พาหนะนำไปสู่ความสุข

ผลปฏิบัติธรรม 

กัลยาณมิตร แอน บอร์ด้า เซนส์ (อเมริกา)

 

 

    ดิฉันชื่อ โจแอน บอร์ด้า เซนส์ เป็นชาวโคลัมเบีย ปัจจุบันเป็นผู้ช่วยอาจารย์ที่โรงเรียนมัธยม ด้านสื่อและการสื่อสาร ที่เมืองวอชิงตันไฮท์ รัฐนิวยอร์ก ดิฉันเริ่มการสอนเมื่อปี พ.ศ.2511 โดยการเป็นครูสอนภาษาสเปนที่โรงเรียนมัธยมจอร์จ วอชิงตันค่ะ

 

    ดิฉันมักคิดว่า ตัวเองตามหาบางสิ่งบางอย่างมาตลอด แม้จะถูกเลี้ยงดูมาแบบโรมันคาทอลิก แต่ดิฉันก็ได้พยายามหาสิ่งที่จะทำให้ความเชื่อและความศรัทธาของดิฉันลึกซึ้งยิ่งขึ้นจากหลายๆ ศาสนา โดยมีศรัทธาและความเชื่ออย่างแรงกล้า เกี่ยวกับความดีในตัวมนุษย์ คือ มนุษย์ทำความชั่วจากอิทธิพลบางอย่างซึ่งบังคับเอาไว้ แต่ดิฉันมั่นใจว่า ความดีในตัวมนุษย์เข้มแข็งกว่าความชั่วที่มีอย่างแน่นอน

 

ดิฉันสนใจการทำสมาธิ(Meditation) เพราะสมาธิเปรียบเสมือนยานพาหนะ ที่ช่วยตามหาความศักดิ์สิทธิ์ภายในตัวเรา และเชื่อมความสัมพันธ์ของมนุษยชาติเข้าด้วยกัน ดิฉันมาที่ วัดภาวนานิวเจอร์ซี จากการแนะนำของเพื่อนชื่อ แอนนา ออร์ทูซ่า หลังการเสียชีวิตของสามีดิฉัน เราแต่งงานกันมา 38ปี ดิฉันจะอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเขา เพราะดิฉันพึ่งพาเขามาโดยตลอด แต่คิดว่าคงถึงเวลาแล้ว เพราะสามีป่วยมากและอยู่อย่างหมดหวังมาตั้งแต่หลังโศกนาฏกรรม 11 กันยายน (เหตุการณ์เครื่องบินชนตึกเวิลด์เทรด) สามีของดิฉันอยู่ในเหตุการณ์นั้น เขาเป็นผู้จัดการตรวจบัญชีระหว่างประเทศของ Star-Media ซึ่งเป็นองค์การโทรคมนาคม ที่ใช้ภาษาสเปนและโปรตุเกสที่แรกของโลก ซึ่งที่ทำงานอยู่ห่างจากตึกเวิลด์เทรดเพียง 10บล็อกเท่านั้น

 

    เช้าวันนั้น สามีและทุกคนในบริษัทเห็นเหตุการณ์เขย่าขวัญ เกิดขึ้นตรงหน้า เครื่องบินมุ่งหน้ามาทางตึกแฝดเวิลด์เทรด และทำลายโครงสร้างทั้งหลัง ผู้คนกระโดดออกมาเพื่อรักษาชีวิต อากาศเปลี่ยนเป็นสีเทามืด เขม่าควันกระจายไปทั่ว สามีได้ยินเสียงไซเรนดังตลอดเวลา และรู้สึกเหมือนกับถูกตัดขาด จากนั้นเขาก็ไม่เคยอยากมีชีวิตอยู่ มีอาการซึมเศร้ามาก และค่อยๆ สร้างโลกส่วนตัวขึ้น เริ่มปฏิเสธที่จะพูดคุยกับคนอื่น แม้แต่คนในครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นหลานๆ ลูกสาว ลูกเขย หรือแม้แต่ตัวดิฉัน สามีเป็นคนที่ฉลาดมาก สามารถจดจำทุกสิ่งทุกอย่างได้ แต่ในขณะเดียวกันก็มีปัญหาทางด้านจิตใจตามมาอย่างมากมาย

 

    ดิฉันรู้สึกโชคดีมาก ที่ได้รู้จักกับ พระอาจารย์มณิกันโต ท่านเป็นผู้แนะนำทางด้านจิตใจที่ยอดเยี่ยมมาก เพราะท่านและ DMC ทำให้ดิฉันได้เรียนรู้บทเรียนชีวิตที่สำคัญมากมาย เพื่อช่วยเหลือการเดินทางแห่งชีวิตของดิฉัน เช่น เดี๋ยวนี้ ดิฉันปรับใจขั้นแรก ด้วยการมองทุกอย่างแง่บวกและทำตัวให้ว่างเปล่าจากความคิด เพื่อการทำสมาธิของดิฉันจะไม่ถูกกระทบจากความคิดแย่ๆทั้งหลาย เมื่อใดที่ดิฉันเห็นภาพหรือมีความรู้สึกที่ทำให้เศร้า หดหู่หรือตระหนกตกใจ ดิฉันเรียนรู้ที่จะยอมรับมัน และยอมรับตัวเองด้วย รวมถึงไม่ต่อสู้หรือฝืนภาพเหล่านั้น ดิฉันสามารถปล่อยมันไป โดยที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับความรู้สึกติดลบเหล่านั้น

 

    เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ ดิฉันจะปรับท่านั่งให้สบายที่สุด หลับตาลงแล้วนึกถึงดวงแก้วใสไว้ที่ศูนย์กลางกาย และใช้คำภาวนาเพื่อไม่ให้ใจวอกแวก แล้วดิฉันก็เห็นแสงสว่างเหมือนแสงดวงจันทร์ ค่อยๆสว่างขึ้น เริ่มแรกเป็นแสงเล็กๆและแคบ ต่อมาก็แผ่ขยายไปทุกอณูร่างกาย ไปรอบตัวและขยายออกไปรอบโลกเลย เหมือนกับดวงตะวัน แล้วจู่ๆก็มีองค์พระสีทองปรากฏขึ้นกลางแสงสว่างนั้น ดิฉันรู้สึกเหมือนถูกห้อมล้อมด้วยแสงสว่าง แล้วตัวดิฉันกับองค์พระสีทองก็เป็นหนึ่งเดียวกันและเหมือนกัน ดิฉันอยู่ในองค์พระและสัมผัสถึงความสุขสงบที่ประมาณมิได้ ทุกอย่างเป็นบวกไปหมด

 

    ดิฉันสามารถส่งความรัก ความปรารถนาดีไปทั่วโลก ผ่านแสงสว่างภายใน แสงแห่งความดีงามและความรัก เปล่งแสงเหมือนความสว่างของดวงตะวัน และแสงสงบอบอุ่นของดวงจันทรา ผลที่ได้รับคือความสุขทางใจและความรักอันยิ่งใหญ่ เริ่มที่ตัวเองก่อนแล้วค่อยๆ แผ่ขยายไปเรื่อยๆครอบคลุมโลกใบนี้ ดิฉันรู้สึกปีติ ซาบซึ้งและรู้สึกขอบคุณทุกคนที่ทำให้สิ่งดีๆบังเกิดขึ้นกับชีวิตของดิฉัน โดยเฉพาะพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผู้ทำให้สันติสุขเกิดขึ้นได้จริงๆ กับดิฉันโดยผ่านศูนย์ปฏิบัติธรรมในต่างประเทศที่วัดภาวนานิวเจอร์ซี

 

 

    ตอนที่สามีจากไป ดิฉันรู้สึกสิ้นหวังมากๆ ช่วงแรก ดิฉันนึกภาพตัวเองอยู่ตัวคนเดียวไม่ออกเลย  แต่การทำสมาธิ และ DMC ทำให้ดิฉันตระหนักได้ว่าจริงๆแล้ว ดิฉันและสามีไม่ได้แยกจากกันไปไหนและไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทุกข์ระทมใจ แต่ในทางกลับกัน ดิฉันควรรู้สึกมีความสุขที่ได้ทำบุญโดยการสวดมนต์ให้เขา ความเป็นจริงแล้ว เราทำบุญได้ต่อเนื่องตลอดเวลาโดยการฝึกทำความดี และส่งต่อความเห็นใจและความรักให้กับคนอื่น

 

    สิ่งสำคัญที่สุดที่ดิฉันได้เรียนรู้ คือ การเอาใจมาวางไว้ที่ศูนย์กลางกาย ตรึกดวงแก้วใสและรู้สึกถึงความสุขอันสูงสุด เวลาที่ใจภายในท่วมท้นไปด้วยความสงบสุข  ความสงบสุขนั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับตัวดิฉันและจักรวาล

 

    หลังจากนั่งสมาธิแล้ว ดิฉันรู้สึกตลอดว่า จิตวิญญาณได้รับการชำระล้าง ถ้าเรามีความสุขด้วยการวางใจแบบไหน เราควรทำตามวิธีนั้นเรื่อยๆ และบ่อยๆ การทำสมาธิต้องการความมีวินัย คือ การฝึกอย่างสม่ำเสมอและความตั้งใจจริง เพื่อที่ประสบการณ์จะได้ไม่ถอยหลังหรือหายไปจนต้องนั่งใหม่ เพื่อหาประสบการณ์เดิมที่เคยได้

 

    คนอื่นๆก็รู้ว่า ดิฉันฝึกสมาธิ นักเรียนของดิฉันบอกว่า “ทำไมคุณดูมีความสุขตลอดเวลา ไม่โกรธ ไม่ดุ มีความรักให้กับทุกคน ใจเย็นมากๆและไม่ปล่อยให้อะไรมากวนใจเลย” ดิฉันต้องการแบ่งปันความจริงที่ว่า การทำสมาธิเพื่อการเข้าถึงพระธรรมกายได้มอบยานพาหนะที่สะดวกรวดเร็ว ไม่ซับซ้อน และพาแล่นไปสู่ความสุขภายใน รวมทั้งได้มอบทัศนคติที่ดีในการใช้ชีวิตอีกด้วย

 

    ดิฉันรักการดู DMC มาก มันเต็มไปด้วยความรัก ความรู้ และเติมเต็มความสุข โดยมีพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นผู้ชี้แนวทาง ดิฉันคิดว่าวิธีการสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อยอดเยี่ยมมาก สามารถยุติความรุนแรงให้กับทุกคนในทุกประเทศได้

 

    ในฐานะที่ดิฉันเป็นชาวโคลัมเบีย ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากที่จะได้แบ่งปันความรู้จากพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปสู่ประเทศโคลัมเบีย ซึ่งตอนนี้มีความรุนแรงและความไม่สามัคคีกัน จำเป็นอย่างมากที่จะต้องเริ่มอย่างเร็วไว โดยผ่านโรงเรียนต่างๆ เพื่อปลูกฝังเด็กๆ ซึ่งจะกลายเป็นผู้ใหญ่ ให้มีความห่วงใย ใส่ใจ รักกัน และตระหนักว่า โลกของเราคือหนึ่งครอบครัวใหญ่ ที่เชื่อมต่อกัน เพราะฉะนั้น การกระทำของเราเพียงคนเดียว อาจส่งผลกระทบต่อโลกทั้งโลกได้  ดิฉันกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อสำหรับคำสอนที่ทำให้โลกใบนี้เกิดสันติภาพค่ะ

http://goo.gl/dJaqb