จริง บุญนี้เป็นบุญใหญ่ เป็นความสุขที่จะฝังใจไปอีกนานแสนนาน”
กัลฯ บรรณพจน์ – บุษบา ดามาพงศ์
ร่วมประทับฝ่ามือด้วยความปีติเบิกบานใจและผลจากการที่พระและสามเณร ได้เดินธุดงค์อัญเชิญพระบรมธาตุไปตามหมู่บ้านต่างๆ ทำให้พี่น้องชาวดอยอะเลิทมาก อย่างหมู่บ้านทิกะเย ทีแรกว่าจะมาร่วมงานหนึ่งคันรถ แต่พอเห็นพระและสามเณรก็เกิดศรัทธา เลยชวนกันมา 3 – 4 คันรถ ซึ่งหมู่บ้านอื่นๆก็เป็นเหมือนกัน คือขอฉันไปด้วยคน ทำให้งานในวันที่ 14 เมษายน มีนักบุญชาวดอยมาร่วมพิธีกว่า 2,000 คนเลยค่ะ แล้วในช่วงที่ทุกคนกำลังประทับฝ่ามือ ทีมงานได้เจอกับถาดอันหนึ่งที่มีรอยฝ่ามือประทับไว้แล้วพร้อมกับแบงค์พันวางไว้คู่กับถาด พอถามหาเจ้าของ ชาวบ้านก็บอกว่า “เขาไปแล้ว ไม่รู้เขาเป็นใคร มาจากแดนไกลแค่ไหนก็ไม่รู้”
ฝามือของผู้มีบุญนิรนาม ฝากไว้พร้อมปัจจัย จากหัวใจอันยิ่งใหญ่
ฝ่ามือประวัติศาสตร์ของบุคคลในตำนาน ณ วัดแม่ขิง
แล้วเนื่องด้วยสภาพอากาศไม่อำนวย เราจึงต้องเลื่อนพิธีจุดประทีปให้เร็วขึ้น ซึ่งขณะนั้นลมก็แรง ไส้เทียนก็ชื้น แต่ทุกคนพยายามที่จะจุดไฟให้ติด จุดแล้วจุดอีก เพราะอยากบูชาพระเจดีย์ จนท่านเจ้าคุณแสนดอยต้องบอกว่า “ให้จุดสว่างที่ดวงใจ”
จุดประทีปและดวงใจจนใสสว่าง เพื่อบูชาเจดีย์น้อยดอยสวรรค์
จุดประทีปและดวงใจจนใสสว่าง เพื่อบูชาเจดีย์น้อยดอยสวรรค์พอพลุบูชาเจดีย์ถูกจุดขึ้น ดัง..ตู้ม 1 ครั้ง เสียงสาธุการก็กระหึ่ม 1 ครั้ง และสาธุดังๆ ทุก..ตู้ม ด้วยความปลื้มใจ ถึงแม้ท้องฟ้าจะยังไม่มืด อาจมองเห็นความสว่างของเปลวเทียนและพลุไม่ชัดเจน แต่ทุกคนก็ได้บูชาเจดีย์น้อยดอยสวรรค์ด้วยหัวใจที่สว่างไสวอย่างแท้จริงค่ะ
ดวงใจพี่น้องชาวดอยสว่างแล้ว
ดวงใจพี่น้องชาวดอยสว่างแล้ว
ความปลื้มล้นดอยที่ไม่จางหายไปตามกาลเวลาตัวแทนชาวดอยบอกว่า “บุญครั้งนี้สำเร็จด้วยแรงกายแรงใจของทุกคน เราไม่มีตังค์ แต่เรามีแรงศรัทธาที่จะทำให้ดีที่สุด เพื่อพระพุทธศาสนาของเราค่ะ”รับชมวิดีโอ
http://goo.gl/sHWqkX
พิมพ์บทความนี้
