Mobile Version
จากตอนที่แล้ว มโหสถได้บำรุงขวัญชาวเมือง โดยป่าวประกาศให้มหาชนทราบว่า “ถึงข้าศึกมาประชิดกำแพงเมืองแล้วก็ตาม แต่เราจักต้องสู้ และจะไม่มีวันพ่ายแพ้ให้แก่ใครเป็นอันขาด ท่านทั้งหลายจงอย่าได้วิตกกังวลไปเลย พวกท่านทั้งหลายจงกินดื่มตามสบาย จงเล่นดีดสีตีเป่าให้สนุกสนานกันทั่วทั้งเมืองเถิด อย่าได้กลัวว่าจะสิ้นเปลืองเลย เราจะจัดหาให้พวกท่านใช้สอยกันอย่างเต็มที่” ชาวมิถิลานคร ต่างก็โล่งอกเบาใจไปตามๆกัน
พระเจ้าจุลนีพรหมทัตเมื่อสดับเสียงประโคมดนตรีและอาการสรวลเสเฮฮาของชาวมิถิลา จึงมีรับสั่งถามว่า “นี่มันอะไรกัน กองทัพของเราล้อมเมืองไว้แน่นหนาถึงเพียงนี้ กลับสนุกสนานครื้นเครง”ขณะนั้นอำมาตย์ผู้หนึ่งซึ่งเป็นผู้สืบราชการลับของมโหสถ ก็แกล้งทูลมุสาแด่พระราชาว่า “ขอเดชะมหาราชเจ้า พวกข้าพระพุทธเจ้าได้ปลอมตัวเป็นชาวเมืองแล้วเข้าไปภายในพระนคร จึงได้ทราบข่าวว่า เมื่อครั้งที่พระเจ้าวิเทหราชยังทรงพระเยาว์ ทรงตั้งความปรารถนาว่า เมื่อใดกษัตริย์ในสกลชมพูทวีป ยกทัพมาล้อมพระนคร เมื่อนั้นพระองค์จะทำการสมโภชมหรสพให้ชาวนครได้สนุกสนานรื่นเริงกันให้เต็มที่ บัดนี้ความปรารถนาของพระราชาของพวกเราก็สำเร็จแล้วพระพุทธเจ้าข้า”
พระเจ้าจุลนีได้สดับแล้ว ก็ทรงขัดเคืองเป็นอันมาก ตรัสสั่งแม่ทัพว่า “พวกท่านจงรีบถมคูเมืองทุกตอน ทำลายกำแพงทุกด้าน ประตูเมืองทุกทิศ หอรบทุกแห่งให้สิ้นซากอย่าให้เหลือ แล้วจงตัดศีรษะชาวมิถิลาอย่าได้ปรานี และสำหรับวิเทหราชนั้น เราปรารถนาจะเห็นเฉพาะเศียรของมันเท่านั้น”
แม่ทัพนายกองรับพระราชบัญชาแล้ว ก็ระดมกำลังไพร่พลเต็มอัตราศึกเข้าโจมตีมิถิลานครทุกด้าน เหล่าทหารของปัญจาลนคร ผู้มีความห้าวหาญ บวกกับความโกธรแค้นที่พวกมิถิลาไปทำลายพิธีชัยบาน ต่างพากันโห่ร้องดาหน้ากันเข้าหากำแพง โดยทอดสะพานข้ามคู กรูอาวุธบุกเข้าไปใกล้ประตูหอรบ แล้วพาดบันไดปีนขึ้นกำแพงเมือง แต่กลับถูกทหารของมโหสถสาดเทเปือกตมระคนด้วยกรวดทรายก้อนหินและโคลนเลน ตกลงมาทำร้ายจนบอบช้ำแสนสาหัส
เมื่อไม่อาจจะปีนขึ้นไปได้ จึงคิดที่จะทำลายประตูเมือง จึงพากันหนุนเนื่องเข้าหาประตูเมือง ด้วยซุงต้นใหญ่ หมายจะพังประตูเมืองให้ได้แต่แล้วก็ถูกทหารที่รอท่าอยู่บนเชิงเทินกำแพง พุ่งหอกและยิงธนูลงมาทำร้าย จนได้รับบาดเจ็บสาหัส บ้างก็ร้องครวญครางเสียงดังระงม บ้างก็ถูกยิงจนโลหิตไหลนองแดงฉาน ล้มตายกันเกลื่อนกลาด
เท่านั้นยังไม่พอ พวกทหารของมิถิลานครยังร้องตะโกนด่าว่า ข่มขู่ทหารของปัญจาลนคร และพูดยั่วให้โกรธว่า “เฮ้ย พวกเจ้า เหตุไฉนจึงรีรออยู่เล่า พวกเรากำลังสนุกทีเดียว พวกเจ้าคงคิดว่ามิถิลานครจะง่ายเหมือนกับนครอื่นๆเป็นแน่ เสียใจด้วยนะ ท่าทางพวกเจ้าจะเหน็ดเหนื่อยกันมากสินะ มาสิจงมาดื่มสุรา มาเคี้ยวกินเนื้ออร่อยๆ ด้วยกันจะเป็นไรไป”
ครั้นแล้วก็พากันสาดสุราพร้อมภาชนะ และโยนเนื้อสัตว์และไม้เสียบเนื้อลงไป ส่วนพวกตนก็แกล้งเย้ยด้วยการดื่มกินและอวดเดินไปมาบนกำแพง
การเข้าตีของกองทัพพระเจ้าจุลนีในวาระแรก ก็ปิดฉากลงด้วยความพินาศย่อยยับสุดที่จะนับประมาณได้ เป็นความพินาศอย่างใหญ่หลวง ซึ่งไม่เคยประสบมาก่อนเลย
แม่ทัพนายกองฝ่ายปัญจาลนครเห็นพ้องต้องกันว่า “ถึงอย่างไรก็คงไม่อาจเข้าจู่โจมทางประตูพระนครได้แน่”
ครั้นหมดปัญญาด้วยไม่รู้จะสั่งการอย่างไรต่อไป จึงรีบเข้าเฝ้าพระเจ้าจุลนี กราบทูลให้ทรงทราบว่า “พวกข้าพระพุทธเจ้ายังไม่อาจเข้าตีมิถิลานครได้ เพราะชาวมิถิลานครป้องกันบ้านเมืองอย่างแข็งแรง ทั้งกำแพงค่ายคูประตูหอรบก็มั่นคงแข็งแรง พระพุทธเจ้าข้า”
พระเจ้าจุลนีจึงทรงปรึกษากับพราหมณ์เกวัฏว่า “ท่านอาจารย์ จนป่านนี้เราก็ยังไม่อาจทำลายกรุงมิถิลาได้เลย ท่านอาจารย์คิดว่า เราควรจะทำอย่างไรต่อไป”
พราหมณ์เกวัฏไตร่ตรองหาอุบายอยู่ครู่หนึ่ง ครั้นแล้วจึงทูลว่า “ขอเดชะ ในยามศึกสงครามเช่นนี้ น้ำย่อมมีราคาค่างวดกว่าเงินทองหลายเท่านัก เมื่อใดขาดน้ำหล่อเลี้ยงชีวิต ใครที่ไหนจักทนอยู่ได้ พระพุทธเจ้าข้า ถ้าอย่างไร เราคงต้องลองใช้วิธีกักน้ำที่มีอยู่ภายนอกเมืองไว้ มิให้ผู้ใดผู้หนึ่งนำน้ำเข้าไปภายในเมืองได้ เมื่อชาวเมืองอดน้ำ ก็จะทนไม่ไหว จำต้องเปิดประตูเมืองออกมาอย่างแน่นอน พระพุทธเจ้าข้า”
พระราชาจุลนีทรงเห็นด้วยกับข้อเสนอของพราหมณ์เกวัฏ จึงตรัสว่า“อุบายของท่านอาจารย์แยบคายนัก เป็นประโยชน์มาก คราวนี้แหละมิถิลานครเห็นจะไม่รอดมือเราไปได้แน่”
ท้าวเธอจึงมีรับสั่งให้ทหารคอยตรวจตราให้เข้มงวด กำชับมิให้มีใครนำน้ำเข้าไปในเมืองเป็นอันขาด เหล่าแม่ทัพนายกองรับพระบรมราชโองการแล้ว ก็สั่งพลโยธาให้จัดการปิดกั้นทางน้ำทุกเส้นทาง ให้ถมรางน้ำและลำคลองทุกสาย มิให้ไหลเข้าสู่พระนคร ทั้งเข้มงวดกวดขันเป็นพิเศษ ไม่ยอมให้ใครนำน้ำเข้าไปภายในพระนครเป็นอันขาด
คนของมโหสถบัณฑิตที่ปะปนอยู่กับข้าราชการฝ่ายปัญจาละ ทราบอุบายของพระเจ้าจุลนีโดยตลอดหมด จึงได้เขียนหนังสือผูกไว้กับปลายลูกศร แล้วยิงเข้าไปในเมืองเพื่อส่งข่าวให้มโหสถทราบ เพื่อว่ามโหสถจะได้เตรียมแผนรับมือข้าศึกได้ทันท่วงที
เมื่อมโหสถทราบเรื่องราวทั้งหมดนั้นแล้วจะมีความรู้สึกอย่างไร ชาวเมืองจะขาดน้ำตายหรือไม่โปรดติดตามตอนต่อไป
พระธรรมเทศนาโดย : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
http://goo.gl/mwoBI
พิมพ์บทความนี้
