สมาธิ กับ สันติภาพของโลก

ผลการปฏิบัติธรรม

Father Terry Gallagher (จากประเทศแคนาดา)

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย

 

    ผมชื่อ Father Terry Gallagher อายุ 66ปี ชาวไอริช บ้านของผมอยู่ที่ประเทศแคนาดา ผมเป็นบาทหลวงนิกายโรมันคาทอลิกมา 41ปีแล้ว ผมได้มีโอกาสมาร่วมงาน World Spirit Youth Council (WSYC) Thailand Chapter เมื่อวันที่12-22 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2551 ที่ผ่านมา กับกลุ่มเยาวชน WSYC ครั้งนี้ที่เมืองไทย ผมได้รับเชิญจาก มูลนิธิธรรมกาย ซึ่งเป็นเจ้าภาพในการจัดงานครั้งนี้

 

    ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง เพราะผมมีความสนใจ และอยากที่จะมาเรียนรู้การฝึกสมาธิ(Meditation)ที่ลึกซึ้งจากวัดพระธรรมกาย ซึ่งเป็นองค์กรที่มีความเชี่ยวชาญ และมีประสบการณ์ในการสอนสมาธิให้กับคนทั่วโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผมรู้สึกชอบประเทศไทย ซึ่งเป็นประเทศที่เป็นเมืองพุทธ และในลึกๆแล้ว ผมรู้สึกว่า พระเจ้าหรือบางสิ่งบางอย่างภายใน เรียกร้องให้ผมมาเมืองไทย และผมควรมาศึกษาพุทธศาสนาให้มากยิ่งขึ้น

 

    แม้ว่าผมจะเป็นนักบวชชาวคริสต์ แต่ผมก็ไม่เคยกีดกันศาสนาอื่น ผมกลับชอบเชิญผู้นำศาสนาต่างๆ มาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ผมคิดว่าน่าจะดีไม่น้อยนะ ถ้าเราจะเชิญผู้นำของทุกศาสนา มาประชุมกันแบบไม่ต้องพูด แค่ให้ทุกคนลองหลับตาทำสมาธิ ไม่แน่นะพลังแห่งสันติภาพภายใน อาจทำให้โลกใบนี้เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นก็ได้

 

    แม้ว่าผมจะฝึกสมาธิมากว่า 30ปี แต่ก็ยังไม่เคยมีประสบการณ์ภายในที่ดีมากนัก เพราะสมาธิของผม เมื่อก่อนจะเต็มไปด้วยความคิด ความกังวลกับสิ่งต่างๆมากมาย ผมรู้สึกว่าผมเหมือนทำไปตามหน้าที่เท่านั้น แต่ที่ผมยังคงฝึกสมาธิเป็นประจำ ก็เพียงเพราะคิดว่า สมาธิจะทำให้ผมสามารถมีความรักให้กับชาวโลกได้ ผมจึงบังคับตัวเองให้ทำสมาธิ และแผ่ขยายความรักของผมไปสู่คนที่ผมรัก และไปถึงคนที่ผมรู้จักทุกๆวัน

 

เมื่อผมได้มาฝึกสมาธิในโครงการ The Middle Way Meditation Retreat พระอาจารย์สอนให้ผ่อนคลายร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำใจให้เบาสบาย ไม่ต้องคิดอะไร ทำให้ผมสัมผัสได้ถึงความสุข และความสงบอย่างละมุนละไมภายในตัวของผม พระอาจารย์สอนให้มองสิ่งที่เกิดขึ้น โดยไม่ต้องทำอะไร เป็นผู้ดูที่ดี ผมก็รู้สึกว่าใจของผมเคลื่อนลึกลงไปเรื่อยๆ

 

ความจริงแล้ว ในช่วงวันแรกๆ ผมเห็นความมืดตลอดเลย แม้ว่าเด็กๆที่มาปฏิบัติธรรมด้วยกันจะบอกว่า เห็นแสงสว่างบ้าง, เห็นดวงแก้วบ้าง แต่ผมกลับไม่เห็นอะไรเลย ถึงกระนั้นผมกลับพอใจในประสบการณ์ความมืดของผม เพราะผมรู้ว่าสมาธินั้นต้องทำใจให้สบาย อย่าไปเร่งประสบการณ์ คุณจะเหนื่อยเปล่า หน้าที่ของคุณคือรออย่างใจเย็น ถ้าพระเจ้าอยากให้คุณเห็น คุณก็จะได้เห็นเอง

 

ประมาณวันที่สี่ของการนั่งสมาธิ ผมเห็นวงกลมอยู่ภายใน ความจริงผมเคยเห็นวงกลมคล้ายๆแบบนี้มา 2-3ปีก่อนหน้านี้แล้ว แต่มันไม่มีแสง ซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร ผมเลยไม่ได้สนใจ แต่มาคราวนี้วงกลมมีแสง เริ่มจากแสงสีม่วงๆฟ้า แล้วก็เหมือนเป็นลำแสงพุ่งออกมาจากกลางท้องของผม ผมมองไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร และผมก็รู้สึกมีความสุขมาก ผมว่า นี่…เป็นครั้งแรกที่ผมเข้าใจคำว่า “สมาธิ” อย่างแท้จริง

 

    ครั้งที่สอง ในวันมาฆบูชาที่เพิ่งผ่านมา ช่วงเช้าผมรู้สึกว่าภายในผมสว่างมากๆ พอถึงช่วงจุดโคมมาฆประทีป ผมรู้สึกว่ามันสว่างทั้งข้างนอกและข้างในจริงๆ ผมมีความสุขและสงบภายใน ท่ามกลางพระหลายพันรูป และผู้คนกว่าแสนคน ช่างเป็นไฟแห่งสันติภาพที่ทรงพลังเหลือเกิน

 

 

    ความจริงในชีวิตของผม ผมเห็นสิ่งก่อสร้างใหญ่ๆโตๆมามากมาย ที่เต็มไปด้วยความงดงาม อลังการ สะท้อนถึงการดำเนินชีวิตของคนในยุคนั้น แต่สำหรับที่นี่ วัดพระธรรมกาย สิ่งที่น่าทึ่งที่สุด คือ ความฝันที่เป็นความจริงของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เรียกกันว่า “คุณยาย” (คุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง) ความฝันที่อยากมีสถานที่สำหรับปฏิบัติธรรมของชาวโลก ซึ่ง "คุณยาย" ก็เริ่มต้นจากกลุ่มคนเล็กๆกลุ่มหนึ่งเท่านั้น

 

 

    ผมเห็นเลยว่า “คุณยาย” ท่านไม่ได้เพียงแต่นั่งสมาธิเท่านั้น ท่านยังได้ปลูกต้นกล้านานาชนิด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า กระทั่งเมล็ดพันธุ์เหล่านั้น เติบโตอย่างงดงาม แม้วันนี้ท่านอาจจะไม่ได้อยู่เห็นผลงานของท่าน แต่นั่นแหละในชีวิตของเรา น้อยคนนักที่จะได้เห็นผลสัมฤทธิ์ของงานในช่วงอายุของเรา ท่านช่างเป็นบุคคลที่น่ายกย่องจริงๆ ในงานวันมาฆบูชา ผมได้เห็นผลงานที่น่าภาคภูมิใจที่ผมคิดว่าถ้า “คุณยาย” ท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านคงภาคภูมิใจกับสิ่งนี้

 

    ผมรู้สึกทึ่งกับพิธีกรรมที่ยิ่งใหญ่ และศักดิ์สิทธิ์มาก ในพิธีมอบโล่พระราชทานและโล่เกียรติยศ โครงการสอบตอบปัญหาธรรมะทางก้าวหน้า ให้กับเยาวชน ผมคิดว่า เยาวชน, ผู้ปกครองและครูเหล่านั้นที่ได้รับรางวัล คงต้องจดจำวันนี้ไปตลอดชีวิต...เป็นแนวคิดที่เยี่ยมมากจริงๆ เพราะผมเชื่อว่า แม้เด็กที่ไม่ได้รับรางวัล ก็ได้ประโยชน์อย่างมากจากการอ่านหนังสือ และเข้าร่วมโครงการดังกล่าว และวันหนึ่งเมื่อเขามีครอบครัว เขาอาจจะนึกถึงคำสอนดีๆที่เขาเคยได้รับ และถ่ายทอดสู่รุ่นลูกรุ่นหลานต่อไป

 

 

    นอกจากนั้นนะ...ผมเห็นว่ามีรางวัลสำหรับทหาร-ตำรวจด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก ความจริงผมมองว่ารางวัลนี้ ไม่ได้ยกย่องเฉพาะตัวนักเรียน, ทหาร-ตำรวจ หรอก แต่มันหมายถึงการยกย่องสถาบันของเขาด้วย แม้ว่าคุณจะไม่ได้พูด แต่สิ่งที่พวกคุณทำ มันแสดงให้ผมเห็นว่า คุณให้ความสำคัญกับสถาบันที่ผลิตบุคลากรเพื่อรับใช้สังคม ทหารตำรวจซึ่งเป็นกลุ่มคนที่มีอำนาจในสังคม เขาจำต้องมีศีลธรรมด้วย ช่างเป็นกลยุทธ์ที่เยี่ยมยอดจริงๆ

 

    ผมอยากขอบคุณพระเจ้า ที่ประทานวิถีทางแห่งพุทธะ ผมคิดว่าผมยังต้องเรียนรู้อะไรอีกมากจากพระพุทธศาสนา ความจริงในศาสนาของผมก็สอนสิ่งดีๆเหล่านี้เช่นกัน แต่ชาวคริสต์เดี๋ยวนี้ เขาไม่ปฏิบัติตามคำสอนกันเท่าไหร่ กลายเป็นว่ามีแต่เรื่องของการฟังพระคัมภีร์ การสวดอ้อนวอน การกินเลี้ยงฉลอง

 

    ความจริงพระเยซูสอนว่า ให้เข้าไปในห้อง, ปิดประตู และทำใจนิ่งๆ คนก็ไปเข้าใจว่า หมายถึงห้องในบ้าน, ความจริงคำว่า “ห้อง” ของท่านหมายถึง “ตัวเรา” ให้เรารู้จักกลับมามองตัวเอง แล้วทำใจนิ่งๆต่างหาก แต่พวกเราชาวคริสต์กลับไม่เอาสิ่งเหล่านี้มาสอน ซึ่งตอนนี้พระพุทธศาสนากำลังทำสิ่งเหล่านี้อยู่

 

    พระพุทธศาสนากำลังช่วยกระตุ้นเตือนจิตสำนึกของชาวโลก ให้หันมาค้นหาตัวเอง ด้วยการทำสมาธิภาวนา เพราะสมาธิจะช่วยให้คุณควบคุมอารมณ์ เช่น โกรธ เกลียด หรือเศร้าซึม ได้เป็นอย่างดี และถ้าทุกคนต่างก็ฝึกสมาธิ จะกลายเป็นพลังมหาศาลในการนำสันติภาพกลับคืนมาสู่โลกอย่างแน่นอน เป็นสันติภาพที่เกิดขึ้นจากสมาธิ

 

    ผมขอขอบคุณพระพุทธศาสนา ขอบคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสองรูป และวัดพระธรรมกาย ที่ให้ประสบการณ์ที่ล้ำค่ามากกับชีวิตของผม ที่นี่...ทำให้ผมรักการทำสมาธิ และจะแผ่ความรัก และความปรารถนาที่ออกมาจากศูนย์กลางกายทุกวัน ผมกลับไปแคนาดาครั้งนี้ด้วยความสุขจริงๆ และทุกครั้งที่ผมนั่งสมาธิ ผมจะถือเหรียญของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯ ที่พระอาจารย์ให้ไว้เสมอ เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจในการมาเยือนวัดพระธรรมกาย และผมก็จะอธิษฐานให้คนทั่วโลกได้มีโอกาสมาฝึกสมาธิเช่นกัน

 

 

    ผมตั้งใจจะกลับมาที่วัดพระธรรมกายอีกครั้ง ในปี พ.ศ.2553 และจะนำเพื่อนพ้องเครือข่ายของผมมาที่นี่ด้วย ในงานมาฆบูชาซึ่งเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ เป็นสัญลักษณ์แห่งความเจริญทางจิตใจ พิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ ที่ทำให้คนจากทั่วโลกเกิดแรงบันดาลใจอย่างมหาศาล ในการนำสันติภาพกลับมาสู่โลก ผมได้เรียนรู้ว่า คนเราทุกคนสามารถถ่ายทอดและขยายความสุข ความสงบจากตัวเองไปสู่บุคคลอื่น ในสถานที่อื่นๆ ได้จริง

 

    วัดพระธรรมกายกำลังทำงานระดับโลก โดยเริ่มจากระดับบุคคล ครอบครัว ขยายไปยังศูนย์สาขาของวัดที่มีอยู่ทั่วโลก ผ่านการสอนสมาธิและการสอบ World-PEC ผมรู้สึกเต็มอิ่มเหลือเกิน และมีความสุขมากๆ ผมคงไม่มีวันลืม วันนี้ไปตลอดชีวิต และแม้ว่าจะยังไม่มีการสอบ World-PEC ที่ประเทศแคนาดาบ้านเกิดของผม แต่ผมจะนำเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนๆชาวพุทธของผม และชักชวนให้เขาได้มาร่วมโครงการนี้ด้วย

http://goo.gl/m7fxG