ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตรศุลีพร ศิริเกษร์ (ประเทศไทย)

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพรักอย่างสูงสุดสุด

 

 

    ลูกชื่อ ศุลีพร ศิริเกษร์ อายุ 53ปี บ้านเกิดของลูกอยู่นครศรีธรรมราช ลูกย้ายเข้ามาเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯตั้งแต่ชั้น ป.2 จนจบปริญญาตรีด้านศึกษาศาสตร์ สาขาจิตวิทยา จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ปัจจุบันรับราชการอยู่ที่กระทรวงแห่งหนึ่ง ชื่อกระทรวงนี้ เป็นสิ่งที่ใครๆก็เรียกร้องอยากได้ แต่ไม่ทราบว่าจะหาได้จากไหน นั่นคือคำว่า “ยุติธรรม” อันหมายถึง “หยุดด้วยธรรม” คือ ถ้าทุกคนหยุดใจจนเข้าถึงธรรม ก็จะไม่มีคดีความ ไม่มีใครร้องทุกข์ มีแต่ร้องสุขอย่างเดียว

 

    ความรู้ยอดเยี่ยมอย่างนี้ลูกเรียนรู้มาจาก DMC สื่อสีขาวที่ดียอดเยี่ยมระดับโลก สอนโดยคุณครูที่ยอดเยี่ยมระดับเหนือโลก รับประกันความสด ฟิตเปรี๊ยะ ด้วยรางวัล The Telly Awards ถึง 12รางวัลค่ะ

 

    ทีแรกลูกตั้งใจจะติดจานดาวธรรม DMC เพื่อให้คุณแม่ดู เอาเข้าจริงกลายเป็นติดงอมแงมดูทั้งแม่ทั้งลูก คุณแม่จะชอบนั่งสมาธิ(Meditation)มาก ถึงมากที่สุด คือ ว่างเมื่อไหร่เป็นนั่ง ทั้งๆที่ท่านอายุ 81ปีแล้ว ท่านจะชวนลูกแข่งขันชิงแชมป์ Meditation for world peace โดยสองเราจะจับเวลาการนั่งในแต่ละรอบ แต่ละวัน มารวมกัน นับเป็นคะแนน

 

    ขอสารภาพว่า ตั้งแต่แข่งมา ลูกยังไม่เคยล้มแชมป์ คือ คุณแม่ ได้แม้แต่ครั้งเดียว แข่งจนนาฬิกาเกิดอารมณ์อยากหยุดนิ่ง คือ มันถึงแก่กรรมเอาดื้อๆ ลูกเลยถือโอกาสยกเลิกการแข่งขันเสียเลยค่ะ แชมป์มักไปฟ้องพระอาจารย์เสมอว่า รองแชมป์ไม่ค่อยนั่งสมาธิ จนแชมป์เห็นองค์พระแล้ว รองแชมป์ก็ยังไม่หือไม่อือ จึงตัดสินใจส่งรองแชมป์ขึ้น สวนพนาวัฒน์ ในปี พ.ศ.2548

 

    และแล้วลูกไม้ก็หล่นไม่ไกลต้น เมื่อแม่ทำได้ ลูกก็ทำได้ เพราะได้ทำ คือ ทำใจนิ่งๆเฉยๆ ตามข้อความบนป้ายหินอ่อนที่หน้าห้องปฏิบัติธรรม ลูกก็เห็นแสงสว่าง เห็นดวงดาวเล็กๆระยิบระยับอยู่นอกตัว และเห็นองค์พระธรรมกายสีทององค์ใหญ่เท่าสภาธรรมกายสากล ลูกรู้สึกสงบ สบายใจ มีความสุขมากถึงมากที่สุด

 

    กลับจากพนาวัฒน์ ความสุขยังคงขึ้นเครื่องบินตามกลับมาที่กทม.ด้วย ทำให้ลูกนั่งสมาธิทุกวันอย่างสม่ำเสมอ แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ทำให้รู้ว่า สังขารเรามันไม่ 12นาฬิกา (เที่ยง) ลูกเจอวิบากกรรมปาณาติบาตและกรรมกาเมฯ ทำให้เป็นมะเร็งในมดลูก (อันนี้ไม่มีใครฝันในฝันให้ แต่ใช้สันนิษฐานวิทยาเอาค่ะ) ลูกเข้ารับการผ่าตัดพร้อม Know-how จากพระอาจารย์ว่า ให้ลูกซ้อนองค์พระธรรมกายและภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปด้วย ผลก็คือ การผ่าตัดเรียบร้อยดี ไม่มีความเจ็บปวดใดๆ

 

    หลังผ่าตัดลูกเดินทางไป “พักฟื้น” ที่พนาวัฒน์ คือ ถึงเวลาพักก็พัก ไม่มัวแต่เม้าท์แตก ถึงเวลาฟื้นก็ลุกมาเข้าห้องปฏิบัติธรรมทุกรอบ ไม่แอบไปนอนที่บ้านพัก และเพราะไปแบบไม่คาดหวังอะไร คิดว่าไปนั่งพักผ่อน ทำให้นั่งด้วยอารมณ์สบายไม่คิดอะไร ไม่คาดหวังอะไร หลับตาเบาๆ สบายๆ ลูกรู้สึกโล่งๆ โปร่งๆ มองเห็นท่อโล่งๆ ภายในท่อมีดวงแก้วเล็กๆ สว่างมาก ผุดขึ้นจากท่อ

 

    พอมองลงไป ลูกเห็นองค์พระอยู่ภายใน องค์พระท่านขยายใหญ่แล้วหายไป ดวงแก้วเล็กๆดวงใหม่ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ขยายเป็นองค์พระแล้วหายไป ลูกมองเพลินไม่ได้นับเลย จนองค์สุดท้าย ท่านหยุดอยู่กลางท้องขนาดประมาณ 5นิ้ว สีขาว ไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ นั่งหันหน้าออกทางเดียวกับตัวลูก รู้สึกโปร่ง เบาสบาย เหมือนทำเครื่องในหายทั้งพวง ไม่มี ตับไตไส้พุง เหลือแต่หัวใจที่พองโตด้วยความสุข ไม่อยากกินอะไรเลย

 

    ลูกแอบมองท่านตลอดเวลา แต่ไม่กล้าจ้องมองกลัวท่านจะหายไปค่ะ ลูกกลับมากทม. โดยไม่ลืมที่จะนิมนต์ท่านกลับมาด้วย ตอนนี้ลูกกลายเป็นคนติดการนั่งสมาธิ ว่างเมื่อไหร่เป็นนั่ง จะรักษาใจอยู่กับองค์พระตลอดเวลา และทำการบ้าน 10ข้อทุกวัน

 

    ตั้งแต่ลูกได้พบองค์พระภายในมาประมาณ 2ปีกว่า การนั่งของลูกก้าวหน้าไปเรื่อยๆ จากองค์พระที่ไม่ค่อยสว่าง กลับกลายเป็นใสสว่าง สวยงามเหมือนมีชีวิตจริง บางครั้งท่านลืมตาได้ด้วยค่ะ ทำให้ลูกรู้สึกเกรงว่าจะบาปที่ท่านอยู่ในท้องผู้หญิง เลยนิมนต์ให้ท่านหลับตาต่อไป

 

 

    การนั่งสมาธิแต่ละรอบ ประสบการณ์ภายในจะไม่เหมือนกัน บางครั้งองค์พระท่านเป็นองค์เล็ก บางครั้งองค์พระท่านก็เป็นองค์ใหญ่ บางครั้งท่านขยายเท่ากับตัวลูกสวมพอดีตัว จนตัวลูกเป็นองค์พระ องค์พระเป็นตัวลูก สว่างเหมือน สปอตไลท์ เสื้อผ้าที่ใส่เป็นประกายเพชร สวยงามมาก บางทีก็เห็นเป็นตัวเอง ตอนอายุ 16-17ปี สวยงามจนอยากให้กายหยาบข้างนอกเป็นแบบนี้บ้าง

 

    ก่อนเข้าวัด ลูกมีเพื่อนเยอะ ชอบเที่ยว ดื่มไวน์ แต่งตัวเปรี้ยวเป็นสาวแซบ ประมาณแกงส้มปักษ์ใต้ แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนแนว เป็นโจ๊กข้าวกล้องเพื่อสุขภาพ คือ ใช้ชีวิตเรียบง่าย มีคุณค่าต่อตัวเองและผู้อื่น โดยลูกตั้งใจรักษาศีลแปดตลอดชีวิต นั่งสมาธิทุกวัน วันละ 3ชั่วโมง ไม่เคยขาด และเป็นกัลยาณมิตรให้กับผู้อื่น

 

    ตั้งแต่นั่งสมาธิทุกวัน เพื่อนๆจะทักว่า หน้าใส ดูอ่อนกว่าวัย “วงปี” (ลายที่เป็นวงๆ ใช้นับอายุของต้นไม้) บนใบหน้าลดลงจนทายอายุไม่ถูก ลูกมีความสุขกับการนั่งสมาธิทุกวัน

 

    สุดท้ายนี้ ลูกขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่เมตตาสอนลูกๆนั่งสมาธิ จนได้พบที่พึ่งภายในตัว และขอน้อมถวายบุญกุศลที่ได้ทำมา ถวายแด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อสุขภาพแข็งแรง อายุยืนยาวสองร้อยซาวปี๋ นะคะ

 

สุขเยี่ยงนี้ ท่านได้ แต่ใดมา

มองกลางท้อง ทุกเวลา จึงได้

วางใจ อย่างใดนา วานบอก

เราจรดกลาง นิ่งนิ่งไซร้ หยุดใจจึงได้มา

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงสุดสุด

 

กัลยาณมิตรศุลีพร ศิริเกษร์

http://goo.gl/cWsCE