บทความธรรมะ Dhamma Articles >
เมื่อชายง่อยได้เข้าเฝ้าพระราชาเพียงลําพัง พระองค์ตรัสถามชายง่อยว่า "ในราชสำนักของเรา มีปุโรหิตปากกล้าคนหนึ่ง เจ้าสามารถทำให้เขาหยุดพูดได้ไหม"
ชายง่อยกราบทูลว่า "ถ้าได้มูลแพะประมาณทะนานหนึ่ง ข้าพระองค์ก็สามารถทำได้พระเจ้าข้า" อ่านเรื่องต่อ
คนอื่นๆก็รู้ว่า ดิฉันฝึกสมาธิ นักเรียนของดิฉันบอกว่า “ทำไมคุณดูมีความสุขตลอดเวลา ไม่โกรธ ไม่ดุ มีความรักให้กับทุกคน ใจเย็นมากๆและไม่ปล่อยให้อะไรมากวนใจเลย” ดิฉันต้องการแบ่งปันความจริงที่ว่า การทำสมาธิเพื่อการเข้าถึงพระธรรมกายได้มอบยานพาหนะที่สะดวกรวดเร็ว ไม่ซับซ้อน และพาแล่นไปสู่ความสุขภายใน รวมทั้งได้มอบทัศนคติที่ดีในการใช้ชีวิตอีกด้วย อ่านเรื่องต่อ
ผมว่าวิชาไหนก็ไม่สำคัญเท่าวิชานี้ การสอนคนให้เป็นคนนั้น สำคัญมากกว่าวิชาภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ด้วยซ้ำไป เพราะถ้าเขาเป็นคนดีแล้ว วิชาเหล่านี้เขาไปหาเองได้ เขาไปต่อยอดได้ อ่านเรื่องต่อ
ด้วยความตั้งใจที่ชาวโซโลมอนอยากจะเห็นความสำเร็จของหลังคามหารัตนวิหารคด แม้ชีวิตของพวกเขาจะลำเค็ญก็ตาม แต่ก็ขอเป็นนักบุญทุนน้อย อยากจะเป็นส่วนหนึ่งในการสถาปนาหลังคามหารัตนวิหารคดด้วยครับ จากคำสอนของคุณครูไม่ใหญ่ที่ว่า “คนจนถ้ายังไม่ทำทานก็จะยิ่งจน” ประโยคนี้ทำให้ชาวโซโลมอนทำบุญด้วยความภาคภูมิใจ แม้จะมี 0.1 $, 0.2 $, 0.3 $, 0.4 $, 1$ ซึ่งเป็นเหรียญเดียวเหรียญสุดท้ายในกระเป๋าของเขา แต่ทุกคนก็ประนมมืออธิษฐานจิตและพนมมือ จบขึ้นเหนือศีรษะ อ่านเรื่องต่อ
มโหสถเห็นอาการเศร้าซึมของนาง ก็ทราบว่า นางคงรู้สำนึกขึ้นมาแล้ว จึงได้ให้โอวาทต่อไปว่า “ต่อแต่นี้ไป เจ้าจงสมาทานเบญจศีลเถิดนะ แล้วพึงตั้งใจรักษาให้บริสุทธิ์ไปจนตลอดชีวิต ขอให้เจ้าพึงสำเหนียกไว้ในใจเสมอว่า เราจักเว้นจากการเบียดเบียนชีวิตและทรัพย์สินของผู้อื่นไปจนกว่าชีวิตจะหา ไม่ เจ้าจะทำได้ไหมล่ะ” อ่านเรื่องต่อ
เนื่องจากความคุ้นเคยกันมากเกินไป พระเทวีได้ประพฤติ นอกใจพระราชา โดยประพฤติมิจฉาจารกับทาสของตนเอง เมื่อพระนางทำผิดแล้ว เกรงว่าพระสวามีจะจับได้ จึงแนะนำให้ทาสปลงพระชนม์พระราชา อ่านเรื่องต่อ
กิจกรรมการนั่งสมาธิ นับได้ว่าเป็นกิจกรรมที่สุดยอดของความเป็นมนุษย์ ที่ทุกคนทุกเชื้อชาติ จะต้องปฏิบัติ เพื่อรวมใจให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ตามอุดมการณ์ของพระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ คุณครูไม่ใหญ่ ที่จะนำโลกนี้สู่สันติสุข อ่านเรื่องต่อ
อีกไม่กี่ชั่วโมงถัดมา มันก็จะสานต่อ “วงกลม” ที่ว่านั้น ให้เป็น “เสาเรือน” ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ใครเป็นคนสอน...ไม่เห็นต้องไปเรียน วิศวกรรมศาสตร์ หรือ สถาปัตยกรรมศาสตร์ ไม่ต้องจ่ายค่าเทอม ไม่ต้องเข้ามหาวิทยาลัย...แล้วสิ่งที่ “นกช่างสาน” กำลังจะทำต่อไปนี้ เป็นสิ่งอัศจรรย์ ของโลกสถาปัตย์ ก็ว่าได้ เพราะ “เสาเรือน” ที่ว่านั้น ที่แท้จริงก็คือ...จั่ว “หลังคา” นั่นเอง อ่านเรื่องต่อ
ในเดือนสิงหาคม พ.ศ.2550 ที่ผ่านมา ทอมมี่และครอบครัวได้ร่วมบุญสร้างหลังคาทุกๆวัน วันละ1เหรียญบ้าง 2เหรียญบ้าง ทำบุญทุกวันไม่เคยขาดเลย จนในขณะนี้รวมเป็นจำนวน 74.50เหรียญโซโลมอน (ประมาณ 372.50บาท) บูชาธรรมคุณครูไม่ใหญ่ วันอาทิตย์ที่ 2 กันยายน พ.ศ.2550 ร่วมกับเพื่อนๆในโซโลมอน จำนวน 2ตารางเมตร อ่านเรื่องต่อ
ผมไม่เคยคิดเลยว่า ตนเองจะมีวันนี้ วันที่ได้ปลงผม บวชเป็นสามเณร การท่องคำบาลีขอบวช ถือเป็นเรื่องยากสำหรับคนจีนอย่างผม ขณะที่ผมรับผ้าไตร ผมจึงเห็นคุณค่าของธงชัยพระอรหันต์เป็นอย่างมาก นับเป็นบุญวาสนาของชีวิตนี้ ที่ครั้งหนึ่งได้มาบวชครับ อ่านเรื่องต่อ
