Mobile Versionปัจจุบันสำคัญที่สุดเวลาแห่งชีวิต“เวลา” เป็นสิ่งที่มีค่ามาก เพราะเมื่อมันผ่านไปแล้วจะไม่มีวันหวนกลับคืน แต่คนเรามักจะใช้เวลาหมดไปกับสิ่งที่ไร้สาระ บ้างก็มัวแต่นึกถึงอดีตที่ผ่านเลยไปแล้ว หรือฟุ้งฝันถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ปล่อยให้วันเวลาผ่านไปอย่างไร้คุณค่า เราควรให้ความสำคัญและใช้ประโยชน์ จากวันเวลาที่ผ่านไปให้มากที่สุด จะได้ไม่ต้องมาเสียดายในภายหลังว่า “รู้อย่างนี้น่าจะทำอย่างนั้น...น่าจะทำอย่างนี้” โดยเฉพาะเวลาในปัจจุบันเป็นช่วงเวลาที่เราต้องให้ความสำคัญมากที่สุด เพราะเป็นเวลาที่เราต้องให้ความสำคัญมากที่สุด เพราะเป็นเวลาที่เราจับต้องได้ สามารถกำหนดชะตาชีวิตเราได้ ในเรื่องนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านได้ตรัสยืนยันไว้ใน ภัทเทกรัตตสูตร มีใจความว่า..“ปัจจุบันเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เพราะอดีตได้ผ่านไปแล้วอนาคตยังมาไม่ถึง ทั้งอดีตและอนาคตจึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรสนใจ สิ่งที่ควรให้ความสนใจคือ ปัจจุบัน ที่นี่ และเดี๋ยวนี้”และตรัสอีกว่า “บุคคลไม่ควรคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง บุคคลใดเห็นแจ้งในปัจจุบันธรรม ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ผู้นั้นควรเจริญธรรมนั้นเนืองๆ ควรทำความเพียรเสียในวันนี้หรือไม่ เพราะการผัดเพี้ยนกับความตาย ไม่มีใครทำได้ ผู้รู้ ผู้สงบ ย่อมเรียกผู้ที่มีความเพียรไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืนว่า “ผู้มีราตรีเดียวเจริญ”การเจริญสติให้อยู่กับปัจจุบันเมื่อเรารู้แล้วว่า เวลาปัจจุบันสำคัญที่สุดเราก็ควรมีสติอยู่กับปัจจุบัน เพราะถ้าเราทำปัจจุบันให้ดี เมื่อเวลาผ่านไปมันจะกลายเป็นอดีตที่น่าจดจำ และยังเป็นรากฐานไปสู่อนาคตที่เจริญรุ่งเรืองในภายภาคหน้าอีกด้วย โดยเฉพาะในเรื่องการปฏิบัติธรรม ยิ่งต้องให้ความสำคัญกับปัจจุบันขณะเพราะเป็นการเจริญสติให้อยู่กับปัจจุบันโดยตรง ไม่ส่งจิตเที่ยวไปภายนอก มีใจตั้งมั่นในอารมณ์เดียว ถ้าทำได้ เดี๋ยวก็จะพบที่พึ่งภายใน ที่อยู่ในใจของเราเองแรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก
โดยพระมหาเถระ รุ่นปี พ.ศ. 2534 หน้า 215 - 216
http://goo.gl/xoLUv
พิมพ์บทความนี้
