Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตร ธนพจน์ เศวตประวิชกุล (ประเทศไทย)กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงผมชื่อ ธนพจน์ เรียนอยู่ปี1 คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยผมก็เป็นวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่งที่มีชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป แบบว่า ว่างก็เดินเหล่สาวแถวสยามฯ เข้าร้านเน็ต เล่นเกม เล่น MSN เวลาอยากร้องเพลง เราก็จะไปกันเป็นทีม เข้าไปอัดรวมกันอยู่ในตู้เล็กๆ เหมือนคนขาดความอบอุ่น แล้วแย่งกันร้องเพลง เขาเรียกว่า ตู้คาราโอเกะครับ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อ
ผมชอบอ่านหนังสือการ์ตูนเป็นชีวิตจิตใจ อ่านแบบเอาเป็นเอาตาย ประมาณว่า ถ้าสอบ World-PEC ด้วยความตั้งใจเหมือนอ่านการ์ตูน ผมคงคว้าได้สักโล่นึงสบายๆ คงจะเป็นแชมป์อินเตอร์ไปแล้วครับ พูดถึงการ์ตูนผมชอบอยู่เรื่องหนึ่ง คือ ดราก้อนบอลครับ ตัวเอกของเรื่องแปลงร่างได้ถึงสเตจซิกส์ คือ แปลงได้ 6ร่าง และจะเก่งขึ้นมีพลังมากขึ้นเรื่อยๆ ทีแรกผมก็ว่าเนี่ย เจ๋งแล้ว พอมาฟังหลวงพี่เล่าเรื่อง วิชชาธรรมกาย ผมว่าเจ๋งสุด เพราะของเรามีถึง 18กาย ยิ่งนั่งไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งค้นพบพลังงานที่ยิ่งใหญ่ไม่รู้จบครับผมได้มารู้จักวัดในปี พ.ศ.2550 เมื่อผมเข้ามาเรียนจุฬาฯ และร่วมกิจกรรมกับทางมหาวิทยาลัย รุ่นพี่ได้โทรศัพท์มาบอกว่า “มีการไปดูสถานที่จัดกิจกรรมให้รุ่นน้อง แต่ต้องไปนอนค้างที่โรงเรียนอนุบาล หนึ่งคืน” ผมก็นึกว่าไปค้างที่โรงเรียนอนุบาลจริงๆ ไม่นึกว่าจะพามาวัดพระธรรมกาย ก็ งงๆ ครับ ทีแรกผมนึกแอนตี้ในใจ เพราะฟังข่าวลือมาเหมือนคนทั่วไป แต่ตอนนี้ผม “โอ” OK แล้วครับ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อผมยอมรับว่า ตัวเองโชคดีที่ได้เข้าวัดพระธรรมกาย เพราะพระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนให้ทุกคนเป็นคนดี แล้วให้ทุกคนไปชวนคนอื่นทำความดีต่อ แบบปฏิกิริยาลูกโซ่ของพลังงานนิวเคลียร์ แต่เป็นนิวเคลียร์เพื่อสันติภาพ เป็นคลื่นพลังความดีที่แม้เงียบแต่ทรงพลัง ถึงใครในโลกจะยังไม่รู้ แต่พวกลูกทุกคนทราบดีครับว่า ใครคือผู้อยู่เบื้องหลังความดีเหล่านี้หลังจากนั้น รุ่นพี่ได้ชวนผมไปปฏิบัติธรรมที่ คริสตอลไดมอนด์การ์เด้นท์ (ชื่อเล่นภาษาไทย คือ สวนเพชรแก้ว) แหม...ให้ไปพักรีสอร์ทหรูที่เชียงใหม่ ทำไมผมจะไม่ไป เอาเข้าจริงผมเจอทั้งขัดห้องน้ำ ทั้งล้างจาน ทั้งฟังธรรมล้างใจให้สะอาด ทั้งนั่งสมาธิ(Meditation)ขัดใจให้ใส ผมได้ความรู้เรื่องกฎแห่งกรรม นรก สวรรค์พอถึงช่วงนั่งสมาธิ ผมเริ่มจากนึกดวงแก้วไว้ที่ศูนย์กลางกาย ทำใจว่างๆ ไม่คิดอะไร จากนั้นค่อยๆ นึกถึงความดีไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเห็นแสงสว่าง ผมขอเรียกว่า แสงแห่งความดีใจ เอาแสงพวกนั้นมารวมให้เป็นดวงกลมๆ แบบดราก้อนบอล วางไว้ที่จุดตัดของศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด อย่างนุ่มๆ ทะนุถนอม ประมาณว่า กลัวตกแตกครับเมื่อผมนั่งมองดราก้อนบอลในท้องของผมไปเรื่อยๆ ก็มีแสงสว่างพุ่งขึ้นมาจากจุดตัดกลางท้อง ผมเห็นภาพใหม่อยู่กลางแสงนั้นครับ เป็นภาพองค์พระในมุมมองแบบมองจากด้านบน องค์พระท่านชัดขึ้นเรื่อยๆ ผุดซ้อนขึ้นมาเป็นสาย เหมือนสายโมเลกุลแห่งความปีติจะไหลเวียนไปทั่วทุกเซล ทุกอะตอมของร่างกายผม มันเป็นอะไรที่ดีมากๆเลยครับ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผมมีความสุขแบบปลื้มมากๆ มันสุดยอดกว่าตอนเอนท์ติด มันภูมิใจกว่าตอนที่ครูชม จนผมบรรยายไม่ถูกแล้วครับผมอยากบอกทุกคนว่า ไม่ต้องรีบครับ ทุกขั้นตอนต้องสบายๆ ให้รู้สึกว่าอยากนั่งสมาธิ นั่งเสร็จแล้ว รู้สึกอารมณ์ดีครับ ถ้านั่งแล้วปวดเมื่อยก็คิดว่า ปวดแค่นี้ขามันไม่หักหรอก ไม่งั้นวัดเราคงมีคนใส่เฝือกเต็มวัดแล้วล่ะ หลังจากกลับจากค่ายที่ “คริสตอลไดมอนด์การ์เด้นท์” แล้ว ผมพยายามทำความดีมากขึ้น ดังเช่น1) ผมถือว่าทุกวันจะถือศีลแปด แต่ถ้าวันไหนจำเป็นต้องกินข้าวจริงๆ ก็กินครับ แล้วพรุ่งนี้เริ่มศีลแปดใหม่ ผมขอเรียกว่า “ศีลหด ครับไม่ใช่ ศีลอด” คือ เช้าศีลแปด เย็นหดเหลือศีลห้า ก็ผมยังเป็นเด็กอยู่นี่ครับ ขอถือศีลแนวชิลด์ๆ ค่อยเป็นค่อยไป จนในที่สุดก็สามารถเพิ่มจำนวนวันถือศีลแปดได้มากขึ้นครับ2) ก่อนพูดอะไรจะคิดก่อนว่า “มีใครเดือนร้อนไหม พูดแล้วได้อะไร” แต่บางทีก็เล่นมุขเฮฮากับเพื่อนตามปกติครับ3) นั่งสมาธิทุกวัน บางวันเหนื่อยก็นั่ง 5-10นาทีครับ บางคนอาจคิดว่านั่งน้อยจัง แล้วเขาต้องนั่งนานแค่ไหนถึงจะสว่างกันละครับ ของผมหลับตาก็สว่างแล้ว4) พยายามให้คนอื่นได้บุญด้วย เช่น บุญโมดูล ผมจะเดินบอกบุญทั้งหอพักเลยครับ ถึงจะได้เงินไม่มากแต่ผมคิดว่า อยากให้เพื่อนๆ ได้บุญ ได้รู้คำสอนพุทธศาสนาอย่างแท้จริง ก็รู้สึกดีแล้วครับ5) พยายามมองโลกในแง่ดี มองคนอื่นในด้านบวก และยิ้มให้เป็นนิสัยครับ6) ผมทำ สมุดความดี ครับ จดแต่ความดีทุกอย่าง ไม่เกี่ยงแม้เป็นความดีเล็กๆน้อยๆ ส่วนความไม่ดีก็ลืมไปเลย ถือว่าไม่เคยเกิดขึ้นครับทุกวันนี้ พอนั่งสมาธิแล้วนึกถึงภาพความดี โดยเฉพาะภาพโมดูล ที่ศูนย์กลางกายของผม จะปรากฏเป็นองค์พระหลายองค์ซ้อนกันครับ องค์พระท่านจะใสขาวมีแสง เคลื่อนที่มาชนตัวผม ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก พอหลับตาเฉยๆ ก็เห็นแสงสบายตาครับผมอยากบอกว่า ที่ผมนั่งสมาธิ ไม่ใช่นั่งด้วยความอยากเห็นองค์พระนะครับ ผมคิดว่า เมื่ออยากเห็นองค์พระ เมื่อนั้นกิเลสก็จะเกิดขึ้น ทำให้สมาธิหายไปครับ สิ่งที่ผมต้องการจากสมาธิ คือ การหยุดใจ แค่ได้นั่งแล้วรู้สึกสบายแค่นี้ก็พอแล้วครับ ผมยังคงเป็นตัวของตัวเอง แต่นำธรรมะมาใช้เพื่อทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น “พระพุทธศาสนาไม่ได้เปลี่ยนการกระทำ แต่พระพุทธศาสนา เปลี่ยนมุมมองความคิดให้เกิดความคิดที่จะเปลี่ยนการกระทำ” นี่คือนิยามพระพุทธศาสนา จากเด็กวัยรุ่นอย่างผมครับกราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงธนพจน์ เศวตประวิชกุลอาสาสมัครแผนกเพชรจักรพรรดิ-กองติดต่อสอบถาม
http://goo.gl/mEEOV
พิมพ์บทความนี้
