Mobile Version
ทบทวนโอวาทในอดีตหลวงพ่อธัมมชโย วันมหารำลึก ครั้งที่ 32
ทุกคนต่างก็มีระเบิดเวลาแห่งชีวิต ติดตัวกันมาทั้งนั้นพอถึงเวลามันก็ระเบิดขึ้นมาโดยที่ไม่มีใครคาดเดาได้ว่ามันจะเกิดขึ้นตอนไหน อย่างไรเวลาใด หรือที่ตรงไหนเพราะความตายไม่มีนิมิตหมายและชีวิตก็เป็นของน้อยอุปมาเหมือนฟองน้ำเมื่อหยาดฝนตกลงมากระทบผิวน้ำ ย่อมเกิดฟองน้ำแต่ไม่นานฟองน้ำนั้นก็พลันแตกสลายไปชีวิตเปรียบเหมือนหยาดน้ำค้างบนปลายยอดหญ้าเมื่อดวงอาทิตย์อุทัยฉายแสง สาดส่องไม่ช้าหยดน้ำก็พลันเหือดแห้งหายไป
ดังนั้นนักสร้างบารมีที่ยังอยู่จะต้องรีบชิงช่วงเอาวันเวลาที่ยังแข็งแรงอยู่นี้มาสร้างบารมีกันให้เต็มที่เต็มกำลังการที่พญามัจจุราชจะช่วงชิงนำเราไปสู่ความตายเพราะอย่างไร ทุกๆ คนล้วนตายหมดไม่มีใครเลยที่จะล่วงพ้นจากความตายไปได้แล้วเราก็จะต้องตอกย้ำมโนปณิธานในการสร้างบารมีไปสู่ที่สุดแห่งธรรม
ซึ่งลูกทุกๆ คนจะต้องอดทน เข้มแข็งอย่าประมาทในการสร้างบารมีเพราะเรายังมีภารกิจที่ต้องกอบกู้ฟื้นฟูพระพุทธศาสนาเพื่อให้พระพุทธศาสนาอยู่คู่โลกใบนี้ไปตราบนานเท่านานและให้ชาวโลกได้เข้าถึงพระธรรมกายโดยช่วยกันเผยแผ่ขยายวิชชาธรรมกายไปทั่วโลกเพราะฉะนั้นลูกทุกๆ คน อย่าได้ประมาทกันนะจ๊ะ
พิมพ์บทความนี้
