ฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร ลิซ่า คาร์เลาซ์ (อเมริกา)

  

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงเจ้าค่ะ

 

    ลูกได้เอาเรี่ยวแรง และลมหายใจที่มีอยู่ บรรจงร่างจดหมายฉบับนี้ เพื่อเป็นอุทาหรณ์ ให้กับนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทั่วโลก ก่อนที่ลูกจะเข้ารับการรักษาโรคมะเร็งระยะสุดท้าย ในโรงพยาบาลครั้งล่าสุด ณ วินาทีชีวิตตอนนี้ ศีรษะของลูกปราศจากเส้นผม ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจครอบปาก เพื่อดำรงชีวิตอยู่สร้างบุญบารมีจนกว่าจะถึงวันสุดท้ายค่ะ

 

ลูกชื่อ ลิซ่า  คาร์เลาซ์  อายุ 53 ปี  อยู่ที่อเมริกากว่า 35 ปีแล้วค่ะ โดยเรียนมาด้านออกแบบแฟชั่น และเป็นเจ้าของธุรกิจส่วนตัว ส่วนสามีของลูกชื่อ ชาร์ล คาร์เลาซ์ ค่ะ เป็นชาวอเมริกัน อายุ 65 ปี เขามีจิตใจดีงามมาก เพราะหลังจากมีเพื่อนกัลยาณมิตรมาชวนสองเรา ไปทำบุญที่ วัดภาวนาเท็กซัส และรู้จักกับหมู่คณะแล้ว  สามีก็ยินดีสนับสนุนลูกให้มาสร้างบารมีโดยตลอด แม้ช่วงที่ลูกรักษาศีล8ที่วัด เขาก็ตามมารักษาศีล 8 ด้วย เพราะอยากได้บุญ ที่สำคัญคือสามีได้บวช ธทย.รุ่นที่ 2 ของวัดภาวนาเท็กซัส เมื่อปี พ.ศ.2548 ด้วย ถือเป็นการเรียนรู้วัฒนธรรมชาวพุทธและศึกษาพระพุทธศาสนาในตัวค่ะ

  

 

 

ต่อมาเมื่อเราติดจานดาวธรรม เมื่อเมษายน พ.ศ.2547 ลูกและสามีก็ได้เห็นคุณครูไม่ใหญ่หน้าจอตลอด ทำให้รับรู้ได้ถึงพลังแห่งความรัก ความปรารถนาดี ที่ถ่ายทอดออกมา สามีบอกว่า เขาประทับใจในความทุ่มเทของคุณครูไม่ใหญ่มาก ที่ตั้งใจมาสอนธรรมะทุกวัน เสมือนเราได้พบกับโลกใบใหม่ เป็นโลกแห่งความดีงาม ที่ทำให้เราทั้ง 2 ไม่กล้าทำความชั่วอีกต่อไป

 

    วันครูธรรมกาย พ.ศ.2548 วันนั้น ลูกมีงานสำคัญที่ลาไม่ได้ ทำให้ต้องพลาดบุญนี้ แต่ขาดบุญก็เหมือนขาดใจ คืนนั้น ลูกไม่มีอารมณ์ที่อยากจะนอนเลย จึงเดินเข้าห้องพระแทน ทรุดตัวลงต่อหน้ารูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯ อย่างทอดถอนใจด้วยความรู้สึกเสียใจ และเสียดาย แล้วก็คิดว่า เราต้องเอาสักบุญ

 

    จึงเริ่มทำสมาธิ(Meditation) โดยผ่อนคลายร่างกายทุกส่วนสบายๆ ทำใจให้สงบ นิ่งๆ เวลาผ่านไปไม่นานนัก ก็มีดวงแก้วกลมใส ปรากฏขึ้นในกลางท้อง  เห็น แล้วลูกมีความสุขมาก แล้วลูกก็เข้านอน

 

    พอวันรุ่งขึ้น ลูกก็ไปนั่งสมาธิต่อ คราวนี้ดวงแก้วผลัดกันผุดขึ้นมา จนเมื่อดวงแก้วขนาดใหญ่ผุดขึ้นแล้ว ลูกก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ องค์ใสๆ เข้ามาแทนที่  แล้วลูกก็ได้ยินเสียงจากภายในบอกว่า “ให้เอาใจหยุดนิ่งไว้ที่ศูนย์กลางกาย” ลูกก็ทำตาม แล้วลูกก็เห็นองค์พระแก้วใส ที่กลางกายของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จากนั้นองค์พระขยายใหญ่ขึ้นๆ จนรู้สึกว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ในกลางของท่าน สามารถมองเห็นพระพักตร์ และส่วนต่างๆขององค์พระได้อย่างชัดเจน ยิ่งมอง ยิ่งสงบ มีความสุข

 

    เมื่อลูกมองดูภายในองค์พระท่านเข้าไป จะเห็นองค์พระแก้วใสจำนวนมากมายมหาศาล เหมือนกับมหาธรรมกายเจดีย์ที่เต็มไปด้วยองค์พระใสๆ ณ เวลานั้น ใจของลูกมีพลัง และสุขสดชื่นมากที่สุดในชีวิต เป็นความสุขที่เงินซื้อไม่ได้ และไม่เคยได้รับมาก่อน เสมือนหนึ่งลูกได้รับของขวัญชิ้นพิเศษที่สุด จากคนพิเศษที่สุดที่อยู่ในตัวเรา 

 

    ลูกปฏิบัติธรรมทุกวันไม่เคยขาด วันละ 1 ชั่วโมง แต่เหมือนกรรมเก่าเข้ามาตัดรอน เอาพละกำลังและความแข็งแรงจากลูกไป ปัจจุบันลูกเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้าย ลูกอยู่ในนาทีวิกฤตของชีวิตมากๆ ต้องเข้าออกโรงพยาบาลตลอด เจ็บปวดจากโรคที่รุมเร้าเหลือเกิน แต่สิ่งเดียวที่ลูกจะทำได้ขณะนี้ คือเอาบุญเป็นที่พึ่ง ลูกไม่เคยคิดหยุดทำสมาธิ แม้กายจะป่วย ก็ไม่เคยลาป่วยจากงานที่แท้จริงเลยค่ะ

 

 

ลูกหวังว่า วินาทีชีวิตของลูก จะเป็นกำลังใจให้พี่น้องกัลยาณมิตรทั่วโลก อยากให้ทุกคนใช้เวลาที่ได้เกิดมาสร้างบารมีให้คุ้มค่า และมุ่งมั่นปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระภายใน ขณะที่ยังแข็งแรงอยู่  แล้วจะรู้ความหมายของคำว่า “ความสุข” จากพจนานุกรมในโลกใบนี้นั้น มันน้อยนิดเกินคำบรรยาย เราเท่านั้นจะเป็นผู้อธิบายคำๆนี้ได้ชัดเจนกว่าใคร จากภาษาใจในศูนย์กลางกายของเราเอง

 

ลูกกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง  และขออธิษฐานจิตให้หลวงพ่อมีแต่ความสุข มีสุขภาพที่แข็งแรง และหายจากโรคภัยไข้เจ็บโดยเร็วพลันค่ะ

 

    ลมหายใจที่ลูกมีอยู่ตอนนี้  แม้จะต้องทุกข์ทรมานแสนสาหัส กับโรคมะเร็งที่มารุมเร้า แต่ลูกก็ไม่ขาดบุญสำคัญ คือ บุญบูชาข้าวพระ ที่วัดภาวนาเท็กซัส  ลูกจะมาทั้งรถเข็นพร้อมเครื่องช่วยหายใจค่ะ และลูกอยากบอกกับนักเรียนโรงเรียนอนุบาลทั่วโลกว่า "อย่าพลาดโอกาสที่จะมางานวันครูธรรมกายปีนี้" เหมือนตัวลูกที่เคยพลาดในปีที่แล้ว ต้องรอไปอีก 1 ปี พอมาถึงปีนี้ร่างกายกลับไม่แข็งแรงแล้ว ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปได้นานอีกเท่าไหร่ด้วยค่ะ 

 

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

ลิซ่า  คาร์เลาซ์

http://goo.gl/NI53j