Mobile Versionอุปสมบทหมู่ครั้งประวัติศาสตร์โลก ตอนที่ 1โครงการอุปสมบทหมู่หนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทยบรรยากาศการอุปสมบทหมู่ สี่ร้อยกว่าวัดพร้อมกันทั่วประเทศ เต็มไปด้วยความปลื้มปีติประทับใจ พ่อแม่ผู้ปกครองและญาติโยมต่างมาร่วมอนุโมทนากันคับคั่งภาคตะวันตก ที่วัดพระรูปและวัดปู่เจ้า จังหวัดสุพรรณบุรี ได้รับความเมตตาจากพระเดชพระคุณ พระเทพสุวรรณโมลี เจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรีหรือหลวงพ่อสะอิ้ง มาเป็นพระอุปัชฌาย์ชุดแรกในการบวชทั้งสองวัด ท่านได้กล่าวให้โอวาทกับพระภิกษุบวชใหม่ว่า “พระภิกษุเป็นสถานะอันประเสริฐสูงสุดในสังคม ไม่มีชีวิตใดจะยิ่งใหญ่และประเสริฐไปกว่าชีวิตนักบวช ตัวของเรานั้นประกอบไปด้วยร่างกายและจิตใจ ไม่มีใจหรือวิญญาณก็เป็นซากศพ การเป็นพระต้องเป็นทั้งจิตวิญญาณ จึงจะได้บุญมาก สังเกตจากสามข้อ คือ เป็นพระต้อง สงบ เยือกเย็น ปลอดโปร่ง จะทำสิ่งเหล่านี้ได้ใจของเราจะต้องเข้าถึงพระ ใจจะเข้าถึงพระได้ ก็ต้องฝึก โดยหมั่นทำสมาธิ(Meditation)ภาวนาสัมมาอะระหัง ใจก็จะสงบ เยือกเย็น และปลอดโปร่ง โยมให้เราอิ่มท้อง เราก็ต้องทำให้โยมอิ่มใจ ขณะที่บวชก็ให้หมั่นศึกษาเล่าเรียนในคำสอนและพระธรรมวินัย สิ่งเหล่านี้เป็นบุญทั้งนั้น เมื่อเราทำได้โยมพ่อโยมแม่และญาติมิตรก็จะได้บุญกับการบวชพระของเรามากยิ่งขึ้น” ที่วัดเดิมบาง จังหวัดสุพรรณบุรี วันนี้ดูคึกคักหนาแน่นเป็นพิเศษกว่าวันไหนๆ เพราะคณะญาติมารอเข้าร่วมพิธีอุปสมบทตั้งแต่เช้า ถึงแม้ว่าพิธีบวชจะมีในภาคบ่าย แต่ทุกคนต่างตื่นเต้นดีใจที่จะได้เห็นลูกหลานได้บวชเป็นพระ
พระกานต์ กิตฺติปโภ อายุ 52ปี หนึ่งในพระแสนรูปที่เพิ่งอุปสมบทที่วัดเดิมบาง จังหวัดสุพรรณบุรี กล่าวว่า “ผมเคยบวชเป็นพระภิกษุที่วัดเดิมบางแห่งนี้มา 14พรรษาครับ กำลังจะได้เป็นเจ้าอาวาส แต่เพราะบุญในตัวมันหย่อนเลยลาสิกขาออกไป ครั้งนี้ผมได้พบกับกัลยาณมิตรที่ชี้ทางสว่าง ชวนให้ผมมาบวชอีกครั้งในโครงการบวชพระแสนรูป เมื่อวันที่ผมได้ไปร่วมทำพิธีบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดพระธรรมกาย ผมปลื้มมากๆ ยิ่งตอนเห็นผ้ากาสาวพัสตร์งดงามอร่ามตา ที่เรียกว่าทัศนานุตริยะ การเห็นภาพอันเป็นมงคลอย่างยิ่ง ทำให้ผมได้คำตอบกับตัวเองเลยว่า กระผมขอบวชอยู่ในร่มเงาพระพุทธศาสนานี้ให้ได้แบบวันต่อวัน มีแต่กำหนดวันบวช แต่ไม่มีกำหนดวันลาจากเพศสมณะครับ การเข้าร่วมโครงการบวชครั้งนี้ ทำให้ผมได้ทบทวนการเป็นพระภิกษุ ได้ฝึกตนหลายอย่าง เพื่อกลับมาเป็นเนื้อนาบุญของญาติโยมอีกครั้ง วันนี้ ผมได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุเรียบร้อยแล้ว ตลอดทุกขั้นตอนของการบวช มีแต่ความปลื้มปีติใจ และการบวชของผมครั้งนี้ นอกจากทำเพื่อตัวเองแล้ว ผมยังได้อุทิศบุญบวชครั้งนี้ให้โยมแม่ที่ละโลกไปแล้วด้วย ผมภาคภูมิใจมากที่ได้เป็นหนึ่งในพระแสนรุ่นแรกของโลก” พระอธิการปุญฺญพัฒน์ ติกฺขวิริโย อายุ 40ปี พรรษา17 เจ้าอาวาสวัดเดิมบาง จังหวัดสุพรรณบุรี ท่านก็เบิกบานในบุญ รีบชิงช่วงตักตวงบุญก่อนใครๆด้วยการประเดิมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวต้มยำ และก๋วยเตี๋ยวน้ำตกหมู ที่อร่อยแบบลืมนับชาม ตามด้วยน้ำกระเจี๊ยบชุ่มคอ และไอศกรีมหวานเย็นชื่นใจ พระอธิการปุญฺญพัฒน์ กล่าวว่า “ใครมาร่วมงานบวช หลวงพ่อเลี้ยงไม่อั้น มันปลื้มใจจริงๆ บางคน...หลวงพ่อสอนเขาตั้งนานให้เลิกเหล้าเลิกบุหรี่ ก็ยังไม่ยอมเลิก พอเข้าโครงการบวชพระแสนรูปครั้งนี้ กลับเลิกได้ จะไม่ให้หลวงพ่อปลื้มได้อย่างไร ที่วัดเดิมบางก็ไม่เคยมีพระมาบวชเยอะขนาดนี้ ปกติวัดของหลวงพ่อเคยจัดแต่บวชชีพราหมณ์ สามวันสามคืน หรือในช่วงเข้าพรรษาก็จะมีญาติโยมมาฟังธรรมกัน วันนี้วันดีพิเศษสุดๆ หลวงพ่อมีความตั้งใจอยากจัดบวชแบบนี้มานานแล้ว พอทีมงานจากวัดพระธรรมกายมาช่วยกันทำ ความตั้งใจของหลวงพ่อจึงบรรลุผล ถ้ามีการจัดอบรมครั้งต่อไปวัดของหลวงพ่อก็พร้อมรับสนับสนุนเต็มที่”
ส่วนที่วัดพระธรรมกาย พระนิธิ สุวณฺณาโภ อายุ 20ปี อดีตนักศึกษามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เพิ่งเข้าวัดพระธรรมกายเพียงแค่สามเดือนเท่านั้น เหตุที่ทำให้ได้เข้าวัด คือ ต้องไปเฝ้าคุณแม่ที่ป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลรามคำแหง ที่โรงพยาบาลนี้ติด DMC ให้คนไข้ดูด้วย จึงมีโอกาสได้ฟังธรรมะจากคุณครูไม่ใหญ่ ฟังแล้วเกิดติดใจ กอปรกับมีรุ่นพี่มาชวนเข้าวัด ก็เลยเริ่มมาปฏิบัติธรรมที่วัดพระธรรมกายทุกวันอาทิตย์ พระนิธิเล่าว่า “ผมชอบนั่งสมาธิมาก รู้สึกนั่งแล้วอร่อย คือ นั่งแล้วรู้สึกสบาย ไม่เบื่อ แล้วก็อยากนั่งต่ออีกเรื่อยๆ จนนั่งสมาธิได้นานขึ้นๆ ผมฝึกนั่งสมาธิทุกวัน มีอยู่ครั้งหนึ่งรู้สึกใจดิ่งวูบเหมือนตกจากที่สูงแล้วก็เห็นเป็นดวงแก้วกลมๆจาก Top-View มีความสุขมาก หลังทราบข่าวบวชพระแสนรูป ใจก็คิดอยากบวชขึ้นมาเลย จึงปรึกษากับอาจารย์ ขอลามาบวชในโครงการนี้ ระหว่างที่ผมรออุปสมบทอยู่ในโบสถ์วัดราชโอรส เมื่อวานนี้ เนื่องจากเป็นคิวบวชสุดท้าย จึงรอค่อนข้างนาน ผมจึงใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ด้วยการนั่งหลับตาเบาๆสบายๆ นึกดวงแก้วไปเรื่อยๆ ก็เห็นๆหายๆ จึงนึกอาราธนาองค์พระอยู่ที่กลางดวงแก้ว รู้สึกนิ่งแน่นขึ้น จากนั้นผมก็นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ นึกอธิษฐานจิตขอบารมีท่าน ให้ผมได้บวชสองชั้นในวันนี้ สักพัก ผมก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯชัดขึ้นๆ จนชัดมากเหมือนลืมตาเห็น ท่านมีวงแหวนล้อมรอบและมีรัศมีสว่างออกมา และแล้วก็ถึงคิวบวชของผมพอดี ผมลืมตามาด้วยความรู้สึกเป็นสุขมาก โลกดูสดใส ผมยิ้มขึ้นมาเองด้วยความสุขที่เอ่อล้น ระหว่างกล่าวคำขอบวช ผมขนลุกตลอดเวลาจนบวชเสร็จ รู้สึกว่าการบวชครั้งนี้ของผมได้บุญมากจริงๆ ผมแช่อิ่มอยู่ในความปีติสุขตลอดเวลา”
http://goo.gl/bYSw1
พิมพ์บทความนี้
