แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎกณ ป่าประดู่ลายประมุกของผู้หวังบุญ(พระผู้มีพระภาคตรัสอนุโมทนากับเกณิยชฎิล)![]()
ยัญทั้งหลายมีการบูชาไฟเป็นประมุขคัมภีร์สาวิตศาสตร์ เป็นประมุขแห่งคัมภีร์ฉันท์ พระราชาเป็นประมุขของมนุษย์ทั้งหลาย สาครเป็นประมุขของแม่น้ำทั้งหลาย ดวงจันทร์เป็นประมุขของความดวงดาวทั้งหลาย ดวงอาทิตย์เป็นประมุขของความร้อน พระสงฆ์เป็นประมุขของผู้หวังบุญบูชาอยู่
เสลสูตร เล่ม 21 หน้า 293
ทุกอย่างเพราะกรรมผูกไว้
บุคคลผู้จะชื่อว่าเป็นคนชั่วเพราะชาติก็หาไม่ จะชื่อว่าเป็นพราหมณ์เพราะชาติก็หาไม่ ที่แท้ชื่อว่าเป็นคนชั่วเพราะกรรม ชื่อว่าเป็นพราหมณ์เพราะกรรม เป็นชาวนาเพราะกรรม เป็นศิลปินเพราะกรรม เป็นพ่อค้าเพราะกรรม เป็นคนใช้เพราะกรรม แม้เป็นโจรก็เพราะกรรม แม้เป็นทหารก็เพราะกรรม เป็นปุโรหิตเพราะกรรม แม้เป็นพระราชาก็เพราะกรรม
บัณฑิตทั้งหลายมีปรกติเห็่นปฆิจจสุมุปบาท ฉลาดในกรรมและวิบาก ย่อมเห็่นกรรมนั้นแจ้งชัดตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่าโลกย่อมเป็นไปเพราะกรรม หมู่สัตว์ย่อมเป็นไปเพราะกรรม สัตว์ทั้งหลายถูกผูกไว้ในกรรม เหมือนลิ่มสลับของรถที่กำลังแล่นไป ฉะนั้น
บุคคลชื่อว่าเป็นพราหมณ์ ด้วยกรรมอันประเสริฐนี้ คือ ตบะ พรหมจรรย์ สัญญมะ และทมะกรรม 4 อย่างนี้เป็่นกรรมอันสูงสุดของพรหมทังหลายทำให้ผู้ปนะพฤติถึงพร้อมด้วนวิชาชา 3 ระงับกิเลสได้สิ้นภพใหม่แล้ว
ดูก่อนวาเสฏฐะท่านจงรู้อย่างนี้ว่าผู้นั้นชื่อว่าเป็นพรหม เป็นท้าวสักกะของบัณฑิตผู้รู้แจ้งทั้งหลาย
วาเสฏฐสูตร เล่ม 21 หน้า 413
![](https://www.dmc.tv/qrcode/cache/qr-code-200-14331.png)
http://goo.gl/NRQQs