Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาทนานาชาติ ภาคภาษาอังกฤษกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงขณะนี้ เหล่าภิกษุธรรมทายาทนานาชาติ ต่างเบิกบานอยู่กับการเก็บชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง เพื่อความเป็นพระแท้ ณ สุขสันโดษ จังหวัดเชียงใหม่ ผู้สื่อข่าว DNN ก็ไม่รอช้า ขอนำเรื่องราวจากตัวแทนภิกษุธรรมทายาท ภาคภาษาอังกฤษ จำนวน 4รูป มาฝากทุกคนใน เริ่มต้นที่ท่านแรก...ได้แก่บริษัทนำเข้าและส่งออกเฟอร์นิเจอร์ในอเมริกา ท่านกล่าวว่า...ตั้งแต่เด็ก ผมรู้สึกว่าโลกนี้มีปัญหาต่างๆ มากมาย ผมอยากค้นพบตัวเอง อยากรู้ว่าเราเกิดมาทำไม เมื่อผมเรียนในมหาวิทยาลัย ผมก็ได้เรียนศาสนา และปรัชญาต่างๆมากมาย เช่น เต๋า ขงจื๋อ และศาสนาพุทธ แล้วผมก็พบว่า พุทธศาสนาเป็นคำสอนที่ใช่ที่สุด ผมจึงบอกกับตัวเองว่า จะต้องหาโอกาสเรียนรู้พระพุทธศาสนาให้มากยิ่งๆขึ้นไปให้ได้ จนกระทั่งเมื่อเรียนจบ ผมก็มีโอกาสมาทำงานที่เมืองไทยครับ
ในปี พ.ศ.2549 เพื่อนคนไทยชวนให้ผมไปปฏิบัติธรรม The Middle Way และชวนให้มาวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก วัดพระธรรมกายเป็นวัดที่ใหญ่แต่กลับให้ความรู้สึกสงบ มีความสุข ไม่เหมือนวัดไหนๆที่ผมเคยไปมาเลย และผมปลื้มปีติกับการนั่งสมาธิ(Meditation)เพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายแบบนี้มากโดยภายนอกแล้ว ผมมีทุกสิ่งทุกอย่างสมบูรณ์พร้อม ทั้งครอบครัวที่ดี มีแฟนเป็นคนดีมาก มีงาน มีเงิน มีบ้าน มีรถ แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไป ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่า มันคืออะไร ผมจึงตัดสินใจออกบวชตามคำแนะนำของพระอาจารย์ และเพื่อนกัลยาณมิตร เพื่อจะหาสิ่งที่เป็นความสุขที่แท้จริงภายใน ตอนที่ผมตัดสินใจบวชนั้น ผมตั้งใจแน่วแน่ว่า จะละทิ้งทุกอย่าง แล้วบอกกับตัวเองว่า “จะบวชตลอดชีวิต”ผมขอเล่าผลการปฏิบัติธรรม หลังจากที่ได้อุปสมบทแล้ว ดังนี้ครับ...ผมเห็นองค์พระแก้วใสในท่านั่งขัดสมาธิ โดยมีดวงแก้วใสสว่างล้อมรอบองค์ท่านอยู่ ผมรู้สึกว่าศูนย์กลางกายขององค์พระนั้นอยู่ตำแหน่งเดียวกันกับศูนย์กลางกายของผมพอดีครับ หลังจากนั้น พอถึงช่วงทำวัตรเย็น ผมก็จรดใจนิ่งไปที่องค์พระพร้อมกันไปด้วย ทันใดนั้นผมก็เห็นดวงสว่างอีกดวงผุดซ้อนขึ้นมาจากกลางกายองค์พระ เป็นดวงที่มีรัศมีสว่างไสวสีทองสวยงามมาก ส่องประกายเจิดจ้าออกไปทั่วทั้งร่างกายของผม ผมรู้สึกได้ว่า ใจของผมอยู่ข้างในองค์พระ ซึ่งเป็นตำแหน่งเดียวกันกับที่ดวงสว่างดวงนี้ผุดขึ้นมาครับ ผมมีความสุขมาก และอยากขอบคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆครับ ที่ให้โอกาสผมได้บวช ผมจะขอฝึกฝนอบรมตนเองเป็นพระที่ดีตลอดไปครับ**********พระเปตรา ปุณฺณาโภ ชาวเชค อายุ 32ปี ท่านกล่าวว่า...ผมเป็นคนประเภทที่เรียกว่า “เวิร์คกะฮอลิก” คือ มีชีวิตที่วุ่นวายอยู่กับการทำงาน ทำงาน และทำงาน อยู่ตลอดเวลา แล้วก็ได้รับสิ่งตอบแทนเป็นเงิน แต่ผมกลับรู้สึกว่า ยังมีบางสิ่งขาดหายไป ทำให้ผมไม่ใช่คนที่มีความสุขอย่างแท้จริง
ต่อมา ผมได้รู้จักกับคุณอีว่า ซึ่งทำงานด้านการจัดทำหลักสูตร เพื่อพัฒนาศักยภาพมนุษย์ เธอเดินทางไปเสาะหาวิธีการต่างๆ จนได้มารู้จักวัดพระธรรมกาย ได้เรียนรู้วิธีปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย และกลับไปจัดคอร์สสมาธิที่สาธาณรัฐเชค พอผมได้ไปร่วมนั่งสมาธิกับเธอ ก็รู้สึกผ่อนคลาย และสนใจฝึกสมาธิมากขึ้น จนได้มาปฏิบัติธรรม 7วันในโครงการ The Middle Way ที่สวนเพชรแก้ว เมื่อปีที่แล้วครับในขณะนั้น ผมยังไม่เข้าใจอะไรมากนัก จึงรู้สึกว่า หลักสูตรนี้มันช่าง “ทู ซิมเปิล” คือ ง่ายเกินไป การจะมีความสุขในชีวิตได้นั้น เพียงแค่นั่งด้วยวิธีง่ายๆแค่นี้เองหรือ แต่พอจบโครงการ The Middle Way ผมลองนำสมาธิมาใช้ในชีวิตประจำวัน แล้วผมก็เริ่มเข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ ผมนั่งสมาธิทุกวัน วันละ 5นาทีบ้าง 10นาทีบ้าง ซึ่งการสละเวลานั่งสมาธิ กลับทำให้ผมใช้เวลาทำงานน้อยลง แต่มีผลงานเพิ่มมากขึ้นเกือบเท่าตัวเลยครับการนั่งสมาธิของผม ในช่วงที่เข้ารับการอบรมธรรมทายาทนานาชาตินั้น ระหว่างวัน ผมจะควบคุมใจของตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่านไปกับสิ่งต่างๆ ด้วยการควบคุมลมหายใจ ส่วนในรอบ ผมจะเริ่มด้วยการปล่อยให้ใจของผมฟุ้งไปให้เต็มที่ก่อน พอฟุ้งเต็มที่ใจมันก็หยุดฟุ้งเอง แล้วผมก็เห็นดวงแก้วผุดขึ้นมา พอผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ผมก็นึกว่า “เอ๊ะ...แล้วองค์พระล่ะ หายไปไหน” นึกแค่นั้นองค์พระก็ผุดขึ้นมาทันทีเลยครับพระอาจารย์สอนผมว่า ให้วางใจลงไปที่ตรงกลางเกศดอกบัวตูมขององค์พระ ผมก็ทำตามนั้น คือ ปล่อยใจผลุบ...วุบ...หายไปในเกศดอกบัวตูมนั้น แล้วก็ปรากฏว่า องค์พระของผมขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แล้วยังมีแสงสว่างจ้าที่สวยงามออกมาจากองค์พระด้วย แม้ลืมตาแล้ว ถ้าอยากเห็นองค์พระต่อ เพียงแค่นึกนิดหนึ่งก็เห็นได้แล้วครับ หลังจากปฏิบัติธรรมแต่ละครั้งผมบอกได้คำเดียวว่า “มันช่าง แฮปปี้ แฮปปี้ แฮปปี้ จริงๆครับ”**********พระชูจิ ฐานินฺโท อายุ 54ปี เจ้าของกิจการซื้อขายและผลิตปุ๋ยที่จังหวัดเพชรบูรณ์ ท่านกล่าวว่า...แต่ก่อนผมไม่มีศาสนาครับ แต่หลังจากแต่งงานกับภรรยาชาวไทยแล้ว เมื่อปีพ.ศ.2549 ก็ได้มารู้จักศูนย์ปฏิบัติธรรมโตเกียว ผมแวะไปที่ศูนย์ฯหลายครั้ง ก่อนจะย้ายมาอยู่เมืองไทยในเดือนสิงหาคมปีเดียวกันผมศรัทธาในคำสอนของวัด ที่เน้นการนั่งสมาธิ และทำความเข้าใจได้อย่างง่ายๆ หลังจากที่ผมนั่งสมาธิทุกวันอย่างต่อเนื่องมาหนึ่งปีครึ่ง จนการปฏิบัติธรรมเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแล้ว ผมก็สนใจจะปฏิบัติธรรมให้ยิ่งๆขึ้นไป ด้วยการมาบวชในครั้งนี้ ในโอกาสนี้ผมจะขอนำผลการปฏิบัติธรรม มาเล่าถวายคุณครูไม่ใหญ่นะครับในค่ำคืนของวันที่ 21 กรกฎาคม หลังสวดมนต์ทำวัตรเย็นแล้ว ผมก็เริ่มนั่งสมาธิทันทีครับ แต่เนื่องจากผมยังไม่คุ้นกับการนั่งท่าขัดสมาธิ นั่งไปได้ไม่นานก็เริ่มปวดขา จนรู้สึกว่าใจไม่สบาย จึงย้ายมานั่งพิงผนังแทน คราวนี้ ผมหลับตาและวางใจเหมือนทุกครั้ง คือ รวมใจอย่างเบาสบายที่ระหว่างหัวคิ้วทั้งสอง สักพักก็รู้สึกว่า ใจค่อยๆถูกดูดไปที่ศูนย์กลางกายอย่างนุ่มนวล ผมรู้สึกผ่อนคลาย เบาสบาย มีความสุข หลังจากนั้น ก็ปรากฏองค์พระอยู่ที่ด้านขวาของผม และมีแสงสว่างมากๆส่องมาจากด้านหลังของท่านผมก็ดูต่อไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อนหรือตื่นเต้นอะไร ผมมีความสุข ชนิดที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต ผมเอิบอาบ ชุ่มไปด้วยความสุขแบบสุดๆ และรู้สึกว่าใจของผมแยกออกจากกายอย่างสิ้นเชิง ใจเกลี้ยงเกลา สุขล้นเหมือนเขื่อนแห่งความสุขทะลักล้นมาท่วมทั้งกายใจครับ ใจของผมในขณะนี้ มีแต่ความยินดี และหลังจบโครงการแล้ว ผมต้องการจะเข้ารับการอบรมต่ออีก 3เดือนด้วยครับ**********
http://goo.gl/MesBC
พิมพ์บทความนี้
