Mobile Versionธรรมะสอนใจ
โดย : พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒเจริญพร วันนี้เราจะมาคุยกันเรื่อง กระป๋องที่ยอดเยี่ยม มีกระป๋องใบหนึ่ง เขาใช้มานานจนกระทั่งว่ามันเก่ามีรอยขูดข่วนเต็มไปหมด มีบุบ บู้บี้บ้างแล้วมีรอยรั่วรอยซึม นิดหน่อยด้วย จนเจ้าตัวกระป๋องเองมันก็อายตัวเอง แต่เจ้านายก็ยังใช้มันอยู่นะ ไปตักน้ำบนเขามาที่บ้านทุกวัน วันหนึ่ง กระป่องก็เลยพูดกับเจ้านายด้วยความเกรงใจว่า นายครับผมมันเก่ามันโทรมเหลือเกินรอยรั่วก็มีเนี่ย นายจะเปลี่ยนไปใช้กระป๋องใบอื่นผมก็ไม่ว่าอะไรนะครับ เจ้าของก็เงียบๆ ไม่ว่าอะไรนะ จนกระทั่งถึงฤดูใบไม้ผลิมาเยือน อากาศอุ่น ดอกไม้ก็ขึ้นบานสะพรั่ง เจ้าของก็เลยพูดเบาๆ กับกระป๋องว่า นี่เจ้ากระป๋อง เจ้ามองเห็นสองข้างทางภูเขานั้นเป็นไงบ้าง กระป๋องมองบอก โอ้โห ทำไมดอกไม้มันบานสะพรั่งอย่างนี้สวยเหลือเกินนี่ ดอกไม้มาบานบนภูเขาได้ยังไง เจ้าของก็บอกว่า ก็นี่ไงไอ่เจ้ารอยรั่วที่เจ้ารั่วซึมออกไปทุกวันๆ นี่แหละ ให้ความชุ่มชื้น ดอกไม้มันเลยบานสะพรั่ง นี่ผลงานของเจ้านะ กระป๋องฟังแล้วตกใจมาก คิดไม่ถึงว่าตัวเองได้สร้างผลงานที่ยอดเยี่ยมอย่างนี้ขึ้นมา
ท่านสาธุชนทั้งหลาย ในชีวิตจริงเนี่ย คนทุกคนก็มีข้อดีอยู่ในตัว ขอให้เราเองฝึกเป็นคนที่มองข้อดีคนอื่นเขาเถอะ อย่าไปมองจับผิดเขานะ แม้คนที่ดูไม่ค่อยดีเนี่ย เขาก็มีจุดเด่นจุดดีเขาเนี่ย ให้เราหาวิธีการเอาจุดเด่นจุดดีเขามาใช้ ถ้ามองอย่างนี้แล้วล่ะก็ใจเราเองจะปลอดโปร่ง ถ้ามองแต่ข้อเสียใจก็จะหดหู่ รู้สึกอะไรแย่ไปหมดเลย มีคำกล่าวไว้ว่า สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองไปบนฟ้าก็เห็นดวงดาว อีกคนมองลงไปที่ดินเห็นน้ำครำ เห็นขยะเปรอะไปหมด มันก็ช่องเดียวกัน อยู่ที่ว่าจะมองมุมไหน แล้วพวกเราทุกคนก็ให้ตระหนักในคุณค่าตัวเราเอง แม้บางทีเราอาจจะรู้สึกว่าเรายังมีข้อบกพร่อง เยอะก็ตาม ค่อยๆ แก้ ค่อยๆ ปรับกันไป สุดท้ายคุณค่าเราเองก็จะเพิ่มขึ้น เจริญพรรับชมวิดีโอ
http://goo.gl/OBHw31
พิมพ์บทความนี้
