ถ้าห่างศูนย์ดวงจะหมอง ถ้าหมั่นมองดวงจะใส

ผลปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร จิตตรา เผื่อนประเสริฐ (อังกฤษ)

    ลูกชื่อ จิตตรา เผื่อนประเสริฐ อายุ 50 ปี จากเมืองแมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ ก่อนอื่นลูกต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่า เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องดีที่อยากเล่าค่ะ เพราะเล่าแล้วลูกจะมีความสุข และทำให้ใจมีพลัง จึงขอกราบอนุญาตนำมาเล่าให้หลวงพ่อ และนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทั่วโลก ได้ฟัง เพื่อเป็นบุญติดตัวลูกไปด้วยนะเจ้าค่ะ

 

ลูกป่วยด้วยโรคมะเร็งปอด ในระยะสุดท้ายค่ะ และเนื้อร้ายได้ลุกลามไปยังอีกหลายจุดของร่างกาย ทุกคนต่างก็คิดว่า ลูกต้องตายโดยเร็วไวแน่ๆ

 

ลูกต้องผ่านการฉายแสงจนผมร่วงหมดหัว ไม่มีเรี่ยวแรง เล่ามาถึงตรงนี้ หลายคนอาจจะคิดว่า นี่เป็นเรื่องดีตรงไหน มาฟังต่อไปเลยค่ะ

 

แต่ลูกยังมีความโชคดีตรงที่ว่า ลูกมีพระที่ลูกเคารพบูชาอยู่องค์หนึ่งคือ พระเดชพระคุณหลวงปู่ วัดปากน้ำภาษีเจริญ และมีพระของท่านห้อยอยู่ที่คอตลอด และเคยได้พบกับอานุภาพของท่าน ขอเล่าย่อๆ ดังนี้ค่ะ

 

ครั้งหนึ่ง ลูกไปเที่ยวกับสามีที่ชะอำ เขาทำแว่นหล่นลงทะเล ซึ่งคลื่นสูงราวๆเมตร 1 สามีของลูกตกใจมาก เพราะแว่นตกก็เหมือนกับดวงตาร่วง มองอะไรไม่เห็น ลูกก็เลยนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และอธิษฐาน ขอให้หาแว่นในทะเลเจอด้วยเถิด ประมาณ 20 นาที ก็มีเด็กที่เล่นน้ำอยู่แถวนั้น นำแว่นมาส่งให้แล้วถามว่า "แว่นของลุงหรือเปล่า" ลูกดีใจมาก เป็นไปได้อย่างไร แว่นหล่นลงทะเลแล้วได้คืน ลูกจึงเชื่อมั่นในอานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เพราะท่านศักดิ์สิทธิ์มากๆ 

 

    ต่อมา หลังจากลูกทราบว่าตัวเองป่วยเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย นอนรอความตายอยู่ที่โรงพยาบาล ก็มีเพื่อนมาบอกว่า "ทำไมไม่ไปทำบุญที่วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ล่ะ คนที่ไปทำบุญและปฏิบัติธรรมที่นั่น ขนาดคนใกล้จะตายยังเดินได้" พอได้ยินดังนั้น ลูกจึงหาทางมาวัดจนเจอ ไปวัดวันแรกต้องหิ้วปีกไปเลยค่ะ เพราะไม่มีแรง หลังจากที่ไปแล้ว พอได้ทราบว่า ที่วัดแห่งนี้สอนตามแนวทางของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ ลูกจึงศรัทธาเป็นอย่างมาก ต่อมา ก็ได้ทำบุญทุกอย่าง และปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ

 

    เนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพ ทำให้ลูกมีความลำบากมาก ต่อการนั่งสมาธิ เวลานั่งจะปวดเมื่อยกระดูกหลังมากๆ ต้องเอาหมอนซ้อนๆหนุนหลังไว้ บวกกับกระดูกตรงช่วงหัวเข่าก็เจ็บและบวม ถ้านั่งนานๆก็จะบวมหนักขึ้น แต่ลูกก็ไม่เคยท้อหรือถอดใจ จะนั่งเจ็บนั่งปวดก็นั่งตื้ออยู่ร่ำไป เพิ่มเวลาให้ตัวเองเรื่อยๆ จากครึ่งชั่วโมง...เป็น 40 นาที บางวันก็เป็นชั่วโมง

 

    ลูกจะทำใจนิ่งๆใสๆ นึกถึงองค์พระที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ไม่คิดอะไรมาก แค่ได้นึกและนึกออก ลูกก็มีความสุขแล้ว นึกบ่อยๆ นึกเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่ง สิ่งที่นึกไม่ถึงก็เกิดขึ้นกับลูก ขณะที่นึกองค์พระอยู่ ลูกก็เห็นดวงใสผุดขึ้นมาแทน ผุดขึ้นมาทั้งๆ ที่ไม่ได้นึก นึกถึงองค์พระแต่ดวงกลับปรากฏขึ้นมา เป็นดวงกลมๆ ใสๆ เห็นแล้วรู้สึกมีความสุขมากๆ แรกๆเห็นชัดไม่มาก พอมองๆไปก็ชัดมากขึ้น แต่มีความสุขทุกครั้งที่ได้มอง ลูกได้เคล็ดอันหนึ่งว่า ถ้าห่างศูนย์ดวงจะหมอง ถ้าหมั่นมองดวงจะใส ลูกจึงพยายามหมั่นมองอยู่เรื่อยๆเจ้าค่ะ

     

    ตอนที่ลูกถูกฉายแสง หมอให้แต่น้ำเกลือ นอนไปเป็นอาทิตย์  ผอม น้ำหนักลด  12-13 กิโลกรัม ขาเหี่ยว แก้มเหี่ยวเหมือนคนแก่เลยเจ้าค่ะ ใบหน้ามีแต่หนังติดกระดูก ขนาดเดินๆไปเด็กยังกลัว ถึงกับวิ่งหนี อยู่ๆพอได้นั่งสมาธิ ลูกก็แก้มอิ่มเอิบขึ้น ขนาดคนที่วัดก็ทักค่ะว่า “โอ้...ป้าหน้าตาสดใสจัง ไปทำอะไรมา”

 

    ลูกเชื่อว่าด้วยอำนาจบุญกุศลและการนั่งสมาธิ จึงทำให้ลูกมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ และที่สำคัญคือ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯได้ช่วยประคับประคองไว้  เพราะลูกนึกถึงท่านตลอด

 

    ตอนนี้ ชีวิตของลูกอยู่ในช่วงโค้งสุดท้าย ซึ่งลูกรู้สึกว่าตัวเองโชคดีค่ะ ที่โค้งสุดท้ายนี้ ลูกก็มีธรรมะจากหลวงพ่อที่สอนผ่าน  DMC เป็นที่พึ่ง ลูกเห็นหลวงพ่อแล้ว ปลื้มค่ะ หลวงพ่อ 62ปี แล้วยังดูปิ๊งอยู่เลย ลูกจะนึกถึงการบ้านที่หลวงพ่อให้มา เวลานอนก็นึกถึงแต่อู่ทะเลบุญ

 

    อยากบอกหลวงพ่อว่า รักหลวงพ่อเจ้าค่ะ อยากให้หลวงพ่อขาหายเจ็บ ได้ยินเสียงหลวงพ่อแล้วลูก Alert เสียงหัวเราะของหลวงพ่อทำให้ลูกมีความสุข ทำให้ลูกมีกำลังใจว่าวันนี้ลูกไม่ได้อยู่ในขั้นสุดท้าย แต่เป็นขั้นแรกในเส้นทางการสร้างบารมีกับหมู่คณะ จะขอติดตามสร้างบารมีกับหลวงพ่อตลอดไปเจ้าค่ะ

http://goo.gl/kAuyC