Mobile Versionผลปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตร เมษิณี มังคละคีรี (สหรัฐอเมริกา)ลูกชื่อ เมษิณี มังคละคีรี อายุ 24ปี ชื่อเล่นว่า น้องเมย์ ค่ะ ลูกเกิดและเติบโตที่มลรัฐแคลิฟอร์เนีย อาชีพ นักกีฬาแบดมินตัน ทีมชาติสหรัฐอเมริกาค่ะ ชีวิตของลูกตั้งแต่เยาว์วัย ได้สัมผัสกับรสชาติของความพ่ายแพ้และชัยชนะ ผ่านเข้ามาให้ลิ้มลองตลอดเวลา เพราะเป็นนักกีฬามาตั้งแต่อายุ 13ปี และเริ่มแข่งขันในระดับระหว่างประเทศ เมื่ออายุ 18ปี
ปัจจุบัน ลูกเป็นอันดับที่หนึ่ง แบดมินตันประเภทหญิงคู่ ระดับประเทศสหรัฐอเมริกา และในการแข่งขันมหกรรมกีฬา “แพนอเมริกันเกมส์” เป็นมหกรรมกีฬาที่ใหญ่ที่สุดของทวีปอเมริกา คล้ายๆเอเชี่ยนเกมส์ของบ้านเรา มีการแข่งขันกีฬาทุกอย่างเหมือนโอลิมปิก แต่เป็นการแข่งในทวีปอเมริกา 42ประเทศ ณ ประเทศบราซิล ที่เพิ่งเสร็จสิ้นไปเหรียญทองเหรียญแรก มาจากการแข่งขันประเภทหญิงคู่ รอบชิงชนะเลิศ เมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ.2550 โดยคู่ของลูกสามารถเอาชนะมือวางอันดับหนึ่งของรายการ คือ ชาร์เมน หรีด และฟิโอน่า แม็คคี จากแคนาดาไปได้ สองเกมรวด คว้าแชมป์แพนอเมริกันเกมส์ประจำปี พ.ศ.2550 มาครองได้อย่างน่าภาคภูมิใจลูกอยากจะบอกคุณครูไม่ใหญ่ว่า ที่ลูกสามารถคว้าชัยชนะมาได้ เพราะมีโค้ชดีค่ะ ลูกมีโค้ชสองคน คนแรกคือ คุณไช่ซีหมิน เป็นชาวจีน ส่วนโค้ชที่สำคัญที่สุดในชีวิต เป็นโค้ชทางใจ สอนอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 คือ คุณครูไม่ใหญ่ ค่ะลูกโชคดีกว่านักกีฬาคนอื่นๆ เพราะมีทั้งโค้ชภายนอก และโค้ชภายใน จึงทำให้มีชัยเสมอ และทุกครั้งที่มีการแข่งขัน ลูกจะต้องทำสมาธิ(Meditation)ก่อน ทำให้ใจสงบ ไม่ตื่นเต้น แม้จะเป็นการแข่งในระดับไหนก็ตาม จะต้องทำใจให้เป็นสมาธิให้ได้ก่อนเสมอค่ะ และลูกก็ต้องขอขอบพระคุณทุกแรงเชียร์ ที่คอยเป็นกำลังใจ จนทำให้ลูกสู้สุดใจคว้าชัยชนะมาได้ค่ะเหตุที่ลูกมีวันนี้ได้ เพราะลูกได้รับการปลูกฝังที่ดี จากคุณพ่อ-คุณแม่ค่ะ คุณพ่อของลูกชื่อ อนุกูล มังคละคีรี ทำงานบริษัทฯ อายุ 60ปี คุณแม่ชื่อ ศิริพร มังคละคีรี เป็นผู้จัดการสนามแบดมินตัน อายุ 57ปี คุณพ่อ-คุณแม่พาลูกไปวัดตั้งแต่อายุ 1ขวบ ต่อมาเมื่ออายุ 10ขวบ ได้รู้จักวัดพระธรรมกาย โดยมี กัลยาณมิตร นิรุตต์ ชื่นคลัง ได้ชักชวนให้ครอบครัวของลูกเข้าวัดพุทธเมย์วูด (ปัจจุบัน คือ วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย) ได้ไปเรียนภาษาไทยกับ อาจารย์สมใจ ทิพย์ชัยเมธาในเวลานั้น จะมีการทำสมาธิก่อน และหลังเลิกเรียนเป็นเวลา 15นาที ลูกเป็นผู้รับหน้าที่ นำกราบพระอาจารย์และคุณครู ก่อนและหลังเลิกเรียนค่ะ จากนั้นในเวลาต่อมา เมื่อที่บ้านติด DMC หากว่างจากการแข่งขัน ลูกจะชมรายการ DMC และนั่งสมาธิตามอย่างสม่ำเสมอค่ะผลการปฏิบัติธรรมเวลานั่งสมาธิ ส่วนมากลูกจะไม่นึกอะไร จะหามุมสงบเงียบๆ เพื่อความเป็นส่วนตัว และบางครั้งก็นึกถึงคุณพ่อ-คุณแม่ ซึ่งจะทำให้เกิดกำลังใจและไม่เหนื่อย แล้วภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อยๆ จากนั้นก็เห็นแสงสว่างสีขาว เป็นจุดเล็กๆ แล้วก็วางใจนิ่งๆ ไม่นึกอะไร สักพักก็เกิดดวงแก้วผุดขึ้นมาในกลางนั้น ดวงแก้วจะใสๆ ไม่มีสีใดๆ เจือปน นอกจากความใสความรู้สึกแต่ละขั้นตอนของการนั่ง ลูกรู้สึกตัวเบา แล้วตัวก็ค่อยๆ หายไป กลืนไปกับอากาศ หลังจากนั่งสมาธิแล้ว ความรู้สึกวันนั้น ลูกรู้สึกมีความสุขมากๆและใจสงบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เป็นความสุขที่เกิดจากภายใน โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย แค่เอาขนตาชนกันเบาๆ และก็ทำเฉยๆ แค่นี้เองค่ะ***************ลูกได้นำเทคนิคการทำเฉยๆนี้ ไปใช้ในการแข่งขันด้วยค่ะ ลูกอยากจะบอกว่า “มันมหัศจรรย์มากๆ เป็นเทคนิควิธีการที่มหัศจรรย์ที่สุดในโลก เท่าที่เคยมีมา”เรื่องเป็นดังนี้ค่ะ...เมื่อปลายเดือนตุลาคมที่ผ่านมา การแข่งขันครั้งล่าสุด French open รอบคัดเลือก เพื่อเก็บคะแนนที่ กรุงปารีส ลูกต้องเจอคู่แข่งสุดหิน เขาเป็นนักแบดมินตันจากประเทศอังกฤษ เป็นคู่แข่งที่แข็งมาก ปกติแล้วกับคู่แข่งที่เก่งขนาดนี้ ลูกจะมีกำลังใจเพียงแค่ 50% เท่านั้น แต่ตอนนั้น ลูกคิดว่า “จะส่งเรื่องผลการปฏิบัติธรรมมาถวายคุณครูไม่ใหญ่” ลูกจึงมีกำลังใจเต็มร้อย นอกจากผลปฏิบัติธรรมใสๆแล้ว ลูกก็อยากจะนำชัยชนะใสๆ มาฝากคุณครูไม่ใหญ่ให้ได้ค่ะการแข่งขันในครั้งนี้ ลูกเปรียบดั่ง Under dog เป็นคู่แข่งที่ไม่อยู่ในสายตาเท่าไหร่ ถ้าชนะได้ก็เหมือนม้ามืด แต่ความรู้สึกของลูกตอนนั้นตรงข้ามกันค่ะ ถ้าชนะก็ขอชนะแบบม้าสว่าง ก่อนที่จะเล่น ลูกก็หาที่เงียบๆ นั่งนิ่งๆ หยุดใจไว้แล้วนึกถึงดวงแก้วใสๆ ที่กลางท้องปกติการเล่นแบดมินตัน เราจะต้องคิดอะไรมากมาย ต้องตีลูกอย่างนี้ หยอดอย่างนี้ ตีอย่างไรให้หลอกคู่ต่อสู้ให้หัวปั่นเดาใจไม่ถูก แต่วันนั้นลูกเล่นโดยปราศจากความคิด ด้วยเทคนิคจากการนั่งสมาธิ เล่นโดยไม่คิดอะไร ไม่คิดว่า คนกำลังดู คนกำลังเชียร์ หรือคนกำลังโห่ ไม่คิดว่า แพ้หรือชนะ เล่นไปทีละลูก ใช้เทคนิคศูนย์ต่อศูนย์ คือ ทำใจว่างๆจรดศูนย์กลางกายนิ่งๆตีไปลูกต่อลูก แต้มต่อแต้ม จรดศูนย์กลางกายอย่างเดียว เดี๋ยวแต้มมันจะวิ่งไปเอง ไม่กังวลอะไรมาก ถ้าเราชนะจะได้ทีละแต้มๆ ถ้าเราตีเสีย ก็ให้ฝ่ายตรงข้ามได้แต้มบ้าง คิดเพียงแค่นี้ เหมือน Meditation ที่คุณครูไม่ใหญ่สอน คือ อย่าใช้กำลังใดๆ อย่าไปคาดหวังอะไร ให้ใจนิ่งๆสว่างๆ ถ้าเราเดินมาถูกทางแล้ว เราจะเห็นขึ้นมาเอง แบดมินตันก็เหมือนกันค่ะในเกมนั้น ลูกเล่นไปแบบสบายๆ เหมือนกำลังจะทำสมาธิ ไม่คิดว่า แพ้หรือชนะ ทำไปทีละลูกๆ พอเกมจบ At the END ในที่สุดลูกก็จะชนะค่ะ เป็นชัยชนะที่สร้างความตื่นตะลึงไปทั้งวงการ ไม่มีใครคาดหวังว่าลูกจะเอาชนะได้ แม้ลูกก็แปลกใจว่า เราชนะไปได้อย่างไร ทั้งๆ ที่ไม่คิดอะไรเลย ทำให้ลูกมั่นใจเลยค่ะว่า “ถ้าเรามีสันติสุขภายใน ทุกอย่างในโลกก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย”เป้าหมายของลูกต่อจากนี้ไป คือ จะต้องคว้าชัยชนะสะสมแต้ม เพื่อเข้าสู่การแข่งขันในกีฬาระดับโลก คือ กีฬาโอลิมปิก ที่กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน ในปี พ.ศ.2551 ให้ได้ ลูกตั้งใจว่า ถ้าลูกได้ไปโอลิมปิกและได้รับชัยชนะ สิ่งแรกที่อยากทำคือ กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และอยากเอารูปของพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปโชว์ทั่วโลกค่ะเพราะในการลงสนามแข่งทุกครั้ง ลูกจะคิดเข้าข้างตัวเองว่า ลูกมี Extra help (ความช่วยเหลือพิเศษ) จากคุณครูไม่ใหญ่ จากคุณยายอาจารย์ ทำให้มีความมั่นใจ มีพลังใจเหนือคู่ต่อสู้ แม้ฝีมือยังเด็กๆ ไม่เหมือนกับบางประเทศ ที่นักกีฬาแบดมินตันจะเล่นกันเป็นอาชีพ แต่สำหรับลูก เล่นแบดมินตันด้วย ทำงานด้วย เรียนหนังสือด้วย ดังนั้น ลูกจึงเอากำลังใจเดินหน้า และกำลังใจ Special ที่เป็นเบื้องหลังของชัยชนะ คือ คุณครูไม่ใหญ่ค่ะลูกมีความภูมิใจ ที่ได้เป็นลูกของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขอบคุณ คุณพ่อ-คุณแม่ ที่พาไปวัดตั้งแต่เล็กๆ ทำให้ลูกเป็นเหมือนฟองน้ำ ที่ซึมซับความดีทุกสิ่งทุกอย่าง จากพระพุทธศาสนา หากช่วงไหนไม่ติดแข่งขัน จะต้องดู DMC เป็นประจำลูกเคยเห็นคุณครูไม่ใหญ่แต่ใน DMC อยากเห็นองค์จริงค่ะ เพราะคุณไม่ใหญ่ดูหนุ่มมาก ไม่น่าเชื่อว่าอายุ 63 แล้ว และเป้าหมายชีวิตที่แท้จริงของลูกคือ อยากช่วยงานคุณครูไม่ใหญ่ทุกอย่าง ถ้ามีโอกาส ในอนาคต อยากจะเป็นหนึ่งในอุบาสิกา ช่วยประชาสัมพันธ์ ให้คนรู้จักวัดพระธรรมกาย และสันติสุขจากการนั่งสมาธิค่ะความสำเร็จทางด้านกีฬาแบดมินตันกัลยาณมิตร เมษิณี มังคละคีรี (น้องเมย์) นักกีฬาทีมชาติสหรัฐอเมริกาเริ่มเล่นแบดมินตันในปี พ.ศ.2539 ด้วยวัยเพียง 13ปี นี่คือส่วนหนึ่งของรายการแข่งขัน ที่เธอได้รับรางวัลชนะเลิศ ตั้งแต่ปี พ.ศ.2540 จนถึงปัจจุบันปี พ.ศ.2540 ชนะเลิศ การแข่งขันแบดมินตันระดับเยาวชน ทั่วประเทศสหรัฐอเมริกา ประเภทหญิงเดี่ยว รุ่นอายุไม่เกิน 14ปี (ในแต่ละปี จะมีนักกีฬาประมาณ 250คน เข้าร่วมการแข่งขัน)ปี พ.ศ.2541 ชนะเลิศ การแข่งขัน ประเภทหญิงคู่ รุ่นอายุไม่เกิน 19ปี (ขณะนั้นอายุ 15ปี)ปี พ.ศ.2542
http://goo.gl/qWoai
พิมพ์บทความนี้
