ปกบ้านครองเมือง ประเทศเวียดนาม

ปกบ้านครองเมือง โฮจิมินห์ ผู้นำพรรคมิวนิสต์ ได้ประกาศเอกราชจากการเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศสในวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2488 แต่ฝรั่งเศสไม่ยอมรับเอกราชของเวียดนาม จนนำไปสู่สงคราม และในที่สุดฝรั่งเศสตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในปี พ.ศ. 2497 จึงมีการทำสนธิสัญญายอมรับเอกราชของเวียดนาม https://dmc.tv/a18183

บทความธรรมะ Dhamma Articles > ความรู้รอบตัว
[ 15 มิ.ย. 2557 ] - [ ผู้อ่าน : 18277 ]

ปกบ้านครองเมือง ประเทศเวียดนาม

โฮจิมินห์ ผู้นำพรรคมิวนิสต์

โฮจิมินห์ ผู้นำพรรคมิวนิสต์ ได้ประกาศเอกราชจากการเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศสในวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2488 แต่ฝรั่งเศสไม่ยอมรับเอกราชของเวียดนาม จนนำไปสู่สงคราม และในที่สุดฝรั่งเศสตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในปี พ.ศ. 2497 จึงมีการทำสนธิสัญญายอมรับเอกราชของเวียดนาม

แต่สหรัฐอเมริกาและชาวเวียดนามนามเหนือ เวียดนามจึงถูกแบ่งแยกเป็น 2 ส่วน คือ เวียดนามเหนือปกครองโดยระบอบคอมมิวนิสต์ และเวียดนามใต้ที่ปกครองโดยประชาธิปไตย

จากความพยายามในการรวมประเทศของรัฐบาลเวียดนามเหนือ ทำให้เกิดสงครามเวียดนาม จนกระทั่งปี พ.ศ. 2518 กองกำลังเวียดนามเหนือก็ยึดภาคใต้ได้สำเร็จ ต่อมาได้มีการรวมประเทศอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่กรกฎาคม พ.ศ. 2519 และเปลี่ยนชื่อเป็น “สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม”

นอกจากเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้จะแบ่งแยกออกจากกันระบอบการปกครองแล้ว ยังมีแม่น้ำสายหนึ่งกั้นเป็นปราการธรรมชาติไว้ด้วย คือแม่น้ำเบนไห่นั่นเอง

มิสไซ่ง่อน เป็นละครบรอดเวย์ที่มีชื่อเสียงและได้รับความนิยมอย่างมากในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษ โดยนำเค้าโครงเรื่องมาจาก มาดามบัตเตอร์ฟลายของจาโกโม ปุชชีนี ถ่ายถอดเรื่องราวโศกนาฏกรรมความรักของหญิงชาวเอเชียกับนายทหารชาวอเมริกันระหว่างสงครามเวียดนาม หรือเทียบได้กับเรื่อง สาวเครือฟ้าของไทย พระนิพนธ์ในพระเจ้าบรมวงศ์เธอพระองค์เจ้าวรวรรณกร กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ที่ทรงดัดแปลงมาจากเรื่อง มาดามบัตเตอร์ฟลาย เช่นกัน

ปัจจุบันประเทศเวียดนามปกครองด้วย ระบอบสังคมนิยม (คอมมิวนิสต์) มีพรรคการเมืองเดียวคือ พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม (Communist Party of Vietnam หรือ CPV) โดยมีนายเจือง เติ๋นซาง (Truong Tan Sang) ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี และนายเหงียน เติ๋นสุง (Nguyen Tan Dune) ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอ

ธงของพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม

นายเจือง เติ๊น ซาง ประธานาธิบดีคนปัจจุบัน และ
นายเหงียนเติ๊นสุง นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน

เวียดนามแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 59 จังหวัด (Tinh) และ 5 ดังนี้

จังหวัด

เทศบาลนคร   (Thu Do)

กว่างหงาย      (Quang Ngai)

กว่างตริ (Quang Tri)

กว่างนินห์ (Quang Ninh)

กว่างนัม (Quang Nam)

กว่างบินห์ (Quang Binh)

แคนฮวา (Khanh Hoa)

กอนตุม (Kon Tum)

ก่าเมา (Ca Mau)

กาวบั่ง (Cao Bang)

เกียนซาง (Kien Giang)

ซอกตรัง (Soc Trang)

เซินลา (Son La)

กาลาย (Gia Lai)

ดงทาป (Dong Thap)

ดงนาย (Dong Nai)

ดักโนง (Dak Nong)

ดักหลัก (Dak Lak)

เดียนเบียน (Dien Bien)

ตราวินห์ (Tra Vinh)

เตยนินห์ (Tay Ninh)

ทายเหวียน (Thai Nguyen)

ทายบินห์ (Thai Binh)

แทงฮวา (Thanh Hoa)

ถัวเทียน-เว้ (Thua Thien-Hue)

เตวียนกวง (Tuyen Quang)

เตียนซาง (Tien Giang)

นามดินห์ (Nam Dinh)

นินห์ทวน (Ninh Thuan)

นิงบินห์ (Ninh Binh)

บะเสี่ย-หวุงเต่า (Ba Ria-Vung Tau)

บักเลียว (Bac Lieu)

บักซาง (Bac Giang)

บักก่าน (Bac Kan)

บักนินห์ (Bac Ninh)

บินห์เซือง (Binh Duong)

บินห์ดินห์ (Binh Dinh)

บินห์เฟือก (Binh Phuoc)

เบนแจ (Ben Tre)

ฟูเถาะ (Phu Tho)

ฟูเอียน (Phu Yen)

บิ่นห์ทวน (Binh Thuan)

เอียนบาย (Yen Bai)

ลองอาน (Long An)

เลิมดง (Lam Dong)

ลาวกาย (Lao Cai)

ลายเจิว (Lai Chau)

วินห์ฟุก (Vinh Phuc)

วินห์ลอง (Vinh Long)

ลาวเซิน (Lang Son)

เหิวซาง (Hau Giang)

เหงะอัน (Nghe An)

อานซาง (An Giang)

ฮวาบินห์ (Hoa Binh)

ฮาซาง (Ha Giang)

ฮาเตย (Ha Tay)

ฮาตินห์ (Ha Tinh)

ฮานาม (Ha Nam)

ฮึงเอียน (Hung Yen)

โฮจิมินห์ซิตี (Ho Chi Minh City)

เทศบาลนคร

คันโถ        (Can Tho)

ไฮฟอง      (Hai Phong)

ดานัง (Da Nang)

ฮานอยHa (Noi)

ฮายเซือง (Hai Duong)

เทศบาลนคร คือ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสำหรับเมืองขนาดใหญ่ที่มีประชากรตั้งแต่ 50,000 คนขึ้นไป และมีรายได้พอเพียงต่อการให้บริการสาธารณะตามหน้าที่ที่กฎหมายบัญญัติไว้

เวียดนามปกครองประเทศภายใต้ ระบอบสังคมนิยม รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันคือรัฐธรรมนูญฉบับปี พ.ศ. 2535 กำหนดให้พรรคคอมมิวนิสต์เป็นสถาบันทางการเมืองที่มีอำนาจสูงสุด และมีหน้าที่กำหนดแนวนโยบายในการบริหารประเทศแก่รัฐบาล ปัจจุบันมีนายเหงียนฝูจ่อง (Nguyen phu trong) เป็นเลขาธิการพรรค

ฝ่ายบริหารประกอบด้วย ประธานาธิบดี นายกรัฐมนตรี คณะรัฐมนตรี รวมไปถึงตำแหน่ง 5 ปี มีหน้าที่พิจารณาให้ความเห็นเกี่ยวกับการดำเนินงานขององค์กรบริหารระดับสูง   และกำหนดนโยบายด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม

ส่วน ฝ่ายนิติบัญญัติ คือ สภาแห่งชาติ (National Assembly) มีหน้าที่ในการบัญญัติและแก้ไขกฎหมาย มีสมาชิกไม่เกิน 500 คนซึ่งมาจากการเลือกตั้ง มีวาระดำรงตำแหน่ง 5 ปี ส่วนใหญ่จะเป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์   แต่ผู้ที่ไม่ได้เป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ก็สามารถลงสมัครรับเลือกตั้งได้ โดยต้องได้รับความเห็นชอบจากแนวร่วมปิตุภูมิแห่งชาติ อันเป็นองค์กรหนึ่งของพรรคคอมมิวนิสต์

แม้เวียดนามจะปกครองประเทศโดยระบอบสังคมนิยม แต่นโยบาลทางด้านเศรษฐกิจกลับมีความพยายามที่จะเปิดประเทศและมีการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจไปสู่ระบบตลาดเสรี อันเป็นผลมาจากแผนพื้นฟูเศรษฐกิจและสังคมที่เรียกว่า “โด๋ยเม้ย” (Doi Moi) ที่เริ่มประกาศใช้เมื่อเดือนธันวาคม ปี พ.ศ. 2529

ประเทศไทยได้สถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตกับประเทศเวียดนามเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ.2519 และเปิดสถานเอกอัครราชทูตที่กรุงฮานอย และสถานกงสุลใหญ่ที่นครโฮจิมินห์ซิตี เมื่อปี พ.ศ. 2521 และ 2535 ตามลำดับ ส่วนเวียดนามก็ได้เป็นสถานเอกอัครราชทูตประจำประเทศไทยเมื่อปี พ.ศ. 2521 โดยทั้งสองประเทศให้ความร่วมมือกันในด้านต่างๆ เช่น ด้านการค้าและการลงทุน ด้านสังคมและวัฒนธรรม เป็นต้น

บทความที่เกี่ยวข้องกับปกบ้านครองเมือง

อาเซียน 10 ประเทศ
เวียดนามหนึ่งในประชาคมอาเซียน
ทำเลที่ตั้ง ประเทศเวียดนาม