ธรรมทายาทนานาชาติ

ผลปฏิบัติธรรมโครงการธรรมทายาทนานาชาติ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

     กระผม..พระธรรมทายาทโจนาธาน นิปุโณ ชาวอเมริกันวัย 60 ปี   นับเป็นโชคของผมที่ได้อยู่ในครอบครัวอันแสนน่ารัก  ทำไมน่ะหรือครับ    เพราะที่ผ่านมานั้น  ผมทำงานเป็นอาจารย์สอนอยู่ในโรงเรียนคริสต์แห่งหนึ่งในอเมริกา จึงมีแนวคิดแบบคริสต์อยู่เต็มเปี่ยม  แต่ในอีกด้านหนึ่ง  ผมก็เป็นผู้ที่แสวงหาความเป็นจริงในโลก ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ผมจะไปทั่วยุโรป แสวงหาครูที่ดีแต่ก็ไม่เจอ พยายามจะเป็นบาทหลวง แต่ก็ไม่ประทับใจในชีวิตเช่นนั้น

 

     จนกระทั่ง ลูกชายของผม  โจชัวร์ สมัครบวชเป็นลูกหลวงพ่อในปี 2550  ชักนำให้ผมและภรรยาได้มาเมืองไทย เมื่อปีที่แล้ว (หลังลูกบวช 1 ปี)  ผมจำได้ว่า  ผมเคยฟังใครหลายคน ครูหลายท่าน ก็ไม่มีใครทำให้ผมกระจ่างได้ แต่เมื่อได้มาวัด และได้รับอนุญาตให้พบหลวงพ่อทัตตชีโว  คำถามทั้งหลายก็ถูกคลี่คลาย  ผมได้เข้าใจธรรมชาติของใจ  เข้าใจกฎแห่งกรรม และเรื่องราวของชีวิตครับ

 

     ผมประทับใจในความเป็นคนไทย  ความเคารพ ความมีวินัย และความใจดี จนเรียกอุบาสิกาบางท่านว่า เป็นนางฟ้าธรรมกาย  ผมว่า นี่เป็นหมู่คณะที่พิเศษมาก มีสิ่งที่ลึกซึ้งที่หมู่คณะอื่นไม่มี คำสอนเข้าใจง่ายและทำตามได้จริง ผมจึงสนใจเรียนรู้สมาธิ(Meditation) แล้วนำกลับไปสอนนักเรียนที่อเมริกาด้วย   ผมจะเอาง่ายๆครับ คือ บอกให้นักเรียน ภาวนาสัมมาอะระหัง เอาไว้ภายใน  ประมาณ 5 นาทีก่อนสอนทุกวัน  แม้อาจารย์บางคนจะไม่ชอบ เพราะมองว่านี่เป็นโรงเรียนคริสต์ ผมก็จะอาราธนาหลวงปู่ หลวงพ่อ อุปสรรคก็ไม่มีอีกต่อไป มันอัศจรรย์มากและนักเรียนทุกคนก็สนใจอยากจะทำสมาธิครับ

 

     ผมเคยทดสอบว่าถ้าไม่พูดอะไร เด็กนักเรียนจะอยากนั่งมั้ย เด็กๆ ก็ท้วงมาจริงๆว่า อาจารย์...วันนี้จะให้เราทำใจหยุดกันไหม    บางคนบอกว่า  ตอนรู้สึกเครียดๆ เมื่อนึกถึงสัมมาอะระหังแล้ว ความเครียดก็หายไป  บางคนนอนไม่หลับ  สัมมาอะระหังก็ช่วยให้นอนได้ และนักเรียนในห้อง ยังสอบได้เกรด เอ เกือบยกชั้น

 

     ผมจึงรู้สึกว่า สมาธิ คือสิ่งที่มีจริง ดีจริง  ซึ่งพระลูกชายคือ พระโจชัวร์ก็ชวนให้ผมบวชอยู่เรื่อยๆ ,  มาปีนี้ ตอนที่ผมยังอยู่อเมริกา ผมรู้สึกในใจตลอดว่าอยากมาเมืองไทย  และก็เหมือนมีอะไรลึกๆ บอกว่า บวชก็ได้  เราอยากบวช

 

     แม้อายุจะล่วงเลยมาถึง 60 ปี แต่ใจผมยังสู้นะครับ  ในวันปลงผม  ผมก็ได้พระลูกชายนี่แหละมาปลงผมให้ โดยมีเทพธิดาและลูกสาวอยู่กันอย่างพร้อมหน้า ความปลื้มที่เกิดขึ้น ทำให้เทพธิดาในดวงใจถึงกับร้องไห้    เธอและลูกสาว อยากบวชมากๆ และสงสัยว่า ทำไมผมบวชได้ แต่เธอบวชไม่ได้   เธอร้องไห้อยู่บ่อยๆ เพราะมีความสุขที่ผมได้มีโอกาสเจอความสุข  ลูกชายของผมก็ปีติมาก ที่ได้ทดแทนบุญคุณพ่อแม่ ด้วยความดีเหล่านี้

 

 

พระลูกชายปลงผมให้

 

 

กระผมและครอบครัวในพิธีปลงผม

 

     ตอนนี้ เทพธิดาจะนั่งสมาธิ 4 ชั่วโมงต่อวัน เธอชอบมากๆ นั่งไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เห็นองค์พระชัดใสสว่างแล้วก็ได้อยู่ในกลางองค์พระ  เธอยังใช้ความสามารถที่มีช่วยโครงการ peace revolution อยู่ด้วย

 

     ส่วนลูกสาว นั่งแล้วเหมือนได้อยู่ในกลางดวงอาทิตย์ มีความสุขเห็นดวงชัดเจน แล้วก็เห็นแสงสว่างผุดออกมา ขยายไปเรื่อยๆ ครับ

 

     ส่วนกระผมนั้น มีอยู่วันหนึ่งได้ไปชมนิทรรศการ The sun of peace  แล้วก็ได้เห็นดวงแก้วที่คุณยายถวายหลวงพ่อ  ผมรู้สึกทันทีว่า นี่เป็นดวงที่พิเศษมาก เห็นได้ด้วยตา จึงประทับใจในดวงนั้น และได้นึกไว้ที่ศูนย์กลางกาย  มีอยู่รอบหนึ่ง ผมวางใจนึกถึงดวงแก้ว แล้วก็ได้เห็นจุดเล็กๆ ที่มีสีส้มเหมือนสีของผ้าไตรครับ เมื่อผมจะเข้าไปในจุดนั้น ก็มีแสงสว่างคลุมตัวไปหมดแล้ว  ผมปีติมากถึงร้องไห้  และเกิดความเคารพเลื่อมใสในพระรัตนตรัยขึ้นมาทันใด  ความเจ็บ ความเมื่อยที่เคยมีก็หายไป เหมือนกับว่าอยู่ในดวงอาทิตย์ที่เปล่งแสงออกไป ผมนั่งเรื่อยๆ อยู่ในดวง และมีความสุขครับ   นี่จึงถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของผม และจะขอปฏิบัติธรรมพร้อมๆ กับลูกชาย ให้ดียิ่งๆขึ้นไปครับ

 

 

พระพ่อ – พระลูกชาย  หัวใจไม่ห่างกัน

 

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง                                     พระธรรมทายาทโจนาธาน นิปุโณ          

 

http://goo.gl/LFxWP