Mobile Versionอานุภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเนื้อหุ้มเหล็กอานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯนั้น นับว่าเกินควรเกินคาดจริงๆ เพราะไม่ว่าลูกหลานของท่านจะอ้อนอะไรก็สำเร็จไปหมด แม้กระทั่งในวินาทีแห่งความเป็นความตาย พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯก็ยังมาช่วยขจัดปัดเป่าภัยอันตรายให้ และในวันนี้ ทีมงานอานุภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ก็มีเรื่องราวอานุภาพของท่านที่เกิดกับ กัลยาณมิตรอารีรัตน์ ศรีจวน หรือ น้องอุ๋ย อายุ 22ปี ซึ่งเธอเกริ่นนำมาก่อนเลยว่า “มันเป็นวินาทีเฉียดตาย” เรื่องมันก็มีอยู่ว่า...
เมื่อช่วงต้นเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ลุงของน้องอุ๋ยได้เอาซองมาบอกบุญ ชวนเธอร่วมบุญหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ แล้วก็เอาหนังสือรวยโคตรๆมาให้ พอเธออ่านแล้วก็อยากทำบุญมากๆ และเกิดความรู้สึกขึ้นมาในใจว่า...“ถ้าวันข้างหน้า...ไม่มีอีกแล้ว ถ้านี่เป็นหลวงปู่ทองคำองค์สุดท้ายที่จะได้หล่อ เราต้องเสียดายแน่ๆเลย ยิ่งเราเป็นลูกหลานหลวงปู่ด้วยเราจะพลาดได้ไง ต่อให้วันข้างหน้าจะมีเงินทองมากมายมหาศาลขนาดไหน ถ้าวันนี้ไม่ได้ร่วมบุญกับท่านก็คงจะเสียชาติเกิด”แต่เนื่องจากน้องอุ๋ยยังเป็นนักศึกษา ไม่มีรายได้เป็นของตนเอง เธอจึงไปชวนเพื่อน ชวนญาติพี่น้อง ให้ร่วมบุญกัน ยิ่งพอได้ฟังลุงบอกว่าถ้าทำบุญ 1,000บาท จะได้มหาสุวรรณนิธิด้วย เธอก็ไม่รอช้า รีบรวบรวมเงินทั้งหมดที่มีเรียกได้ว่าทุ่มกันสุดๆไปเลย ถึงขนาดทุบกระปุก แต่ปัจจัยก็ยังไม่พอ แต่ด้วยใจที่อยากทำบุญเหลือเกิน เธอจึงเก็บกระดาษที่เธอไม่ใช้แล้วจะเอาไปชั่งกิโลขาย เพื่อจะได้นำเงินไปทำบุญ เธอบอกว่า “หนูนึกถึงแต่หลวงปู่ ใจมันนึกอยู่อย่างเดียวว่า จะหาเงินมาหล่อรูปเหมือนทองคำหลวงปู่ให้ได้ นึกอยู่แค่นี้”จนกระทั่ง วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ.2551 ก่อนวันงานหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ 1วัน เธอตั้งใจรวบรวมกระดาษที่มีทั้งหมดจะเอาไปขาย และจะไปเอากระดาษที่บ้านของคุณแม่มารวมด้วย แต่บังเอิญที่วันนั้น รถมอเตอร์ไซค์ของเธอเสีย เธอจึงไปขอยืมรถมอเตอร์ไซค์ของพี่ชายขี่ไปหาคุณแม่ แต่มอเตอร์ไซค์ของพี่ชายนั้นมีคลัช ซึ่งเธอเองก็ขี่ไม่ถนัดพอไปถึงที่บ้านของคุณแม่ เธอก็รวบรวมเอากระดาษทั้งหมดเตรียมไว้ พอดีมีโทรศัพท์มาตามให้กลับไปที่บ้านก่อน เธอจึงบอกคุณแม่ว่าเดี๋ยวเธอกลับมา แล้วเธอก็ขี่มอเตอร์ไซค์มาตามเส้นทางเลียบคลองสาม และเมื่อถึงช่วงโค้งหักศอกซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่า โค้งนี้ตายกันมาหลายรายแล้ว เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...ด้วยความที่น้องอุ๋ยขี่มอร์เตอร์ไซค์มีคลัชไม่ถนัด จึงเกิดการผิดจังหวะขึ้น แล้วรถก็พุ่งตรงเข้าไปชนเสาไฟฟ้าอย่างแรง ร่างกายซีกขวาของเธอกระแทกกับเสาไฟฟ้าเข้าไปเต็มๆ แล้วทั้งคนทั้งรถก็กระเด้งตกลงไปในคลอง เธอบอกว่า “มันเป็นวินาทีเฉียดตาย แต่รู้สึกเหมือนรถมันกระเด้งจากเสาไฟลงไปในน้ำ ว่ายน้ำก็ไม่เป็น หนูเลยพยายามตะเกียกตะกาย พอดีมีคนมาเห็น เขาจึงได้ลงมาช่วย”ซึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ เกิดตอนกลางวันแสกๆ เป็นเวลาเที่ยงสิบนาที ซึ่งน้องอุ๋ยบอกว่า “ตรงกับเวลาเกิดของหนูเลยพี่ นึกว่าจะต้องตายเวลาเดียวกับตอนเกิดซะแล้ว” แต่สิ่งหนึ่งที่อยู่ในใจของเธอตลอด คือ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เธอบอกว่า “ก็แปลกนะพี่ ปกติหนูจะเป็นคนขี้แยมาก แต่คราวนี้ไม่มีน้ำตาสักหยด แถมสติดีมากๆ ในใจคิดอย่างเดียวว่าจะเอากระดาษไปขาย จะไปทำบุญกับหลวงปู่ คิดแค่นี้จริงๆ ก็เลยขอยืมโทรศัพท์คนที่มาช่วย ขอโทรศัพท์ไปหาแม่”เธอเล่าว่า...คนแถวนั้น เขาก็ถามว่า “เป็นอะไรไหม ไปหาหมอก่อนไหม” เธอก็ตอบไปว่า “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูรอแม่” เพราะสิ่งเดียวที่เธอรู้ตอนนั้น คือ เธอจะเอากระดาษไปขายเอาเงินไปทำบุญกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พอคุณแม่มาถึงก็พากลับบ้านไปอาบน้ำ เธอเริ่มรู้สึกเจ็บตามตัว และรู้สึกว่าอาการไม่ค่อยจะดี เธอจึงบอกให้คุณแม่เอากระดาษไปขายก่อน เธอจะเอาเงินไปทำบุญวันนี้เลยจากนั้น คุณแม่ก็พาเธอไปหาหมอ หมอเอกซเรย์แล้วบอกว่า “กระดูกไม่หัก ไม่เป็นไร กลับบ้านได้” เธอบอกว่า “หนูกลัวมาก กลัวว่าหมอจะให้นอนค้างที่โรงพยาบาล ถ้าหมอให้นอนนะ หนูก็ไม่นอนหรอก หนูจะกลับบ้าน เพราะหนูจะมางานหล่อรูปเหมือนหลวงปู่”แต่เธอกลัวว่า จะช้ำในแล้วพรุ่งนี้จะไม่ได้มาวัด เธอจึงได้มาที่วัดมาทำบุญวันนั้นเลย และในที่สุดเธอก็ได้ร่วมบุญหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และได้มหาสุวรรณนิธิสมใจ เธอบอกว่า “หนูกำมหาสุวรรณนิธิไว้ตลอด นึกถึงหลวงปู่ นึกถึงบุญตลอดเลย ขออย่างเดียวขอให้พรุ่งนี้ได้ไปร่วมงานด้วย”ส่วนฝ่ายพี่ชายก็เอารถไปซ่อม ที่ร้านบอกว่า “โอโฮ...รถเป็นขนาดนี้ สงสัยคนขับไม่รอดแหงๆ เพราะสภาพรถแบบนี้ กี่รายต่อกี่รายคอหักตายทั้งนั้น” พี่ชายตอบกลับไปทันควันว่า “ไม่เป็นไรเลย จะหายแล้วครับ”พอตื่นเช้ามาวันรุ่งขึ้น น้องอุ๋ยก็สามารถมาร่วมงานบุญหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯได้สมใจ ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าเธอจะไม่เป็นอะไร เพราะปกติแล้วกรณีอย่างนี้ไม่ตายก็พิการ ส่วนตอนนี้เธอหายดีแล้ว พอเสร็จจากงานหล่อรูปเหมือนพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ก็ไปปฏิบัติธรรมต่อเลย และจะกลับมาร่วมงานกฐินหลวงปู่ บูชาครูพระผู้ปราบมาร อย่างแน่นอนน้องอุ๋ยทิ้งท้ายไว้ว่า “ไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอแบบนี้ พอเจอกับตัวเองก็เข้าใจเลยว่าชีวิตคนเรามันสั้น จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้นเราต้องทำบุญ ต้องอยู่ในบุญ เวลาสร้างบารมีมันอาจจะมีอุปสรรค แต่พอเราผ่านไปได้ แล้วทุกอย่างสำเร็จเหมือนที่ตั้งใจไว้ เราก็จะปลื้มไม่จบเลย ตอนนี้หนูรู้อย่างเดียวว่า หนูโชคดีจริงๆที่ได้เกิดมาเป็นลูกหลานหลวงปู่”
http://goo.gl/ht7li
พิมพ์บทความนี้
