Mobile Versionธรรมะสอนใจ
โดย : พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒเจริญพร วันนี้มีคำถามจากอาสาสมัครท่านหนึ่งมาว่า กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ผมเป็นอาสาสมัครกองบริการงานบุญไปช่วยงานพระศาสนา ก็รู้ว่าได้บุญได้กุศล แต่ว่าบางทีเหนื่อยแล้วก็ท้อ มีเครียดด้วยเหมือนกัน แต่ว่าพอพักซักครู่ ใจก็จะเริ่มใสขึ้นมา นึกถึงบุญออก ทำอย่างไรผมจะนึกถึงบุญออกได้เสมอ เสมอครับ
ตรงนี้นะต้องทำให้เข้าเนื้อคือเริ่มต้นตั้งแต่ความคิดว่า เรามองรอบตัวเนี่ย เห็นสาธุชนมาปฏิบัติธรรมทุกอย่างเป็นระบบระเบียบเรียบร้อยทุกคนปฏิบัติธรรมด้วยความสุขราบรื่น เห็นแล้วให้ชื่นใจว่า เอ่อ เรามีส่วนทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นมานะ เพราะฉะนั้นมันเป็นของหยาบที่เห็นได้ เหลียวมองดูปั๊บเห็นทุกอย่างเรียบร้อย เราเองก็ชื่นใจล่ะ แล้วพอชื่นใจ ใจเราก็จะนึกถึงบุญได้ง่ายให้หมั่นเอาใจตรึกที่ศูนย์กลางกายอยู่เรื่อยๆ ไม่ใช่ตอนพักแล้วค่อยทำสมาธิ(Meditation) แต่ว่าระหว่างปฏิบัติหน้าที่ ก็ให้เอาใจตรึกนึกถึงองค์พระที่ศูนย์กลางกายไปด้วย ถ้าทั้งหยาบทั้งละเอียดประสานกันอย่างนี้แล้วล่ะก็เราก็จะนึกถึงบุญได้อย่างสม่ำเสมอ เจริญพร
รับชมวิดีโอ
http://goo.gl/kRLkby
พิมพ์บทความนี้
