มหาธรรมกายเจดีย์กวักมือเรียกผมจากท้องฟ้า

เกาะติดสถานการณ์ทุ่มชีวิต ปิดเจดีย์ (ประเทศเอธิโอเปีย)

ตอน...มหาธรรมกายเจดีย์กวักมือเรียกผมจากท้องฟ้า

 

     ผมชื่อ กัปตันโยนัส เม็คคูเรีย  ชาวเอธิโอเปียครับ ผมเป็นกัปตันขับเครื่องบินของสายการบินเอธิโอเปียน แอร์ไลน์ มา 10 ปีแล้วครับ ในชีวิตของผมมีเรื่องน่าตื่นเต้นผ่านเข้ามามากมาย ดังเช่น เหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตเรื่องหนึ่งซึ่งเคยถูกนำมาสร้างเป็นสารคดีออกอากาศในรายการดิสคัฟเวอร์รี่ แชนแนล (Discovery Channel) มาแล้ว นั่นคือ เหตุการณ์สลัดอากาศจี้เครื่องบินที่ผมทำงานอยู่ เมื่อเดือนพฤศจิกายน ปีพ.ศ.2539 ขณะนั้นเครื่องบินกำลังมุ่งตรงไปกรุงไนโรบี ประเทศเคนยา ซึ่งผมทำงานเป็นผู้ช่วยนักบินอยู่บนเครื่องลำนี้ด้วย ,  สลัดอากาศ (ไฮ แจ็คเกอร์ Hi jacker) ได้บังคับให้กัปตันนำเครื่องบินไปออสเตรเลีย โดยใช้ระเบิดขู่ ซึ่งสลัดอากาศคิดว่า เครื่องบินจะสามารถบินต่อไปได้ถึงออสเตรเลีย แต่ในความจริง เครื่องบินจะเติมน้ำมันเท่าที่จำเป็นต่อแผนการเดินทางเท่านั้น  ไม่สามารถบินไปไกลกว่านั้นมากนัก แม้จะพยายามอธิบายให้สลัดอากาศเข้าใจ แต่เขาก็ไม่รับฟัง   

 

     ตอนนั้นอยู่ในภาวะวิกฤตมาก ถ้าทีมนักบินไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างถูกต้อง  ผู้โดยสารทั้งหมดคงจะต้องเสียชีวิต แต่สุดท้าย เมื่อน้ำมันใกล้หมด เราก็สามารถนำเครื่องลงจอดฉุกเฉินในทะเลใกล้กับเกาะแกรนด์ โคโมโร่  ในมหาสมุทรอินเดียได้สำเร็จและมีผู้รอดชีวิตกลับมา โดยมีนักท่องเที่ยวถ่ายวิดีโอไว้ได้ด้วย ไม่น่าเชื่อว่าผมจะรอดชีวิตมาได้  และผมก็ได้รับรางวัลคอนเวย์ เซฟ สกายน์ อะวอร์ด (Conway  Safe Skies  Award) ในปี พ.ศ.2540 ด้วย  แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ เทียบไม่ได้เลยกับเรื่องที่ผมจะเล่าในลำดับต่อไป เพราะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตของผมทั้งชีวิตครับ

 

 

เครื่องบินของสายการบินเอธิโอเปียน แอร์ไลน์ ที่ถูกจี้ 
(เหตุการณ์จำลองจากสารคดีรายการ Discovery Channel)

 

 

สลัดอากาศวิ่งเข้าไปจี้เครื่องบินที่ห้องนักบิน
(เหตุการณ์จำลองจากสารคดีรายการ Discovery Channel)

 

 

ผู้โดยสารภายในเครื่อง หลังทราบว่ามีการจี้เครื่องบิน
(เหตุการณ์จำลองจากสารคดีรายการ Discovery Channel)

 

เครื่องบินที่ถูกจี้ลงจอดกลางทะเล
ภาพเหตุการณ์จริงจากวีดีโอของนักท่องเที่ยวที่อยู่บนเกาะแกรนด์ โคโมโร่
นึกว่าเป็นการแสดงก็เลยสามารถบันทึกภาพนี้เอาไว้ได้

 

 

ผู้บาดเจ็บได้รับการช่วยเหลือ  
(เหตุการณ์จำลองจากสารคดีรายการ Discovery Channel)

 

     วันหนึ่งขณะที่ผมขับเครื่องบินจะลงจอดที่สนามบินในประเทศไทย ผมก็ได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดตั้งแต่ชีวิตผมเกิดมา นั่นคือ สิ่งก่อสร้างอันใหญ่โตสง่างาม สีทอง ทรงกลม แลเห็นเด่นชัดจากเครื่องบิน เป็นภาพที่สะดุดตาและมีพลังดึงดูดใจ ผมมีความรู้สึกว่า สถานที่แห่งนี้ได้กวักมือเรียกผมอยู่ตลอดเวลา จากนั้นผมก็พยายามเสาะแสวงหาว่าสถานที่แห่งนี้คืออะไรและผมจะมาถึงได้อย่างไร

 

 

ภาพมหาธรรมกายเจดีย์มุมสูง เมื่อมองจากเบื้องบน

 

     โชคดีที่ผมได้พบกัลยาณมิตรท่านหนึ่งได้แนะนำ จนสามารถเดินทางมาถึงวัดพระธรรมกายและได้พบคุณลุงผู้ใจดี  ผู้ให้การต้อนรับและดูแลผมอย่างดี นั่นคือ กัลฯ อังเคิล หาญ หรือ คุณลุง ไชยชิต ศิริบุญ ซึ่งเป็นอาสาสมัครอยู่ที่สำนักต่างประเทศและพระอาจารย์ที่แนะนำการนั่งสมาธิ(Meditation)ให้ หลังจากวันนั้น ผมจะมาปฏิบัติธรรมที่วัดแทบทุกครั้งที่มีตารางบินมาประเทศไทย  ผมมาวัดพระธรรมกายได้ปีกว่าแล้ว แต่เดิมผมเป็นศาสนิกในความเชื่ออื่น แต่ตอนนี้ผมเป็นพุทธศาสนิกชนแล้วครับ

 

     ถ้าจะถามว่า ทำไม เมื่อเห็นมหาธรรมกายเจดีย์แล้ว ทำให้ผมถึงกับดั้นด้นหาทางมาวัด ผมก็คงจะตอบได้ว่า เป็นลิขิตจากฟ้าเป็นโชคชะตาชีวิตที่ถูกกำหนดมาแล้ว ผมว่านะ ทุกคนในโลกต่างแสวงหาความสุขและมีสิทธิ์อันชอบธรรมที่จะได้รู้จักวิธีเข้าถึงความสุขนั้น สภาพสังคมที่อยู่นอกวัด มีแต่การต่อสู้แก่งแย่ง แต่เมื่อได้มาเรียนรู้และฝึกสมาธิ โดยวางใจเข้ามาในตัว ผมได้พบตัวตนที่เป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริงและพบแสงสว่างภายในครับ

 

     หลังจากปฏิบัติธรรม มีหลายอย่างในชีวิตที่เปลี่ยนไปในทางที่ดี ผมรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านที่มีความหมายของบ้านอย่างแท้จริง ไม่ใช่ปราสาทราชวังหรือคอนโดมิเนียม  แต่เป็นที่ที่เราได้พักใจ ณ ศูนย์กลางกายของเรานั่นเอง การเปลี่ยนแปลงที่เด่นชัดในชีวิตผมก็คือ เรื่องของครอบครัวครับ ก่อนที่จะมาปฏิบัติธรรม ผมและภรรยา มีช่องว่างระหว่างกันที่เหมือนจะค่อยๆ กว้างและห่างออกไปทุกที เรามีลูกด้วยกัน 3 คน เมื่อผมพาครอบครัวมาวัดพระธรรมกาย  , ลูกชายคนกลางของผม เขาเข้าใจเรื่องการนั่งสมาธิ และสามารถนำใจเข้าไปที่ศูนย์กลางกายได้ แม้จะยุกยิกตามประสาเด็กบ้างก็ตาม  ผมสัมผัสได้ว่า ครอบครัวของผมได้กลับมาเป็นอันหนึ่งอันเดียว จากช่องว่างที่ห่างไกลเป็นความชิดใกล้ที่เบิกบาน ผมและภรรยาได้กลับมาเข้าใกล้กันเหมือนเดิมแล้วครับ

 

     ทุกวันนี้ ผมนั่งสมาธิวันละ 30 นาที แม้ในขณะที่ทำงานขับเครื่องบิน   มันเป็นความรู้สึกที่งดงามมาก ผมสามารถวางใจเข้าไปในบ้านที่แท้จริง ภายในศูนย์กลางกายได้อย่างง่ายๆ ลองคิดดูสิ ในยามค่ำคืน ภาพที่อยู่ตรงหน้าผม คือ หมู่ดาวดารดาษมากมายบนท้องฟ้า และในความมืดอันสงบนิ่ง  แม้ว่าผมยังต้องสาละวนกับปุ่มและมอนิเตอร์มากมายบนแผงบังคับเครื่องบิน แต่ผมก็รู้สึกมีความสุขดื่มด่ำเป็นอย่างยิ่งกับบรรยากาศภายนอกเช่นนั้น    ในยามฟ้าสว่าง ผมได้เห็นขอบฟ้าและเมฆสีสวยสะท้อนตามแสงตะวัน โอ้ว...ผม สามารถน้อมใจเข้ามาที่ศูนย์กลางกายและหย่อนใจอย่างเบาๆ ได้อย่างง่ายๆ   ปัญหาอยู่ที่ว่าทำอย่างไรจะอยู่อย่างนี้ได้นานๆ มากกว่าครับ   

 

     จากนั้น เมื่อผมได้ทราบข่าวการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ในช่วงโค้งสุดท้าย   ผมก็รีบตกลงทำทันที เพราะภาพมหาธรรมกายเจดีย์นี้เองที่ทำให้ผมได้ชีวิตใหม่ ผมเชื่อล้านเปอร์เซนต์ว่า มหาธรรมกายเจดีย์  จะก่อให้เกิดสันติสุขภายในแก่ชาวโลกได้อย่างแท้จริง  เหมือนกับตัวผมเองที่แม้จะเป็นคนต่างชาติต่างภาษา แค่มุมมองจากฟ้า  มองมาเห็นเจดีย์ ก็สามารถพาตัวเองเข้ามา จนพบหนทางเข้าถึงความสุขภายในที่แท้จริงได้   ผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงที่ได้สร้างมหาธรรมกายเจดีย์ และขออนุโมทนากับผู้สร้างทุกคนด้วยครับ และผมก็ไม่ขอพลาด ที่จะเป็น หนึ่งในล้าน อย่างแน่นอน

 

 

กัปตันโยนัส เม็คคูเรีย  ของสายการบินเอธิโอเปียน แอร์ไลน์

 

 

กัปตันโยนัส เม็คคูเรีย  และกัลฯแพทย์หญิงวราธิป โอทกานนท์ มาให้การต้อนรับ

 

 

กัปตันโยนัส เม็คคูเรีย  ชาวเอธิโอเปีย
“ผมขอหนึ่งในล้านด้วยครับ”

 

 

กัปตันโยนัส เม็คคูเรีย  ชาวเอธิโอเปีย
ในท่า Peace Position
 

 

http://goo.gl/fE7UX