บทความธรรมะ Dhamma Articles >
วันนั้น กระผมตื่นตาตื่นใจที่ได้เห็นภาพพระภิกษุมารวมกันเป็นเรือนแสน รู้สึกได้ทันทีว่า ประเทศไทยเป็นเมืองแห่งพระพุทธศาสนาจริงๆ ชื่นชมประเทศไทยที่เป็นเมืองพุทธ ตั้งแต่กษัตริย์จนถึงบุคคลทั่วไป ต่างให้ความเคารพแก่นักบวช อ่านเรื่องต่อ
วลาในโลกนี้แสนสั้น เดี๋ยววันเดี๋ยวคืน ยังไม่ทันได้สั่งสมบุญให้เต็มอิ่ม ความชราก็เข้ามาเยือนแล้ว บางคนเกิดมายังไม่ทันได้สั่งสมบุญ กรรมในอดีตก็มาตัดรอนเสียก่อน ทำให้มีเหตุที่ต้องละสังขารไปก่อนถึงเวลาอันควร ดังนั้น เราจึงไม่ควรประมาทในชีวิต ให้เห็นคุณค่าของเวลาแต่ละนาทีที่ผ่านไป โดยมีสติเตือนตนเสมอว่า เราจะไม่ประมาท โดยเฉพาะไม่ประมาทในการประพฤติธรรม อ่านเรื่องต่อ
“ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสมาร่วมงานครั้งนี้ ปลื้มใจมากๆที่ได้เห็นภาพผู้คนชาวกรุงเทพฯ มาร่วมตักบาตรกันล้นหลามขนาดนี้ และที่สำคัญที่สุดก็คือ สิ่งที่พวกเราร่วมกันทำครั้งนี้ จะแสดงถึงความห่วงใยที่เรามีต่อผู้ที่อยู่ใน 4จังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคณะสงฆ์” อ่านเรื่องต่อ
คราวนี้ ผมจึงเริ่มฟังเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่ออีกครั้งอย่างตั้งใจ ทำให้ผมเริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น กับสิ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน ผมสะดุดใจกับคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ว่า “มนุษย์เราเกิดมาพร้อมกับความไม่รู้ว่าเราไม่รู้” ผมจึงตามคุณแม่มาวัดพระธรรมกายเพื่อมาแสวงความรู้ที่ผมยังไม่รู้ อ่านเรื่องต่อ
เขาเคยเป็นหมอรับทำแท้ง มีอดีตที่ผิดพลาดมามากมาย ...พอเวลาล่วงเลยผ่านไป เขาเริ่มป่วยหนัก จนคิดฆ่าตัวตาย และลงมือกระทำหลายครั้ง แต่ไม่ตายสมใจ ...เมื่อได้ติดดาวธรรม ได้ดู DMC แล้ว ทำให้เขาได้คิด และคิดได้ ...หันมาสร้างบุญสร้างบารมี เพื่อหนีวิบากกรรม ที่ตนเองได้เคยทำผิดพลาดเอาไว้ อ่านเรื่องต่อ
มโหสถบัณฑิตแลเห็นอำมาตย์นั้นแต่ไกล ก็รู้ทันทีว่าอำมาตย์ผู้นั้นถูกพระราชาใช้ให้มาตาม หาตน ครั้นแล้วจึงดำริต่อไปว่า “บัด นี้ได้เวลาที่เราจะกลับคืนสู่มิถิลานครเสียที เมื่อกลับไปถึงแล้ว เราก็จะได้บริโภคโภชนาหารรสเลิศที่อมราเทวีจัดเตรียมไว้เพื่อต้อนรับ” อ่านเรื่องต่อ
เราไม่ควรประมาทในชีวิต ต้องมีสติเตือนตนเสมอว่า เราอาจจะตายเมื่อไรก็ได้ ความตายไม่มีเครื่องหมายนำหน้า พึงเร่งขวนขวายสร้างความดี ละบาปอกุศล และทำจิตใจให้ผ่องใส เหมือนพระอินทร์ผู้เป็นจอมเทพในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เมื่อเห็นว่า อีกไม่นานจะต้องจุติจากความเป็นเทพ พระองค์ก็ไม่ประมาท หาโอกาสสั่งสมบุญให้กับตนเองทันที อ่านเรื่องต่อ
เทวดาเห็นดังนั้น ก็ยังไม่ยอมหยุดเพียงเท่านั้น กลับข่มขู่ทิ้งท้ายด้วยเสียงกร้าวว่า “เอาเถอะ คืนนี้ เราจะเว้นโทษให้ท่านอีกสักครั้ง แต่ในคืนพรุ่งนี้ หากท่านยังไม่สามารถตามตัวมโหสถมาตอบปัญหานี้ได้ นั่นก็หมายความว่าชีวิตของท่านอาจจะต้องถึงกาลอวสานอย่างไม่ต้องสงสัย” อ่านเรื่องต่อ
วิธีการวางใจของเตย ตอนที่นั่งสมาธิก็คือว่า เตยไม่ต้องทำอะไรเลยค่ะ แค่วางใจเบาๆ หยุดนิ่งเฉยๆ ที่ศูนย์กลางกาย ไม่ต้องคิดอะไร หรือบางทีเตยก็จะนึกถึงองค์พระที่ศูนย์กลางกาย วางใจกับองค์พระเบาๆ สบายๆ และภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ใจฟุ้ง ถ้าใจเราฟุ้งเป็นเสียง ก็ให้ภาวนา “สัมมา อะระหัง” แต่ถ้าใจฟุ้งเป็นภาพ เตยก็จะนึกถึงภาพองค์พระค่ะ อ่านเรื่องต่อ
ครั้นรัตติกาลใกล้รุ่ง ขณะที่พระเจ้าวิเทหราชกำลังทรงพระบรรทมภายในห้องพระบรรทม เทวดาตนนั้นจึงแสดงกายให้ปรากฏ แหวกกำพูฉัตรออกมาต่อเบื้องพระพักตร์ของพระเจ้าวิเทหราช ออกมายืนอยู่ในอากาศให้พระเจ้าวิเทหราชได้ทอดพระเนตร พร้อมกับแผ่รัศมีกายให้สว่างไสวสาดกระทบไปทั้งห้องบรรทมของท้าวเธอ อ่านเรื่องต่อ
พระบรมศาสดาของเราทรงย้ำเตือนให้พุทธบริษัทไม่ประมาทในชีวิต ให้เร่งรีบสั่งสมบุญบารมี และฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง จะได้หลุดพ้นจากอาสวกิเลสซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ทรมาน *เหมือนในสมัยหนึ่ง มีภิกษุบวชใหม่จำนวน ๕๐๐ รูป เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นพระบวชใหม่ จึงมีจิตใจฟุ้งซ่าน เพราะอินทรีย์ยังไม่แก่กล้า อ่านเรื่องต่อ
อุทาหรณ์สำหรับลูกผู้หญิง...ตอนเด็กๆเธอเป็นคนเรียนเก่ง แต่พอโตขึ้นการเรียนกลับแย่ลง ยิ่งพอได้คบคนพาล ชีวิตก็เริ่มตกต่ำ ตั้งท้องก่อนวัยอันควร ต้องทำแท้งหลายครั้ง ในที่สุดก็ต้องไปทำงานกลางคืน ผิดศีลข้อ3, 4 และ5...เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับ เวมานิกเปรต, สำหรับผู้ที่พลาดพลั้งเคยทำแท้งมาก่อน จะมีวิธีแก้ไขอย่างไร และอีกมากมาย...ที่นี่...ที่เดียว อ่านเรื่องต่อ
วันหนึ่งท่าน ละเลยการคุ้มครองอินทรีย์ ได้ยืนมองดูมหาชน และเหลือบไปเห็นนางวรรณทาสีคนหนึ่งที่มีรูปร่างงดงาม จึงมีจิตปฏิพัทธ์ เมื่อเกิดความกำหนัดยินดี ฌานก็เสื่อม กินไม่ได้นอนไม่หลับ ทนทุกข์ทรมานอยู่ถึง ๗ วัน อ่านเรื่องต่อ
เหตุการณ์ในครั้งนี้ ดูเหมือนว่ามโหสถจะสิ้นปัญญาที่จะแก้ไขปัญหาด้วยตนเองอย่างสิ้นเชิง แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ ที่ท่านต้องหนีไปก่อนนั้น เพราะต้องการให้เกิดการแก้ปัญหาด้วยสันติวิธี ซึ่งเมื่อตนหลบไปก่อนแล้ว พระราชาก็จะไม่ระแวงในกำลังคนของตน และในไม่ช้าความจริงก็ต้องปรากฏ อ่านเรื่องต่อ
เมื่อถึงเวลาสว่าง หลังจากที่กระผมได้พาพี่น้องชาวปวาเก่อญอนั่งสมาธิแล้ว เราจึงออกเดินทางไปยังพื้นที่ที่เราจะทำการขุดขยายถนนเป็นจุดปฐมเริ่มครับ โดยจุดเริ่มต้นขยายถนนนั้นเราเลือกจุดที่ยากและจุดที่อันตรายที่สุดก่อนครับ เป็นยอดเขาหัวโล้นที่ดินมีสภาพเป็นหินเป็นส่วนใหญ่ครับ อ่านเรื่องต่อ
“ลูกแก้ว” เป็นภาษาพื้นเมืองทางภาคเหนือ หมายถึง “สามเณร” ผู้เป็นเหล่ากอของสมณะ เป็นศาสนทายาทผู้สืบสานพระพุทธศาสนา และยังมีความหมายถึง “ลูก” ผู้ตระหนักถึงความรัก ความเอาใจใส่ และความหวังดีของพ่อแม่ จึงหมั่นฝึกฝนอบรมตนเอง ให้เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยความรู้และความประพฤติ อ่านเรื่องต่อ
