บทความธรรมะ Dhamma Articles >
“ถ้าถึงเวลานั้น พ่อก็ต้องยอมรับนะว่า ชีวิตหลังความตายมีจริง และต้องไม่สงสัยอีก เมื่อถึงวันนั้น ให้นึกถึงภาพที่ลูกชาย 3 คน ที่เคยได้บวช ให้ระลึกถึงองค์พระประจำตัวที่สร้างและสลักชื่อให้พ่อ และวิธีทำสมาธิ ที่ลูกพยายามบอกพ่อเสมอ” คุณพ่อก็รับปาก…. อ่านเรื่องต่อ
ลูกก็ต้องพยายามทำหน้าที่ของแพทย์ให้สมบูรณ์ ด้วยการรักษาทั้งกายและใจของผู้ป่วยด้วย คือ ทางกายลูกก็รักษาไปตามหลักวิชาของแพทย์ , ส่วนทางใจก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รู้ว่าโรคทั้งหลายล้วนเกิดจากวิบากกรรมทั้งสิ้น , และคนเรามีความเจ็บ, ตายเป็นธรรมดา , ดังนั้นก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รักษาใจด้วยการ ระลึกนึกถึงบุญที่ได้ทำมา แล้วสวดมนตร์เจริญสมาธิภาวนา , ถ้าลูกทำได้อย่างนี้ ลูกก็จะได้ชื่อว่าเป็นหมอพระโพธิสัตว์จ่ะ ! อ่านเรื่องต่อ
วันเผาคุณตาลูกรับไม่ได้จริงๆเลยค่ะ ตอนนั้นรู้เลยว่าหัวใจสลายเป็นอย่างไร ลูกจำได้ว่า ลูกจะวิ่งเข้าไปในเมรุ จะไปพร้อมกับคุณตา ดีแต่ว่ามีคนคว้าไว้ได้ทัน ลูกรู้สึกว่า “อะไรกันคนที่มีร่างกาย เห็นๆกันอยู่ เผาไปแล้วไม่เหลืออะไรเลย” ลูกเสียใจมากเลยค่ะกับความสูญเสียครั้งแรกในชีวิต อ่านเรื่องต่อ
แต่สกาย บ่ต้องแบบนี้เลย พอคลอดอุแว้ ออกมาจากโรงพยาบาล ก็เอามาวางหน้าจอดาวธรรมเลย แล้วข้าน้อยก็อธิษฐานจิต “สาธุ๊...ขอบารมี หลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายให้ซ่อยเลี้ยงด้วยเด้อ” ตั้งแต่นั้นมา พอแจ้งก็เอาสกายวางแหมะไว้ที่หน้าจอ เลี้ยงง่าย กินง่าย บ่ งอแง อ่านเรื่องต่อ
หลังจากนั้นเราก็ย้ายไปอยู่ตุรกี ตอนนั้นลูกอยากดู TV ช่องไทย ซึ่งอาเหม็ดก็พยายามจูนให้ ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาเปิดเจอช่อง DMC และบังเอิญยิ่งกว่านั้น คือภาพที่ปรากฏหน้าจอขณะนั้นคือ ภาพองค์พระธรรมกาย อาเหม็ดตื่นเต้นมากรีบเรียก “นี่ๆคุณรีบมาดูเร็ว องค์พระแบบนี้แหละที่ผมเห็นที่พังงา” อ่านเรื่องต่อ
หนูก็นึกถึงไอศกรีมกลมๆ มีหลายสี หลายรส เช่น ช็อกโกแลต สตรอเบอรี่ วานิลลา ไอศกรีมนั้นกลายเป็นสีขาวใหญ่ขึ้นๆ พอสีขาวหายไป ก็ปรากฏเป็นสีใสๆ หนูไม่ได้คิดอะไร มองไปเรื่อยๆ ไอศกรีมกลมๆใสๆ ก็ลงมาอยู่กลางท้อง มีความสุขมาก สุขตลอดเวลาเลยค่ะ อ่านเรื่องต่อ
หลังจากพบ DMC และได้นั่งสมาธิ แม้ลูกจะยังไม่มีโอกาสมาที่วัดพระธรรมกายเลย แต่ลูกกลับมีความรู้สึกอย่างแรงกล้าว่า "จะต้องชวนให้คนอื่นๆ รู้จักการนั่งสมาธิให้ได้" อ่านเรื่องต่อ
คุณพ่อมีอาการปวดท้องอย่างรุนแรง จนต้องร้องครวญครางอย่างทรมาน แต่มีชาวบ้านแถวนั้นมาบอกพี่สาวของลูกว่า “ให้เอาจิ้งจกให้ท่านกินแก้โรคมะเร็งที่ตับ ” พี่สาวก็ไล่จับจิ้งจกเป็นๆได้ 1 ตัว จึงยัดเข้าปากคุณพ่อ อ่านเรื่องต่อ
ไม่ว่าจะเห็นหรือไม่เห็นอะไร ลูกก็ขอแค่ให้ได้นั่งสมาธิ ไม่ยอมขาดเลย จนวันหนึ่งเหมือนลูกตกลงเหว แม้จะตกใจมาก แต่ยังครองสติได้ อยู่ในสภาวะที่พึงพอใจ สักครู่ลูกก็เห็นดวงสว่างเหมือนพระอาทิตย์ ขนาดเท่าฟองไข่ มีแสงสว่างอยู่ที่กลางท้อง ขณะนั้นความสุขก็พรั่งพรูแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเป็นความสุขที่ไม่มีความทุกข์เจือปน เหมือนเอาความทุกข์ออกจากตัวไป กองไว้หน้าบ้าน อ่านเรื่องต่อ
ต่อมา ผมมีอาการแน่นๆที่หน้าอก จึงไปหาหมอ หมอบอกว่า "คุณเป็น มะเร็งในเม็ดเลือด" ได้ยินคำว่า “มะเร็ง” แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆ เพราะใจผมอยู่กับองค์พระ จนหมอแปลกใจว่า ทำไมผมมีกำลังใจดีมากผิดกับผู้ป่วยคนอื่น ผมคิดว่า “โรคภัยไข้เจ็บก็ให้เป็นหน้าที่ของหมอไป ส่วนเรื่องจิตใจเป็นหน้าที่ที่เราต้องดูแลเอง” อ่านเรื่องต่อ
แต่ก่อนพอเลิกโรงเรียน ลูกต้องขับรถกลับบ้านทั้งน้ำตา ทั้งท้อทั้งล้าสุดบรรยาย ทำอย่างไรจะเอาชนะความวุ่นวายของเด็กได้ จึงฉุกคิดว่า "ถ้าให้เด็กๆนั่งสมาธิ พฤติกรรมต่างๆน่าจะดีขึ้น" ลูกจึงเริ่มพาเด็กๆไปเดินเล่น ชมธรรมชาติข้างๆโรงเรียน แล้วชวนนั่งสมาธิ โดยให้นั่งนิ่งๆ แล้วฟังว่า ได้ยินเสียงธรรมชาติอะไรบ้าง...ได้ผลค่ะ ทุกคนเริ่มนิ่ง จากที่แต่ก่อนเป็นลิง เป็นค่าง ไม่สนใจที่จะฟังอะไรทั้งสิ้น เด็กก็เริ่มสงบขึ้น อ่านเรื่องต่อ
ทำไมชีวิตเราต้องลำบากอย่างนี้ด้วย ลำบากเหลือเกิน ต่อไปจะไม่ทำนาอีกแล้ว อ่านเรื่องต่อ
ในเวลาเช้าก็ เกิดเหตุการณ์พระอาทิตย์ทรงกลด ในเวลาเย็นก็เกิดเหตุการณ์อัศจรรย์ตะวันแก้ว พอตกกลางคืนก็เกิดเหตุการณ์พระจันทร์ทรงกลด ซึ่งในวันนั้นมีเหตุการณ์อัศจรรย์ ถึงสามอย่างในวันเดียว อ่านเรื่องต่อ
ชีวิตของลูกถูกทำร้ายจิตใจ สาเหตุเพราะพ่อของลูกซึ่งมีอาชีพเป็นครูใหญ่ ชอบดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน เจ้าชู้ กดขี่บีบเค้นครอบครัวอย่างไร้ความเมตตา อ่านเรื่องต่อ
ทุกวันนี้ ลูกก็ยังเห็นองค์พระอยู่ พอทำใจนิ่งๆ ท่านก็จะผุดขยายขึ้นมาเหมือนเดิม เห็นทั้งหลับตา ลืมตา ที่น่าอัศจรรย์ คือ ขาของลูกไม่รู้สึกปวดอีกเลย นั่งได้สบายๆเป็นชั่วโมง เวลานั่งสมาธิ สามีของลูกก็จะมานั่งด้วยกัน พอนั่งเสร็จ ลูกจะหันไปทางสามี พร้อมกับยกนิ้วโป้งให้สามี แล้วพูดว่า "เยี่ยม...เลิศ...มาอนุโมทนาบุญกับฉันสิ" สามีก็จะ "สาธุ" อ่านเรื่องต่อ
การเห็นภาพภายในเหมือนเปิดสวิตช์ไฟ แล้วเราจะเห็นทุกอย่างในตัว สิ่งต่างๆในตัวจะเกิดขึ้นมาเองโดยไม่ต้องเรียกร้อง...การปฏิบัติธรรม เป็นสิ่งที่ไม่แบ่งแยกนิกาย เป็นสากลโลก ใครปฏิบัติก็ได้ความสุขเหมือนกัน การปฏิบัติธรรมเหมือนอากาศที่ไม่แยกว่า จะเป็นของคนจนหรือคนรวย ถ้าใครหายใจก็จะได้ประโยชน์จากอากาศนั้น อ่านเรื่องต่อ
แต่ก่อนหลงคิดมาตลอด 42ปีว่า ความสุขอยู่ที่เงินทอง บ้าน รถ และการเป็นอยู่อย่างสุขสบาย แต่ตอนนี้เจอแล้ว ความสุขอยู่ที่นี่เอง เดินอ้อมหาซะไกล วิ่งหาซะจนเกือบแย่ ที่แท้ก็อยู่ในตัวของเรานี่เอง อ่านเรื่องต่อ
เมื่อเราได้เคารพศพครั้งสุดท้าย ทันใดนั้นก็มีลำแสงของดวงอาทิตย์ส่องลงมาที่โลงศพนั้น เป็นภาพที่งดงามมาก เหมือนเป็นนิมิตหมายว่า พี่ชายของลูกมีความสุขดี ต่อมา... อ่านเรื่องต่อ
ภรรยาของผมซึ่งเป็นคนอีสาน ถูกญาติพี่น้องของผมชี้หน้าด่าเป็นภาษาจีน และถูกจับกลุ่มนินทาทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งๆที่ภรรยาผมพยายามดูแลปรนนิบัติญาติฝ่ายของผมอย่างสุดความสามารถ ภรรยาผมเรียกทีมน้องๆ ผมว่า “ฉิ่ง ฉาบ ขมิ้น ปูน ค้อน ตะปู พริก เกลือ” อ่านเรื่องต่อ
เมื่อก่อนภรรยาผม จะหงุดหงิดง่าย โมโหร้าย และมักชวนทะเลาะ ผมจึงใช้เทคนิคสร้างสันติสุขในครอบครัวอย่างง่ายๆ คือ เมื่อใดที่เธออารมณ์ไม่ดี เริ่มบ่น ผมจะรีบไปเปิด DMC ทันที แล้วบอกว่า "ดูสิ เดี๋ยวไปเกิดเป็นยักษ์นะ ทำไมเราไม่พูดกันดีๆ ทำไมต้องโมโห เห็นมั้ย...ดูหลวงพ่อสิ ท่านยิ้ม ท่านไม่โกรธ" เธอก็จะหยุดคิดแล้วสักครู่เธอก็หยุดบ่น เธอใจเย็น มีเหตุผลมากขึ้น ผมทึ่งจริงๆ ครับ ที่ DMC ทำให้เธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างใหญ่หลวงครับ อ่านเรื่องต่อ
ตอนนี้เขาบอกว่า “เวลาเหมอยากเห็นองค์พระ นั่งนาทีเดียว ก็เห็นแล้ว แต่จะเห็นองค์เล็กนะหม่าม๊า (เอานิ้วโป้งนิ้วชี้จรดกัน) พอนาทีที่2 ก็จะใหญ่ (ยกมืออีกข้างมาประกบ) 10นาทีจะใหญ่มาก (ช่วง 1ไม้บรรทัด) แต่ถ้า 30นาทีก็จะใหญ่ๆไปอีก (ประมาณ1เมตร)” พอนั่งไปนานๆ ประมาณ 40นาที เหมก็กางแขนออกไปสุดเลยค่ะ อ่านเรื่องต่อ
แต่เนื่องด้วยภารกิจหน้าที่การงานและการเข้าประเทศ จีนต้องใช้เงินมาก คุณตาจึงฝากคุณพ่อคุณแม่ของท่านช่วยจัดพิธีแต่งงานให้ที่เมืองจีน โดยได้นำเอาไก่ตัวผู้เข้าพิธีวิวาห์แทนตนเอง กับเจ้าสาวที่ทางคุณพ่อคุณแม่เลือกไว้แล้ว จากนั้นจึง.... อ่านเรื่องต่อ
เมื่อลูกเรียนวิชา ‘ศีลธรรม’ ในโรงเรียน ขณะที่ลูกกำลังอ่านหนังสือเรียน คำว่า ‘ปัตจัตตัง…รู้ได้เฉพาะตน’ คำนี้สะกิดใจลูกอย่างประหลาดในครั้งแรก และเคยเป็นนักบวชของศาสนาคริสต์ที่เคร่งครัดมาก อ่านเรื่องต่อ
วันรุ่งขึ้นผมรีบเล่าให้แม่ฟังว่า “มีอะไรก็ไม่รู้อยู่ในท้องของผม แม่ช่วยพา ไปหาหมอเพื่อตรวจท้องให้ผมหน่อยนะครับ” แม่ก็เลยถามอาการ ผมจึงบอกว่า “มีอะไรไม่รู้เป็นลูกกลมๆใสๆสว่างๆลอยมาอยู่ในท้องผม เมื่อคืนตอนนั่งสมาธิ” แม่ผมก็เลยขำแล้วก็บอกว่า "ไม่ต้องตกใจ ที่เห็นเป็นผลจากสมาธิ ให้ทำต่อไป" ผมก็เลยสบายใจครับ อ่านเรื่องต่อ
ช่วงนั้นผมเห็นรถสิบล้อทีไรผมอดที่จะเป็นห่วงพ่อไม่ได้...ไม่อยากให้ท่านขับรถเร็ว... อ่านเรื่องต่อ
