Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2557
จดหมายจากกองพันเนื้อนาบุญ
ตอน มีความสุขจนอยากจะหยุดเวลาตรงนี้ไว้เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ
ผม พระธรรมรัตน์ จนฺทสุทฺโธ อายุ 36 ปี เป็นคน จ.ปัตตานี มาบวชรุ่นบูชาธรรม 129 ปีพระมงคลเทพมุนีครับพระธรรมรัตน์ จนฺทสุทฺโธ กองพันเนื้อนาบุญ
หลวงพ่อครับ...จริงๆ แล้วผมเคยบวชในโครงการแสนเข้าพรรษาปี 53 มาก่อนครับ แต่พอจบโครงการผมก็ลาสิกขาออกไปดำเนินชีวิตทางโลก และพอดำเนินไปดำเนินมาก็เกิดเรื่องเข้าใจผิด จนทำให้ผมโดนขวานฟาดหัว นอนสลบเลือดนองจนต้องเข้ารักษาตัวอยู่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนเลยครับ ซึ่งเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. “ชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอน แล้วที่ผมเคยบวชเมื่อปี 53 ก็ยังรู้ธรรมะไม่เยอะ ยังไม่ได้ศึกษาวิชชาธรรมกายเลย” ด้วยเหตุนี้..พอมีคนมาชวนผมบวชอีกครั้ง ผมจึงตัดสินใจมาบวชทันทีเลยครับ ซึ่งพอบวชแล้ว ผมตั้งใจนั่งสมาธิ(Meditation)มาก เพราะผมเห็นเพื่อนที่บวชด้วยกัน รักการนั่งสมาธิมากในระดับ “เผลอเป็นนั่งๆ” ไม่ใช่เผลอเป็นเสร็จนะครับ เพราะเขาว่างเมื่อไหร่ก็รีบนั่งแบบจริงๆ จังๆ จนทำให้ผมอยากทำตามอย่างบ้าง คือ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ผมจะพยายามเอาใจวางไว้ที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา โดยนึกเป็นดวงแก้วบ้าง เป็นองค์พระบ้าง และภาวนาสัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ ซึ่งพอทำอย่างนี้ เวลาผมกลับมานั่งสมาธิ ทำให้ใจรวมเร็วมาก คือ พอปรับท่านั่งให้สบายตามเสียงหลวงพ่อเสร็จ สักครู่..ก็จะเห็นหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย ขึ้นมากลางท้อง จากนั้นก็เห็นดวงแก้ว แล้วก็เห็นเป็นองค์พระครับ และพอผมมองกลางองค์พระไปเรื่อยๆ อย่างสบายๆ โดยไม่คาดหวังอะไร องค์พระก็เปลี่ยนจากสว่างน้อย เป็นสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นก็เห็นองค์พระองค์ใหม่ผุดขึ้นมาอีกครับ จนรู้สึกมีความสุขอยากจะหยุดเวลาตรงนี้ไว้แบบนิจนิรันดร์ ซึ่งความสุขที่เกิดจากการนั่งสมาธินี่เองครับ กลายเป็นแรงบันดาลใจให้ผมนั่งเนสัชฯทุกวันพระ และพอนั่งเสร็จ ผมก็รู้สึกว่าตัวเองบริสุทธิ์ขึ้น มีพลังลึกๆที่รู้สึกดียังไงบอกไม่ถูกครับพระธรรมรัตน์ จนฺทสุทฺโธ ในท่า peace positionจนผมคิดว่า..ตอนผมไปเดินธุดงค์ ผมจะนั่งเนสัชฯบูชาธรรมหลวงปู่ในทุกที่ที่เป็นประวัติศาสตร์ในชีวิตของท่านทั้ง 6 แห่งเลยครับ เพื่อให้ภาพตรงนี้ได้กลายเป็นประวัติศาสตร์ในชีวิตของผมเหมือนกัน
ซึ่งพรุ่งนี้ผมก็ต้องออกเดินธุดงค์จริงๆ แล้วครับ นึกแล้วปลื้มยังไงบอกไม่ถูก ซึ่งผมตั้งใจจะมองกลาง มองทาง จะทำทุกย่างก้าวให้เป็นย่างแก้วอย่างที่หลวงพ่อสอน แล้วจะเอาองค์พระมาฝากหลวงพ่อหลายๆองค์เท่าที่ผมทำได้ครับ ที่ผมตั้งใจอย่างนี้ ก็เพราะผมรักหลวงพ่อมาก ภูมิใจเหลือเกินที่ได้เกิดเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อ
ซึ่งสุดท้ายนี้ ผมไม่ขออะไรมากไปกว่าอยากขอพรจากหลวงพ่อว่า “ขอให้ผมบวชตลอดชีวิต เป็นพระลูกชายของหลวงพ่อไปจนถึงที่สุดแห่งธรรม” เพราะผมตั้งใจอยากจะบวชอยู่กับหลวงพ่อจริงๆ ผมชอบที่หลวงพ่อสอนมาก เพราะเป็นคำสอนที่ก้องอยู่ในใจ คอยเตือนสติให้ผมเป็นคนดีอยู่ตลอดเวลา จนผมต้องขอกลับมาบวชกับหลวงพ่อใหม่ครับ และท้ายที่สุดนี้ ผมก็ขอให้หลวงพ่อแข็งแรงนะครับ
http://goo.gl/n2CzbI
พิมพ์บทความนี้
