พลิกชีวิตด้วยบุญกฐิน ตอน ขอให้ตั้งใจจริง ก็จะมีหนทาง

สมาธิ(Meditation)

 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

 

พลิกชีวิตด้วยบุญกฐิน

ตอน ขอให้ตั้งใจจริง ก็จะมีหนทาง !!!

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

     กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ
       
      ลูกชื่อ แสงทองเป็นแม่ค้าขายโทรศัพท์อยู่แผงตลาดนัดคลองสาม ค่ะ

 

(จากซ้าย) กัลฯ แสงทองและคุณแม่

     หลวงพ่อคะ..บ้านของลูกอยู่ใกล้วัดแถวคลองสองคุณพ่อและคุณแม่ของลูกก็เป็นพนักงานทำงานที่วัดพระธรรมกายนี่เองค่ะ ด้วยเหตุนี้ ลูกจึงเข้าวัดตั้งแต่อยู่ ป.2 และพอจบ ม.6 ก็ไปเรียนเป็นผู้ช่วยพยาบาลและทำงานที่ชลบุรีแค่ปีเดียว เพราะคิดถึงบ้านค่ะ ซึ่งขณะที่ลูกทำงานมีเงินเดือนแล้วก็พยายามทำบุญมาตลอด แต่ทำได้มากสุดก็ครั้งละ 100 บาทเท่านั้น  เพราะรายได้ไม่เยอะแถมยังเป็นหลักอะไรให้กับพ่อแม่ไม่ได้เลย และด้วยความที่ลูกไม่มีเงินนี่เอง พอย้ายกลับมาอยู่ที่บ้าน ก็ต้องมากู้เงินเขา 2 แสนบาท เพื่อทำทุนเปิดแผงลอยขายโทรศัพท์แถวตลาดนัดคลองสาม

 

แผงลอยเล็กๆ ที่ตลาดนัดคลองสาม ที่เปิดขายมือถือและอุปกรณ์มือถือค่ะ

 

      ซึ่งบางวันที่ลูกขายไม่ได้ก็เครียดมาก ถึงขนาดต้องกลับมากินยาแก้เครียดจึงจะนอนหลับและพอขายได้ลูกก็ต้องทยอยใช้หนี้ไปเรื่อยๆชีวิตลูกเป็นอย่างนี้ จนกระทั่งวันทอดกฐินปี 2556 ซึ่งเป็นวันที่ลูกมาเห็นประธานกองเขาอัญเชิญผ้าไตรแล้วปลื้ม ลูกก็เกิดความรู้สึกว่า เราอยากจะปลื้มอย่างนี้บ้างจากนั้นก็เลยเก็บเล็กผสมน้อยรวบรวมเงินจากหยาดเหงื่อแรงกายได้ 1 หมื่นบาทจนกระทั่งปี 2557 จึงนำมาทำบุญเป็นประธานกองย่อย ครั้งแรกของชีวิต ตอนนั้นลูกปลื้มที่สุดเลยค่ะ เพราะคนฐานะระดับลูกไม่เคยทำบุญอะไรได้มากขนาดนี้มาก่อน จากนั้นพอลูกมาฟังคนนั้นคนนี้พูดในรายการสู้ต่อไป ก็ยิ่งรู้สึกอะเลิร์ท โดยเฉพาะเคสของคุณพิณรัตน์ ที่ทำบุญสุดตัวทั้งๆ ที่ตัวเองยังต้องเช่าบ้านเก่าๆ หลังคารั่วอยู่ พอลูกดูแล้วรู้สึกซาบซึ้งถึงหัวใจอันยิ่งใหญ่ของเธอจังเลยค่ะ และพอเธอทำแล้วก็เจอกับอานุภาพบุญพลิกชีวิตจนรวยขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ จนลูกรู้สึกอยากทำบุญเยอะๆ แบบเธอบ้าง แต่เนื่องจากลูกยังไม่รวย ยังเปิดแผงลอยหาเช้ากินค่ำ ตากแดดตากฝนอยู่เลย เปิดขายก็วันละแค่ 3-4 ชั่วโมง คือ บ่าย 3 ถึง 1 ทุ่มเท่านั้น แต่ลูกก็ไม่ท้อนะคะ เพราะหลังจากขายของเสร็จ ลูกจะเข้ามาอธิษฐานขอกับมหาธรรมกายเจดีย์ทุกคืน

 

     จนกระทั่งวันหนึ่ง หัวใจของลูกพองโตรู้สึกว่า..ยังไงปีนี้เราจะรื้อผังจน โดยต้องทำบุญสุดกำลังและเป็นประธานกองให้สำเร็จให้ได้คืนนั้นลูกก็เลยมาคุกเข่าอธิษฐานจิตหน้ามหาวิหารหลวงปู่โดยขอท่านว่า..ปีนี้..เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ลูกอยากทำบุญเป็นประธานกองกฐินจังค่ะ ลูกตัดสินใจแล้วว่า..จะทำให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ลูกยังไม่มีเงิน ขอบารมีหลวงปู่ให้ช่วยลูกด้วยซึ่งพออธิษฐานเสร็จ ภายในชั่วข้ามคืนเท่านั้นเองค่ะ ตอนเช้าแม่ก็โทรมาบอกว่า อยู่ๆ ก็มีคนสนใจซื้อที่ดินของลูก 32 ตารางวา ที่จ.กาญจนบุรี ทำให้ลูกถึงกับ คือ ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นไปได้ เพราะลูกยังไม่ได้ประกาศขายที่อะไรเลยสักนิด จากนั้นลูกจึงรีบตอบแม่กลับไปว่า..โอเค เพราะจะเอาเงินมาทำบุญเป็นประธานกองทั้งหมด เนื่องจากเมื่อคืนไปกราบขอหลวงปู่เอาไว้ และพอลูกได้เงินจากการขายที่มา 1 แสนบาท ก็ถวายปิดกองทันทีด้วยความปลื้มที่สุดในชีวิตเลยค่ะ

     หลวงพ่อค่ะ ลูกเพิ่งเข้าใจว่าการทำบุญมันปลื้มแบบนี้นี่เอง รู้สึกมีความสุขมาก แม้ลูกจะเป็นเพียงแม่ค้าแผงลอยหาเช้ากินค่ำก็สามารถทำบุญใหญ่กับเขาได้ หลวงปู่นี่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆเลยนะเจ้าค่ะ และตั้งแต่ลูกทำบุญเป็นประธานกองกฐินไป ยอดขายของร้านลูกก็ไม่ตกเลยนะคะ ทั้งๆที่ช่วงนี้เศรษฐกิจแย่มาก แม้ตลาดนัดก็เงียบมีคนมาเดินลดลง แถมฝนตกเอาๆ แต่คนก็ยังเข้าร้านของลูกอย่างคึกคักกว่าที่คาดไว้ และด้วยเหตุนี้นี่เอง พอลูกทราบว่า..จะมีหล่อหลวงปู่องค์ที่ 8 ลูกจึงอธิษฐานขอกับหลวงปู่ และปวารณาว่า..จะเก็บเงินจากหยาดเหงื่อแรงกายให้ได้วันละ 1,000 บาท จนกว่าจะถึงวันหล่อทองเพื่อมาเอาบุญกับหลวงปู่ให้มากที่สุดค่ะ

       สุดท้ายนี้ ลูกก็อยากชวนทุกคนมาเป็นประธานกองกฐินและหล่อหลวงปู่กันนะคะ ขนาดแม่ค้าแผงลอยตลาดนัดอย่างลูกยังเป็นได้ ซึ่งลูกว่า..ขอให้เรามีความตั้งใจ และทำให้ถูกหลักวิชชา ก็จะมีช่องทางอัศจรรย์มาเองค่ะ และที่สำคัญในภาวะเศรษฐกิจอย่างนี้น่ากลัวมากนะคะ ทุกธุรกิจมีผลกระทบเกือบหมด แต่ลูกเชื่อว่า ถ้าเรามีบุญ เราก็จะรอดพ้นไปได้ค่ะ และการที่เราจะมีบุญได้ เราก็ต้องทำบุญกัน และบุญที่ทำก็ต้องเป็นบุญใหญ่มากพอด้วยอย่างบุญหล่อหลวงปู่ ซึ่งลูกว่าเป็นบุญที่ใหญ่มาก เพราะท่านศักดิ์สิทธิ์และเป็นผู้มีความบริสุทธิ์บริบูรณ์มากเพราะทำที่ท่านได้ที่เราจริงๆ ค่ะ