แม้จะเป็นเพียงชาวนาและคนเลี้ยงวัว ขอสลัดความจนให้พ้นตัว ด้วยการ...

   เกาะติดสถานการณ์ ทุ่มชีวิต ปิดเจดีย์ (ประเทศไทย)

ตอน...แม้จะเป็นเพียงชาวนาและคนเลี้ยงวัว ขอสลัดความจน

ให้พ้นตัว ด้วยการสร้างองค์พระ ปิดเจดีย

 

     ลูกชื่อ กุละ จันทร์บัว อายุ 29  ปี สามีของลูกชื่อ รังสรรค์ ศรีพล อายุ 40 ปี บ้านอยู่จังหวัดชัยภูมิค่ะ  ลูกมีอาชีพทำนาและเลี้ยงวัว โดยอาศัยทำนาคนอื่นแล้วขอปันข้าวมาใส่ยุ้งไว้ขายเลี้ยงชีวิต ลูกต้องทำนาถึง 15 ไร่ กว่าจะได้ข้าว 100 กระสอบ พอหมดจากฤดูเก็บเกี่ยวก็ออกไปเลี้ยงวัว มีวัวที่ต้องเลี้ยงอยู่ทั้งหมด 15 ตัวเจ้าค่ะ เลี้ยงมาได้ 3-4 ปี แล้ว โดยพาวัวออกจากบ้านตั้งแต่ 9 โมงเช้า กลับเข้าบ้านตอน 5 โมงเย็น พร้อมกับห่อข้าวไปด้วย ตอนนี้ลูกต้องเลี้ยงวัวเพียงลำพังคนเดียวเพราะสามีของลูกเข้ารับการผ่าตัดสมองมาเป็นเดือนแล้ว เรื่องของเรื่องก็เกิดจากความเมาแล้วถูกตีจนเลือดคั่งในสมอง จึงต้องผ่าตัด ลูกนั้นเกลียดน้ำเมาเหลือทน 

 

     ชีวิตของคนเลี้ยงวัวนั้นอยากจะบอกว่า บางคราวก็เหนื่อยแทบขาดใจ หลายคนอาจคิดว่า ต้อนวัวไปปล่อยไว้กลางทุ่งให้วัวหาหญ้ากินตามประสาไม่น่าจะเหนื่อย ถ้าวัวทุกตัวมีนิสัยน่ารักอย่างนั้นก็คงจะดีเจ้าค่ะ แต่ว่า วัวของลูกมันชอบเที่ยวมากๆ คลาดสายตาแป๊บเดียว มันก็หายตัวไปเสียแล้ว มันคอยแต่จะเดินออกไปคนละทิศละทางดังนั้นลูกก็ต้องเดินออกตามหาท่ามกลางแดดร้อนเปรี้ยง พอตกเย็นกว่าจะต้อนวัวทุกตัวเข้าคอกได้ก็เหนื่อยแทบสลบ กลับถึงบ้านแฟนจะถามลูกว่าเหนื่อยไหมคนดี 

 

 

ออฟฟิศของคุณกุละ จันทร์บัว (คอกวัว)

 

ออฟฟิศของคุณกุละ จันทร์บัว (สถานที่เลี้ยงวัว)

 

 

คุณกุละ   จันทร์บัวกับสหายคู่ใจ

 

ขอบอกๆ...ดื้อกันยกทีม กว่าจะเลี้ยงได้แต่ละวันบ่ใช่เรื่องง่าย

 

     ถึงกระนั้นแม้ลูกจะเลี้ยงวัวเพียงคนเดียวลำพังลูกก็ไม่เหงาค่ะ เพราะมีวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กๆ ยี่ห้อTANIN ติดตัวไปด้วยคลื่นที่ฟังเป็นประจำคือ FM 105 ซึ่งแม่คำหล้า จัดรายการอยู่ที่สถานีนี้ เป็นรายการธรรมะจากวัดพระธรรมกาย ซึ่งลูกเคยไปวัดพระธรรมกายครั้งแรกตอนหล่อหลวงปู่ ในวันที่ 10 ตุลาคม 2551 โดยการชักชวนของเพื่อนบ้าน หลังจากกลับมาจากวัดในวันนั้นก็ได้มีโอกาสดูจานดาวธรรมที่บ้านของเพื่อน เป็นรายการสร้างพระบนเจดีย์และอานิสงส์การสร้างพระ พอได้ฟังคำว่า “สร้างพระ” หัวใจของลูกก็รู้สึกเหมือนมันจะขยายและสะดุดใจคำพูดที่ว่า “สร้างพระสามารถปิดอบายได้” ลูกจึงอยากสร้างมากๆ จึงตั้งปณิธานในใจว่า “ชาตินี้ต้องสร้างให้ได้” แต่คุณครูไม่ใหญ่เจ้าค่ะ สำหรับลูกแล้วความปรารถนากับความจริงมันห่างไกลกันลิบลับ เพราะแม้หัวใจคิดจะสร้างแต่ทรัพย์ในมือกลับจางอย่างไร้ร่องรอย คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่า ชาวนาและคนเลี้ยงวัวอย่างลูกจะหาทรัพย์มาจากที่ไหน  ยามใดที่ได้ยินเสียงจากโรงเรียนอนุบาลบอกว่า เหลืออีกกี่วันจะถึงวันที่ 22 เมษายน ซึ่งเป็นวันปิดเจดีย์หัวใจลูกก็สั่นไหว “ชาตินี้จะมีสิทธิ์ไหม” นั่นคือคำถามที่ตอกย้ำในใจ

 

     วันหนึ่งเมื่อมองไปที่ยุ้งฉางก็นึกได้ว่าเรามีข้าวอยู่ 45 กระสอบปุ๋ย มันเป็นข้าวยุ้งสุดท้ายประจำปีนี้ แต่บุญสร้างพระในเจดีย์ก็เป็นโอกาสสุดท้ายเช่นกัน ข้าวยุ้งนี้ลูกกับสามีตรากตรำทำนามาด้วยกัน หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน ถ้าจะนำไปขายก็ควรต้องได้รับอนุญาตจากสามีด้วย คิดดังนั้นแล้วลูกจึงเอ่ยปากขอสามีว่า“ขอได้ไหมข้าวยุ้งนี้ เราจะได้สร้างบุญใหญ่กัน”หลังสิ้นสุดคำขอ สามีของลูกก็ตอบว่า “ไม่ได้ เพราะว่าเรายังมีหนี้สินอยู่มาก ฐานะอย่างเราจะไปทำบุญมากมายขนาดนั้น” แต่ลูกเห็นแย้งว่า “ฐานะอย่างเราสิจะต้องยิ่งทำ” นอกจากสามีแล้ว พ่อแม่และคนอื่นๆ รอบข้างก็ไม่เห็นด้วย มีบางคนบอกว่า ไปทำบุญที่วัดพระธรรมกายแล้วเขาจะเอาเงินไปแบ่งกัน แต่ในใจลูกคิดว่า “ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นเด็ดขาด”  ใครจะคิดจะพูดอย่างไรลูกไม่สนใจ เพราะถ้าวัดไม่ดีจริงจะมีคนไปทำบุญมากมายได้อย่างไร จากนั้นลูกก็เริ่มเอารูปหลวงปู่มาตั้งใจอธิษฐาน ขอให้สามีอนุญาตให้ขายข้าว เพราะถ้าเขาไม่อนุญาตก็จะไม่ได้บุญ เพราะสามีก็มีส่วนในข้าวด้วยในใจของลูกขณะนั้นมีแต่เรื่องของการสร้างพระ บางคราวก็ไปยืนร้องไห้อยู่ริมสระที่นำวัวไปเลี้ยง น้อยใจที่เขาทำเหมือนไม่รักกันเลย แล้วลูกก็คิดได้ว่าต้องรักษาใจไม่ให้อารมณ์เสีย  ยิ่งฟังอานิสงส์การสร้างพระจากวิทยุทรานซิสเตอร์ก็ยิ่งตอกย้ำในใจว่า “ยังไงเราต้องได้บุญนี้” นึกถึงแต่หลวงปู่ให้ช่วยลูกด้วย

 

     อีกสามวันต่อมา สามีของลูกก็เสียงอ่อนลงและอนุญาตให้ขายข้าวได้ ลูกขายไป 35 กระสอบปุ๋ย ได้เงินมา 15,821 บาท จากนั้นก็รีบโทรศัพท์ถึงอาจารย์แดง จันทร์ขามป้อม ให้มารับปัจจัยสร้างองค์พระ เป็นเงิน 15,000 บาท รู้สึกภูมิใจและดีใจที่ได้สร้างพระทันเวลาด้วยสองมือกับหนึ่งใจเจ้าค่ะ  คุณครูไม่ใหญ่เจ้าค่ะ แม้จะมีโอกาสไม่บ่อยครั้งนักที่ชีวิตของลูกจะได้ถือเงินหมื่น จริงอยู่ที่มันอาจจะดูไม่มากสำหรับคนอื่น แต่มันมากสำหรับชาวนาที่ขออาศัยนาคนอื่นทำและคนเลี้ยงวัวผู้อาศัยอยู่ในบ้านไม้อันคร่ำคร่าหลังคาสังกะสี ทานน้ำพริกผักต้มประทังชีวิตแบบพออยู่ แต่ลูกก็ไม่เคยนึกเสียดายเงินก้อนนี้เลย วันข้างหน้าจะมีกินหรือไม่มีกินลูกไม่คิด เพราะลูกเชื่อมั่นว่า ถึงอย่างไรบุญก็ไม่ทอดทิ้งให้ตกระกำลำบากอย่างแน่นอน ลูกมีแต่ความปีติและภาคภูมิใจที่ได้ตั้งผังชีวิตเพื่อสลัดความจนให้พ้นตัวเสียที ตอนนี้ลูกมีความอิ่มใจมากเจ้าค่ะ  ยามใดที่มองไปที่รูปหลวงปู่แล้วน้ำตาของลูกก็ไหล เพราะด้วยอานุภาพของหลวงปู่แท้ๆ ที่ทำให้สามีใจอ่อนอนุญาตให้ทำบุญครั้งนี้

 

 

คุณกุละ จันทร์บัว กำลังกรอกใบสร้างองค์พระอย่างปิติเบิกบานใจ

 

 

คุณกุละ จันทร์บัว มอบเงินสร้างองค์พระให้กับผู้นำบุญเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

 

ถ่ายภาพประวัติศาสตร์ร่วมกันกับผู้นำบุญลูกพระธัมฯ

 

 

สภาพห้องนอน และยุ้งข้าวที่เหลืออีก 10 กระสอบ

หลังจากที่ขายข้าวเพื่อมาทำบุญสร้างองค์พระ

 

ภาพบริเวณทางเข้าบ้านก่อนขึ้นห้องนอน

 

     ลูกขอกราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูง  ลูกเคารพและรักคุณครูไม่ใหญ่มากๆ เจ้าค่ะ ขอให้บุญที่ลูกได้สร้างพระนี้ส่งผลให้คุณครูไม่ใหญ่มีสุขภาพแข็งแรงหายจากโรคภัยไข้เจ็บ เป็นครูหนุ่มของลูกตลอดกาลนะเจ้าค่ะ

 

http://goo.gl/uRPtk