บทความธรรมะ Dhamma Articles >
ลูกได้มีโอกาสได้สวมวิญญาณลูกหลานมองโกล โดยได้ไปสัมผัสวิถีชีวิตในกระโจมชาวมองโกลโดยแท้ หลังจากที่จดๆจ้องๆมองอยู่นอกกระโจมมานาน ลูกก็มีโอกาสได้เข้ากระโจมแล้วค่ะ กระโจมมองโกเลีย รูปร่างเป็นทรงกลมมีหลังคา ที่ใช้ไม้เป็นโครง ปูผนังและหลังคาด้วยหนังแกะ การประกอบกระโจมสามารถทำได้ใน 1 ชั่วโมง และใช้เวลารื้อเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น อ่านเรื่องต่อ
ลูกได้อธิษฐานในใจกับหลวงปู่ว่า “ขอ ให้หลวงปู่ช่วยด้วย อย่าให้ลูกเป็นอะไรเลย ให้ลูกมีเสียงกลับคืนมา หากลูกหายลูกจะเป็นผู้นำบุญที่ยิ่งใหญ่ จะพูดแต่สิ่งที่ดีๆ สิ่งที่ลูกพูดมาก็จะเป็นประโยชน์กับผู้คน” ผลการตรวจออกมาหมอถึง กับงง เพราะไม่พบสิ่งผิดปกติ หมอได้วินิจฉัยใหม่ว่า “เส้นประสาทเสียงอักเสบ” ให้ยาลดอาการบวมและยาวิตามินมา ให้กลับบ้านได้ (ทั้งๆ ยาที่ได้มายังไม่ได้กินเลย) ลูกได้เสียงกลับคืนมาแล้ว อ่านเรื่องต่อ
ภารกิจของกองทัพธรรม เพื่อขยายอาณาจักรแห่งสันติสุข สู่มองโกลเลียครั้งนี้ เริ่มขึ้นในวันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ.2549 โดยกองทัพธรรมได้ควบนกเหล็กออกจากสุวรรณภูมิ ในเวลาตีสองครึ่ง เหินฟ้าสะกดรอยตามกองทัพม้าของจอมพลเจงกีสข่าน ไปถึงมองโกเลียตอน 3ทุ่ม โดยมีหมอบาซล่า และท่านมุงจากาล มารอรับด้วยความอบอุ่น แต่อากาศในขณะนั้นอุณหภูมิติดลบ 4องศาเซลเซียสเจ้าค่ะ อ่านเรื่องต่อ
ผู้นำบุญจากบุรีรัมย์...ในวัยเด็ก เธอมักถูกล้อเลียนให้อับอายอยู่เสมอว่าเป็น “เจ๊กโคก” เพราะเธอใช้แซ่แบบชาวจีน ทั้งๆที่เธอเป็นคนผิวดำ...พ่อของเธอป่วยด้วยอาการประหลาด ปวดท้องอย่างรุนแรงมาก ต้องเข้ารับการผ่าตัด อาการก็ดีขึ้น ต่อมามีชายแปลกหน้า นำยามาให้พ่อของเธอกิน พร้อมกำชับข้อห้ามเอาไว้ด้วย ต่อมาไม่นาน จู่ๆพ่อของเธอก็เสียชีวิต อย่างกะทันหัน ชาวบ้านสันนิษฐานกันว่า ชายคนนั้นเป็นปอบ มากินพ่อของเธอ อ่านเรื่องต่อ
คุณพ่อ จะเปล่งเสียงร้องอย่างโหยหวนก้องกังวานทุกๆสองนาที โดยไม่เว้นวันหยุดราชการ เสียงร้องของท่านฟังแล้วเหมือนเสียงวัวที่ร้องด้วยความโหยหวนทุกข์ทรมาน ความดังที่เปล่งออกมายากจะคำนวณได้ว่ากี่เดซิเบล ลูกทราบแต่เพียงว่า ได้ยินกันอย่างถ้วนทั่วทั้งหมู่บ้าน อ่านเรื่องต่อ
ชายคนหนึ่ง อยู่ในสังคมเกษตรกรรม นอกจากจะทำการเกษตรแล้ว เขายังเพาะเลี้ยงลูกวัวไว้ส่งขายด้วย...ในวัยชรา เขามีอาการเส้นเลือดในสมองตีบ และเป็นอัมพาตทั้งตัว ต้องนอนอยู่กับที่ แต่ที่น่าแปลกคือ แม้ร่างกายเป็นอัมพาต แต่เขาจะเปล่งเสียงร้องอย่างโหยหวนก้องกังวาน เหมือนเสียงของวัวที่ร้องด้วยความทุกข์ทรมาน ในทุกๆสองนาที และเสียงจะดังและถี่มากเป็นพิเศษในวันพระ...เขาเป็นอะไรกันแน่...ที่นี่...มีคำตอบ อ่านเรื่องต่อ
ครั้งหนึ่งผมนั่งสมาธิท่ามกลางความมืด ผมวางใจไว้ที่กลางท้องตามที่คุณครูไม่ใหญ่สอน ทิ้งเรื่องราวต่างๆจากใจ นึกที่กลางท้องว่าร่างกายของเราเป็นแหล่งของความสุข และแผ่เมตตาไปยังสรรพสัตว์ทั้งหลาย ซักพักก็รู้สึกว่าใจสงบ พอใจเริ่มสงบก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นมากลางความมืด เป็นแสงสว่างที่คล้ายกับแสงของพระอาทิตย์ครับ เจิดจ้าออกมา แล้วน้ำตาผมก็ไหลออกมาเอง อ่านเรื่องต่อ
พอลูกสาวถึงวัยได้เข้าเรียน ครูก็ถามว่า “พ่อแม่อยู่ด้วยกันหรือหย่าร้าง?” ลูกจึงถามกับสามีว่าตกลงเธอจะเอายังไง เขาพูดว่า “ ถ้าเธอเจอใครที่ดี เธอก็ไป แต่ถ้าฉันเจอใครที่ดี ฉันก็ไปก่อน” คำพูดประโยคนี้กระเทือนใจลูกอย่างรุนแรง ทำให้ลูกตัดสินใจเลิกกับเขาเด็ดขาดนับจากบัดนั้น อ่านเรื่องต่อ
เธอเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน พ่อ-แม่มีลูกหลายคน เธอเป็นลูกคนที่สาม ต้องช่วยเลี้ยงน้องๆ ต้องช่วยพ่อ-แม่ทำงานตั้งแต่เด็กๆ ได้เรียนจบแค่เพียงชั้นประถม...เธอเคยคิดฆ่าตัวตาย เพราะน้อยใจ ทุกข์ใจ ถึงสองครั้ง...เมื่อเธอได้มาพบกับหมู่คณะ ได้ปฏิบัติธรรม เธอก็ได้พบกับความสุขจากภายใน และตั้งใจจะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อการสร้างบารมี อ่านเรื่องต่อ
