Mobile Versionแม่ค้าริมทางเท้า ยอดนักสร้างบารมีกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ลูกเคารพรักอย่างสูงสุดลูกชื่อ สมเพียร ปราบศัตรู (ลูกเทียน) ค่ะ อายุ 30ปี ลูกเป็นสาวร้อยเอ็ด ครอบครัวของลูกเป็นกระดูกสันหลังของชาติ ลูกช่วยคุณพ่อคุณแม่ทำนามาตั้งแต่เด็ก พอจบ ป.6 ตอนอายุ 13ปี ก็ออกจากบ้านมาหางานทำที่กรุงเทพฯ เพื่อส่งเงินให้ที่บ้าน เริ่มตั้งแต่เป็นลูกจ้างทำงานบ้านที่ร้านเย็บผ้า จนได้เลื่อนขั้นมาเป็นเทพธิดา...เป็นช่างเย็บผ้าที่โรงงานค่ะ ชีวิตของลูกผูกพันกับผ้ามาก แต่เย็บผ้าทั้งวันจนรู้สึกเบื่อ จึงเปลี่ยนจากเย็บมาเป็นขาย และก็ได้มาขายเสื้อผ้าที่ประตูน้ำที่นี่เป็นที่ๆทำให้ลูก ได้พบกับเพื่อนที่ดีที่สุด คือ กัลยาณมิตร จันทนา ศรีเมือง (จันทร์) เราเป็นลูกจ้างขายของหน้าร้านเหมือนกันและมักจะคิดเหมือนกัน เราสองคนคิดเสมอว่า “เราคงไม่เป็นลูกจ้างเขาไปตลอดชีวิตหรอก” ลูกอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง ดังนั้นหลังจากที่เลิกงานตอน 6โมงเย็น ลูกจะเก็บเสื้อผ้าที่ใช้แล้วมาวางขายตรงหน้าร้านค้าที่ปิดแล้ว มีทั้งเสื้อ รองเท้า กระเป๋า กางเกง ขายราคาไม่แพง มีราคาตั้งแต่ 20บาท ถึง 50บาท ขายจนถึง 2ทุ่ม แล้วก็เก็บของไปขายที่สะพานพุทธต่อ โดยนั่งมอเตอร์ไซด์ไปกับจันทน์เริ่มขาย 3ทุ่ม ถึง ตี2 ขายได้บ้างไม่ได้บ้าง ส่วนใหญ่จะขายไม่ได้ วันไหนฝนตกก็จะขายไม่ได้เลย แต่ลูกก็สู้ จนร่างกายของลูกไม่ไหว บางวันเหมือนจะอาเจียนหน้ามืด อ่อนเพลียไปทั้งตัว 8โมงเช้าก็ต้องไปทำงานประจำที่ร้าน บางวันไปทำงานสายจนเจ้าของร้านเรียกไปเตือน ลูกจึงตัดสินใจลาออกเพราะไม่สามารถทำงาน 2อย่างในเวลาเดียวกันได้ และคิดจะขายของ แต่ค่าที่ขายของที่ประตูน้ำแพงมาก ลูกจึงไปยืนมองที่หน้าตึกใบหยก คอยสังเกตเวลาเปิดปิดของร้านค้าแถวนั้น ลูกยืนมองดูอยู่ 2วัน ก็เห็นมีนักท่องเที่ยวต่างชาติ เดินไปเดินมา ตลอด 24ชั่วโมง เพราะมีทัวร์มาลงที่โรงแรมลูกเลยปิ๊งไอเดียว่า หลังจากร้านค้าปิดแล้ว จะมาปูผ้ากับพื้นหน้าร้านปักหลักขายตรงนี้แหละ แต่ก็ต้องเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ ที่ไหนที่มีที่ว่าง ที่นั่นก็คือร้านของลูก ลูกขายอย่างนี้ทุกวันตอนเช้าเวลา 6โมงเช้าถึง 9โมงเช้า จึงจะกลับเข้าบ้าน พอตอนบ่ายลูกก็จะไปขายใหม่ เปลี่ยนกลยุทธ์ใหม่ด้วยการเป็นนักขายเคลื่อนที่ โดยเอาสินค้าเป็นกระเป๋าใบเล็กสำหรับใส่เศษสตางค์ ราคาใบละ 20บาท ใส่ตะแกรงเดินเร่ขายให้กับนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ แถวหน้าตึกใบหยกไปเรื่อยๆ บางทียามก็เดินมาไล่บ้าง เป่านกหวีดไล่บ้าง ลูกวิ่งหนีไป แล้วก็เดินกลับมาขายใหม่บางครั้ง ไปตลาดโรงเกลือ จังหวัดสระแก้ว ไปซื้อเสื้อผ้ามือสองมาขาย ลูกต้องเอากลับมาซักเพื่อให้สะอาดและดูใหม่ บางครั้งซักผ้าถึง 500ตัว ซักผ้าจนมือแดง เป็นแผล เพราะน้ำยากัดและตากผ้าไว้ในห้อง ห้องเช่าของลูกเต็มไปด้วยเสื้อผ้าหรือสินค้าที่จะขาย ไม่มีที่จะนอน อาศัยที่ว่างๆแค่เมตรเดียว แค่พอให้มีที่ซุกหัวนอนเท่านั้นจนกระทั่งในปี พ.ศ.2547 วันหนึ่ง มีพี่คนหนึ่งแถวประตูน้ำ มาถามลูกว่า “ขายดีไหมน้อง” ลูกตอบว่า “ขายไม่ดีเลยพี่” พี่คนนี้ก็แนะนำว่า “ถ้าอยากขายดีนะไปนั่งสมาธิ(Meditation)ที่บ้านนี้สิ” บ้านหลังนี้ ก็คือ บ้านของ คุณวรรณี คูตระกูล หรือที่พวกเราเรียกว่า “อี๊นี” วันแรกที่ลูกไปนั่งสมาธิ ลูกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อไปถึงลูกเห็นแต่เจ้าของร้านทั้งนั้นที่ขึ้นไปนั่งสมาธิ ลูกจึงไปแอบนั่งอยู่หลังสุดของห้องเวลาที่ลูกชอบมากที่สุด คือ เวลาที่ปิดไฟนั่งสมาธิ เพราะลูกไม่ต้องอายหรือกลัวใครจะเห็น ลูกชอบความมืดช่วงนี้มากๆ เป็นความมืดที่เป็นมิตรกับลูกค่ะ และจะเป็นเวลาที่ลูกได้ยินเสียงนำนั่งสมาธิที่ทรงพลัง นุ่ม ลึก เย็น ฟังแล้วรู้สึกสบายใจมากๆ นั่นคือ เสียงของ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่การที่ได้มาปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ประตูน้ำ ทำให้ลูกได้รู้เรื่องบาป-บุญ เข้าใจเรื่องศีล เรื่องกฎแห่งกรรม และเข้าใจชีวิตมากขึ้นว่า “เราทำทานมาน้อย ชีวิตของเราถึงเป็นอย่างนี้” ทำให้ลูกเริ่มศรัทธาและมาศูนย์ทุกวันศุกร์ ต่อมาลูกได้ขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ จังหวัดเชียงใหม่ ที่นี่ทำให้ลูกได้ดูรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ได้ฟังธรรมะจากคุณครูไม่ใหญ่ ได้ฟังธรรมะจากพระอาจารย์ ได้นั่งสมาธิ ทำให้ลูกเข้าใจเรื่องการสร้างบุญ และได้สร้างพระประจำตัวด้วยต่อมาวันหนึ่ง พี่ๆที่ประตูน้ำชวนลูกมาถวายปัจจัยพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกก็เอากระปุกออมสินที่เก็บเงินไว้ มาถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วย ครั้งนั้นเป็นครั้งแรก ที่ลูกได้เห็นตัวจริงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกนั่งสมาธิกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แค่หลับตา เวลาผ่านไปเพียง 5นาที ด้วยบารมีของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ มันสว่างไปหมดเลยค่ะ ความฟุ้งไม่มีเลย มีแต่ความดีใจที่ได้เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อใกล้ๆเป็นครั้งแรก และทำให้ใจของลูกขยายใหญ่ อยากทำบุญมากๆ อย่างคนอื่นเขาบ้างการเข้าวัด ทำให้ชีวิตของลูกเปลี่ยนไปมาก การค้าของลูกเริ่มดีขึ้น ลูกได้ทำตามหลักวิชชาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกทุกอย่าง เริ่มต้นวันใหม่ด้วยการนั่งสมาธิก่อนที่จะไปขายของ 1ชั่วโมง ทั้งวันรวมเวลานั่งสมาธิได้วันละ 3ชั่วโมง หรือเวลาที่ลูกออกไปซื้อของมาขายก็ต้องนั่งสมาธิก่อน บอกพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ว่า “ขอให้ลูกได้ของดี ของสวยมาขาย ให้ขายดี ขายได้ ขายหมด จะได้มีเงินมาทำบุญ”วันไหนนั่งสมาธิดี มันมีความรู้สึกใส เห็นเป็นดวงใสๆ คล้ายๆหยดน้ำ จะรู้สึกสบายทั้งตัวเลยค่ะ ลูกจะมาวัดทุกวันอาทิตย์ ไม่เคยขาด ตั้งแต่ปี พ.ศ.2548 จนถึงปัจจุบัน ส่วนลูกค้าที่ต้องการของในวันอาทิตย์ลูกก็จะนัดให้เขามารอรับของตั้งแต่ตี5 เพื่อที่ลูกจะได้มาวัดได้ปีที่แล้ว ลูกได้ทำบุญเสาเข็มต้นสุดท้ายที่โลตัสแลนด์ บ้านเกิดของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เป็นครั้งแรกที่ลูกได้ทำบุญมากที่สุด 50,000บาท ปลื้มมากๆคะ ลูกว่า เรื่องบุญนั้นต้องทำให้สุดๆจะให้ทำแบบแผ่วๆได้อย่างไรคะ ทำบุญก็ยังแอบทำ ไม่กล้าบอกใคร กลัวเขาจะว่า “ไม่มีจะกินยังจะทำบุญอีก” ลูกรู้สึกมีความสุขมากที่ได้ไปที่โลตัสแลนด์ ได้ไปโปรยรัตนชาติ แต่ลูกไม่ทันระวังเพราะมัวแต่ปลื้ม จึงทำให้พลาดท่า ตกลงไปในหลุมรัตนชาติ ในหลุมเย็นมากเลยค่ะ ทั้งๆที่มีคนเยอะมากอากาศก็ร้อนลูกก็เลยไปจับเสาเข็มแล้วอธิษฐานจิตว่า “หลวงปู่เจ้าขา...ขอให้ลูกได้ทำบุญใหญ่กับหลวงพ่อทุกๆบุญ ขอให้ลูกได้สินค้าที่เป็นที่ต้องการของตลาด ซื้อง่าย ขายดี ลูกอยากมีที่อยู่อาศัยเป็นของตัวเอง ขอบารมีหลวงปู่ให้ลูกสมปรารถนาด้วยเถิดนะเจ้าคะ” ปรากฏว่าอัศจรรย์ค่ะ พอกลับมาลูกก็เริ่มขายของดีขึ้นมาเรื่อยๆ จนบางวันของหมดไม่พอขาย ลูกค้าต้องโทรศัพท์สั่งจอง แบบไหนมาใหม่ ห้ามเอาออกมาโชว์ขาย ไม่อย่างนั้นคนที่ไม่ได้จองจะเอาหมดเลยจนเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ลูกสามารถเก็บเงินซื้อคอนโดด้วยเงินสดราคา 1ล้านห้าแสนบาท แต่บ้านกับบุญก็มาคู่กัน พอรู้ว่ามี กฐินสร้างหลังคามหารัตนวิหารคด ลูกก็รับผ้าไตรมาแต่ยังมีเงินไม่ถึง ก็ทำงานเก็บเงินไป จนได้ไปถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ในวันธรรมชัย ครบ 1M เรียกว่าวันนั้นเงินหมดเลย แถมยังติดค่าผ้าเขาไว้ก่อน เขาก็บอกว่า วันนี้ไม่ต้องมาจ่าย จนเราหมุนเงินได้ทั้งทุนได้ทั้งกำไรมาจ่ายเขา มันอัศจรรย์มาก เรียกว่ามีสตางค์มารอเลยค่ะลูกและจันทน์มั่นใจมากๆว่า เป็นเพราะอานุภาพบุญจริงๆ ถ้าเราสองคนไม่ได้มาเจอพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ไม่มาเจอพี่ๆที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมประตูน้ำ เราก็คงไม่มาถึงจุดนี้ เพราะเราเริ่มต้นชีวิตด้วยตัวกับหัวใจ ไม่มีปัจจัย มีเพียงแรงที่เราอยากทำมาหากินแบบสุจริต แต่บุญพาลูกไปในทุกที่ ให้พบแต่สิ่งที่ดีๆ เจริญขึ้น มันไม่น่าเชื่อว่าเพียง 3ปีของการเข้าวัด บุญจะแรงขนาดนี้ ถ้ารู้อย่างนี้จะรีบมาให้เร็วกว่านี้ จะได้รวยเร็วรวยแรงกว่านี้ค่ะลูกและจันทน์ ขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกบุญให้ลูกทำทุกๆบุญ เราสองคนขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง ขอให้ขาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อหายไวๆนะคะ และขอให้ลูกมีร้านเป็นของตัวเอง จะได้มีทรัพย์ไปทำบุญกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกๆบุญค่ะกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆนะคะ
http://goo.gl/4w4FL
พิมพ์บทความนี้
