"สันโดษ"พระเอกของคนจนที่ไม่รู้จักพอ

"สันโดษ"พระเอกของคนจนที่ไม่รู้จักพอ!!!

 

ข้อมูลจาก https://www.facebook.com/Dhammavipulo 

วันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2557

 

ถ้าแบ่งคนในโลกตามฐานะทางเศรษฐกิจ น่าจะแบ่งได้ 4 จำพวก คือ พวก....

     1. ไม่มีจะกิน
     2. มีกิน แต่ไม่มีใช้
     3. มีกินมีใช้
     4. เหลือกินเหลือใช้

     พวกที่ 1, 2 ยังมีความทุกข์ เพราะขาดแคลนปัจจัย 4 พื้นฐานรองรับการดำรงชีวิต แต่พวกที่ 3, 4 ข้ามพ้นความทุกข์จากความขาดแคลนปัจจัย 4 มาได้แล้ว

     ถ้าวัดความสุขทางกายภาพ พวกที่ 4 อาจจะมีมากกว่าพวกที่ 3 แต่ก็ไม่แน่เสมอไปว่า พวกที่ 4 จะมีความสุขทางด้านจิตใจมากกว่าพวกที่ 3

เพราะความจนในโลกมี 2 ประเภท คือ

     1. จนเพราะไม่มี หมายถึงพวกที่ 1, 2 แต่เป็นความจนชั่วคราว ถ้าฉลาด ขยัน และรู้จักใช้ทรัพย์ อาจจะเลิกจนก็ได้
     2. จนเพราะไม่พอ ตรงนี้แหละ ถ้าพวกที่ 3, 4 ไม่ระวัง อาจจะเข้าข่ายจนประเภทนี้ ถ้าไม่เปลี่ยนทัศนคติในการมองโลก และชีวิต จะเป็นความจนถาวร

      "พอ" จะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวเข้ามาช่วยดับทุกข์ตรงนี้ เราอาจจะไม่ใช่คนที่สำคัญ ไม่ใช่คนที่เลิศ แต่เรามีความพอใจในตัวเอง แค่นี้ก็มีความสุขได้แล้ว

     พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า สันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง

 

     สันโดษ แปลว่า ยินดี พอใจกับสิ่งที่ได้ สิ่งที่เป็น สิ่งที่มี

 

     ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงการประกอบเหตุ แต่หมายถึงผลที่ได้รับ หมายถึง ทุ่มเทประกอบเหตุ ทำทุกสิ่งทุกอย่างสุดกำลัง สุดความสามารถแล้ว ก็พอใจกับสิ่งที่ได้ สิ่งที่เป็น สิ่งที่มี ส่วนคราวหน้า ถ้ามีโอกาสก็ว่ากันใหม่

     มีอยู่ 2 ประการที่ไม่ควรสันโดษ คือ กุศลธรรม (ความดี) และความเพียร

     กุศลธรรม ความดี บุญกุศล ทำเท่าไหร่ มีเท่าไหร่ ก็ไม่รู้จักพอ จะหาทางทำความดีให้ยิ่งขึ้น แต่ทำแล้วต้องไม่นำความทุกข์มาให้ เช่น ไม่กู้หนี้มาทำบุญ โดยไม่รู้ว่า จะปลดหนี้ได้อย่างไร ทำแล้วต้องมากังวลกับการจ่ายดอกเบี้ยที่พอกพูน

     ความเพียรในที่นี้ คือ ความเพียรในการละชั่ว ทำดี ทำจิตให้ผ่องใส ทำเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอ ได้บรรลุคุณธรรมขั้นต้นแล้ว ก็ปรารภความเพียร ปรารถนาที่จะบรรลุคุณธรรมขั้นสูงขึ้นไปอีก

     ความสันโดษจึงไม่ใช่ความขี้เกียจ เพราะมุ่งที่ผล ไม่ใช่มุ่งที่การประกอบเหตุ คือ ไม่ใช่พอใจจะทำแค่นี้ แต่พอใจกับผลที่ได้รับ เมื่อทุ่มเททำเต็มที่แล้ว

     อุปสรรคของความสันโดษ คือ การนำตัวเองไปเทียบกับคนอื่นที่เหนือกว่า เช่น เมียเขาสวยกว่าเมียเรา เลยคิดอยากจะหาเมียใหม่ ลูกเขาเก่งกว่าลูกเรา เลยมาตำหนิลูกเราว่าเหง้า รถเขาแพงกว่ารถเรา กระเป๋า เสื้อผ้า หน้า ผมของคนอื่นเขาดีกว่าเรา เลยทุรนทุราย ขวนขวายแสวงหาจนเกินกำลังฐานะของตัวเอง ทั้งที่ควรจะมีความสุข ก็หาความสุขไม่ได้ นี้แหละไม่สันโดษ จนเพราะไม่รู้จักพอ

     สันโดษ จึงเป็นพระเอกของคนจนที่ไม่รู้จักพอ

http://goo.gl/APzIo3