Mobile Versionโดย พระมหา ดร.สมชาย ฐานวุฑโฒเรียบเรียงจากรายการข้อคิดรอบตัว ทาง DMCเติมบุญในวันสำคัญทางศาสนาต่างๆ โดยเฉพาะชาวพุทธก็จะนิยมไปทำบุญกัน ในแต่ละพื้นที่ก็แตกต่างกันและกลุ่มอายุก็ยิ่งแตกต่าง กลุ่มผู้สูงอายุมักจะเข้าวัดไปทำบุญกันมากและบ่อยครั้ง ส่วนกลุ่มคนอายุน้อยๆ นั้นมักจะห่างไกลจากการทำบุญตักบาตร ซึ่งเป็นกิจกรรมง่ายๆ ในครอบครัวคนสมัยนี้ไม่ค่อยเข้าวัดทำบุญสะท้อนให้เห็นถึงอะไรได้บ้าง?
ถ้าเราสังเกตจะพบว่า หลังจากมีการปฏิวัติทางเทคโนโยลีการสื่อสาร มีระบบอินเตอร์เน็ตเข้ามาทำให้เราเองสืบค้นข้อมูลจากทั่วโลกได้ง่ายขึ้น แค่อยู่ที่บ้านมีคอมพิวเตอร์ก็สามารถหาข้อมูลได้เยอะแยะมากมายแล้ว คนทั้งโลกก็เป็นอย่างนี้หมด ปรากฏว่ามันเป็นการปฏิวัติเรื่องการเข้าถึงข้อมูล คนโดยรวมมีข้อมูลมากขึ้นและฉลาดขึ้น ก็เกิดกระแสการตื่นตัวในการสนใจพระพุทธศาสนากันขนานใหญ่ เพราะว่าพอคนฉลาดขึ้นก็มีโอกาสเปรียบเทียบข้อมูลเห็นภาพรวมอะไรมากขึ้น และก็มาพบว่าคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นดีมาก ทำให้เกิดความสนใจและชอบที่จะศึกษาเรียนรู้ คนที่ฉลาดจะหันมาสนใจพระพุทธศาสนามากขึ้นๆ แม้พื้นฐานเดิมไม่ใช่ชาวพุทธก็ตาม มาด้วยความดิ้นรนขวนขวายใส่ใจศึกษา นี้เป็นสิ่งที่น่าดีใจส่วนในบ้านเรานั้นก็มีทั้งคนที่สนใจมากขึ้นด้วย และมีทั้งเด็กๆ ที่บางทีก็ห่างๆ ไปบ้าง แต่ดูจริงๆ แล้วเด็กส่วนใหญ่ก็รักดีนะ อย่างในโครงการเด็กดีวีสตาร์มารวมตัวกันทีเป็นล้านๆ คน อยู่ที่ผู้ใหญ่ว่าจะแนะนำเด็กอย่างไร ถ้าแนะดีเด็กก็ตามอยู่แล้ว เพราะธรรมชาติของเด็กนั้นก็รักดีอยู่แล้ว พระพุทธเจ้าบอกว่า จิตมนุษย์นี้แต่เดิมประภัสสร แต่ภายหลังมีกิเลสจรมาก็เลยทำให้แย่ไป บางทีเราก็เปรียบเด็กเหมือนผ้าขาวต่อมามีสีมาแต่งเติมให้มันดูแย่ไป จริงๆ มันอยู่ที่ผู้ใหญ่นั่นแหละตัวการสำคัญกลุ่มผู้สูงอายุมักจะเข้าวัดไปทำบุญกันมากและบ่อยครั้งโดยภาพรวมแล้ว ถ้าเรารู้สึกว่าเราเป็นเมืองพุทธ จะเข้าวัดเมื่อไหร่ก็เข้าได้ คนบางคนก็เลยไม่เข้า เหมือนตอนที่อาตมาไปอยู่ญี่ปุ่น คนไทยที่นั่นพอเห็นพระแล้วดีใจมากวิ่งเข้าใส่เลย ตามมาถึงวัดแล้วขอมาสวดมนต์นั่งสมาธิ(Meditation)เป็นประจำ และอยากให้สร้างวัดเพราะเขารู้สึกว่าหาวัดเข้ายาก ต้องพยายามขวนขวายมาวัด แต่อยู่เมืองไทยมันง่ายเกินมีวัดเรียงรายล้อมรอบตัว รู้สึกว่าจะเข้าเมื่อไหร่ก็ได้ รอให้แก่หรือว่างก่อนแล้วค่อยเข้า เลยไม่เข้าวัดสักทีอย่างนี้ก็มี เราอย่าไปพลาดอย่างนั้น เมื่อโอกาสมาถึงแล้วให้ตั้งใจขวนขวายศึกษาให้เต็มที่ จะได้ใช้ประโยชน์จากการที่เกิดในเมืองพุทธ เกิดมาเป็นชาวพุทธ อยู่ในดินแดนที่พระพุทธศาสนารุ่งเรืองของโลกให้เกิดประโยชน์คุ้มค่าอย่างเต็มที่วัยรุ่นมักไปวัดทำบุญกันน้อย เมื่อเทียบกับวัยที่อายุมากกว่านี้ควรทำอย่างไร?
จริงๆ แล้วควรเข้าวัดทำบุญกันทุกๆ วัยเลย และในช่วงวัยรุ่นนั้นก็สำคัญ เพราะในตอนเด็กนั้นก็ยังเด็กอยู่ส่วนมากก็จะตามผู้ใหญ่ทั้งนั้น พอเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นก็ชักจะต้องการทำอะไรตามใจตัวเองบ้างแล้ว ไม่ค่อยจะเชื่อฟังผู้ใหญ่แล้ว ซึ่งถ้าไปในทางที่ถูกก็ดีแต่ถ้าไปในทางผิดก็แย่เลยวัยรุ่นทั้งหลายควรต้องเร่งเข้าวัดมาศึกษาธรรมะให้เป็นเด็กดีเพื่อให้พ่อแม่หมดความกังวลใจยิ่งถ้าอยู่ในช่วงอายุ 16-20 ปี คือช่วงมัธยมปลายถึงมหาวิทยาลัย ปี 1-2 นั้น เป็นช่วงที่เริ่มเป็นวัยรุ่นอย่างเต็มตัวแล้ว เริ่มโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ ความคิดความอ่านก็มีพอสมควรแล้ว เป็นช่วงที่มีความใฝ่ฝัน มีอุดมการณ์ อยากให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้น ถ้ามีคนนำดีๆ แล้ว เขาจะเอากำลังเรี่ยวแรงสติปัญญาที่มีอยู่ มาทำในสิ่งดีๆ ให้เกิดขึ้นกับสังคม แต่ถ้าไปผิดทางก็จะกลายเป็นวัยรุ่นที่สร้างแต่ความเดือดร้อนให้พ่อแม่ครอบครัวญาติพี่น้อง ไปในทางที่ไม่ถูกต้องอาตมาเองนั้นก็ถือว่าโชคดี ตอนที่ตัวเองกำลังเข้าสู่วัยรุ่น ช่วงปิดเทอมได้มีโอกาสมาอบรมธรรมทายาท ได้มาปฏิบัติธรรม ศึกษาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เลยทำให้รู้ถึงเป้าหมายชีวิตและรู้ว่าเราควรจะสร้างบุญกุศลอย่างไร ก็เอากำลังที่มีอยู่มาใช้ในการทำงานชมรมพุทธศาสตร์ สร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้เกิดขึ้นกับรุ่นน้องๆ ต่อไป ฉะนั้นวัยรุ่นทั้งหลายยิ่งควรต้องเร่งเข้าวัด มาศึกษาธรรมะให้เป็นเด็กดีเพื่อให้พ่อแม่อุ่นใจสบายใจได้กลุ่มที่เข้าวัดปฏิบัติธรรม กับไม่เข้าวัดแต่ศึกษาธรรมะทางอินเตอร์เน็ตนั้นต่างกันอย่างไร?
คือเป็นภาคทฤษฎีกับภาคปฏิบัติ ถ้าอ่านหนังสือ ท่องอินเตอร์เน็ต ก็จะกลายเป็นนักทฤษฎี คือมีความคิดอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ว่าจะลงมือทำหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ถ้าคนที่ได้เข้าวัดลงมือทำจริงๆ ด้วยก็จะได้ทั้งภาคทฤษฎีกับภาคปฏิบัติควบคู่กันไปด้วยถึงจะได้ผลดี พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า ทฤษฎีหรือปริยัตินั้นกับปฏิบัติ การลงมือปฏิบัติจริง 2 อย่างนี้ต้องคู่ขนานกันถึงจะให้ผลคือปฏิเวธการเข้าวัดในวันสำคัญทางศาสนานั้นถือเป็นสิ่งที่ดี ถ้าเทียบกับทางโลกเราก็ยังมีวันหยุดกัน จึงเป็นวันที่ทำให้คนระลึกนึกถึงวันสำคัญของวันนั้นๆ เอาไว้ และให้ตระหนักไว้ว่าวันนั้นเราต้องทำอะไรสักอย่าง เหมือนเป็นจุดให้กระตุ้นใจทำอะไรบางอย่าง เช่น ใครที่มีตัวกระตุ้นในทางที่ดี เข้าวัดปฏิบัติธรรม อาจเป็นจุดเริ่มต้นในการปรับวิถีชีวิต เช่น ช่วงเข้าพรรษาก็มีเทศกาลงดเหล้าเข้าพรรษา นี้ก็เป็นสิ่งที่ดี มันเหมือนมีโอกาสในการตั้งหลักให้ชีวิต จึงควรถือเอาวันสำคัญทางศาสนาเป็นตัวกระตุ้นใจเราให้ถอยห่างออกมาจากชีวิตเดิมๆ ที่เราคุ้นเคย แล้วมาสำรวจตัวเองว่าเราบกพร่องตรงไหน แล้วหันมาปรับปรุงแก้ไขโดยเอาวันสำคัญทางศาสนาเป็นวันเริ่มต้นทำในสิ่งดีๆ และทำให้ต่อเนื่องไปอย่างจริงจัง ทำไปทีละข้อแล้วชีวิตเราจะดีขึ้นๆกิจกรรมในวันสำคัญทางศาสนานั้นหลักสำคัญจริงๆ คืออะไร?
วันสำคัญทางศาสนา สิ่งที่ควรทำคือการสร้างบุญ หลักมีอยู่ 3 อย่าง คือ1. ให้ทานในรูปแบบต่างๆ เช่น ทำบุญตักบาตร ถวายสังฆทาน ปล่อยสัตว์ปล่อยปลา เป็นต้น2. รักษาศีล คืออย่างน้อยก็ศีล 5 ถ้าศีล 8 ได้จะดีมาก3. สวดมนต์ ทำสมาธิภาวนา3 อย่างนี้คือวิถีชีวิตของชาวพุทธในวันสำคัญทางศาสนา ที่เราควรตอกย้ำและทำสิ่งนี้ให้จริงจังเป็นพิเศษ จริงๆ ทำเพื่อให้เกิดบุญ บางคนเข้าใจว่าเป็นการทำบุญล้างบาป แต่เราใช้คำว่าเจือจางบาป ให้บาปอ่อนกำลังลงและเกิดสิ่งดีๆ ขึ้นกับชีวิตวันวิสาขบูชา คือวันที่พระพุทธเจ้า ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน ที่สำคัญคือการตรัสรู้ของพระองค์นั้นทำให้พระองค์ทรงรู้แจ้งโลก รู้ความจริงของโลกและชีวิตแล้วเอามาสอนเรา ตรงนี้อยากจะฝากให้เอาสาระตัวอย่างจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดูว่าความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของท่านคือในคืนวันตรัสรู้ธรรมนั่นแหละ และคืนนั้นก็เป็นคืนที่พระองค์เจออุปสรรคที่หนักที่สุดเลย และความสำเร็จที่ได้ก็ยิ่งใหญ่ที่สุด มันมาพร้อมกันในคืนเดียวกัน โดยหลักปฏิบัติคือทางสายกลาง และตั้งใจแน่วแน่ว่า แม้เลือดจะเหือดแห้งหายไปจนเหลือแต่เอ็นและหนังหุ้มกระดูก แล้วยังไม่บรรลุธรรมก็จะไม่ยอมลุกออกจากบัลลังก์นี้โดยเด็ดขาด เมื่อมีความตั้งใจแน่วแน่เช่นนี้เป็นเหตุให้พญามารทนไม่ไหว ต้องมากล่าวตู่ทวงบัลลังก์นั้นว่าเป็นของตน แล้วถามพระพุทธเจ้าว่ามีพยานในการรับรู้หรือไม่ว่าบัลลังก์นี้เป็นของท่าน และบันดาลศาสตราวุธต่างๆ หมายจะทำลายพระพุทธเจ้าแต่ก็กลายเป็นมาลาทิพย์หมดบูชาพระองค์แทน บันดาลฝนลมอะไรต่างๆ ให้น่ากลัว พระองค์ก็นิ่งเฉยนึกถึงแต่บารมีที่พระองค์เคยสร้างเอาไว้ทั้ง 10 ทัศ ตลอด 20 อสงไขยกับแสนมหากัป ผลคือแม้ลมพัดมาจีวรพระองค์ก็ไม่หวั่น จะมีเสียงกู่ร้องข่มขวัญให้น่าสะพรึงกลัวแค่ไหนพระองค์ก็เฉยๆ สุดท้ายพระองค์ก็ชี้พระหัตถ์ลงแผ่นดิน ระลึกนึกถึงบารมีทั้ง 30 ทัศที่เคยบำเพ็ญมา ก็มีเสียงดังสนั่นขึ้น แค่น้ำที่พระองค์เคยสร้างมหาทานบารมีแล้วกรวดน้ำในแต่ละชาติทีละนิดรวมกันเข้า มันมากกว่ามหาสมุทรใหญ่เสียอีก ไหลมาท่วมทับเหล่ามารทั้งหลายแตกพ่ายไปหมดเลย และในคืนนั้นพระองค์ก็สามารถตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ดังนั้นเราเองจะประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ได้ ก็ให้รู้ไว้ว่าอุปสรรคใหญ่ๆ ก็จะมาแน่ เมื่อไหร่ที่เจอเรื่องหนักๆ ก็อย่าไปยอมแพ้ โบราณบอกว่ายิ่งมืดก็ยิ่งดึก ยิ่งดึกก็แสดงว่ายิ่งใกล้สว่าง ให้มุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวต่อเป้าหมาย และให้ระลึกนึกถึงบุญกุศลความดีที่ตัวเองเคยทำไว้ทั้งในอดีตและปัจจุบันชาติ ขอให้บุญนั้นมาช่วยเรา แล้วความสำเร็จจะเป็นของเราคนที่ขัดขวางการทำบุญของคนอื่นก็เป็นบาป คนที่สนับสนุนก็ได้บุญ อันนี้ชัดเจน ผลคือคนที่ขัดขวางการทำบุญของคนอื่นให้เขาหมดกำลังใจในการทำบุญ หรือทำให้เขาไม่สะดวกในการทำบุญอย่างนี้ ถึงคราวตัวเองต้องไปทำงานทำการทำท่าว่างานจะสำเร็จก็มักจะมีอุปสรรคมาขวาง สะดุด มีปัญหาตลอด ทำท่าจะได้ก็อดส่วนคนที่สนับสนุนคนอื่นทำบุญให้ได้ทำความดีโดยสะดวก พอถึงคราวจะทำอะไรต่อไปก็จะมีคนอุปถัมภ์มีคนมาช่วยเหลือเสมอและผ่านไปได้โดยง่าย ผลบุญจะส่งอย่างนี้เลย ทำอย่างไรจะได้อย่างนั้น
http://goo.gl/fhZPF
พิมพ์บทความนี้
