อานิสงส์เจริญเมตตา

แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก

ณ ป่าประดู่ลาย

 

อานิสงส์เจริญเมตตา

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อเมตตาเจโตวิมุติ พึงหวังได้อานิสงส์  11 ประการ คือ
1. หลับก็เป็นสุข
2. ตื่นก็เป็นสุข
3. ไม่ฝันเห็นสิ่งลามก
4. เป็นที่รักของมนุษย์
5. เป็นที่รักของอมนุษย์
6. เทวดาย่อมรักษา
7. ไฟ ยาพิษ หรือศาสตราไม่กล้ำกลายผู้นั้น
8. จิตตั้งมั่นได้รวดเร็ว
9. สีหน้าผุดผ่อง
10. ไม่หลงทำกาละ
11. เมื่อยังไม่บรรลุคุณวิเศษที่ยิ่งขึ้นไปย่อมเกิดในพรหมโลก

 

วินัยปิฎก ปริวาร เล่ม 10 หน้า 517

 

 

วิบากอย่างเบา

 

1. วิบากแห่งปาณาติบาตอย่างเบาที่สุด ย่อมยังความเป็นผู้มีอายุน้อย ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์
2. วิบากแห่งอทินนาทานอย่างเบาที่สุด ย่อมยังความพินาศแห่งโภคะ...
3. วิบากแห่งกาเมสุมิจฉาจารอย่างเบาที่สุด ย่อมยังศัตรูและเวร...
4. วิบากแห่งมุสาวาทอย่างเบาที่สุด ย่อมยังการกล่าวตู่ด้วยคำไม่เป็นจริง...
5. วิบากแห่งปิสุณาวาจาอย่างเบาที่สุด ย่อมยังการแตกจากมิตร...
6. วิบากแห่งผรุสวาจาอย่างเบาที่สุด ย่อมยังเสียงที่ไม่น่าพอใจ...
7. วิบากแห่งสัมผัปปลาปะอย่างเบาที่สุด ย่อมยังคำไม่ควรเชื่อถือ...
8. วิบากแห่งการดื่มสุราและเมรัยอย่างเบาที่สุด ย่อมยังความเป็นบ้า ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์

 

สัพพลหุสสูตร เล่ม 37 หน้า 495

 

 

ที่สุดของสังคหวัตถุ

สังคหวัตถุ 4 ประการนี้
1. ธรรมทานเลิศกว่าท่านทั้งหลาย
2. การแสดงธรรมบ่อยๆ แก่บุคคลผู้ต้องการ ผู้เงี่ยโสตลงสดับ นี้เลิศกว่าการพูดถ้อยคำอันเป็นที่รัก
3. การชักชวนคนผู้ไม่มีศรัทธาให้ตั้งมั่นดำรงอยู่ในศรัทธา สัมปทา ชักชวนผู้ทุศีลให้ตั้งมั่นดำรงอยู่ในศีลสัมปทาชักชวนผู้ตระหนี่ให้ตั้งมั่นดำรงอยู่ในจาคสัมปทา ชักชวนผู้มีปัญญาทรามให้ตั้งมั่นดำรงอยู่ในปัญญาสัมปทานี้เลิศกว่าการประพฤติประโยชน์ทั้งหลาย
4. พระโสดาบันมีตนเสมอกับพระโสดาบัน พระสกทาคามีมีตนเสมอกับพระสกทาคามี พระอานาคามีมีตนเสมอกับพระอนาคามี พระอรหันต์มีตนเสมอกับพระอรหันต์ นี้เลิศกว่าความมีตนเสมอทั้งหลาย

 

พลสูตร เล่ม 37 หน้า 722

 

 

วุ่นวายเพราะตัณหา

 

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราจัดแสดงธรรมอันมีตัณหา เป็นมูล 9 ประการเธอทั้งหลายจงฟัง ฯลฯ

 

1. การแสวงหาเพราะ อาศัยตัณหา
2. การได้เพราะอาศัยการแสวงหา
3. การวินิจฉัยเพราะอาศัยการได้
4. ฉันทราคะเพราะอาศัยการวินิจฉัย
5. ความหมกมุ่นเพราะอาศัยฉันทราคะ
6. ความหวงแหนเพราะอาศัยความหมกมุ่น
7. ความตระหนี่เพราะอาศัยความหวงแหน
8. การจัดการอารักขาเพราะอาศัยความตระหนี่
9. ธรรมอันเป็นบาปอกุศลหลายประการ คือ การจับท่อนไม้จับศาสตรา การทะเลาะ การแก่งแย่ง การวิวาท กล่าววาจาส่อเสียดมึงๆ และพูดเท็จ ย่อมเกิดขึ้น

 

ตัณหาสูตร เล่ม 37 หน้า 798

กลิ่นกฤษณาและกลิ่นจันทน์
ยังหอมน้อยกว่ากลิ่นหอมของผู้มีศีล
ซึ่งหมอฟุ้งขจรไกล ถึงปวงเทพไท้เทวา

 

ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ

 

 

 

http://goo.gl/Mn8ji