Mobile Versionความในใจและผลปฏิบัติธรรมของธรรมทายาทนานาชาติผมชื่อ คริสเตียน อังเดร ชมิดท์ อายุ 23 ปี จากเมือง ชวาบร์มึนชั่น ในประเทศเยอรมนี ก่อนหน้านี้ผมเป็นคนไม่มีศาสนา จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมไปเดินเหยียบแก้วกระจกเข้า ทำให้เกิดแผลฉกรรจ์ที่เท้า และแผลนี้เองเป็นบาดแผลแห่งประตูชีวิต เพราะทำให้ผมไปไหนมาไหนไม่ได้ นอกจากนั่งๆนอนๆอยู่กับบ้านเท่านั้น ระหว่างนั้นจึงได้หาหนังสือมาอ่านแก้เหงา ในจำนวนนั้นมีหนังสือเกี่ยวกับพระพุทธศาสนารวมอยู่ด้วย ผมสนใจเป็นอย่างมาก และมันช่างประจวบเหมาะ เมื่อคุณแม่ของผมได้พบกับพระภิกษุจาก วัดพุทธเอาท์สบวร์ก และกลับมาเล่าให้ฟัง สองอาทิตย์ต่อมา ผมจึงมีโอกาสไปที่วัดนั้นบ้าง และตัดสินใจบวชที่นั่นเป็นเวลาสองสัปดาห์ เมื่อลาสิกขาแล้วผมก็ยังรักษาศีลห้าเป็นปกติ ไปวัดพุทธเอาท์สบวร์กทุกวันอาทิตย์ และนั่งสมาธิ(Meditation)สม่ำเสมอเรื่อยมาผมได้ดู DMC ทุกวันอาทิตย์ ครั้งแรกที่เห็น หลวงพ่อ ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเคยเห็นกันมาในชาติปางก่อน เหมือนกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อมีพลังอะไรก็ไม่รู้อยู่รอบๆทำให้รู้สึกดี รู้สึกว่าถ้าใครทำตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อแล้ว น่าจะนั่งสมาธิได้ดี หลวงพ่อเป็นพระที่ดูหนุ่มและหล่อมาก ครั้งแรกที่เห็นหลวงพ่อ ผมคิดว่าอายุน่าจะประมาณ 23 ปี พอรู้ความจริงว่า 63 ปีแล้ว ถึงกับช็อคมากเลยครับ ไม่เคยคิดว่าใครจะสามารถมีใบหน้าที่ตรงข้ามกับอายุได้มากขนาดนี้ หลวงพ่อเป็นต้นแบบของผม เป็นเหมือนดาราในดวงใจ เป็น Idol คือ บุคคลในอุดมคติ Role model เป็นบุคคลที่น่าทึ่งมาก ผมรักหลวงพ่อ อยากอยู่ใกล้ๆหลวงพ่อ หลวงพ่อเป็นฮีโร่ของผมครับ (You are my HERO.)ผมตัดสินใจที่จะมาบวชในครั้งนี้ เพราะต้องการจะเรียนรู้พระพุทธศาสนาให้ยิ่งๆขึ้นไป เพื่อจะปฏิบัติตามวิถีของชาวพุทธที่แท้จริงผลการปฏิบัติธรรมของผมหลังจากที่ได้นั่งสมาธิหลับตาเบาๆสบายๆ ผ่อนคลายร่างกายแล้วก็ปรับใจให้โล่งๆว่างๆ ผมจะนึกถึงดวงจันทร์ครับ แรกๆดวงจันทร์จะปรากฏที่บริเวณตรงหน้า ผมก็ดูเฉยๆ พอดูเฉยๆไปสัก 10 นาที ดวงจันทร์บริเวณตรงหน้าก็จะหายไป ค่อยๆลงมาอยู่ที่กลางท้องเป็นดวงแก้วใสๆ ไม่มีสีอะไร และล่าสุดผมนั่งสมาธิ แล้วเห็นมหาธรรมกายเจดีย์ใสๆ สว่างๆ แล้วมหาธรรมกายเจดีย์ที่เห็นก็เปลี่ยนเป็นหลวงพ่อธัมมชโย ในท่านั่งสมาธิครับผมชื่อ เฉิน เผิง อายุ 20 ปี เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยฉงชิ่ง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนจีน เรียนเอกภาษาจีน ครอบครัวของผมเป็นชาวพุทธ คุณพ่อคุณแม่พาไปวัดหัวเหยียน ซึ่งเป็นวัดใหญ่ที่สุดในฉงชิ่ง อยู่เป็นประจำเหตุที่ผมได้มาบวชในครั้งนี้ เนื่องจากท่านเจ้าอาวาสจากวัดหัวเหยียน ชื่อ พระธรรมาจารย์เต้าเจี้ยนได้มาวัดพระธรรมกาย ช่วงวันมาฆบูชา แล้วประทับใจเป็นอย่างมาก พอกลับไปถึงประเทศจีน ก็ประกาศกับลูกศิษย์ว่าใครสนใจที่จะมาศึกษาพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิมให้มาสมัครได้ และช่วยประชาสัมพันธ์การบวชผ่านทางเว็บไซต์ มีคนมาสมัครหลายคนทีเดียว หนึ่งในนั้นก็มีผมด้วยครับ นอกจากนี้ ท่านยังได้นิมนต์พระจาก ศูนย์ปฏิบัติธรรมเสฉวน (สาขาวัดพระธรรมกาย) ไปสัมภาษณ์ทำการคัดเลือก โดยปีนี้ส่งตัวแทนมา 8 ท่าน ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษา และท่านก็ได้ออกค่าใช้จ่ายให้ลูกศิษย์ที่บินมาบวชในครั้งนี้ทั้งหมด ท่านมีความหวังว่าอยากจะให้ศึกษาการปฏิบัติสมาธิให้เข้าถึงพระธรรมกายเพื่อไปเผยแผ่ที่เมืองจีนเนื่องจากว่าผมอายุยังน้อย พ่อกับแม่ก็เป็นห่วง แต่พอรู้ว่ามาใน โครงการร่วมระหว่างวัดพระธรรมกายและวัดหัวเหยียน ท่านก็สบายใจและมั่นใจ เพราะตอนนี้ที่เมืองจีนกำลังลดจำนวนประชากร ผมจึงเป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่ ดังนั้นพ่อแม่จึงถนอมผมมากผมประทับใจการสอนของที่นี่มาก มีการสอนอย่างละเอียด แม้แต่การกิน ตอนอยู่บ้านผมเป็นคนเลือกกินมากครับ แต่พอมาที่นี่ มีอะไรให้กินก็กิน จะกินอะไรต้องพิจารณา กินเพื่ออยู่ ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน อย่างเมื่อเช้านี้ผมกินอะไรก็อร่อยไปหมดเลย เพราะพระอาจารย์ท่านสอนให้เปลี่ยนคำข้าว ให้เป็นดวงใสๆภายใน ถ้ากินเข้าไปแล้ว กาย วาจา ใจ ก็จะใสบริสุทธิ์ นั่งสมาธิก็จะดีผมนำไปทำตาม ได้ผลดีมากเลย หลังจากนึกว่า ข้าวแต่ละคำเหมือนดวงธรรมภายใน ผมนั่งสมาธิได้ดีมาก รู้สึก โล่ง โปร่ง เบา สบาย ไม่อยากลุกเลยครับ ผมมีข้อได้เปรียบคือ อายุน้อยที่สุดไม่ปวดไม่เมื่อยเหมือนคนอื่น จะใช้ข้อได้เปรียบตรงนี้ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ครับผมชื่อ ปรีท (อ่านว่า ปีด) โยนัส อายุ 28 ปี เป็นชาวเอสโทเนีย บินมาจากประเทศเอสโทเนียครับ ผมทำงานในศูนย์พัฒนาภูมิภาคในภาคพื้นที่ ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่เรียนและทำงานไปด้วย ซึ่งศูนย์ฯที่ผมทำงานอยู่นี้ เป็นศูนย์ที่ช่วยสอนให้คนหนุ่มๆเป็นนักธุรกิจครับเหตุผลที่ทำให้ผมอยากจะมาเรียนรู้พระพุทธศาสนา เพราะงานที่ผมทำนั้น จะเกี่ยวข้องกับเรื่องเงินๆทองๆ มีการแข่งขันกันอยู่ตลอดเวลา ผมต้องการหาจุดยืนกับตัวเองให้ได้ ผมเชื่อว่า การเป็นนักธุรกิจต้องไม่เห็นผลประโยชน์ส่วนตัวมากเกินไป นักธุรกิจต้องมีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ด้วย ไม่ใช่หวังแต่การค้ากำไรอย่างเดียวเดิมทีผมนับถือสิ่งที่ไม่ใช่ศาสนา แต่เป็นความเชื่ออย่างหนึ่ง เรียกว่า ไซน์โกโลจี้ (Sciengology) มีความเชื่อในทุกเรื่องที่เป็นวิทยาศาสตร์ เชื่อว่าทุกอย่างต้องมีเหตุและผล พิสูจน์ได้ทดลองได้ แต่วิทยาศาสตร์ไม่สามารถอธิบายได้ทุกๆอย่าง บางอย่างเป็นเรื่องของความรู้สึก และศาสนาน่าจะมีแง่คิดอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องของความรู้สึกและจิตใจ ที่จะทำให้ได้รับคำตอบมากกว่าสิ่งที่วิทยาศาสตร์จะให้ได้จนกระทั่ง เพื่อนของผมซึ่งเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนไปเรียนที่ฮ่องกง และได้เรียนเรื่องราวเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ทำให้ผมได้ข่าวการบวชในครั้งนี้ ผมเชื่อว่า การเรียนรู้ไม่มีสิ่งไหนดีเท่าการมาเป็นส่วนหนึ่งของจุดๆนั้น จึงจะเรียนรู้ได้ดีที่สุด ผมจึงตัดสินใจมาบวชที่นี่ครับสำหรับผลการปฏิบัติธรรมของผมในตอนนี้ เนื่องจากว่า เพิ่งเริ่มปฏิบัติธรรมเป็นครั้งแรก ผมเป็นคนที่คิดและเชื่อในเรื่องของเหตุและผลมาตลอด เพราะฉะนั้นจึงเป็นคนที่ Active มาก อยู่นิ่งๆก็ไม่ค่อยเป็น จะมีความคิดอยู่ในหัวตลอดเวลา แม้แต่จะภาวนา “สัมมา อะระหัง” ก็ยังมีความคิดควบคู่ไปกับการบริกรรมภาวนาเลยครับ บางจังหวะใจก็นิ่งบ้าง แต่ก็รู้สึกดีที่ได้ปฏิบัติธรรมครับ ทำให้รู้สึกว่าชีวิตของผมสมบูรณ์ยิ่งขึ้นผมดีใจที่มีโอกาสได้มาเรียนรู้และสัมผัสกับชีวิตของการเป็นพระ ผมจะพยายามทำตามกฎทุกอย่าง ที่โครงการอบรมจัดการให้ ถึงแม้ว่าบางอย่างจะยากเกินไป เพราะผิดเวลา ทั้งอาหาร อากาศ ก็เปลี่ยนแต่ผมก็จะพยายามอย่างถึงที่สุดครับรายละเอียดเกี่ยวกับโครงการบรรพชาอุปสมบทธรรมทายาทนานาชาติ รุ่นที่ 5ในการจัดอบรมชาวต่างชาติ ได้ดำเนินการมาเป็นเวลานับ 10 ปีแล้ว โดยเริ่มมีการอบรมครั้งแรกในปี พ.ศ.2539 เป็นภาษาจีน จนกระทั่งปี พ.ศ.2546 ได้มีการจัดบรรพชาอุปสมบทธรรมทายาทนานาชาติ
อเมริกัน ออสเตรีย อังกฤษ บรูไน จีน เนเธอร์แลนด์ เยอรมัน อินเดีย อินโดนีเซีย ลาว มาเลเซีย นิวซีแลนด์ ปานามา รัสเซีย สิงคโปร์ ไต้หวัน เอสโทเนีย ฮ่องกง และ ไทย
http://goo.gl/Xpsv9
พิมพ์บทความนี้
