Mobile Versionอนิจจังไม่เที่ยงโดย พระครูปลัดสุวัฒนโพธิคุณ (สมชาย ฐานวุฑโฒ)คำถาม : มีคุณโยมท่านหนึ่งถามมาว่าคนไทยชอบใช้คำว่าอนิจจังไม่เที่ยง เพื่อปลอบใจให้คลายทุกข์โศกพอสบายใจแล้วก็ปล่อยปะละเลยไม่กระตือรือร้น ควรจะแก้ไขอย่างไรดีคะพระอาจารย์ : คุณโยมเราใช้ถูกอยู่ครึ่งทางจริง ๆ ไม่ใช่มีดีนะก็มีส่วนดีทำให้คนไทยเราเองไม่ค่อยจะซีเรียสกับอะไรมากมีคำกล่าวที่ว่าไม่เป็นไร ๆ คนไทยยิ้มสบาย ๆ เพราะว่าไม่ค่อยจะไปถือสายึดติดกับอะไรมากเนี่ยนะ แต่มันดีแค่ครึ่งเดียว ตอนที่แย่ ๆ แล้วรู้สึกว่าเออะอย่าไปทุกข์โศกกับมันมากเกินไปเลย โอเคเป็นการปลอบประโลมใจตัวเองดี แต่ตรงขาขึ้นเนี่ยการเอาหลักความจริงเข้าใจเรื่องอนิจจังตรงนี้แล้วมาทุ่มเทความวิริยะอุตสาหะ เพื่อนำความสุขความสำเร็จนำบุญกุศลมาสู่ตัวเราทั้งภพนี้ภพหน้าเนี่ย เรายังหย่อนไปนิดหนึ่งขอให้เติมตรงนี้ให้สมบูรณ์ทั้ง 2 ทาง แล้วเราจะใช้หลักอนิจจังได้อย่างถูกต้องกำลังแย่ก็ไม่ทุกข์โศกแล้วขณะเดี๋ยวกันเนี่ยกำลังจะดีก็ไม่ไปตื่นเต้นดีใจเกินไป แต่ว่ามีความวิริยะอุตสาหะอย่างสม่ำเสมอต่อเนื่องอย่างนี้ละก็ชีวิตเราจะดีขึ้น ๆ ตลอด เจริญพร
พิมพ์บทความนี้
