Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตรสุฑาทิพย์ จันทร์เพ็ญกราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพรักอย่างสูงสุดลูกชื่อ สุฑาทิพย์ จันทร์เพ็ญ อายุ 46ปี หรือน้องๆที่วัดเรียกว่าอาจารย์ทิพย์ เพราะลูกเคยรับราชการเป็นครู สอนที่โรงเรียนวัดสระเกศ และโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาน้อมเกล้า ตำแหน่งอาจารย์2 ระดับ7 และทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ควบคู่ไปด้วย
ปัจจุบัน ลูกได้ลาออกจากการเป็นครูสอนวิชาชีพ แล้วตัดสินใจมาเปิดสาขาของโรงเรียนสอนวิชาชีวิต คือ เปิดศูนย์ปฏิบัติธรรมที่บ้านเกิด จังหวัดฉะเชิงเทรา ด้วยสำนึกลึกๆที่อยากให้ทุกคนพ้นทุกข์เป็นสุขนิรันดร์ แม้ว่าในตอนนั้นลูกจะเข้าวัดได้เพียง 4เดือน แต่ยิ่งเมื่อลูกได้กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อครั้งแรก ทำให้ทุกอย่างยิ่งกระจ่างชัด มโนปณิธานที่ยิ่งใหญ่ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ โดนใจลูกอย่างจัง ลูกจึงไม่รอช้าในการเร่งสร้างบารมีค่ะก่อนที่เส้นทางชีวิต จะเดินทางมาพบวัดพระธรรมกาย เริ่มจากนิสัยของลูกในวัยเด็ก ที่ชอบสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน ชอบแอบนั่งสมาธิ(Meditation)ตั้งแต่อายุ 7-8ปี จากการชอบนั่งสมาธิทำให้ลูกมีผลการเรียนดีมาตลอด จนจบปริญญาโท สาขาการบริหารการศึกษา มศว.ประสานมิตร ด้วยเกรดเฉลี่ย3.91 เป็นที่หนึ่งของรุ่น อีกทั้งมักได้รับเลือกให้เป็นผู้นำมาตลอด แต่พอมาดู DMC ลูกจึงทราบว่า ลูกยังไม่เคยเรียนรู้ความจริงของชีวิตเลยการที่ลูกได้มาวัดพระธรรมกาย ก็เพราะเหตุเกิดจากความฝัน คือ เมื่อปี พ.ศ.2547 ลูกฝันเห็นพระภิกษุรูปหนึ่งซึ่งไม่เคยรู้จัก ภายหลังจึงได้ทราบว่า ท่าน คือ พระเดชพระคุณหลวงปู่สด วัดปากน้ำภาษีเจริญ ลูกอยากไปกราบท่านมาก เพื่อนของลูกจึงพามากราบรูปหล่อทองคำของท่านที่วัดพระธรรมกาย หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาอีกเลยจนกระทั่งวันเสาร์ที่ 14 เมษายน พ.ศ.2550 ขณะที่ลูกนั่งสมาธิก่อนนอน ลูกเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯอีกครั้ง สักครู่ก็มีพระภิกษุรูปหนึ่งซ้อนขึ้นมา ท่านดูสง่างามมาก ผิวพรรณเปล่งปลั่ง ดวงตาสดใส ฉายแววเมตตาและเอื้ออาทร ลูกไม่รู้จักท่าน (ต่อมาจึงทราบว่า ท่าน คือ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ) ลูกจึงตัดสินใจมาวัดอีกครั้ง ในวันอาทิตย์ที่ 15 เมษายน พ.ศ.2550 และนี่คือจุดเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของลูกลูกตัดสินใจขึ้นพนาวัฒน์ ในเดือนมิถุนายน พ.ศ.2550 พระอาจารย์สอนให้ลูกนึกนิมิตเป็นดวงแก้วใส หรือองค์พระแก้วใส หรือนึกถึงพระพุทธรูปที่เราคุ้นเคย ลูกก็เลยนึกถึงหลวงพ่อโสธร แต่เห็นท่านไม่ชัดและไม่ครบองค์ จึงเปลี่ยนเป็นพระแก้วมรกต พอนึกได้ก็รู้สึกว่า “เอ๊ะ...พระอาจารย์ให้นึกพระแก้วใส แต่นี่พระแก้วเขียวนี่นา อย่างนั้นเอาใหม่ เราลองนึกดวงแก้วบ้างดีกว่า”ลูกก็เห็นดวงแก้วสว่าง แต่มาจากด้านหน้า พุ่งเข้ามาเป็นสาย ลูกก็เอ๊ะอีกแล้ว “ก็ใน DMC ต้องขึ้นจากกลางท้องนี่นา แบบนี้ก็ไม่ถูกน่ะสิ อย่างนั้นไม่เอาดีกว่า” แล้วก็นั่งแบบคนสับสนในชีวิตไป 3วัน แต่นอกรอบลูกจะตรึกใจไว้กลางท้องทุกอิริยาบถตามที่พระอาจารย์สอน และเริ่มสัมผัสใจเต้นที่กลางท้องได้ ซึ่งลูกก็งงๆว่า ทำไมใจมาเต้นอยู่กลางท้องเข้าวันที่4 ลูกตัดสินใจเด็ดขาดว่า จะไม่นึกอะไรทั้งนั้น ขอนั่งเฉยๆ สบายๆ นึกตรองคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงปู่ “เห็น จำ คิด รู้ หยุดเป็นจุดเดียวกัน หยุดเป็นตัวสำเร็จ” แล้วหยุดใจไว้กลางท้อง เบาๆ สัมผัสใจที่เต้นอยู่กลางท้อง รู้สึกว่าวงสวิงหรือแรงเหวี่ยงจังหวะการเต้นของใจ ค่อยๆแคบลงๆ แล้วอยู่ๆความสว่างก็คลุมพรึบ ครอบลูกไว้จนมิด ตัวลูกหายไป กลายเป็นดวงสว่างขนาดใหญ่ ลอยล่อง ฟ่องเบา นุ่มนวล เบาสบาย เหมือนหลุดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง เห็นมหาธรรมกายเจดีย์สวยสุกปลั่งลูกปีติใจและตื่นเต้นมาก มีภาพต่างๆปรากฏผ่านเข้ามา ลูกพยายามระงับความปีติ นึกถึงคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า “มีอะไรให้ดูก็ดูไป” ใจจรดกลางไปเรื่อยๆ ลูกสัมผัสได้ถึงความสุขสงบ ชุ่มเย็น อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนนับตั้งแต่กลับจากพนาวัฒน์ ลูกก็นั่งสมาธิทุกวันไม่เคยขาดเลย และตั้งใจรักษาศีลแปดเป็นปกติจนถึงทุกวันนี้ ระหว่างวันก็จะจรดใจไว้ที่ศูนย์กลางกายทุกอิริยาบถ ทำให้สามารถสัมผัสใจเต้นอยู่กลางท้อง และมีกระแสอุ่นๆแผ่ขยายอยู่บริเวณกลางท้องของลูกเกือบตลอดเวลาเนื่องจากการเรียน DOU ทำให้ลูกได้ทำการบ้าน 10ข้อของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ส่งผลให้การนั่งสมาธิก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ ลูกจะเริ่มด้วยการสวดมนต์ นึกถึงบุญที่ได้สั่งสมมา แล้วน้อมใจไล่ตามฐานทั้งเจ็ดตามลำดับ หยุดใจไว้ตรงฐานที่เจ็ด ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ จนใจนิ่งก็จะทิ้งคำภาวนาไปเอง เกิดอาการโล่ง โปร่ง เบาสบาย ความสว่างค่อยๆแผ่ขยายจากศูนย์กลางกาย ไล่ตั้งแต่ตัก ฝ่ามือ แขน บ่า ไหล่ จนคลุมตัวลูก ตัวลูกหายไป กลายเป็นดวงสว่างที่ค่อยๆ เคลื่อนดิ่งลงอย่างนุ่มนวล ยิ่งดิ่ง ยิ่งสว่าง จนเห็นดวงสว่างที่สว่างมากอยู่ตรงกลางลึกลงไป พร้อมกับมีเสียงผุดเบาๆว่า “ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน”เหมือนหลุดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง ในอวกาศโล่งๆกว้างๆสุดขอบฟ้า ที่มีความสุข เป็นอิสระ ไม่รับรู้อะไร เหมือนไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง อยากนั่งไปเรื่อยๆ ไม่อยากออกจากสมาธิเลยเมื่อนั่งสมาธิทุกวัน วันละ 2-4ชั่วโมง สามารถเข้ากลางได้เป็นปกติ ความสว่างที่เคยคลุมตัว ก็มีดวงสว่างผุดขึ้นมาเป็นชั้นๆ ดวงใหม่จะใหญ่กว่าและสว่างกว่า ตัวลูกเป็นดวงสว่างลอยทิ้งดวงเก่า ผ่านขึ้นมา 5-6ดวง ลูกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เห็นตัวเองนั่งสมาธิอยู่กลางท้อง และลำตัว แขน ขา เป็นแก้วสีฟ้าใส บางทีก็จะเห็นร่างกายตนเองสว่างจ้าเหมือนแสงไฟนีออน มีแต่เส้นขอบนอกเมื่อใจนิ่งแน่นมากขึ้น ความสว่างก็เพิ่มขึ้น สว่างโพลง และมีพลังมหาศาลแผ่ขยายออกไปไร้ขีดจำกัด ลูกสัมผัสเห็นองค์พระแก้วใสขนาดใหญ่มาก สูงถึงหลังคาสภาธรรมกายสากล เกิดภาวะไร้ตัวตน มีแต่องค์พระแก้วใสคลุมตัวอยู่ ลูกมีความสุขมาก อยากให้ทุกคนในโลก ได้สัมผัสความสุขแบบนี้ ความสุขที่หาซื้อไม่ได้ ต้องใช้ใจค้นเอาเองทุกวันนี้ ลูกรู้สึกว่าองค์พระคลุมตัวลูกอยู่ มีความโล่ง โปร่ง เบาสบาย มีปีติและสว่างเป็นปกติ แม้ไม่ได้นั่งสมาธิ แต่จรดใจที่กลางท้องตลอดเวลา รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยและมีกำลังใจ ลูกซาบซึ้งในพระคุณของมหาปูชนียาจารย์เป็นอย่างยิ่ง ลูกขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณ และขออโหสิกรรมที่ลูกเคยดื้อ ไม่เชื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ในเรื่องเทพ พรหม และแม่ธรณี ด้วยความไม่รู้ ตอนนี้ลูกรู้และเข้าใจแล้วว่า เรามีหน้าที่และภารกิจที่ต้องทำ ลูกจะเชื่อฟัง ว่าง่ายสอนง่าย ว่าอย่างไรว่าตามกัน จะขอตีตั๋วขึ้นรถด่วนขบวนสุดท้าย ตามติดพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปทุกภพทุกชาติ จนถึงที่สุดแห่งธรรมด้วยนะคะลูกขอน้อมถวายบุญกุศลที่ได้สั่งสมมา แด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีความสุข สมปรารถนาในมโนปณิธานที่ยิ่งใหญ่ มีสุขภาพแข็งแรง อายุขัยยืนยาว ขาหายเจ็บ เป็นดวงตะวันส่องนำทางชีวิตให้ลูกๆไปตลอดกาลนะคะกราบนมัสการด้วยความเคารพรักอย่างสูงสุดสุฑาทิพย์ จันทร์เพ็ญ
http://goo.gl/hhdIL
พิมพ์บทความนี้
