ความปลื้มจากใจกองพันเนื้อนาบุญ ตอน จะบวชสร้างบุญให้โยมพ่อโยมแม่ตลอดไป

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

ความปลื้มจากใจกองพันเนื้อนาบุญ
ตอน จะบวชสร้างบุญให้โยมพ่อโยมแม่ตลอดไป

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

    กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

    กระผมพระธรรมทายาทวิริยะ  กตวีริโย อายุ 26 ปี บวชในโครงการ 1 แสนรูป ภาคฤดูร้อน ปี พ.ศ. 2555 ครับ

 

พระธรรมทายาทวิริยะ  กตวีริโย (พุทธบุตรกองพันเนื้อนาบุญ)

 

     ครั้งแรกผมยังไม่รู้จักโครงการนี้ครับ แต่มีญาติชื่อ โอนีน อยู่ชมรมพุทธ ม.ขอนแก่น โทรมาชวนให้ผมบวช เขาเล่าว่า “โครงการนี้บวชฟรี ไม่ต้องพกอะไรมา แค่เอาตัวมาบวชอย่างเดียวก็พอ” ตอนนั้นก็ตอบเขาไปว่า..ได้ ก็รับปากไปงั้นแหละครับ ผ่านไป 1 อาทิตย์ โอนีนก็พาพระอาจารย์มา 2 รูปพร้อมผู้นำบุญเกือบ 10 คน บุกมาถึงบ้านผมเลย พระอาจารย์ท่านก็เล่าอานิสงส์ให้ฟังเยอะแยะ แล้วก็ส่งใบสมัครให้ ผมก็ต่อรองว่าขอบวชแค่ 15 วัน ได้มั้ยเพราะผมสมัครเป็นตำรวจบ้านไว้แล้ว คือต้องช่วยเขาดูแลความปลอดภัยในหมู่บ้านครับ พระอาจารย์ท่านก็ยิ้มๆแล้วบอกว่า มาเป็นทหารกองทัพธรรมดีกว่า ผมก็สะดุดใจ อยากรู้ว่าทหารกองทัพธรรมเป็นยังไงก็เลยมาบวชครับ เพลง ท.ทหารกองทัพธรรม 3.20 หลวงพ่อครับ ก่อนหน้านี้โยมพ่อของผมท่านดื่มเหล้าสูบบุหรี่ แต่พอผมบวชได้พักหนึ่ง ผมก็โทรศัพท์ไปเล่าอานิสงส์ของการรักษาศีลให้ท่านฟัง ทีแรกก็นึกว่าท่านจะไม่เชื่อนะครับ เพราะท่านฟังแล้วก็พูดแต่ อือ อือ แต่หลังจากนั้นไม่นานโยมป้าก็บอกว่า โยมพ่อเลิกเหล้า-เลิกบุหรี่แล้วนะ ผมดีใจมากเพราะผมรักท่านครับ อยากบอกว่ารักพ่อจังเลย  หลังจากที่ผมบวชได้ 2 พรรษา โยมพ่อก็ละโลก ซึ่งผมก็หวังว่าท่านจะได้บุญและมีความสุขจากการที่ผมตั้งใจบวชให้ทุกวันครับ

     พอจบโครงการ พระอาจารย์ให้ไปอบรมเป็นพระพี่เลี้ยง ท่านบอกว่าจะได้ไปปฏิบัติธรรมที่เชียงใหม่ด้วย ผมก็คิดว่าเชียงใหม่นี่คงจะหนาวดีนะ คือเกิดมาผมยังไม่เคยไปเชียงใหม่ครับ ก็เลยตัดสินใจเข้าอบรมครับ พออบรมเสร็จลงมาจากเชียงใหม่ ก็มีพระอาจารย์มารอพาผมไปที่ศูนย์อบรมในจังหวัดสกลนคร พอไปถึงท่านก็พาไปชวนบวชทันที ท่านพาไปประมาณเกือบอาทิตย์ครับ แต่หลังจากนั้นท่านก็ให้ผมไปลุยเองเลย โดยมีโยมผู้นำบุญไปเป็นเพื่อน ผมก็คิดว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลุยก็ลุย ไม่มีปัญหา  ผมก็คิดว่าเรามีเพื่อนอยู่ที่ไหนบ้าง เรามีญาติอยู่ตรงไหน เรามีเบอร์โทรศัพท์ของใคร แล้วผมก็ทั้งโทร ทั้งลงไปชวนตามบ้าน ตามทุ่งนา สวนยาง ไปมันทุกที่ และอธิษฐานกับหลวงพ่อ ขอให้ผมชวนได้อย่างน้อยสักคนก็ยังดี ชวนไปชวนมา ผมชวนได้ 5 คนครับ แล้วผมก็ได้ทำหน้าที่เป็นพระพี่เลี้ยง ถึงจะไม่สะดวกสบายแต่มีความสุขมาก พระที่ท่านมาบวชใหม่อาจยังไม่เข้าใจอะไร เรามีหน้าที่ให้กำลังใจ ทำความเข้าใจ เวลาที่ท่านไม่มาทำวัตร-ไม่มาฉัน พอเราเข้าไปดูก็จะรู้ว่าท่านป่วย เราก็หาวิธีแก้ไขครับ ที่จริงตอนนั้นตัวผมเองก็ยังบวชไม่ได้พรรษาก็เลยต้องทั้งประคับประคองตัวเองและประคับประคองพระน้องเลี้ยง ให้ได้สร้างบารมีอย่างมีความสุขไปด้วยกัน  
    
     หลวงพ่อครับ ตอนเป็นวัยรุ่นผมก็ทั้งเที่ยวทั้งดื่ม แต่มาตอนนี้รู้แล้วว่ามันเป็นอบายมุข ผมก็คิดว่าจะทำอย่างไรที่เราจะไม่กลับไปเส้นทางเดิม ผมจึงตั้งใจจะฝึกตัวให้บริสุทธิ์ไปวันต่อวัน และนั่งสมาธิ(Meditation)ไม่ขาดเลยสักวันเดียวครับ

    เวลานั่งสมาธิผมจะหลับตาสบายๆ ตรึกระลึกนึกถึงบุญที่เคยทำผ่านมา แล้วก็วางใจนิ่งๆ น้อมใจมาแตะที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 นึกถึงความสว่าง นึกถึงองค์พระ ทำไปเรื่อยๆใจก็จะหยุดนิ่ง เบาสบาย แล้วผมก็เห็นองค์พระนั่งซ้อนๆกันขึ้นมา บางทีท่านก็ย่อแล้วขยายคลุมตัว ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรเลย มีแต่อารมณ์สบายอย่างเดียวครับ  พอลืมตาแล้ว ผมก็ยังประคองใจคู่กับการภาวนาสัมมาอะระหัง และนึกขยายองค์พระไปด้วย ทำให้จิตใจเบิกบาน มีแต่ความสุขและสงบครับ

    หลวงพ่อครับ เวลาตื่นจากจำวัตรพอเอามือจับศีรษะตัวเอง และมองดูว่าตัวเองยังห่มจีวร ผมก็จะปลื้มใจว่าวันนี้เรายังเป็นพระอยู่ ผมก็จะตั้งใจฝึกตัวให้ดีเพื่อตอบแทนพระคุณของหลวงพ่อที่ให้ผมบวช ตอบแทนพระคุณของโยมพ่อ-โยมแม่-โยมป้าที่เลี้ยงดูผม และให้ผู้นำบุญที่มาชวนผมบวช และผู้สนับสนุนโครงการบวช ได้บุญไปเยอะๆ

   สุดท้ายนี้ ผมกราบขอพรจากหลวงพ่อขอให้พระลูกชายรูปนี้ ได้สนองงานของหลวงพ่อทั้งหยาบและละเอียดได้ตลอดรอดฝั่งด้วยครับ และผมขอใช้โอกาสนี้เชิญชวนอดีตธรรมทายาททุกท่านให้กลับมาบวชเป็นพระพี่เลี้ยง เพราะโครงการบรรพชาสามเณร ต้องการกำลังจากทุกท่านจริงๆ ถึงเวลาแล้วที่ทหารแห่งกองทัพธรรมต้องกลับมา

http://goo.gl/3KXCuh